พิมเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับเงินในมือ พอเธอกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง
ก็แกะซอง นั่งนับเงินอย่างมีความสุข เธอยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น
" ไม่คิดว่าจะได้เงินมาง่ายดายขนาดนี้ คนรวยนี่มีห่วงเยอะจังเลยแฮะ "
แล้วเธอก็จูบไปที่เงินแป็ดหมื่นอย่างชื่นใจ เอาเงินเก็บใส่กระเป๋าแล้วเอ่ย
" เรื่องไม่ดีผ่านพ้นไป ก็มีเรื่องให้ยิ้มได้ผ่านเข้ามา โบราณว่า ในความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดีอยู่ ดูแล้วน่าจะจริง "
เธอยิ้มอย่างอารมณ์ดี จากนั้นก็เดินออกจากห้อง ไปรีดเสื้อผ้าให้เตชินต่อ
ที่บริษัท ณัชชาเธอแทบจะไม่กล้าสู้หน้าเตชินแล้ว
แม้เธอได้สถานะภรรยา แต่เธอรู้ตัวเองดีที่สุด ว่าเป็นได้แค่ภรรยาในนาม
ที่ไม่สามารถเปิดเผยให้คนภายนอกรู้ได้ เป็นเพียงภรรยาลับๆที่รอวันหย่าขาดเมื่อถึงเวลาเท่านั้น
การประชุมในตอนเช้าเตชินไม่แม้แต่จะมองหน้าณัชชาเลย
พอออกจากห้องประชุม ณัชชาจึงเดินตามเขาออกมา
เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่ณัชชาจึงเอ่ยขึ้น
" คุณเตชิน ฉันขอโทษ สำหรับเรื่องเมื่อคืน "
เตชินหยุดเดินพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาโดยไม่ไม่เหลียวมองเธอเลยแม้แต่น้อย
" คนที่คุณควรขอโทษ คือพิม ไม่ใช่ผม "
ได้ยินดังนั้น ณัชชากำมือแน่นด้วยความโกรธและไม่พอใจ
ที่เตชินให้ค่ากับคนใช้ชั้นต่ำคนหนึ่ง
เตชินเห็นว่าเธอเงียบไปเลยหันมาแล้วเลิกคิ้วขึ้นเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่นชัดถ้อยชัดคำ
" ทำไม คุณไม่กล้าไปขอโทษเธองั้นเหรอ
คุณรู้ตัวมั้ยว่า
เพราะแผนการชั่วๆของคุณกับคุณแม่ ทำให้เธอเกือบจะตกเป็นเมียผม "
จากนั้นเขาก็ลดระดับเสียงลงให้เป็นปกติแล้วเอ่ยอย่างเหยียดหยาม
" แต่เสียดาย เธอไม่เหมือนคุณที่เอาแต่จ้องจะจับผมเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง
ถึงกับเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้เป็นคุณหญิง
อัศววัฒน์สกุล "
คำพูดของเตชินทำเอาณัชชาถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสาย
เธอไม่คิดว่านอกจากเขาจะเลือดเย็นแล้วยังปากร้ายไม่ถนอมน้ำใจผู้อื่นเลยแม้แต่น้อย
แล้วเตชินก็เอ่ยต่อว่า
" แม้ตระกูลเราจะเชื่อมสัมพันธ์โดยการแต่งงาน มาตลอด
แม้ตระกูลเราสองคนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกันมาทุกรุ่น
แต่มันไม่ได้แปลว่ารุ่นผมกับคุณจะต้องรักษาความสัมพันธ์โดยการแต่งงาน
มันมีวิธีอื่นที่ผมจะตอบแทนบุญคุณตระกูลคุณอีกเยอะแยะแต่คุณก็เลือกใช้วิธีนี้
คุณจงใจบีบบังคับให้ผมแต่งงานกับคุณ
ยิ่งคุณพยายามมากเท่าไหร่ ผมยิ่งเกลียดคุณมากขึ้นเท่านั้น
ทางที่ดี คุณหยุดแล้วเปิดใจให้คนอื่น ที่เขาเต็มใจรักคุณเถอะ
เพราะผมไม่มีวันเปิดใจให้คุณหรือว่าใครแล้ว "
ณัชชาร้องให้เสียใจจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว
แต่เธอยังคงกำมือแน่นอย่างดื้อดึงแล้วเอ่ยตะคอกเสียงดัง
" เพราะนังคนใช้ชั้นต่ำนั่นใช่มั้ย ที่ทำให้คุณเลือกที่จะปฏิเสธฉันครั้งแล้วครั้งเล่า "
ได้ยินดังนั้นเตชินก็เอ่ยตะคอกอย่างดุดันด้วยความโกรธทันที
" มันไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นแหละ! แต่เป็นเพราะผมไม่เคยรักคุณเลยต่างหาก
คุณตื่นสักที!!!
