ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 12

ข่าวในครั้งนี้ ทำให้นักลงทุนหลายรายในบริษัทเริ่มทยอยถอนตัวออก

เพราะไม่กล้าเสี่ยงซื้อหุ้นของบริษัทเตชิน หุ้นของบริษัทเตชินดิ่งลงทุกวันจนเตชินเริ่มเครียด

ณัชชาพยายามเดินสายคุยเจรจากับนักลงทุนให้มาร่วมลงทุนซื้อหุ้นของบริษัท

แต่กลับไม่เป็นผล บริษัทเริ่มเข้าขั้นวิกฤติ

ในแต่ละวัน

เตชินเรียกประชุมผู้บริหารและผู้ร่วมลงทุนที่เหลือ เพื่อสร้างความเชื่อมั่น

ช่วงนี้เตชินไม่ค่อยได้กลับบ้าน และณัชชาก็เคียงข้างร่วมเผชิญหน้ากับปัญหาที่เข้ามา

จนเขารู้สึกว่าไม่ควรให้ณัชชามาเสียเวลากับเขา เขารู้ดีว่าณัชชาชอบเขามาตลอด

แต่เขาไม่สามารถรับรักเธอได้ และไม่อยากให้ณัชชามาลำบากด้วย

เขาคิดว่าณัชชาควรตัดใจจากเขาและเปิดใจให้คนอื่นได้เข้ามาดูแลหัวใจ

เขานั่งมองณัชชาที่นั่งช่วยงานเขาจนเผลอหลับไปอย่างเงียบๆ

เขาทำทุกวิธีทั้งพูดไม่ดี ทำร้ายจิตใจ แต่ณัชชากลับไม่เคยยอมแพ้เพราะนิสัยเธอดื้อรั้นมาตลอดเขารู้ดี

เขาถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ แล้วหยิบเสื้อคลุมมาห่มให้ณัชชา จากนั้นก็เดินออกจากห้อง

เตชินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้ช่วยของ

ณัชชาแล้วเอ่ย

" คุณมาอยู่เป็นเพื่อนคุณณัชชาที่บริษัทหน่อย "

ปลายสายเอ่ยตอบว่า

" ค่ะ "

เตชินขับรถกลับไปที่บ้าน เมื่อถึงบ้านเขาก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป

เขากำลังวางแผนจะให้พิมเซ็นสัญญา ร่วมทำข้อตกลงกับเขา

แม้แผนนี้จะทำให้ณัชชาเจ็บปวดและไม่พอใจมาก

แต่มันก็อาจจะทำให้ณัชชาเลิกมาสนใจเขา

เพื่อที่เธอจะได้ไม่เสียเวลากับเขาอีกต่อไป

ในเช้าวันใหม่ พิมลุกขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ

ก็เดินออกมาจากห้องแล้วไปหยิบไม้กวาดเตรียมตัวไปทำงานบ้าน

แต่ก็พบเข้ากับผู้ช่วยคังที่มายืนรอเธอ เธอจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

" คุณคัง คุณมายืนทำอะไรตรงทางเดินนี้ล่ะคะ "

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยตอบไปว่า

" ผมมายืนรอคุณ คุณชายต้องการพบคุณครับ "

พิมตกใจ เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย แล้วชี้มาที่ตัวเองพร้อมกับเอ่ย

" ขอพบฉัน พบฉันทำไมคะ "

" ไม่ทราบครับ รีบไปเถอะคุณชายรออยู่ที่ห้องรับแขก "

" ค่ะ "

พิมเดินไปยังห้องรับแขกอย่างไว เมื่อไปถึงเธอก็เอ่ยขึ้นอย่างระมัดระวัง

" คุณเตชิน เรียกพบฉัน มีอะไรหรือเปล่าคะ "

เตชินเงยหน้ามองเธอด้วยแววตาลุ่มลึกยากจะคาดเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่แล้วเอ่ยอย่างราบเรียบว่า

" นั่งก่อนสิ "

เธอไม่อยากอยู่ต่อหน้าเตชินนาน เพราะเธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่อันตรายไม่ควรเข้าใกล้

เธอจึงเอ่ยว่า

" ขอบคุณค่ะ แต่ฉันยืนแบบนี้ดีกว่าค่ะ คุณเตชินมีอะไรจะใช้ก็บอกมาได้เลยค่ะ "

เตชินรู้ทันความคิดเธอจึงเอ่ยขึ้น

" ทำไม คุณกลัวผมเหรอ "

เมื่อถูกอ่านความคิดออกเธอก็รีบปฏิเสธทันที

" เปล่าค่ะ ไม่ใช่ "

" ถ้าไม่ใช่ก็นั่งลงสิ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ ต้องใช้เวลานาน

ผมไม่ชอบที่จะต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคุณแบบนี้เข้าใจหรือยัง "

" ค่ะ "

เอ่ยตอบเสร็จ เธอก็นั่งลง เตชินเปิดหนังสือสัญญาฉบับหนึ่งออกมาแล้วเอ่ย

" เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมคิดว่าหน้าตาคุณใช้ได้ดูสะอาดสะอ้านดี

ดังนั้นผมอยากจะขอให้คุณช่วยเป็นภรรยาในนามให้หน่อย "

ได้ยินแบบนี้พิมก็ไม่เห็นด้วยทันทีแล้วรีบเอ่ยปฏิเสธ

" ขอโทษค่ะ ถ้าเรื่องแบบนี้ ฉันคงช่วยคุณไม่ได้ "

" คุณอย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ ฟังให้จบก่อน

คืองี้นะ ภรรยาในนามไม่ได้แปลว่าจะให้คุณเป็นภรรยาจริงๆสักหน่อย

แค่ให้คุณเล่นบทสามีภรรยาต่อหน้าคนอื่น แล้วก็ไปออกงานกับผมเป็นครั้งคราวเท่านั้นเอง

ส่วนเรื่องค่าจ้าง ผมเตรียมไว้ให้คุณแล้ว คุณจะได้ค่าจ้างเดือนละสองหมื่น

จนกว่าจะหมดสัญญา "

เมื่อพูดถึงเรื่องเงิน พิมนั่งคิด คำนวณ บวก ลบ คูณ หาร