ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 156 ว้าว...สวยจริงๆเลยดินแดนในฝัน
พิมกำลังจะออกจากห้องก็เห็นเตชินเข้ามาซะก่อน เธอจึงเอ่ยขึ้น
" ทำไมถึงไม่รอด้านนอกล่ะ "
แม้ถ้อยคำและน้ำเสียงของพิมจะไม่ค่อยน่าฟังไม่รื่นหูเท่าไหร่
แต่เตชินก็ไม่ได้สนใจอะไร ประมาณว่าคุณอยากพูดแบบไหน ยังไง ก็ตามใจคุณ คุณสบายใจก็ตามสบาย
แล้วเขาก็เอ่ยตอบเธออย่างไม่คิดเคืองว่า
" ผมอยากนั่งรออดีตภรรยาข้างในมากกว่า "
" งั้นคุณก็นั่งรอในนี้เลยนะ "
พิมเอ่ยประชด จากนั้นเธอก็เดินผ่านตัวเขาไป
เตชินก็หมุนตัวเดินตามพิมออกจากห้องไปพร้อมกับเอ่ย
" คงไม่ได้ อดีตภรรยาไปไหน อยู่ไหน ผมก็จะไปที่นั่น "
พอออกจากห้องไปแล้วพิมก็เดินไปเคาะห้องป๊อบ ป๊อบเองก็กำลังจะเดินออกจากห้องพอ
เขาเปิดประตูแล้วมองไปยังเตชิน จากนั้นก็ละสายตาจากเตชินมาเอ่ยกับพิมว่า
" ไปกันเลยมั้ยครับ "
" ค่ะ "
แล้วพวกเขาก็ออกจากโรงแรม เดินทางไปขึ้นรถไฟฟ้า
พอไปถึงสถานีปลายทางพวกเขาก็พากันเดินไปขึ้นกระเช้าลอยฟ้า
สองหนุ่มก็นั่งประกบพิมไม่ห่าง ซ้ายคน ขวาคน
พิมไม่สนใจอะไรแล้วนานๆจะได้มาเที่ยว
เธอหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก โดยไม่สนใจสองหนุ่มที่นั่งหน้านิ่งไร้ชีวิตชีวา
เธอรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับวิวเมืองนี้ที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลนไปทั่วทั้งเมืองราวกับเทพนิยายที่เธอเคยดูตอนเด็ก
บนยอดของเทือกเขาแอลป์มีความสวยงามเป็นรูปทรงพีระมิดที่ขาวโพลนปกคลุมไปด้วยหิมะ
" ว้าว...สวยจริงๆเลยดินแดนในฝัน สวยงาม
สวยที่สุดเลย "
สองหนุ่มเห็นเธอตื่นเต้นยิ้มอย่างมีความสุขคนเดียว
แถมยังเผยรอยยิ้มสดใสร่าเริงทำเอาหนุ่มหล่อทั้งสองใจละลายอยากจะถ่ายภาพเธอเก็บไว้
สองหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกันแล้วกดถ่ายภาพพิมเก็บไว้
แต่รูปของพิมในโทรศัพท์ของทั้งสองกลับถ่ายติดคนที่พวกเขาต่างไม่ต้องการให้ติดอยู่ด้วย
ในโทรศัพท์ป๊อบมีเตชินติดอยู่ข้างๆพิม
ส่วนในโทรศัพท์เตชินก็มีป๊อบติดอยู่ข้างพิมเช่นกัน
สองหนุ่มมองกันอย่างเย็นชาแล้วหันหน้ากลับมา นั่งหน้านิ่งเหมือนเดิม
พอลงจากกระเช้าลอยฟ้า พวกเขาก็ไปนั่งทานข้าวในร้านอาหารบนเขาที่มีลานกว้าง
มองเห็นวิวชัดเจน โดยมีเทือกเขารูปทรงพีระมิดเป็นฉากหลังขาวโพลนสวยงาม
พวกเขาทานข้าวพร้อมกับชมวิวอย่างมีความสุข พอพนักงานเดินเข้ามาพิมก็เอ่ยขึ้น
" ขอโทษนะคะ รบกวนถ่ายรูปให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ "
เธอหลงไหลความงามของเมืองและเทือกเขานี้มาก พนักงานยิ้มแล้วเอ่ย
