ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 149 ผมจะออกไปจากชีวิตคุณ

ในตอนเช้าพิมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอก็ค่อยๆฝืนร่างตัวเอง ลุกขึ้นลงจากเตียงเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอย่างปวดเมื่อย

ยืนมองตัวเองในกระจก บนตัวเต็มไปด้วยรอยกัดฟกช้ำดำเขียวเป็นจ้ำๆ

ตรงบริเวณคอเต็มไปด้วยรอยดูดของเตชิน

เนื้อตัวตัวก็ปวดระบมไปทั้งตัว

[ คุณเตชิน ฉันจะต้องทำยังไง ถึงจะหนีคุณพ้น จะต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมออกไปจากชีวิตฉันไป ]

เธอยืนพึมพำด้วยแววตาเศร้า วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่มีแรงที่จะไปเรียนแล้ว

จะอยู่บ้านก็ไม่ได้เพราะมีเตชินอยู่และจะให้ป๊อบมาเจอกับเตชินไม่ได้ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งปวดหัว

แล้วเธอก็ยื่นมือไปเปิดฝักบัวอาบน้ำอย่างเงียบๆ

เตชินที่เพิ่งตื่นก็ได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ

จึงลุกมานั่งรอ พิมอาบน้ำเสร็จ สักพักประตูห้องน้ำก็เปิดออก พิมเดินออกมาจากห้องน้ำ

ในสภาพผมเปียกปอน

บนตัวมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวห่อหุ้มร่างกายเธอไว้

เตชินหันมองไปยังพิมที่มีสีหน้านิ่งอย่างเย็นชาแล้วเขาก็ลงจากเตียงเดินเข้าไปหาเธอ

ยื่นแขนเข้าไปกอดรักเอวเธอจากด้านหลังแล้วหอมแก้มเธอ

" ตัวคุณหอมจังเลยพิม "

" ปล่อย "

พิมเอ่ยออกมาเสียงเย็นด้วยสีหน้านิ่งแววตาเย็นชาอย่างไร้อารมณ์

เตชินยังคงกอดพิมไว้แล้วเอ่ยง้อเสียงอ่อน

" ไม่เอาน่ะพิม ไม่โกรธแล้วนะ "

พิมยืนนิ่งด้วยสีหน้าเย็นชาโดยไม่พูดอะไรอีก

เตชินจึงปล่อยเธอแล้วเอ่ย

" ก็ได้ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ "

ฉันรับการกระทำของคุณไม่ได้

อีกอย่างหน้าที่การงาน สังคม และชีวิตความเป็นอยู่ของเรามันต่างกันเกินไป เราเข้ากันไม่ได้

ชีวิตและสังคมของคุณอยู่อย่างไม่จำเป็นต้องแคร์ใครได้ จะควงใคร จะมีผู้หญิงกี่คน

จะนอกใจภรรยากี่ครั้งมันก็เป็นเรื่องปกติ

แต่ชีวิตและสังคมของฉัน ต้องแคร์คน แคร์คำครหานินทาของของทุกคน จะต้องรักษาภาพลักษณ์ และเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับนักเรียน

หากฉันมีสามี ฉันไม่สามารถปล่อยให้เขาไปมีชู้หรือควงผู้หญิงคนอื่นได้ มันจะเป็นที่ติฉินนินทาส่งผลเสียมาถึงฉันได้

หากรู้ก่อนฉันก็ต้องตัดเขาออกไปจากชีวิต

ก่อนที่ตัวฉันจะเสียหายเพราะเขา

คุณกลับไปคิดทบทวนดูดีๆ เราควรจะยอมรับความจริง

ว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้เลยสักนิด ทั้งหน้าที่การงานและสังคมที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

ดังนั้นคุณตัดใจจากฉันซะเถอะ แล้วเลือกคนที่เขารับนิสัยของคุณได้จะดีกว่า ฉันไม่สามารถทนอยู่กับคุณได้จริงๆ "

พิมเอ่ยถ้อยคำที่ควรเอ่ยออกมาจนหมด จากนั้นเธอก็แกะมือที่กอดรักเอวเธอออก แล้วหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทันที

เตชินยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ในคำพูดของพิม

เธอไม่ใช้อารมณ์แต่เธอพูดอย่างมีสติและใจเย็นถ้อยคำน้ำเสียงและสีหน้า

ชัดเจนว่าต้องการตัดเขาออกไปจากชีวิตจริงๆ

เขารู้สึกช็อกและปวดร้าวในใจอย่างมาก

ไม่คิดว่าครั้งหนึ่งในชีวิตเขาจะมีความรู้สึก

ถูกทิ้งจากคนที่รักมากที่สุดแบบนี้

ท่าทางและถ้อยคำที่ไม่เหลือเยื่อใยใดๆ

ของพิมนั้นทำให้น้ำตาของเขาไหลออกมาอย่างง่ายดาย

ในชีวิตนี้เขาไม่เคยแคร์ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน