ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 145 ความเจ้าชู้เป็นเหตุสังเกตได้

" คุณชายนะคุณชาย ดูจากสีหน้าของคุณพิมแล้วไร้ร่องรอยของความเสียใจ คงจะตัดสินใจเด็ดขาดแล้วจริงๆงานนี้ "

เขาก็พยุงเตชินให้ลุกขึ้น แล้วประคองออกไปจากห้องพาไปที่รถ

" คุณเหมียว คุณสวยถูกใจผม คุณเหมียว "

เตชินพึมพำงึมงำถึงชื่อผู้หญิงที่ผู้ช่วยคังส่งมาให้ไม่หยุด ผู้ช่วยคังพาเขาเข้าไปในรถแล้วเอ่ย

" คุณชายพลาดแล้ว ที่ประมาทเกินไป "

เขาปิดประตูแล้วเดินอ้อมท้ายรถไปเปิดประตูฝั่งคนขับ พอเข้าไปนั่งเรียบร้อยเขาก็ขับออกไปจากผับทันที

เช้าวันต่อมา..........

แดดอ่อนๆส่องลงมากระทบกระจก แสงสว่างส่องเข้ามาแยงตาคนที่หลับอยู่บนเตียงผ่านผ้าม่านที่ปิดไม่สนิท

เตชินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาลืมตามองไปรอบๆ

แล้วลุกมานั่ง

เอามือกุมหน้าผากตัวเองด้วยความรู้สึกมึนหัว แล้วบ่นพึมพำกับตัวเอง

" ทำไมถึงได้ปวดหัวมึนหัวขนาดนี้ เมื่อคืนก็ไม่ได้ดื่มหนักหนิ "

แต่เมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้อาการง่วงซึมมึนหัวเหล่านั้นก็หายเป็นปลิดทิ้ง

" เฮ้ย! เรามีนัดกับพิมหนิ นี่มันกี่โมงแล้ว "

แล้วเขาก็รีบลงจากเตียงรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำอย่างรีบเร่ง

ผู้ช่วยคังรออยู่ชั้นล่างเห็นคุณชายของเขาเปิดประตูออกมา เขาก็ลุกจากโซฟาเดินไปรอตรงทางขึ้นบันได

เตชินเดินลงบันไดมาอย่างเร่งรีบแล้วเอ่ยด้วยถ้อยคำกระชับ

" ไปสนามบิน "

ผู้ช่วยคังจ้องหน้าเตชินอย่างนิ่งเฉย เตชินเห็นเขาไม่ไวติ่งจึงมองไปที่เขาแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุม

" คุณมีอะไร "

" ถ้าคุณชายจะไปหาคุณพิม ต้องเตรียมคำพูดไว้ดีๆนะครับ "

จากนั้นผู้ช่วยคังก็ยื่นโทรศัพท์ไปให้เขา

เขารับโทรศัพท์มาเปิดดูรูปและวีดีโอของตัวเองสีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที

" ใครเป็นคนถ่ายใครส่งมาให้คุณ "

เตชินเอ่ยถามเสียงกร้าวด้วยสีหน้าดุดันเพราะเขาเกลียดที่สุดคือคนที่คิดจะมาแบล็คเมล์เขา

" คุณป๊อบครับ "

พอรู้ว่าเป็นป๊อบเขาก็ยกมุมปากยิ้มเยาะอย่างเหยียดหยามแล้วเอ่ย

" หึ เขาเองเหรอ คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร "

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า

" มีครับ "

" คุณหมายความว่าไง "

เตชินเอ่ยถามผู้ช่วยคังด้วยแววตาดุร้ายอย่างสงสัย

ผู้ช่วยคังจึงชี้ไปที่หน้าของตัวเองแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

" คุณชายไม่รู้สึกปวดแก้ม ไม่รู้สึกเจ็บโหนกแก้มสักนิดเลยเหรอครับ "

พอผู้ช่วยคังพูดเตชินถึงนึกขึ้นได้ ว่าเมื่อเช้าเขารู้สึกปวดแก้ม

แต่ด้วยความที่รีบมากเลยไม่ได้ดูกระจกไม่ทันได้สังเกตหน้าตัวเองเลย

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องถ่ายรูปส่องดูหน้าตัวเอง

มีรอยเขียวช้ำเต็มแก้มสองข้าม เขาจึงมองหน้าผู้ช่วยคังแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห

" เป็นฝีมือใคร "

" คุณพิมครับ เมื่อคืนคุณพิมมาถึงก็ถีบผู้หญิงของคุณชาย

แล้วต่อยหน้าคุณชายตามคลิปที่คุณป๊อบส่งมาครับ เมื่อวานสีหน้าคุณพิมน่ากลัวมาก

ดูแล้วคงจะโกรธคุณชายมาก ทั้งปิดเฟสหนี

ปิดเบอร์ ไม่สามารถติดต่อได้อีกเลยครับ "

ได้ยินดังนั้นเตชินตกใจ นึกถึงคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับพิมก่อนหน้านี้ เขาก็นิ่งเงียบไป

ภาพที่เขาสนทนากับพิมก็ปรากฏตรงหน้า

ราวกับภาพหลอนได้ยินชัดทุกถ้อยคำสัญญา

( " คุณอยากดีกันใช่มั้ย ก็ได้ ฉันจะคืนดีกับคุณ คุณรับปากฉันได้มั้ย ว่าจะเลิกเช้าชู้

จะไม่มองใคร ไม่นอกใจฉัน และไม่แตะต้องผู้หญิงคนอื่น ทำได้มั้ย " )

( " ได้ผมสัญญา นอกจากคุณแล้วผมจะไม่มีวันแตะต้องคนอื่นเด็ดขาด แต่คุณต้องเชื่อใจและไว้ใจผมนะ " )

( " ได้ ฉันจะให้โอกาสคุณ ฉันจะรักคุณ

ลองเชื่อใจและไว้ใจคุณอีกครั้ง แต่ถ้าคุณผิดสัญญาทำให้ฉันเสียใจอีก เราจบกัน ตัดทุกๆความสัมพันธ์และจะไม่ติดต่อกันอีก " )

เขาถึงกับทรุดลงตรงบันไดแววตาว่างเปล่าอย่างสิ้นหวัง

เมื่อรู้ว่าตัวเองผิดคำพูด ผิดคำสัญญา