" ได้ค่ะ "
จากนั้นพิมก็ลุกขึ้นเดินไปยืนพิงราวระเบียง
เตชินกับป๊อบต่างก็เข้าไปร่วมเฟรม
เตชินยื่นแขนเข้าไปโอบเอวพิม ส่วนป๊อบก็ยื่นมือไปจับไหล่พิม
หน้าพิมเหวอไปเลยไม่คิดว่าอยู่ๆพวกเขาจะมาถ่ายรูปด้วยซ้ำยังมาทำราวกับจะแย่งเธอ
พนักงานสาวก็กดถ่ายรัวๆเพื่อให้เธอกลับไปเลือกเองเลย พิมก็ยิ้มให้พนักงานสาวแล้วเอ่ย
" ขอบคุณค่ะ "
จากนั้นเธอก็เดินออกจากร้านไปเลย
สองหนุ่มก็เดินตามเธอออกจากร้าน
" จะเกินไปแล้ว เห็นฉันเป็นตัวอะไร
นึกจะกอดก็กอด นึกอยากโอบก็มาโอบงั้นเหรอ "
เธอเดินออกมาด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองบ่นพึมพำด้วยสีหน้าบึ้งตึง
เธอรู้สึกอับอายขายหน้ามาก ที่สองหนุ่มหล่อมาดดีมาทำกับเธอแบบนี้
เตชินกับป๊อบรีบตามพิมออกมา และรู้ดีว่าทำให้พิมโกรธแล้ว
ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเขาสองคนต่างคนต่างไม่ยอมกัน ทำให้พิมโกรธจนเดินหนีไปเลย
พอออกมาข้างนอก เตชินก็วิ่งมาคว้าแขนพิมไว้โดยมีป๊อบเดินตามหลังมาไม่ห่าง
" พิม ผมขอโทษ ที่หึงคุณมากไปหน่อย "
พิมหันมาจ้องตาเตชินด้วยแววตาแข็งกร้าว
แล้วเอ่ยด้วยความโมโห
" คุณมีสิทธิ์อะไรมาหึงฉัน แล้วอยู่ๆคนหนึ่งก็เข้ามากอดเอวฉัน อีกคนก็เข้ามากอดไหล่
พวกคุณไม่ให้เกียรติไม่ไว้หน้าฉันเลย
พวกคุณเป็นผู้ชายไม่เสียหายแต่ฉันเสียหาย
แล้วพวกคุณคิดบ้างมั้ยว่าคนอื่นที่เขาไม่รู้
เขาจะคิดยังไง
จะมองฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนเคยคิดเผื่อฉันบ้างมั้ย ไม่เลย
พวกคุณนึกอยากจะทำอะไรก็ทำเอาแต่ใจ ตามใจตัวเองแบบนี้น่ะเหรอ เห็นแก่ตัวที่สุด "
ป๊อบเดินเข้ามาด้วยสีหน้ารู้สึกผิด ที่ถูกพิมต่อว่าชุดใหญ่
" ผมขอโทษนะพิม ขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกอับอาย ทำให้คุณรู้สึกอึดอัด
พิมสลัดแขนออกจากเตชินแล้วเดินกลับไปคนเดียว เธอเดินไปเรื่อยโดยไม่รู้ทาง
เตชินวิ่งไปจับแขนเธอไว้ แล้วเอ่ยถามขึ้น
" พิมคุณรู้ทางกลับเหรอ "
" ฉันไม่รู้ ฉันไม่สนใจ ฉันจะเป็นยังไงก็ช่างฉัน
ไม่ต้องมายุ่ง คุณไปให้พ้นเลย! "
พิมตะคอกใส่เตชินอย่างดุดัน เตชินไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จึงดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนแล้วเอ่ย
" ไม่เอาหน่าพิม คุณอย่าเป็นแบบนี้เลยนะ
ผมขอโทษ ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว
สิ่งไหนที่คุณไม่ชอบผมจะไม่ทำมันอีก
คุณใจเย็นๆนะ "
เตชินกอดพิมไว้ในอ้อมกอดแน่น แล้วเอาน้ำเย็นเข้าลูบให้เธอสงบลง
ในขณะที่ป๊อบยืนนิ่งอยู่กับที่ มองดูพิมที่โกรธจัดอยู่ในอ้อมกอดของเตชิน
