ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 154 อยากปรับปรุงตัวเพื่อคุณ

ทั้งสองเดินกลับไปยังโรงแรมที่พักอยู่ ระหว่างทางทั้งสองก็เอาแต่เงียบใส่กัน ต่างคนต่างไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่
สุดท้ายป๊อบก็เป็นคนตัดสินใจทำลายความเงียบสงัดนั้นลงโดยการเอ่ยถามว่า
" พิม คุณคิดยังไงกับการที่คุณเตชินมาปรากฏตัวที่นี่ "
เขาไม่เชื่อว่ามันเป็นความบังเอิญอย่างที่เตชินพูด
พิมก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าในความเร็วพอดีอย่างสม่ำเสมอพร้อมกับเอ่ยอย่างไม่ออกความเห็นใดๆ
" ถ้าเกี่ยวกับเรื่องของเขาฉันไม่มีความคิดเห็นใดๆค่ะ "
ป๊อบได้แต่ผงกหัวเบาๆ ไม่อยากถามอะไร
ให้พิมรู้สึกรำคาญใจ
พอถึงโรงแรมทั้งสองก็แยกกันกลับไปเปิดประตูห้องของตัวเอง
ก่อนจะเข้าไปในห้องป๊อบก็หันมาเอ่ยกับพิม
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลถ้อยคำทำให้คนรู้สึกอบอุ่นหัวใจ
" พิม ฝันดีนะครับ อย่าคิดมากนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไม่ว่าคุณจะเจอเรื่องอะไร
ขอให้รู้ไว้ว่าคุณยังมีผมอยู่เสมอ
ผมจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไปโดยไม่สนใจว่าคุณจะให้ผมอยู่ในสถานะไหน "
สำหรับเขาแล้วแค่ได้อยู่เคียงข้างพิมได้อยู่ใกล้ๆเธอทุกวัน เขาก็มีความสุขแล้วขอแค่พิมไม่เป็นของใคร
หรือต่อให้เธอเป็นของใครเขาก็จะขอรักเธอและเก็บเธอไว้ในหัวใจตลอดไป
พิมมองไปยังป๊อบ มองหน้าผู้ชายที่แสนดี
ที่คอยอยู่เคียงข้างเธอมาตลอดด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ
เธอเดินเข้าไปหาเขาแล้วกอดเขาไว้แน่นพร้อมกับร้องให้ออกมาอย่างรู้สึกผิด
ป๊อบเองก็กอดเธอไว้แน่นเช่นกัน น้ำตาใสๆค่อยๆซึมออกมาตามขอบตา
แล้วพิมก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเจือสะอื้นอย่างเหนื่อยใจ
" ฉันเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมชะตาชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากเขาสักที "
ป๊อบโอบกอดพิมที่อยู่ในอ้อมกอดแน่นรับฟังความทุกข์ใจของเธออย่างเงียบๆ
ทางด้านเตชินเขากำลังเดินกลับเข้ามาในโรงแรมแล้วหันไปเอ่ยกับตีน่าคู่ควงของเขา
" คุณกลับไปที่ห้อง แล้วพรุ่งนี้ก็เดินทางกลับไทยซะ คุณคังจะเป็นคนจัดการเรื่องค่าตัวให้คุณเอง "
" ค่ะ แล้วคืนนี้คุณจะกลับไปนอนที่ห้องมั้ยคะ "
" ผมได้บอกคุณมั้ยว่าจะกลับไปนอนด้วย "
หญิงสาวส่ายหน้า แล้วเตชินก็เอ่ยอย่างเย็นชา
" ตามที่คุณเข้าใจ "
" แล้วคุณจะไปนอนที่ไหนคะ ไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นเหรอ "
เตชินมองตีน่าอย่างเย็นชาด้วยความรำคาญใจแล้วเอ่ยเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ
