ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 146 ขอแค่คุณยินดีที่จะเดินเคียงข้างผม
หนึ่งเดือนต่อมา.............
โรงเรียนJK บนห้องเรียนชั้นสาม
หลังจากที่นักเรียนออกจากห้องไป พิมก็เดินไปยืนเอาไหล่พิงขอบหน้าต่างในห้องเรียน
แววตาตาเศร้าหมองทอดมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยเอ่ยพึมพำในใจเบาๆ
[ คุณเตชิน ฉันเคยคิดจะลองใจคุณด้วยวิธีสกปรกนี้ คิดว่าคุณกลับใจรักฉันอย่างจริงจัง
สุดท้ายฉันก็ล้มเลิกความคิด เพราะรู้สึกผิดต่อคุณ
แต่ไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนกลับกลอกเอาแน่เอานอนเชื่อไม่ได้แบบนี้
ต่อหน้าให้คำมั่นสัญญาไว้ดิบดีราวกับว่ารักนักหนา
ลับหลังแล้วกลับทรยศหักหลังความไว้เนื้อเชื่อใจของฉันอย่างไม่ใยดี
คุณคงเห็นว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงจนๆคนหนึ่งสินะ ถึงย่ำยีศักดิ์ศรีฉันอย่างไม่เกรงใจ
ถูกป้อนด้วยถ้อยคำหวานเพียงไม่กี่คำก็เคลิ้มตาม หลอกกี่ครั้งก็เชื่อ คุณคงจะสะใจ ภูมิใจมากสินะ
ที่ได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีฉันครั้งแล้วครั้งเล่าฉันแบบนี้
หลังจากนี้ฉันจะทำให้คุณรู้ว่าคนจนๆอย่างฉันก็มีหัวใจมีเกียรติมีศักดิ์ศรีที่เท่าเทียมกับคุณ
ฉันจะไม่เสียใจอีกเลยสักนิด จะไม่หลั่งน้ำตาอีกสักหยด
คุณจะเป็นเพียงเชื้อโรคที่น่าสะอิดสะเอียน
ที่ฉันรังเกียจที่สุด ]
ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งกำขอบหน้าต่างแน่น แรกๆรู้สึกเศร้าสักพักก็รู้สึกโกรธจนเกลียด
แต่เธอไม่อยากผูกใจเจ็บแค้นเขาอีกต่อไป
จึงตั้งสติคลายมือออกแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
เพราะถ้าแค้นก็จะไม่มีวันจบสิ้นสักที เธอตั้งใจจะปลงและไม่อยากจดจำเขาให้รกสมองอีกต่อไป
ป๊อบเดินเข้ามายืนอยู่ข้างหลังเธอ เห็นเธอยืนเหม่อลอยอย่างไม่รู้ตัว จึงส่งเสียงขึ้นแล้วเอ่ย
" อะหื้ม! คิดอะไรอยู่ครับ "
พิมสะดุ้งหันไปตามเสียง หน้าผากเธอก็ชนเข้ากับแผงอกแกร่งของป๊อบเข้าอย่างจัง
จนเซทรงตัวไม่อยู่เกือบจะหงายหลังล้มลงไป
ป๊อบจึงรีบยื่นมือคว้าเธอ โอบรัดเอวของเธอเอาไว้
จนตัวของทั้งสองแนบชิดติดกัน พิมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
ส่วนป๊อบสบตาพิมอย่างหวานซึ้งราวกับถูกดึงดูดด้วยแววตากลมโตคู่งามของพิม
เขาค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปใกล้พิมอย่างช้าๆกำลังจะจูบพิม
พิมก็ใช้มือดันแผงอก หยุดเขาไว้ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบใบหน้าหน้านิ่งเฉย
" เอ่อ...เลิกเรียนแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะค่ะ "
ป๊อบกะพริบตาแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
" ผมทำให้คุณอึดอัดหรือเปล่าพิม
ต่อไปผมจะระวังกว่านี้ "
พิมไม่ตอบแต่หันหน้าเดินไปเก็บโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะ ใส่ลงในกระเป๋าแล้วไปไล่ปิดหน้าต่างทุกบาน
เสร็จแล้วเธอก็ไปปิดประตูทางออก
แล้วเอ่ยกับป๊อบว่า
" ฝากคุณช่วยปิดประตูทางเข้าให้หน่อยนะคะ "
" ครับ "
ป๊อบเอ่ยตอบแล้วเดินออกจากห้อง ปิดประตูให้พิม จากนั้นพวกเขาก็เดินลงจากอาคารเรียน
พอถึงชั้นล่างพวกเขาก็เดินไปขึ้นรถ
แล้วป๊อบก็ขับออกไปจากโรงเรียน
ระหว่างป๊อบหันมาเอ่ยกับพิมว่า