อีกอย่างพิมไม่เกี่ยว อย่าดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง "
แต่ณัชชาก็ยังรู้สึกว่าเตชินมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป
เธอจึงเอ่ยตะคอกเสียงดังทั้งน้ำตาด้วยความเสียใจอย่างไม่พอใจ
" คุณกำลังปกป้องเธอ!!! "
เตชินเริ่มหมดความอดทนจึงเอ่ยออกมาว่า
" ณัชชาถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ พรุ่งนี้คุณลาออกไปซะ แล้วไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีก "
พูดจบเขาก็เดินจากไป ผู้ช่วยคังก็รีบเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว
ณัชชาร้องให้เสียใจจนเข่าอ่อน ทรุดตัวลงกับพื้น
ผู้ช่วยของเธอจึงเดินเข้ามาพยุงเธอแล้วเอ่ยปลอบใจ พร้อมกับให้คำแนะนำ
" คุณณัชชาคะ ฉันว่าคุณใจเย็นๆควบคุมสติหน่อยดีกว่าค่ะ คุณสวยและเก่งขนาดนี้
คุณเตชินจะไม่หวั่นไหวเลยคงไม่น่าใช่ โดยนิสัยของผู้ชาย
จะชอบผู้หญิงรู้งาน ใจกว้าง ขี้อ้อน เอาใจใส่เก่ง
ที่สำคัญผู้ชายจะเป็นประเภทที่ไม่ชอบผู้หญิง
ขี้วีน ขี้โวยวาย
ฉันคิดว่า หากจะมัดใจคุณเตชินให้อยู่หมัด คุณกลับไปตั้งหลักใหม่ดีกว่าค่ะ
ให้เขารู้สึกได้ ว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว ดีมั้ยคะ "
ได้ยินดังนั้น แววตาณัชชาฉายแววความแข็งกร้าว ไม่ยอมแพ้ และพร้อมสู้อีกครั้ง แล้วเอ่ย
" เตชิน ตั้งแต่ตอนนั้น ฉันในสายตาคุณก็กลายเป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัว
ทำได้ทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองสินะ
ได้ ในเมื่อในสายตาคุณฉันเป็นคนแบบนั้น
งั้นฉันก็จะเป็นแบบนั้นให้สมใจคุณ
ถ้าฉันไม่ได้ตัวคุณ คนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์เช่นกัน "
เธอนึกย้อนไปในอดีต
เมื่อก่อน เธอชอบเขามาก ชอบมาตั้งแต่เด็ก
ตามติดเขาแทบทุกย่างก้าว เรียกเขาว่า
พี่เตชินคะ พี่เตชินข๋า
และเขาก็ดูจะรักและเอ็นดูเธอที่สุด แต่เมื่อโตขึ้นช่วงเข้าเรียนมหาลัย
เกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น หลังจากนั้น เตชินก็ไม่สนใจเธออีกเลย
เมื่อเตชินกลับไปถึงห้องได้สักพัก ผู้ช่วยคังก็รีบเข้ามารายงานว่า
" คุณชายครับ ผู้ร่วมลงทุนในโครงการใหม่ได้ทำการถอนตัวออกครับ
โดยให้เหตุผลว่า เป็นเพราะข่าวฉาวของคุณชายพวกเขากลัวจะมีผลกระทบกับโครงการใหม่
ตอนนี้โครงการเรามีลูกค้าเริ่มยกเลิกซื้อหลายรายแล้ว
" ช่างเถอะ วันนี้ที่ผมเรียกคุณมาก็เพื่อจะบอกคุณว่า
ตอนนี้มีข่าวเสียหายเกี่ยวกับตัวผม
เรื่องการมีภรรยาพร้อมกันสองคน ถูกเผยแพร่ออกไป
