ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 161

หลังจากทำอะไรเสร็จพวกเขาทั้งสองก็พากันออกไปเที่ยว

" คุณอยากเล่นสกีหิมะมั้ย "

" ค่ะ "

พิมพยักหน้าเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มที่แสดงออกมารู้สึกตื่นเต้น

เตชินจึงเอื้อมมือไปจับมือพิมแล้วจูงเธอไปเล่นสกีหิมะ

ทั้งสองเล่นกันอย่างสนุกสนาน แม้พิมจะเล่นไม่เป็นแต่เตชินก็เทรนด์ให้คอยดูแลเธอไม่ห่าง

ทั้งสองเล่นสกีกันจนเหนื่อย จากนั้นก็มาปั้นหิมะเล่นต่อ พิมปั้นตัวโอลาฟ

ส่วนเตชินทำหน้าที่ขนหิมะมาให้พิมเพื่อให้พิมเล่นอย่างพอใจ

จากนั้นพวกเขาก็ถ่ายรูปให้กันและกัน

ในโทรศัพท์ของทั้งสองมีทั้งรูปคู่และรูปเดี่ยว

เก็บไว้มากมาย

แล้วเตชินก็เอ่ยถามพิมว่า

" คุณเหนื่อยมั้ย แบตเตอรี่ของคุณใกล้จะหมดหรือยัง "

พิมพยักหน้าแล้วเอ่ยตอบว่า

" ค่ะเหนื่อยแล้ว งั้นเรากลับไปพักผ่อนกันเลยดีมั้ยคะ พรุ่งนี้จะได้ไปเมืองโลซานน์กันต่อ "

" ได้เลยครับ คุณอยากไปไหนผมพาไปได้ทั้งนั้น "

พิมยิ้มแล้วเอ่ย

" ขอบคุณค่ะ "

จากนั้นทั้งสองก็พากันกลับไปยังที่พัก เมื่อถึงโรงแรมที่พวกเขาอยู่ก็ค่ำพอดี

พวกเขากลับเข้าไปในห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ พิมก็มานั่งลงบนเตียงข้างๆเตชินแล้วกอดแขนเตชินไว้ เอ่ยเสียงอ้อน

" ที่รัก เค้าเหนื่อยมากเลยค่ะ เค้าง่วงมากๆด้วย

วันนี้เราอย่าเพิ่งทำลูกกันเลยดีกว่านะคะ

เอาแบบนี้มั้ย ให้เค้าเที่ยวให้หนำใจก่อน

แล้วเราค่อยมาทำลูกกันดีมั้ยคะ "

เตชินเองก็เหนื่อยเช่นกันจึงเอ่ยตอบพิมว่า

" ก็ได้ครับ แต่คุณห้ามกลับคำนะ "

พิมพยักหน้ายิ้มแล้วเตชินก็ยื่นมือไปจับคางเรียวเชยคางเธอให้เงยหน้าขึ้นมามองเขา

จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบริมฝีปากเธออย่างนุ่มนวล

จูบกันได้สักพักเขาก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ สบตากับเธออย่างหวานซึ้งแล้วเอ่ย

" แค่ได้จูบคุณผมก็หลับฝันดีแล้ว "

พิมกะพริบตาปริบๆใบหน้ายิ้มหวานให้เขาแต่ในใจกลับเอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ

[ กรรม โดนจูบอีกจนได้ ช่างเถอะ

อย่างน้อยปากเปื่อยก็ดีกว่าต้องเสียตัวให้เขา ]

เตชินเห็นหน้าพิมนิ่งไปเขาจึงยิ้มขึ้นแล้วเอ่ย

" ทำไม ตกใจเหรอ "

" ปะ เปล่าค่ะ "

" แล้วอึ้งทำไม "

ได้ยินดังนั้นพิมก็รีบหลบตาเขามองต่ำลงมา

แล้วกลอกตาไปมาอย่างเลิ่กลั่กแล้วเอ่ย

" ก็ ก็แค่ไม่ทันตั้งตัวน่ะ "

เตชินยิ้มแล้วเอานิ้วชี้แตะลงบนปลายจมูกพิมเบาๆแล้วเอ่ย

" งั้นก็หลับกันเถอะ "

" ค่ะ "

แล้วทั้งสองก็นอนกอดกันแน่นภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ เตชินมองคนในอ้อมกอดอย่างหลงไหล

[ คนอะไรแม้แต่จมูกยังสวยจนน่าหลงไหล

สันโด่งเรียวเล็ก ปลายเชิดขึ้นนิดมีหยดน้ำหน่อยเข้ากับใบหน้าเรียวเล็กพอดี ]

จากนั้นเขาก็จูบหน้าผากพิมเบาๆแล้วหลับไป

ในเช้าวันต่อมาพวกเขาก็ขนกระเป๋าสัมภาระ

ไปเที่ยวเมืองอื่นต่อ

ปลายทางคือเมืองโลซานน์(Lausanne)ไปถึงก็ไปเดินเล่นริมทะเลสาบแวะทานข้าวในร้านอาหารที่มองเห็นวิวทะเลสาบ

ต่อมาเตชินก็พาเธอไปเมืองมงเทรอซ์ (Montreux)

ให้เธอได้ดื่มด่ำกับธรรมชาติทิวทัศน์สวยงามที่ล้อมรอบเทือกเขาแอลป์ มีความสงบเรียบง่ายสบายๆ

เพื่อให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจิตใจพิมรู้สึกสงบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

จากนั้นก็กลับไปเที่ยวในเมืองเบิร์นซึ่งเป็นเมืองหลวงของสวิตเซอร์แลนด์

เธอเดินไปเที่ยวชมเมืองโบราณ์ในยุคกลางอย่างมีความสุข

เดินชมวิวเมืองอย่างเพลินๆให้ความรู้สึกคล้ายกับได้เข้ามาอยู่ในแดนมหัศจรรย์

แม้จะเดินทั้งวันแต่กลับไม่ทำให้เธอรู้สึกเหนื่อยเลย นั่นเพราะเธอรู้สึกตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจอยู่ตลอดเวลา

เตชินที่เดินตามเธอไม่ห่างก็รู้เลยว่ากลับไปคืนนี้เธอต้องสลบอีกตามเคย

กลางวันเธอใช้พลังทั้งวัน พอตกกลางคืนก็อ้างเหนื่อยอ้างโน่นอ้างนี่

แต่คืนนี้เขาจะไม่ยอมเธอแล้ว เขาจะเผด็จศึกกับเธอให้ได้ เพราะพรุ่งนี้เช้าจะต้องกลับกันแล้ว

พิมเองก็ไม่ได้ฉลาดน้อย เธอรู้ดีว่าคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกัน เตชินต้องไม่ปล่อยเธอไปแน่

ดังนั้นระหว่างเดินทางกลับไปที่พักเธอจึงเสิร์ชหาเคล็ดลับการป้องตัว

ด้วยการต่อยหรือตีคนให้สลบในพริบตาเดียว

เธอเคยดูในละครแต่ไม่รู้วิธีใช้กลัวจะพลาดทำให้อีกฝ่ายถึงแก่ชีวิต

ดังนั้นในตอนนี้การศึกษาหาข้อมูลคือสิ่งเดียวที่จะช่วยเธอให้ใช้มันได้อย่างถูกต้องปลอดภัย