ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 149 ผมจะออกไปจากชีวิตคุณ

ในตอนเช้าพิมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอก็ค่อยๆฝืนร่างตัวเอง ลุกขึ้นลงจากเตียงเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอย่างปวดเมื่อย
ยืนมองตัวเองในกระจก บนตัวเต็มไปด้วยรอยกัดฟกช้ำดำเขียวเป็นจ้ำๆ
ตรงบริเวณคอเต็มไปด้วยรอยดูดของเตชิน
เนื้อตัวตัวก็ปวดระบมไปทั้งตัว
[ คุณเตชิน ฉันจะต้องทำยังไง ถึงจะหนีคุณพ้น จะต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมออกไปจากชีวิตฉันไป ]
เธอยืนพึมพำด้วยแววตาเศร้า วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่มีแรงที่จะไปเรียนแล้ว
จะอยู่บ้านก็ไม่ได้เพราะมีเตชินอยู่และจะให้ป๊อบมาเจอกับเตชินไม่ได้ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งปวดหัว
แล้วเธอก็ยื่นมือไปเปิดฝักบัวอาบน้ำอย่างเงียบๆ
เตชินที่เพิ่งตื่นก็ได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ
จึงลุกมานั่งรอ พิมอาบน้ำเสร็จ สักพักประตูห้องน้ำก็เปิดออก พิมเดินออกมาจากห้องน้ำ
ในสภาพผมเปียกปอน
บนตัวมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวห่อหุ้มร่างกายเธอไว้
เตชินหันมองไปยังพิมที่มีสีหน้านิ่งอย่างเย็นชาแล้วเขาก็ลงจากเตียงเดินเข้าไปหาเธอ
ยื่นแขนเข้าไปกอดรักเอวเธอจากด้านหลังแล้วหอมแก้มเธอ
" ตัวคุณหอมจังเลยพิม "
" ปล่อย "
พิมเอ่ยออกมาเสียงเย็นด้วยสีหน้านิ่งแววตาเย็นชาอย่างไร้อารมณ์
เตชินยังคงกอดพิมไว้แล้วเอ่ยง้อเสียงอ่อน
" ไม่เอาน่ะพิม ไม่โกรธแล้วนะ "
พิมยืนนิ่งด้วยสีหน้าเย็นชาโดยไม่พูดอะไรอีก
เตชินจึงปล่อยเธอแล้วเอ่ย
" ก็ได้ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ "
พิมก็ยังนิ่งเฉยเย็นชาไม่แม้แต่จะขยับปากใดๆ
เขาจึงจำใจหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ
พิมเดินไปหยิบไดร์เป่าผมแล้วมานั่งเป่าผมอย่างเงียบๆ
พอผมแห้งเธอก็ไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ จากนั้นเธอเดินมานั่งลงบนโต๊ะทำงาน
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปหาป๊อบ
พอป๊อบรับสายเธอจึงเอ่ยขึ้น
" คุณตื่นหรือยังคะ ฉันโทรมารบกวนคุณหรือเปล่า "
ป๊อบที่อยู่ปลายสายจึงเอ่ยว่า
" ไม่เลยครับ ผมดีใจมากกว่าที่คุณโทรมาปลุกผมแต่เช้ามืดแบบนี้ "
เตชินอาบน้ำเสร็จเปิดประตูออกมาได้ยินเธอคุยพอดี ก็รู้สึกหึงขึ้นมาอีกครั้ง เขายืนนิ่งจ้องมองเธอ ฟังเธอคุยโทรศัพท์อย่างเงียบๆ
พิมนิ่งเงียบไป ป๊อบจึงเอ่ยถามขึ้น
" คุณเงียบไปทำไมล่ะพิม เป็นอะไรหรือเปล่า "
พิมจึงเอ่ยตอบว่า
" ฉันจะโทรมาบอกคุณ ว่าฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ วันนี้คุณไม่ต้องมารับฉันแล้ว ฉันไม่ไปเรียนอยากจะพักผ่อนหน่อยค่ะ "
ได้ยินว่าพิมไม่สบายป๊อบก็รู้สึกเป็นห่วงพิมมากจึงเอ่ยว่า
" ได้งั้นคุณนอนพักนะ เดี๋ยวผมไปซื้อยาให้ "
พิมทั้งรู้สึกผิดต่อเขาและเกรงใจเขามากจึงเอ่ย
" ขอบคุณค่ะ คุณไม่ต้องลำบากหรอก
ฉันมียาแล้ว คุณเองก็พักผ่อนเยอะๆนะคะ
วันจันทร์คุณยังต้องไปประชุมอีก
ไม่ต้องห่วงฉันหรอกค่ะ ฉันมีพ่อแม่ดูแลแล้ว "
ป๊อบดีใจมากที่พิมเป็นห่วงเขา เขาจึงเอ่ยว่า
" ได้ครับ งั้นคุณดูแลตัวเองดีๆนะ นอนพักเยอะๆ ทานข้าวให้ตรงเวลานะ จะได้หายไวๆ พรุ่งนี้ถ้าไปสอนไม่ไหวเดี๋ยวผมจะทำเรื่องลาให้ "
" ไม่เป็นไรค่ะ นอนพักสักหน่อยก็คงดีขึ้น
ไม่ถึงกับต้องลาหรอกค่ะ เอ่อ...ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอนอนพักก่อนนะคะ "
" ครับ พักผ่อนเยอะๆนะ "
" ค่ะ "