ทำให้ลูกค้ายกเลิกซื้อโครงการและผู้ร่วมลงทุนก็ถอนตัวออก
ส่วนชาวโซเชียลวิพากวิจารณ์ข่าวของผมอย่างหนัก ดังนั้นเพื่อจบเรื่องนี้
เพราะหากเรื่องบานปลายผู้คนรู้ว่าคุณคือภรรยาของผม
กฎของบริษัทจะใช้ไม่ได้อีกต่อไป เราสองคนก็จะถูกวิพากวิจารณ์จากพนักงานในบริษัท
ความเคารพนับถือก็จะหมดไป ดังนั้นหากคุณยังอยากทำงานในบริษัทต่ออย่างมีเกียรติ
ก็คือเซ็นหย่า เพราะยังไงวันหนึ่งคุณก็ต้องเซ็นอยู่ดี
เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นคุณก็แค่เซ็นหย่าเร็วขึ้นเท่านั้นเอง
แล้วหลังหย่าผมจะแถลงข่าวทันทีว่าข่าวที่ออกมาเป็นเพียงแค่ข่าวลือเท่านั้น
ผมมีทางเลือกให้คุณสองทาง คือ
หนึ่ง เซ็นหย่าแล้วทำงานในบริษัทต่อ
สอง ไม่เซ็นหย่าตอนนี้ แต่คุณต้องลาออกจากตำแหน่งรองประธานบริษัท คุณเลือกเอา "
ณัชชากำมือแน่นกดอารมณ์โกรธไว้ใต้ส่วนลึกสุดของใจ
เธอเสียใจและเจ็บแค้นในใจที่เตชินใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาบีบให้เธอเซ็นหย่า
เธอนั่งนิ่ง ด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเอ่ย
" ค่ะ ฉันจะเซ็นหย่า แต่ต้องแลกกับการได้หุ้น 15% คืน ถ้าคุณตกลง ฉันจะเซ็นให้ทันที "
เตชินคิดว่าหุ้น15% แลกกับการสลัดณัชชาออกไปจากการผูกมัดได้ก็ถือว่าคุ้ม จึงเอ่ยว่า
" ได้ เดิมทีหุ้น 15% มันก็เป็นของคุณ ตอนนี้เราสองคนก็ได้อย่างเสียอย่างเหมือนกัน ก็แฟร์ๆกัน "
แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผู้ช่วยคังพาทนายกับนายทะเบียนสองคนเข้าพบเตชิน
เตชินจึงเอ่ยขึ้น
" ในเมื่อมากันครบแล้ว ก็รีบเซ็นใบหย่าเถอะ จะได้จบข่าวเสียๆหายๆนี่สักที "
ความจริงไม่ใช่ว่าไม่มีใครมองไม่ออกว่าเตชินมีเจตนาบีบให้ณัชชาหย่า
หากพวกเขารักกันก็แค่เปิดเผยว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากันก็จบ
แต่เตชินกลับเลือกที่จะหย่า นั่นก็แสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่รักณัชชา
และไม่เต็มใจที่จะจดทะเบียนสมรสกับเธอตั้งแต่แรก
เมื่อณัชชาเซ็นหย่าใบหย่าเสร็จเธอก็เดินออกไปจากห้องของเตชินด้วยความเสียใจทันที
เตชินหันมาเอ่ยกับผู้ช่วยว่า
" ไปสืบมา ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวและอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ "
" ครับ "
เอ่ยจบ ผู้ช่วยคังก็เดินออกไปส่งนายทะเบียน
ในห้องเหลือเพียงทนายกับเตชิน
ทั้งสองนั่งพูดคุยปรึกษาหารือกันภายในห้อง
จากนั้นทนายก็ลุกขึ้นเดินออกจากของประธานบริษัทไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา