ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 158

เตชินยังคงแกล้งพิมไม่หยุดใช้นิ้วแข็งแกร่งเชยคางเธอขึ้นมา

ให้สบตากับเขาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่าเซ็กซี่ยั่วยวนใจ

" คุณขยับตัวไปเรื่อยไม่ได้นะพิม ตัวคุณไปเสียดสีกับน้องชายผม

จนเขาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นมั้ย แบบนี้คุณจะรับผิดชอบยังไงดีล่ะ "

เตชินชอบเวลาที่เห็นพิมเขินอายจนหน้าแดงแบบนี้ เธอดูเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งที่เชื่อฟังอย่างง่ายดาย

พิมจะหันหน้าไปทางอื่นแต่เตชินกลับจับคางเธอไว้บังคับให้เธอสบตากับเขาอย่างเอาแต่ใจ

เธอจึงมองเขาด้วยแววตาแข็งกร้าว

แล้วเอ่ยขึ้นเสียงดุ ทั้งที่แก้มแดงระเรื่อหมดแล้ว

" คุณพูดให้มันดีๆนะ อย่ามาทะลึ่งลามก คุณนี่นับวันยิ่งโรคจิตมากขึ้นเรื่อยๆเลยนะ ปล่อย! "

เตชินมองต่ำลงบนใบหน้างาม แววตาสวยขุ่นเคือง บนแก้มแดงระเรื่อ เอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน

ริมฝีปากเอิบอิ่มอมชมพู ทำให้เขาอดใจไม่ไหว

จึงก้มลงมาจูบริมฝีปาก ดูดดุนริมฝีปากนุ่มน่าหลงไหลอย่างทะนุถนอม

" อื้อ...อื้ม... "

พิมส่งเสียงอู้อี้ออกมาพยายามเบือนหน้าหลบหลีก แต่เตชินกลับจับท้ายทอยเธอไว้ให้เธอรับจูบจากเขา

เขาจูบริมฝีปากเอิบอิ่มอยู่นานจนหนำใจจึงถอนริมฝีปากออก แล้วสบตากับเธออย่างหวานซึ้ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

" ถ้าการที่ผมหลงไหลริมฝีปากคุณแล้วเรียกว่าโรคจิต ผมยอมเป็นคนโรคจิตที่ได้ครอบครองริมฝีปากนุ่มนิ่มของคุณนะ "

นอกจากทำหน้าดุอย่างขุ่นเคืองแล้วพิมก็ไม่รู้แล้วว่าควรจะวางหน้ายังไง

" เมื่อกี้ฉันถือว่าฉันทำบุญให้คนโรคจิตอย่างคุณก็แล้วกัน ในเมื่อได้สมใจแล้ว ก็ปล่อยฉันสิ "

เตชินส่ายหน้าเบาๆ พิมเห็นดังนั้นก็กลัวขึ้นมาในใจ คิ้วสวยได้รูปขมวดเข้าหากันเป็นปมแล้วเอ่ย

" คุณส่ายหน้าแบบนี้ หมายความว่ายังไง "

" ก็หมายความว่า ผมยังไม่พอน่ะสิ

คืนนี้ผมขอได้มั้ย "

ได้ยินดังนั้นพิมก็โกรธขึ้นมาทันที

แล้วเอ่ยเสียงกร้าว

" คุณเตชิน คุณจะมากไปแล้วนะ ปล่อย! "

เห็นว่าพิมเริ่มโกรธแล้วเขาก็เอ่ยว่า

" ไม่เอาแล้วก็ได้ แต่คุณต้องให้ผมนอนกอดคุณทุกคืนนะ

ระหว่างที่อยู่ต่างประเทศนี้ เราก็ใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อนแบบสามีภรรยา

ผมขอแค่ห้าวัน หากภายในห้าวันนี้คุณยังไม่ใจอ่อน ไม่อยากกลับมาหาผม

ไม่มีใจให้ผม ไม่อยากคืนดีกัน ผมจะไม่ตามตอแยคุณอีก

แต่หลังจากนั้นหากคุณคิดได้อยากจะกลับมาเป็นภรรยาผมเมื่อไหร่

ผมก็ยังยินดีต้อนรับคุณกลับมาเสมอ ตกลงมั้ย "

พิมกำลังจะเอ่ยปฏิเสธ เตชินที่รู้ทันก็ชิงเอ่ยขึ้นซะก่อนว่า

" แต่ถ้าคุณปฏิเสธ ไม่ตกลงตามที่ผมต้องการ

ผมก็จำเป็นต้องขืนใจอดีตภรรยาอย่างคุณต่อไป

จนกว่าจะพอใจ แต่ดูเหมือนผมไม่รู้สึกพอสักทีน่ะสิ อืม...คุณคิดว่าไงล่ะ ผมว่ามันก็แฟร์ๆกันนะ "

เตชินพูดเหมือนให้โอกาสพิมได้เลือกแต่สุดท้ายก็คือการบังคับดีๆนี่เอง

พิมจ้องตาเตชินด้วยความโกรธจัดแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเสียงเคร่งขรึม

" แฟร์บ้านคุณสิ คุณนี่นอกจากเจ้าเล่ห์

เห็นแก่ตัวแล้ว ฉันไม่รู้จะสรรหาคำไหน

มาด่าคุณแล้วจริงๆ "

เตชินยิ้มแล้วเอ่ยอย่างใจเย็นว่า

" ผมน้อมรับครับ แต่คุณจำคำผมไว้นะพิม

ผมสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ ถ้าไม่สำเร็จ ผมก็จะทำให้สำเร็จ

ยิ่งได้มายากยิ่งสนุกยิ่งรู้สึกท้าทาย

ควรค่าแก่การได้มาครอบครอง เข้าใจมั้ย "

พิมผงกหัวเบาๆแล้วเอ่ย

" อืม ฉันเข้าใจแล้วว่าคุณโรคจิตเข้าขั้นหนัก

ที่ควรได้รับการบำบัดอย่างจริงจัง

ฉันตกลงก็ได้ แต่คุณต้องรักษาคำพูดนะ

ห้ามทำอะไรเกินเลยไปกว่าการนอนกอด "

ได้ยินดังนั้นเตชินก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ด้วยความดีใจแล้วเอ่ยเสียงอ่อนนุ่ม

" ได้ครับคุณภรรยาคนสวย "

ในเมื่อไม่มีทางเลือก เธอก็ต้องทำให้ตัวเองปลอดภัยมากที่สุด

จากนั้นเตชินก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางเธอนอนลงบนเตียง เธอใช้ฝ่ามือดันแผงอกเขาแล้วเอ่ย

" คุณไปใส่ชุดนอนให้เรียบร้อยก่อน "

ได้ยินดังนั้นเตชินยิ้มแล้วหอมแก้มพิมเบาๆ

แล้วลุกออกมาเดินไปใส่เสื้อผ้า

จากนั้นก็เดินมาที่เตียงแล้วขึ้นมานอนลงข้างๆพิมแล้วเอ่ยว่า

" ขอจูบก่อนนอนได้มั้ย "

" ไม่ได้ ฉันไม่ใช่อาหารเสริมนะที่จะต้องจูบก่อนนอน "

เตชินจึงเอ่ยว่า