ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 160

พิมกลับไปนั่งลงบนเตียง เตชินที่ซ่อนตัวอยู่ก็เปิดประตูออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วมาเอ่ยอย่างไม่พอใจ

" พิม คุณทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเลยนะ "

" ไม่ดียังไงคะ "

พิมเอ่ยถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย เตชินเลยตอบเธอด้วยน้ำเสียงสุขุมเย็นชาแววตาดูไม่พอใจ

" รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขโมย เหมือนเป็นชู้ที่ต้องอยู่กับคุณแบบหลบๆซ่อนๆ "

พิมมองสีหน้าขุ่นเคืองของเตชิน เธอก็อดขำไม่ได้ จึงขำออกมาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

" แล้วใครใช้ให้คุณมาอยู่ห้องฉันล่ะ ทีนี้คุณรู้หรือยัง ว่าการถูกคนที่เรารักไม่เห็นค่ามันเป็นยังไง

ถ้าคุณไม่อยากรู้สึกไร้ค่าก็กลับไปอยู่ห้องของตัวเองเลย "

เตชินเดินไปนั่งข้างๆพิมยื่นลำแขนอันแข็งแกร่งไปโอบกอดเธอไว้แล้วเอ่ย

" ได้ยังไง ในเมื่อเขาที่คุณแคร์ไม่อยู่แล้ว

ผมก็ไม่ต้องคอยหลบซ่อนแล้ว

ที่ผมยอมคุณเพราะผมไม่อยากให้คุณรู้สึกไม่สบายใจ คุณเป็นอดีตภรรยาของผม

อนาคตก็จะต้องเป็นแม่ของลูกผม ยอมนิดยอมหน่อยก็ไม่ได้เสียหายอะไร "

พิมหันไปมองเตชินแล้วเอ่ยเสียงขุ่นด้วยแววตาดุ

" นี่คุณ พูดดีๆนะ ใครเป็นแม่ของลูกคุณ "

เตชินยิ้มแล้วจับเอวพิมยกเธอขึ้นมานั่งบนตักของเขา

โอบรัดเธอไว้แน่นด้วยลำแขนสองข้างแล้วโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มเนียนนุ่มของเธอแล้วเอ่ย

" ก็คุณไง ผมรับปากคุณแม่แล้วว่าจะรีบมีหลานให้พวกท่านอุ้มไวๆ ดังนั้นผมต้องเร่งทำลูกกับคุณแล้ว "

เอ่ยจบเขาก็ผลักพิมนอนหงายลงบนเตียงแล้วคร่อมทับบนตัวเธอ

ทำให้พิมไม่สามารถดิ้นได้เลย พิมมองหน้าเตชินด้วยความตกใจดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น แล้วเอ่ยเสียงกร้าว

" ไม่ได้! นี่คุณวางแผนที่จะทำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ "

" เมื่อเช้า "

เตชินเอ่ยตอบพิมด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างหน้าตาเฉย

" งั้นก็แสดงว่าที่คุณป๊อบกลับไปก่อนก็เป็นแผนของคุณจริงๆงั้นเหรอ "

เตชินยิ้มแล้วเอ่ยตอบเธอว่า

" ถูกต้อง คุณนี่ฉลาดรู้ทันผมเกือบทุกเรื่องเลยนะไหนๆคุณก็รู้แล้ว

ผมจะบอกให้หมดเลยว่าคนที่ให้ทุนก็คือแม่สามีคุณ ส่วนคนคิดแผนการนี้คือผม

ถ้าให้เดาผมคิดว่าคุณป๊อบก็รู้ว่าคนให้ทุนเป็นแม่ผม เพียงแต่เขาคงคาดไม่ถึงว่ามันจะเป็นแผนการของผม "

ได้ยินดังนั้นพิมถึงกับอึ้งไปเลย สักพักเธอจึงเอ่ยขึ้นว่า

" คุณนี่มันเจ้าเล่ห์ร้ายกาจหาใครเทียบไม่ได้จริงๆใช้อุบายกับคนอื่นได้อย่างแยบยลจนน่าเจ็บใจ "

" ขอบคุณที่ชม แต่เสียดายที่ผมใช้กับคุณไม่ได้ ในเมื่อผมเฉลยให้คุณฟังหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่คุณควรจะทำลูกกับผมแล้ว "

เขากำลังก้มลงไปจูบพิม พิมก็หลบหน้าเขาอย่างไวแล้วดันแผงอกเขาไว้เอ่ยขึ้นเสียงดุอย่างไม่ยอมจำนน

