ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 157

ทั้งสองนั่งรถไฟฟ้ากลับไปยังสถานีเหมือนกับตอนมา

พอกลับไปถึงโรงแรมพวกเขาก็เดินเข้าไปในลิฟต์ขึ้นไปยังห้องของตนเอง

พอลิฟต์ส่งพวกเขาขึ้นไปถึงชั้นห้า ทั้งสองก็เดินออกมาจากลิฟต์ พิมเดินตรงไปยังห้องของตัวเอง

ส่วนเตชินก็ไปเคาะประตูห้องของป๊อบ พอป๊อบมาเปิดประตู เตชินก็ยื่นเค้กให้เขาแล้วเอ่ย

" ชิ้นเดียว แต่ให้จากใจ รับไปสิ "

ป๊อบมองหน้าเตชินแล้วรับเค้กจากมือของเตชินแบบงงๆพร้อมกับพึมพำในใจด้วยความสงสัย

[ เขาจะมาไม้ไหน ]

พอป๊อบรับเค้กไป เตชินก็เอ่ยว่า

" สงบศึกกันชั่วคราวนะและอาจจะตลอดไปหรือเปล่านั้นค่อยตัดสินใจอีกที

อย่างที่คุณเห็น ผลของการไม่ยอมกัน

คือพิมเป็นแบบนั้น

คุณรักเธอไม่ใช่เหรอ ถ้ารักเธอก็ต้องไม่ทำให้เธอเป็นแบบนั้นอีก "

ป๊อบเข้าใจแล้วว่าทำไมเตชินถึงได้เอาเค้กมาให้

[ ที่แท้ก็มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงนี่เอง ]

ป๊อบยิ้มเย็นแล้วเอ่ย

" ถ้าผมไม่ทำตามที่คุณต้องการล่ะ "

เตชินยิ้มขึ้นมาจ้องตาป๊อบอย่างเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ย

" ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องพูดแบบนี้ หากคุณ

ไม่ทำอย่างที่ผมบอก

สุดท้ายคุณก็จะถูกพิมเกลียด วันนี้คุณก็เห็นแล้ว พิมไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น

ความหล่อความรวยไม่สามารถทำให้เธอยอมจำนนได้ มีเพียงความดีเท่านั้นที่จะชนะใจเธอได้

คุณกลับไปคิดดูดีๆนะ หากคุณยังอยากที่จะแข่งกับผมแบบเดิม ก็เชิญ ผมพร้อม "

ป๊อบจ้องหน้าเตชินแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุม

" คุณกำลังหว่านล้อมให้ผมถอยให้คุณ

เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องมีคู่แข่ง? "

" เปล่า ผมแค่เตือนในฐานะคนรู้จักและอยากผูกมิตรกับคุณอีกครั้ง "

ป๊อบได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยขึ้น

" ผมไม่ได้คิดอยากแข่งกับคุณหรอก

เพราะพิมไม่ใช่ของรางวัล

ที่ใครชนะแล้วจะได้ไปครอง แต่พิมเป็นคนมีหัวใจ มีเสรีในการเลือก

ดังนั้นผมแล้วแต่พิม หากเธอเลือกคุณผมก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเธอ

แต่ตอนนี้ระหว่างคุณกับผมเธอยังไม่เลือกใคร ให้ผมถอยคงจะไม่ได้

เพียงแต่ในเมื่อคุณมาขอ ผมจะไม่ทำอย่างวันนี้แล้วก็ได้

ปกติแล้ว อะไรที่พิมไม่ชอบหรืออะไรที่ทำให้เธอ

รู้สึกแย่ ผมไม่ทำอยู่แล้ว "

" งั้นก็ตกลงตามนี้ แต่ผมอยากจะบอกคุณไว้อย่าง ขอให้คุณเปิดใจให้คนอื่นเข้ามาบ้าง "

ป๊อบยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ยอย่างหนักแน่น

" นอกจากพิมแล้วผมไม่ต้องการใคร "

ที่เขาเตือนป๊อบเพราะมีแผนที่จะทำให้พิม

กลับมาเป็นภรรยาของเขาอย่างถูกต้องตามกฎหมายเหมือนเดิมและเป็นแม่ของลูกในอนาคต

แต่เมื่อได้ยินป๊อบเอ่ยแบบนั้นแล้วเขาก็รู้สึกเหมือนมองเห็นตัวเองผ่านป๊อบเลย

เขากับป๊อบไม่ต่างกันเลย รักพิมจนตัดใจไม่ได้ เพียงแต่วิธีของป๊อบกับเขามันต่างกัน

เขาเป็นนักธุรกิจถนัดใช้อุบายและเล่ห์กล

ส่วนป๊อบเป็นครูถนัดใช้หลักการ

แต่เขาประเมินวิเคราะห์ดูแล้วหลักการของป๊อบไม่สามารถได้ใจพิมไปง่ายๆ

แม้พิมจะดูแคร์ป๊อบแต่นั่นชัดเจนว่ามันคือความเกรงใจมากกว่า แต่เขาก็ประมาทไม่ได้

ด้วยนิสัยของพิมหากเกรงใจมากๆ หากป๊อบใช้ความดีเข้าหา นานเข้าๆ

ความรู้สึกผิด ความเห็นใจ ความสงสารก็อาจจะทำลายกำแพงหัวใจพิมได้

และเธออาจจะยอมแต่งงานกับป๊อบได้โดยง่าย