" พิม พรุ่งนี้หลังจากที่คุณเรียนเสร็จแล้ว
เราไปเดินเล่นให้อาหารนกให้อาหารปลากันดีมั้ย "
เขารู้ว่าพิมยังทำใจไม่ได้ ดังนั้นเขาอยากจะทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอลืมเตชินโดยเร็ว
พิมยิ้มอ่อนแล้วพยักหน้าเอ่ยตอบว่า
" ได้ค่ะ "
" พรุ่งนี้ผมไปรับคุณที่บ้านนะ
พิมคุณรู้มั้ยผมอยากจะไปรับไปส่งคุณมาเรียนแบบนี้ตั้งแต่เจอคุณครั้งแรกแล้ว
แต่ตอนนั้นผมแสดงออกไม่ได้ เพราะเป็นอาจารย์คุณ
ผมแอบส่องเฟสคุณทุกวันหวังให้คุณเรียนจบไวๆ ตอนนั้นผมเคยวางแผนอนาคตไว้ว่า พอคุณเรียนจบก็จะรอคุณสอบบรรจุ
จากนั้นผมก็จะไปสอบ ผอ. ลงโรงเรียน ลงโรงเรียนที่คุณสอน จะได้ได้อยู่ใกล้คุณทุกวัน
แต่ถึงจะไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับคุณ
ขอแค่เป็นสายอาชีพเดียวกับคุณก็พอ
ผมตั้งใจจะไปทุกที่มีคุณ "
พิมนั่งฟังอย่างเงียบๆ สักพักจึงเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิดในใจ
" ขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณผิดหวัง จะว่าไปชีวิตคนเราก็เหมือนถูกลิขิตไว้บนปลายปากกาของฟ้าเลยนะคะ "
ป๊อบฉีกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยแล้วเอ่ย
" แต่ผมจะกำหนดชีวิตต่อจากนี้เอง ขอแค่คุณไม่กลับไป....[หาเตชินอีก] "
ป๊อบชะงักไปจากนั้นก็เอ่ยต่อว่า
" เอ่อ...ขอแค่คุณยินดีที่จะเดินเคียงข้างผม
ผมจะไม่ยอมให้ใครมาพรากคุณไปจากผมอีกแน่นอน "
ป๊อบเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง จนเกือบจะเอ่ยชื่อต้องห้ามของเตชินออกมา
พิมเผยรอยยิ้มบนใบหน้าออกมาโดยไม่เอ่ยอะไรอีก ป๊อบเองก็เข้าใจเธอดี
เธอรู้ว่าป๊อบรักและมั่นคงต่อเธอ
แต่เธออยากจะใช้เวลาลืมเตชินให้ได้ก่อน
ลืมความเจ็บปวด
ลืมทุกการกระทำของเตชินให้หมด จนไม่เหลือความโกรธแค้นใดๆ
แม้เธออยากปลงกับเรื่องทั้งหมด แต่เธอเป็นคนธรรมดา
นึกจะปลงให้หมด ก็ไม่ใช่จะปลงได้ง่ายดายในทันที
เพราะเธอไม่ใช่แม่พระที่ใครทำอะไรให้
แล้วจะไม่รู้สึกโกรธ เกลียด แค้น
ดังนั้นมีเพียงระยะเวลาเท่านั้นที่จะเยียวยาจิตใจของเธอให้รู้สึกปลงและดับความโกรธแค้นในใจลง
รถหรูของป๊อบขับเข้าไปจอดหน้าบ้านพิม
แล้วพิมก็เปิดประตูลงจากรถยืนรอส่งป๊อบขับรถออกไป
พอเขาไปจนลับสายตาแล้วเธอจึงหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน
แล้วเดินเข้าไปหาแม่ในครัว แม่มะลิจึงเอ่ยถามลูกสาวว่า
" วันนี้กลับมาถึงช้ากว่าทุกครั้ง
อ่าน ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 146 ขอแค่คุณยินดีที่จะเดินเคียงข้างผม
นวนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 146 ขอแค่คุณยินดีที่จะเดินเคียงข้างผม ได้รับการอัปเดตพร้อมรายละเอียดที่ไม่คาดคิดมากมายเพื่อลบปมทางอารมณ์มากมายระหว่างผู้นำชายและหญิง นอกจากนี้ผู้แต่ง Paizay ยังมีความแยบยลในการทำให้สถานการณ์แตกต่างไปจากเดิมอย่างมาก มาติดตาม ตอนที่ 146 ขอแค่คุณยินดีที่จะเดินเคียงข้างผม ของซีรี่ส์ ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา โดยผู้แต่ง Paizay
คีย์เวิร์ดที่ค้นหา:
Story ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 146 ขอแค่คุณยินดีที่จะเดินเคียงข้างผม
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา โดย Paizay