ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 25

เตชินเดินเข้ามาหาพิม แล้วเอ่ยด้วยสีหน้านิ่ง ท่าทางสุขุม

" พิมคืนนี้คุณเตรียมตัวออกไปข้างนอกกับผมนะ "

พิมเงยหน้ามองเขา เธออยากจะพูดว่า

" ไม่ไปค่ะ "

แต่ปากของเธอกลับเอ่ยออกมาว่า

" ได้ค่ะ "

เพราะเขาเป็นเจ้านายเธอ เธอจะขัดใจปฏิเสธเขามากก็ไม่ได้ จะให้ปากกับใจตรงกันทุกครั้งก็ไม่ดี

ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง เธอก็ยินดีทำให้หมด

ขอแค่เขาไม่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจก็พอ

แล้วเตชินก็หมุนตัวกลับเข้าบ้าน เดินขึ้นไปบนห้อง

เข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวนั่งลงบนเก้าอีก

เปิดโน๊ตบุ๊คออกมานั่งทำงานต่อ

ตอนเย็นพิมออกไปยืนรอเตชินที่หน้าบ้าน

ผู้ช่วยคังมาจอดรถรอข้างๆพิม

ทั้งสองยืนคุยกันอย่างสนิทสนม พอผู้ช่วยคังเห็นเตชินเดินออกมาจากในบ้าน

เขาก็รีบหันไปเปิดประตูรถรอ

พิมยืนรอเตชินขึ้นไปนั่ง ส่วนเธอก็จะไปนั่งข้างคนขับ

แต่เตชินกลับจับแขนเธอ แล้วยัดเธอเข้าไปนั่งที่เบาะหลังโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวอะไร

แล้วเขาก็ตามเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พิมขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบใจแต่ก็ไม่พูดอะไร

ผู้ช่วยคังที่มองดูการกระทำของเจ้านายก็ถึงกับยืนอึ้งไป

จากนั้นก็เดินอ้อมไปเปิดประตู ฝั่งคนขับแล้วขับรถออกไป

ระหว่างทางเตชินจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

" ต่อไปคุณไม่ต้องทำงานบ้านแล้ว ผมจะจ้างแม่บ้านมาทำแทนคุณ สัญญาฉบับนั้นก็จะถูกยกเลิกไป "

ได้ยินดังนั้น สีหน้าพิมดูดีขึ้นมาทันที

แล้วเผยรอยยิ้มสดใสน่ารัก หันมามองคนข้างๆพร้อมกับเอ่ยด้วยความตื่นเต้นดีใจ

" คุณพูดจริงเหรอ คุณไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่มั้ย "

เตชินตะลึงในความสดใสน่ารักของพิมไปครู่หนึ่ง พอได้สติ เขาก็หันหน้ากลับมา มองตรงไปข้างหน้าแล้วเอ่ย

" ผมพูดคำไหนคำนั้น เมื่อพูดออกไปแล้ว ก็รักษาสัจจะเสมอ "

พิมดีใจมาก จากนั้นเธอก็หยิบเอกสารสัญญาฉบับนั้นออกมา

แล้วยื่นไปให้เตชินด้วยความดีใจพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายวีดีโอแล้วเอ่ย

" อ่ะ คุณบอกว่าจะยกเลิกสัญญาฉบับนี้ งั้นคุณก็ฉีกมันทิ้งเองตอนนี้เลยค่ะ "

เตชินมองไปที่สัญญาในมือเธอ แล้วเอ่ย

" คุณพกติดตัวตลอดเลย "

พิมยิ้มแล้วเอ่ย

" แน่นอนว่าต้องพกติดตัวตลอด คุณรีบๆฉีกทิ้งสิ "

เตชินหยิบสัญญามาจากมือของเธอ แล้วฉีกทิ้งทันที

พิมยิ้มแล้วเอ่ยด้วยความดีใจว่า

" ขอบคุณค่ะ คุณชายเตชิน "

เธอดีใจจนลืมประโยคแรกไป พอฉีกสัญญาเสร็จเธอถึงนึกขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามขึ้น

" แล้วที่คุณไม่ให้ฉันทำงานบ้านแล้ว คุณจะจ้างคนใหม่ คุณกำลังจะไล่ฉันออกใช่มั้ย "

เตชินเอ่ยตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" ใช่ ผมจะไล่คุณออก "

พิมใจรู้สึกหาย ที่อยู่ๆก็ถูกไล่ออกโดยไม่ทันตั้งตัว

แต่เธอก็ยอมรับการตัดสินใจของเตชิน แล้วเอ่ยเสียงแผ่วลง

" ค่ะ ฉันเคารพในการตัดสินใจของนายจ้างอย่างคุณ "

ความจริงเธอก็แอบน้อยใจนะ ที่อุตส่าห์ตั้งใจทำงานให้

ไม่คิดว่าพอเขาไม่ถูกใจก็จะเลิกจ้างแบบนี้

จากนั้นเธอก็เงียบไปตลอดทาง

พอถึงร้านอาหารที่จองไว้ เตชินจึงเปิดประตูลงจากรถ แล้วยืนจับขอบประตูให้เธอ

เธอลงจากรถโดยที่สีหน้าไม่ร่าเริงเหมือนเดิมสักเท่าไหร่ ดูซึมๆไป

เพราะเธอไม่มีประสบการณ์ในการมีความรู้สึกถูกทิ้งแบบนี้

เธอรู้สึกเจ็บปวดแต่พูดอะไรไม่ได้

ผู้ช่วยคังมองดูเจ้านายแล้วพึมพำในใจว่า

[ คุณชายคิดจะทำอะไร ]

เตชินพาพิมเข้าไปในร้านอาหาร ในห้องพิเศษซึ่งเป็นห้องประจำของเขา

พิมคิดว่าเป็นการเลี้ยงส่งเธอ เธอจึงไม่เอ่ยถามอะไร เพราะเธอรู้สึกเสียใจอยู่

เมื่อเข้าไปถึง เตชินขยับเก้าอี้ให้พิมนั่งแล้วเอ่ย

" เชิญครับ "

พิมเดินไปนั่ง ตามที่เตชินจัดไว้ให้ โดยไม่สังเกตเตชินที่เทคแคร์เธอเป็นพิเศษ

แล้วเตชินก็เริ่มสั่งอาหารกับพนักงานที่มารับ

ออเดอร์

เมื่อพนักงานออกจากห้องไปไม่นาน อาหารก็เริ่มทยอยเข้ามาเสิร์ฟ จัดวางเรียงบนโต๊ะ

เตชินจึงเอ่ยขึ้น

" ร้านนี้เป็นร้านประจำของผมเลยนะ ผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่ห้องนี้เลย

คุณเป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้เข้ามาในห้องนี้เลย "

พิมไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้วตอนนี้ จึงเอ่ยเพียง

" ค่ะ "

อย่างเหม่อลอยจมอยู่กับความเศร้า

เตชินเริ่มตักอาหารให้เธอแล้วเอ่ยต่อว่า

" คุณทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน ผมรู้ว่าคุณหิวมาก ทานเยอะๆ อยากทานอะไรเพิ่มสั่งได้เลย "

พิมก็ยังเอ่ยเพียง

" ขอบคุณค่ะ "