" คุณเตชิน เมื่อวานคุณไม่ได้พูดแบบนี้นี่ "

" คุณไม่รู้เหรอว่าลิ้นคนเรามันไม่มีกระดูกมันพลิกได้ตลอดเวลา "

ได้ยินดังนั้นแววตาพิมก็ดูบูดบึ้งขึ้นมาทันทีเธอเจ็บใจที่หลงเชื่อเขาจนได้

" แต่ฉันไม่อยากมีลูกกับคุณ "

เตชินมองคนใต้ร่างที่ดื้อรั้นอย่างไม่ใส่ใจ

ในคำพูดของเธอแล้วเอ่ยว่า

" แต่ผมอยากมีลูกกับคุณ คุณไม่อยากมีก็ต้องมี "

ได้ยินดังนั้นพิมยังไม่ยอมแพ้พยายามพูด

ให้เตชินเปลี่ยนใจ

" แต่ฉันไม่ได้รักคุณนะ คุณไม่อยากได้ลูกที่เกิดจากความรักของพ่อกับแม่เหรอ คุณอยากให้ลูกเกิดมาแล้วมีปัญหาเหรอ "

เตชินยิ้มอย่างสบายๆแล้วเอ่ยอย่างไม่สนใจอะไร

" ไม่เป็นไรผมรักคุณคนเดียวก็พอ ถ้าลูกเกิดมาผมมั่นใจว่าคุณต้องรักผมกับลูกแน่นอน "

เอ่ยจบเขาก็ก้มลงหอมเธอ ไล่จูบไปตามซอกคอแล้วเลื่อนหน้าขึ้นมาจูบหน้าเธอเบาๆ

พิมหงุดหงิดมากกับพฤติกรรมบ้ากามของเตชิน เมื่อวานก็ถูกเขาครอบครองไปแล้วครั้งหนึ่ง

พิมก็เริ่มควบคุมเขาได้อย่างง่ายดาย

จากนั้นเธอก็พลิกตัวขึ้นไปคร่อมบนตัวเขา

แล้วค่อยๆถอนริมฝีปากออก เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

" นี่คือรางวัลที่ฉันอยากให้คุณค่ะ

หากคุณเชื่อฟัง ฉันยินดีมอบความสุขให้คุณทุกวันเลย แต่คุณก็ต้องให้รางวัลฉันบ้าง ให้ในสิ่งที่ฉันต้องการ "

จากนั้นเธอก็ดึงแขนเตชินให้ลุกขึ้นมานั่งส่วนเธอก็นั่งบนตักเขา

เรียวแขนเนียนนุ่มโอบคอเขาไว้ใบหน้าสวยที่สบตากับเขาอยู่นั้น ห่างกันเพียงเล็กน้อย

" ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย ฉันอยากออกไปเที่ยวก่อนค่ะ คุณก็รู้ว่าฉันบอบบางแค่ไหน

แม้จะดูแข็งแรงแต่ก็สู้แรงคุณไม่ได้ หากคุณทำตอนนี้ฉันคงหมดแรงอดเที่ยวกันพอดี

นะ คุณพาฉันไปเที่ยวก่อนนะคะ ที่รัก นะ "

เธอแสร้งเรียกเขาว่าที่รักทำหน้าออดอ้อนเอ่ยขอให้เขาตามใจ

เตชินจ้องมองคนใบหน้างามน่ารักทำหน้าออดอ้อนเสียงอ่อน

เขาก็ฉีกยิ้มขึ้นอย่างรู้สึกรักใคร่และใจอ่อนให้กับเธอแล้วเขาก็เอ่ยว่า

" อืม ก็ได้ครับ คุณเล่นอ้อนซะน่ารักขนาดนี้

ผมจะไม่ยอมใจอ่อนได้ยังไง "

ได้ยินดังนั้นพิมก็ยิ้มขึ้นด้วยความดีใจ แอบรู้สึกโล่งอกในใจ

[ รอดตัวไปอีกครั้ง ]

แล้วเธอก็เลื่อนฝ่ามือน้อยๆมาโอบหน้าเตชินแล้ว จุ๊บ ไปยังริมฝีปากของเตชิน แล้วเอ่ย

" คุณเป็นแบบนี้แล้วน่ารักที่สุดเลยค่ะ

งั้นฉันจะรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ "

เตชินยิ้มในหน้ามองพิมด้วยแววตาหวานซึ้งพยักหน้าให้เธอเบาๆ

พิมยิ้มหวานแล้วออกจากตักของเตชินหยิบเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ

ส่วนเตชินก็นอนหงายลงบนเตียงแล้วยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างช้าๆ