เอ่ยจบพิมก็กดวางสายไป เตชินเดินเข้ามาหาเธอแล้วเอ่ยเสียงเย็นด้วยความหึงหวง
" เป็นห่วงกันจังเลยนะ "
พิมที่สีหน้าเย็นชา ไม่เอ่ยตอบอะไร
แต่กลับเลือกที่จะลุกขึ้นแล้วเดินหนี
หลีกเลี่ยงที่จะปะทะคารมณ์กับเขา
เพราะเธอเหนื่อยมาก
แต่การกระทำของเธอกลับไปขัดใจเตชิน
เขาคว้ามือเธอดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอด
มองต่ำลงบนใบหน้าเธอที่สุดแสนเย็นชา
แล้วเอ่ยขอโทษอย่างสะกดกลั้นอารมณ์
" พิม ผมขอโทษ ที่ผิดคำพูดไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคุณ ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ให้อภัยผมอีกสักครั้งนะ "
พิมเงยหน้าขึ้นไปมองเตชินอย่างเย็นชา
แล้วเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ
" ระหว่างเรามันจบแล้ว แล้วคุณก็ไม่ต้องมาขอโทษหรอก มันไม่มีประโยชน์
คุณใช้คำขอโทษจนเคยชินใช้มันเปลืองจนไร้ค่าเชื่อถือไม่ได้ หาความจริงใจจริงจังไม่ได้เลยสักนิด
ฉันเคยให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณทำไม่ได้เอง
ฉันรับการกระทำของคุณไม่ได้
อีกอย่างหน้าที่การงาน สังคม และชีวิตความเป็นอยู่ของเรามันต่างกันเกินไป เราเข้ากันไม่ได้
ชีวิตและสังคมของคุณอยู่อย่างไม่จำเป็นต้องแคร์ใครได้ จะควงใคร จะมีผู้หญิงกี่คน
จะนอกใจภรรยากี่ครั้งมันก็เป็นเรื่องปกติ
แต่ชีวิตและสังคมของฉัน ต้องแคร์คน แคร์คำครหานินทาของของทุกคน จะต้องรักษาภาพลักษณ์ และเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับนักเรียน
หากฉันมีสามี ฉันไม่สามารถปล่อยให้เขาไปมีชู้หรือควงผู้หญิงคนอื่นได้ มันจะเป็นที่ติฉินนินทาส่งผลเสียมาถึงฉันได้
หากรู้ก่อนฉันก็ต้องตัดเขาออกไปจากชีวิต
ก่อนที่ตัวฉันจะเสียหายเพราะเขา
คุณกลับไปคิดทบทวนดูดีๆ เราควรจะยอมรับความจริง
ว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้เลยสักนิด ทั้งหน้าที่การงานและสังคมที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
ดังนั้นคุณตัดใจจากฉันซะเถอะ แล้วเลือกคนที่เขารับนิสัยของคุณได้จะดีกว่า ฉันไม่สามารถทนอยู่กับคุณได้จริงๆ "
พิมเอ่ยถ้อยคำที่ควรเอ่ยออกมาจนหมด จากนั้นเธอก็แกะมือที่กอดรักเอวเธอออก แล้วหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทันที
เตชินยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ในคำพูดของพิม
เธอไม่ใช้อารมณ์แต่เธอพูดอย่างมีสติและใจเย็นถ้อยคำน้ำเสียงและสีหน้า
ชัดเจนว่าต้องการตัดเขาออกไปจากชีวิตจริงๆ
เขารู้สึกช็อกและปวดร้าวในใจอย่างมาก
ไม่คิดว่าครั้งหนึ่งในชีวิตเขาจะมีความรู้สึก
ถูกทิ้งจากคนที่รักมากที่สุดแบบนี้
ท่าทางและถ้อยคำที่ไม่เหลือเยื่อใยใดๆ
ของพิมนั้นทำให้น้ำตาของเขาไหลออกมาอย่างง่ายดาย
ในชีวิตนี้เขาไม่เคยแคร์ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน
อ่าน ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 149 ผมจะออกไปจากชีวิตคุณ TODAY
นวนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ได้รับการอัปเดต ตอนที่ 149 ผมจะออกไปจากชีวิตคุณ พร้อมรายละเอียดที่ไม่คาดคิดมากมายลบปมความรักมากมายสำหรับนักแสดงนำชายและหญิง นอกจากนี้ผู้แต่ง Paizay ยังมีความสามารถมากในการทำให้สถานการณ์แตกต่างไปจากเดิมอย่างมาก มาติดตาม ตอนที่ 149 ผมจะออกไปจากชีวิตคุณ ของ ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ที่นี่
ค้นหาคำหลัก:
นวนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 149 ผมจะออกไปจากชีวิตคุณ
นวนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา โดย Paizay