ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 159 หน้าที่ต้องมาก่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น เตชินตื่นขึ้นมาก็พิมข้อความส่งไปหาผู้ช่วยคัง
( คุณคัง คุณช่วยเตรียมเงินหนึ่งล้านบาทมอบเป็นทุนการศึกษาให้กับเด็กโรงเรียนคุณพิมหน่อย
ในนามของคุณแม่ และผู้รับจะต้องเป็น ผอ. โรงเรียนเท่านั้น )
( ได้ครับ )
ผู้ช่วยคังส่งข้อความตอบกลับ
แล้วเตชินก็ส่งข้อความไปหาผู้เป็นแม่ต่อ
( คุณแม่ครับ วันเกิดปีนี้ของคุณแม่ คุณแม่อยากได้พิมเป็นลูกสะใภ้มั้ยคืนครับ )
คุณหญิงจารวีนั่งในศาลากลางสวนเห็นลูกชายส่งข้อความมาแบบนั้นก็ดีใจจึงพิมพ์ข้อความส่งกลับไปว่า
( อยากได้สิ อยู่ๆลูกส่งข้อความมาหาแม่ มีเรื่องอะไรจะให้แม่ช่วยใช่มั้ย )
เตชินไม่รอช้ารีบพิมพ์ตอบกลับผู้เป็นแม่ทันที
( ครับ วันเกิดคุณแม่ปีนี้คุณพ่อกับคุณแม่ช่วยไปมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กในโรงเรียนของคุณพิมหน่อยนะครับ
แล้วคุณแม่ก็ต้องขอมอบกับ ผอ. เท่านั้นนะครับ
เพราะตอนนี้ ผอ. อยู่ต่างประเทศกับคุณพิม
หากคุณแม่ไม่ให้ความร่วมมืออาจจะไม่ได้ลูกสะใภ้คืนนะครับ )
คุณหญิงจารวีได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขึ้นแล้วเอ่ยถามออกไปว่า
( ตอนนี้ลูกอยู่กับหนูพิมหรือเปล่า )
( ครับ ดังนั้นมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่ผมจะได้อยู่กับพิมลำพังคุณแม่ช่วยผมหน่อยนะครับ )
คุณหญิงจารวียิ้มด้วยความตื่นเต้นดีใจแล้วเอ่ยว่า
( ได้ ลูกไม่ต้องห่วง เดี๋ยวแม่จะจัดการทางนี้ให้เอง แต่ลูกต้องรับปากแม่นะว่าจะรีบมีหลานให้พ่อกับแม่อุ้มไวๆนะ )
( ได้ครับ )
สองแม่ลูกส่งข้อความคุยกันผ่านแชท ในขณะที่พิมยังคงหลับอย่างไม่รู้สึกตัว
ทางด้านป๊อบเขาตื่นขึ้นมาเพราะมีสายโทรเข้าจากครูธุรการในโรงเรียน
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายแล้วเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ
" ครับครูแอร์มีอะไรหรือเปล่าครับ "
เมื่อปลายสายได้ยินเสียง ผอ.ป๊อบก็เอ่ยรายงานทันทีว่า
" ผอ.คะ แอร์ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ที่โทรมารบกวนเวลาพักผ่อนของ ผอ. กับครูพิม แต่ว่าแอร์มีเรื่องเร่งด่วนต้องแจ้ง ผอ. ค่ะ "
" เรื่องอะไร? "
" คือว่า วันจันทร์หน้าจะมีเศรษฐีใจบุญมามอบทุนการศึกษาให้กับนักเรียนยากจนโรงเรียนเรา
เป็นจำนวนเงินหนึ่งล้านบาทค่ะ บอกว่าอยากจะมองเงินสดกับมือ ผอ. เท่านั้นค่ะ "
ป๊อบสงสัยว่าเศรษฐีที่ไหนใจบุญขนาดนี้
จึงเอ่ยถามขึ้นเผื่อเขาจะรู้จัก
" ครูแอร์รู้มั้ยว่าพวกเขาเป็นเศรษฐีจากที่ไหน นามสกุลอะไร "
ที่เขาถามเพราะว่าในวงการไฮโซ ในกลุ่มคนรวยเขาก็รู้จักคนเยอะ ขอแค่ทราบนามสกุลเขาก็รู้ทันที