แล้วเขาก็หมุนตัวเดินกลับไป ปล่อยพิมให้เป็นหน้าที่ของเตชิน
เขารู้ดียิ่งเขาเข้าไปตอนนี้จะยิ่งทำให้อารมณ์ของพิมไม่สงบลง
เขาจึงเลือกที่จะกลับไป รอให้เธอสงบลงแล้วค่อยมาคุยกับเธอ
เตชินกอดพิมไว้ในอ้อมแขนอยู่นาน พอเขารู้สึกว่าอารมณ์พิมสงบลงแล้ว
เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอย่างอ่อนโยน
" เราไปหาเครื่องดื่มอุ่นๆแล้วกลับที่พักกันนะ "
พิมไม่ตอบ เขาจึงจับมือพิมแล้วเดินจูงมือเธอ
ไปยังร้านเครื่องดื่ม
" เอาช็อกโกแลตร้อนสองที่กับน้ำเปล่าอุ่นๆ
อ้อ...แล้วก็เอานมร้อนๆด้วยครับ "
" ได้ครับ เชิญลูกค้านั่งรอสักครู่นะครับ "
เจ้าของร้านดูมีอายุเอ่ยกับเตชินด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร
เตชินจูงมือพิมไปยังโต๊ะที่จะนั่ง แล้วดึงเก้าอี้
ให้พิมนั่งลง
จากนั้นเขาก็เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอ
มองหน้าเธอที่นั่งหน้านิ่ง แล้วเอ่ยถามขึ้น
" คุณเอาเค้กเพิ่มมั้ยร้านนี้อร่อยนะ "
" คุณเคยมา มาก่อนเหรอ ถึงรู้ว่าอร่อย "
พิมเอ่ยอย่างเย็นชาหวังประชด แต่ไม่คิดว่าเตชินจะตอบเธออย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
" ใช่แล้ว ผมเคยมาเที่ยวที่นี่ "
" ดูเหมือนคุณกับคุณป๊อบจะเหมือนกันเลยนะคะ "
ได้ยินดังนั้นเตชินก็เงียบปิ้ง
ไม่รู้ว่าเธอจะวนกลับเข้าเรื่องเดิมหรือเปล่า
เขาเลยคิดว่า ดีที่สุดคือ เงียบไว้ก่อนจะดีกว่า
จากนั้นเจ้าของร้านก็มาเสิร์ฟช็อกโกแลต น้ำอุ่น และนมสด วางลงตรงหน้าของทั้งสองแล้วเอ่ย
" ทานให้อร่อยนะครับ "
เตชินเงยหน้ามองเจ้าของร้านแล้วเอ่ย
" ขอบคุณครับ "
พอเจ้าของร้านหมุนตัวเดินออกไป เตชินก็หันมาเอ่ยกับพิมว่า
" ช็อกโกแลตของที่นี่อร่อยกลมกล่อมกว่าที่อื่น คุณลองชิมดูนะว่าชอบมั้ย "
อ่าน ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 156 ว้าว...สวยจริงๆเลยดินแดนในฝัน TODAY
นวนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ได้รับการอัปเดต ตอนที่ 156 ว้าว...สวยจริงๆเลยดินแดนในฝัน พร้อมรายละเอียดที่ไม่คาดคิดมากมายลบปมความรักมากมายสำหรับนักแสดงนำชายและหญิง นอกจากนี้ผู้แต่ง Paizay ยังมีความสามารถมากในการทำให้สถานการณ์แตกต่างไปจากเดิมอย่างมาก มาติดตาม ตอนที่ 156 ว้าว...สวยจริงๆเลยดินแดนในฝัน ของ ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ที่นี่
ค้นหาคำหลัก:
นวนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 156 ว้าว...สวยจริงๆเลยดินแดนในฝัน
นวนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา โดย Paizay