" คุณจะสอดรู้มากไปแล้วนะ ผมจะนอนที่ไหนหรืออยู่กับใครคุณมีสิทธิ์มาถามด้วยเหรอ
แล้วผู้หญิงที่คุณพูดถึง เธอเป็นภรรยาผม
คุณไม่มีสิทธิ์มาเรียกเธอแบบนั้น เข้าใจมั้ย "
ตีน่าได้ยินดังนั้นก็ตกใจ ทั้งยังกลัวดวงตาของ
เตชินที่มีความคมกริบ
ราวกับกระบี่แหลมคมที่พร้อมจะสังหารหล่อนในทันที
หล่อนรีบก้มหน้ามองต่ำแล้วเอ่ยอย่างสำนึกผิดด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว
" ขอโทษค่ะคุณเตชิน ตีน่าไม่รู้จริงๆว่าคุณพิมเป็นภรรยาของคุณ ตีน่าไม่รู้ความขอโทษจริงๆค่ะ "
เตชินรู้สึกรำคาญและเบื่อกับพวกผู้หญิงเสแสร้งร้อยเล่ห์มารยาไร้สมอง ที่วันๆคิดแต่จะจับผู้ชายรวยๆ เขาจึงเอ่ยขึ้นเสียงเข้มว่า
" รีบไสหัวไปซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ "
ตีน่ารีบหันหลังเดินออกไปจากตรงหน้าของเตชินอย่างรวดเร็วแล้วหายเข้าไปในลิฟต์
เตชินเดินไปยังเคาน์เตอร์ของพนักงานต้อนรับแล้วเอ่ยขึ้น
" ขอโทษนะครับ ขอคีย์การ์ดสำรองห้อง SW VIP 503 เช็คอินชื่อ พิมผกา หิรัญวัฒนากุล หน่อยครับ พอดีผมเข้าห้องไม่ได้ ลืมหยิบคีย์การ์ดออกมาน่ะครับ "
" คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ "
พนักงานสาวอีกคนก็เดินไปหยิบเอาคีย์การ์ดสำรองแล้วยื่นให้เตชิน
เตชินยิ้มให้พนักงานสาวซ้ำยังจ้องพนักงานสาวทำตาเจ้าชู้ใส่อีก แล้วเอ่ย
" ขอบคุณครับ "
จากนั้นเขาก็หมุนตัวหันหลังเดินออกมาจากเคาน์เตอร์ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับพึมพำในใจ
[ หึ พิม ทีนี้ต่อให้คุณใช้เวทมนตร์ร้อยแป็ดพันเก้าคาถาล็อคห้องไว้
ผมก็เข้าไปได้อย่างง่ายดายและไม่ต้องกลัวว่าคุณจะล็อคห้องอีก ]
พนักงานสาวจำหน้าของเตชินได้ เพราะเตชินมีใบหน้าที่หล่อเหลา
แถมยังมีรูปร่างสูงใหญ่ดูโดดเด่นมีภูมิฐาน
เป็นที่สะดุดตาง่ายต่อการจดจำ
เตชินเดินเข้าไปในลิฟต์อย่างอารมณ์ดี
พอลิฟต์ขึ้นไปถึงชั้นห้าประตูลิฟต์ก็เปิดออก
เขาก้าวขาเดินออกจากลิฟต์ด้วยท่าทาง
สง่าผ่าเผย แล้วเดินตรงไปยังห้องของพิม
พิมนอนดูทีวีบนเตียงอย่างเงียบๆด้วยความสบายใจ แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งตกใจ
เมื่อได้ยินเสียง ติ๊ด... เธอก็รู้ได้ทันทีว่ามีคนกำลังพยายามมาเปิดประตูห้องของเธอ
เธอนั่งนิ่งหนึ่งวิ พร้อมกับปิดทีวีทันที แล้วไม่ลืมที่จะคว้าโทรศัพท์มากำไว้ในมือเป็นอันดับแรก
จากนั้นเธอก็รีบกวาดสายตามองหาอุปกรณ์ที่สามารถใช้เป็นอาวุธในการป้องกันตัว ต่อสู้กับผู้บุกรุกในยามวิกาล
เธอมองไปยังสายโทรศัพท์ห้องแล้วรีบหยิบโคมไฟที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นมากำไว้ในมือแน่น
สายตามองสำรวจสายโคมไฟที่ไม่สั้นไม่ยาวเกินไปพอรัดคอผู้บุกรุกได้