" ชื่อ คุณหญิงจารวี อัศววัฒน์สกุล เห็นบอกว่าเนื่องในวันเกิดอายุครบ52ปี จะขอเลี้ยงข้าวเด็กๆด้วยค่ะ
ตอนแรกจะขอมอบผ่านครูพิม แต่แอร์แจ้งไปว่าครูพิมไม่อยู่ เขาเลยขอมอบกับ ผอ.แทนค่ะ "
" ได้ครับ ครูแอร์ตอบตกลงไปเลย
เดี๋ยวผมจะกลับวันนี้เลย "
" ได้ค่ะ "
แล้วป๊อบก็วางสายไป
เขาไม่ได้สงสัยอะไรเพราะทุกปีในวันเกิดของคุณหญิงจารวี แกจะนำเงินจำนวนมากมอบให้กับคนยากจน และผู้ด้อยโอกาสถือเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
จากนั้นเขาก็ลุกไปอาบน้ำ ในเมื่อมีเรื่องดีๆเป็นประโยชน์แก่นักเรียน เขาก็ต้องกลับไปทำเพื่อนักเรียนก่อน
ส่วนพิมคือเรื่องส่วนตัวต้องมาทีหลัง
เขารู้ว่าพิมเข้าใจเขาดี ถ้าเขาเมินเฉยสิจะมีปัญหา
และคิดว่านานๆพิมจะมีโอกาสได้มาเที่ยวต่างประเทศแบบนี้
เขาไม่อยากไปทำลายวันหยุดที่สนุกและมีความสุขของเธอ จึงยังไม่อยากชวนเธอกลับ
ในเมื่ออยู่ที่นี่มีเตชินอยู่ดูแลเธอ เขาก็หมดห่วงในเรื่องนี้
เพราะเขาอยากให้พิมเที่ยวพักผ่อนให้เต็มที่อย่างไร้เรื่องกังวลใดๆ
พออาบน้ำเสร็จเขาก็เดินออกมาสวมใส่เสื้อผ้าเก็บกระเป๋าเรียบร้อยพร้อมออกเดินทาง
เขาหย่อนกายนั่งลงบนเตียงแล้วโทรไปหาเตชิน เตชินเห็นเบอร์ป๊อบก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์
ด้วยความรู้ทันว่าป๊อบจะต้องโทรมาหาเขาแน่นอน เขากดรับสายแล้วเอ่ยขึ้น
" วันนี้คุณป๊อบโทรมาหาผม สงสัยบนฟ้าต้องแสงแดดออกแน่เลย หิมะก็คงจะละลายเป็นน้ำแน่ๆ "
ป๊อบได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยขึ้น
" คุณเตชิน ที่ผมโทรมาหาคุณเพราะผมมีธุระด่วนต้องกลับไปจัดการ ระหว่างนี้คุณช่วยพาพิมเที่ยวดูแลเธอแทนผมที "
เตชินทำเนียนแสร้งทำเป็นสงสัยแล้วเอ่ยถามขึ้น
" คุณมีเรื่องด่วนอะไร ทำไมต้องรีบกลับขนาดนั้น แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกพิมเองล่ะ "
ป๊อบยังไม่ตอบแต่กลับเอ่ยถามขึ้นก่อนว่า
" คุณไม่รู้เหรอว่าวันจันทร์ที่จะถึงนี้เป็นวันเกิดของแม่คุณ "
" รู้ ทำไมเหรอ ทุกปีคุณแม่ผมก็ไม่ได้จัดงานวันเกิดอยู่แล้ว ท่านก็ทำในสิ่งที่ทำแล้วสบายใจ
ไม่เกี่ยวอะไรกับผม "
" ปีนี้แม่ของคุณมามอบทุนให้นักเรียนโรงเรียนผมหนึ่งล้าน ผมเลยจำเป็นต้องกลับ
ผมแค่โทรมาขอให้คุณดูแลพิมให้ดี
ส่วนพิมเดี๋ยวผมจะไปบอกเธอด้วยตนเอง "
" อืม คุณไม่ต้องห่วงเธอหรอกเป็นคนที่ผมรักผมต้องดูแลเธออย่างดีแน่นอน ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาขอหรอก "
เอ่ยจบเตชินก็กดวางสายไปทันทีด้วยความรู้สึกหมั่นไส้
เตชินไม่ชอบที่ป๊อบทำเหมือนพิมเป็นคนรัก
จะจากไปทีต้องฝากฝังไว้กับคนอื่นแบบนี้
พิมได้ยินเสียงพูดคุยของเตชิน เธอค่อยๆขยับเปลือกตา ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆแล้วเอ่ยถามขึ้น
" คุณคุยกับใครคะ "
" ตื่นแล้วเหรอ ผมคุยเสียงดังไปใช่มั้ย ทำให้คุณตื่นเลย "
พิมลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแล้วเอ่ยถามซ้ำขึ้นอีกครั้ง
" คุณคุยกับใคร "
" ผมคุยกับคุณป๊อบครับ เขาโทรมาหาผม บอกว่ามีธุระด่วนต้องกลับไปก่อนเลยฝากฝังให้ผมดูแลคุณ "
พิมขมวดคิ้วขึ้นมามองเตชินด้วยแววตาสงสัยแล้วเอ่ยถามขึ้น
" ธุระด่วน ธุระด่วนอะไรคะ ทำไมเขาไม่บอกอะไรฉันเลย นี่เป็นแผนของคุณอีกแล้วใช่มั้ย "
เตชินส่ายมือส่ายหน้าปฏิเสธเสียงแข็งทันที
" ไม่ใช่นะ คุณจะมองผมดีๆบ้างไม่ได้เลยหรือไงพิม "
" ก็เพราะว่าคุณมันเจ้าเล่ห์เพทุบายไง มีแผนการอยู่ในหัวตลอด อยู่ใกล้ต้องอยู่อย่างระมัดระวัง "
พอพิมเอ่ยจบเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น พิมเดินไปแอบดูผ่านช่องตาแมว
เห็นป๊อบยืนอยู่หน้าห้องเธอก็ตกใจ รีบวิ่งกลับมาหาเตชินแล้วเอ่ยอย่างร้อนรน
" คุณ คุณป๊อบมา คุณรีบไปหาหลบเร็วๆ "
เตชินนั่งนิ่งอย่างหน้าตาเฉยแล้วเอ่ยแบบไม่แยแส
" ทำไมผมต้องหลบด้วย "
พิมร้อนใจมากที่ป๊อบรออยู่หน้าห้อง แล้วเตชินก็มาทำแบบนี้อีกยิ่งทำให้เธอร้อนใจจนหงุดหงิด
" คุณจะบ้าเหรอ เราตกลงกันว่าไง มานี่เลย "
เธอดึงแขนของเตชินกระชากลากลงมาจากบนเตียง แล้วไปเปิดตู้เสื้อผ้าบังคับให้เตชินเข้าไปอยู่ในตู้แล้วเอ่ยกำชับว่า
" อยู่นิ่งๆห้ามส่งเสียงเล็ดลอดใดๆออกมา
เข้าใจมั้ย หากคุณเชื่อฟังฉันมีรางวัลให้คุณ "
เตชินจ้องหน้าพิมแล้วเอ่ยอย่างไม่พอใจ
" คุณคิดว่าผมเป็นเด็กสามขวบหรือไงถึงได้เอารางวัลมาล่อ แต่ก็เอาเถอะเพื่อคุณผมจะแอบอยู่
ตรงนี้ทำตามที่คุณบอก แต่คุณห้ามใกล้ชิดกับเขาเกินไปห้ามกอดห้ามจูบเข้าใจมั้ย "
" เข้าใจแล้ว ฉันไม่เหมือนคุณหรอกหน่า
ฉันจะปิดตู้แล้วเงียบๆ "
จากนั้นเธอก็ปิดตู้เสื้อผ้าทันที แล้วหมุนตัวเดินไปเปิดประตูให้ป๊อบแล้วเอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ
" คุณป๊อบ นั่นคุณจะไปไหนคะ เราจะกลับกันแล้วเหรอ "
เธอรู้สึกละอายใจที่ต้องเสแสร้งแกล้งทำแบบนี้มากแต่เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ
อ่าน ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 159 หน้าที่ต้องมาก่อน - มังงะที่ดีที่สุดของปี 2020
จาก Paizay เรื่องราวที่ฉันเคยอ่านบางทีสิ่งที่น่าประทับใจที่สุดคือ ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา เรื่องดีเกินไปทิ้งให้ฉันมีข้อสงสัยมากมาย ขณะนี้มังงะได้รับการแปลเป็น ตอนที่ 159 หน้าที่ต้องมาก่อน แล้ว มาอ่านเรื่อง ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา Paizay ของผู้แต่งที่นี่