แล้วขั้นตอนวิธีการที่จะรับมือต่อสู้กับคนร้ายที่บุกรุกเข้ามาในห้อง ก็ผุดขึ้นในหัวอย่างรวดเร็ว
โดยเธอจะตีหัวคนร้ายก่อน แล้วถีบให้คนร้ายล้มลงพื้น จากนั้นก็จับมือคนร้ายไขว้หลังให้หน้าคว่ำลงพื้น
แล้วใช้สายโคมไฟมัดมือคนร้าย จากนั้นก็ไปหยิบโทรศัพท์ห้องมามัดเท้าคนร้ายต่อ แค่นี้เธอก็น่าจะปลอดภัยแล้ว
เธอปิดไฟไปหลบในความมืด พอเตชินเข้ามาในห้องเห็นว่าห้องมืดสนิทก็เข้าใจว่าพิมหลับแล้ว
เขาก็ไม่อยากเปิดไฟรบกวนเธออีก จึงเดินตรงมาที่เตียง
พิมกำโคมไฟแน่นเดินย่องเข้ามาหาเงาตะคุ่มในความมืดมิดที่มองเห็นไม่ค่อยถนัด
มีเพียงแสงจากนอกหน้าต่างที่เล็ดลอดส่องเข้ามาในห้องพอให้มองเห็นเงาตะคุ่ม
เตชินเห็นว่าพิมไม่ได้นอนบนเตียงประจวบกับได้ยินเสียงจากด้านหลัง
เขาเป็นคนหูดี ตาไว สัมผัสได้ถึงลมเพียงน้อยนิดที่เกิดจากพิมง้างมือขึ้น กับเสียงขยับเสียดสีของเสื้อผ้าเล็กน้อย
เขาก็รู้ได้ทันทีว่ามีคนอยู่ข้างหลังกำลังจะทำร้ายเขา
เขาจึงพลิกตัวหลบไปอย่างรวดเร็ว ในขณะ
ที่พิมกำลังฟาดโคมไฟลงมา หมายจะตีหัวเขา
พิมตีโดนแต่อากาศกับผ้าห่มบนเตียง
รอยหยักบนริมฝีปากของเตชินก็ฉีกยิ้มขึ้นมาที่มุมปากอย่างช้าๆ แล้วเอ่ย
" อืม...ถือว่าฉลาดใช้ได้ ถ้าเป็นโจรคงถูกตีหัวแตกไปแล้ว "
พิมมองไปยังเงาดำๆของเตชินแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ เขาจำเสียงเตชินได้
" คุณเตชิน! ทำไมถึงเป็นคุณ แล้วคุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง "
เตชินเดินไปเปิดไฟ แล้วในห้องกลับมาสว่างจ้าอีกครั้ง พอสว่างภาพที่ปรากฏต่อหน้าเขาคือ
พิมยืนจ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจ รอฟังคำอธิบายจากเขา
เขาเดินเข้ามาใกล้พิมแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ฉีกยิ้มขึ้นแล้วเอ่ย
" ผมบอกแล้วไงว่าผมจะขอนอนด้วย และที่ผมคาดไว้ก็ไม่ผิด
คุณคิดจะล็อคห้องทิ้งให้ผมนอนหนาวตายข้างนอกคนเดียวจริงๆ
ผมเลยต้องแบกหน้าหล่อๆไปขอคีย์การ์ดสำรองจากพนักงานสาว
โชคดีที่ผมหล่อพอให้พวกหล่อนเชื่อถือได้เลยเอาคีย์การ์ดห้องคุณมาให้ผมอย่างง่ายดาย "
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 154 อยากปรับปรุงตัวเพื่อคุณ
อ่าน ตอนที่ 154 อยากปรับปรุงตัวเพื่อคุณ นิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา โดย Paizay ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา เป็นแบบเต็มอ่าน ตอนที่ 154 อยากปรับปรุงตัวเพื่อคุณ และบทถัดไปได้ฟรีทางออนไลน์ที่นี่
หมายเหตุ: เว็บไซต์ novelones.com รองรับการอ่านฟรีและดาวน์โหลด PDF สำหรับนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา
ตอนที่ 154 อยากปรับปรุงตัวเพื่อคุณ