ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 108

เมื่อป๊อบเห็นพิมกลับมา เขาก็ปลีกตัวออกจากกลุ่มนักเรียนแล้วเดินมาหาพิมพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น

" พิมเขาทำอะไรคุณหรือเปล่า "

พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย

" ไม่ค่ะ "

ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย

" เช่นนั้นก็ดีแล้ว ปิดเทอมนี้เราก็ว่างบ้างแล้วเดี๋ยวผมจะให้เขาเซ็นหย่าให้คุณให้ได้ ต่อไปเขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก "

พิมมองป๊อบด้วยสีหน้าเหนื่อยใจนึกถึงคำพูดของเตชินก่อนหน้านี้

เธอไม่อยากได้แล้วใบหย่า เธอจึงเอ่ยว่า

" จะหย่าหรือไม่หย่าฉันไม่สนใจแล้วค่ะ แค่ใบหย่าใบเดียวไม่มีผลอะไรกับชีวิตฉันหรอกค่ะ

ฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว

เราอย่าไปใส่ใจกับใบหย่านั่นอีกเลยค่ะ "

" ก็ได้ครับ ไว้คุณคลอดลูกแล้วค่อยมาตัดสินใจอีกที "

เขาก็ไม่อยากให้พิมติดอยู่กับสถานะสมรสนี้

เพราะเขาอยากจะจดทะเบียนสมรสกับเธอใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาอย่างถูกต้อง

เตชินเดินเข้ามาเห็นทั้งสองยืนคุยกันอยู่ เขาจึงเดินผ่านทั้งสองไป

แล้วเดินไปยังกลุ่มของนักเรียนถ่ายรูปกับพวกเขา จากนั้นเขาก็เอ่ยถามเด็กนักเรียนว่า

" เด็กๆพวกคุณปิดเทอมกันเมื่อไหร่ครับ "

" พวกเราปิดเทอมแล้วครับ กลับไปพวกเราจะฉลองแชมป์ปิดเทอมกันครับ คุณเตชินไปฉลองกับพวกเรามั้ยครับ "

" โอ้ว ดีจังเลย ดีใจด้วยได้แชมป์ปิดเทอมพอดี

เสียดายไม่ได้ไปร่วมฉลองด้วยไว้โอกาสหน้านะครับ

ผมยังมีธุระ ที่ต้องขอยืมตัวครูพิมของพวกคุณให้อยู่ต่อกรุงเทพอีกสักพัก พวกคุณจะโอเคมั้ย "

" โอเคค่ะ/ โอเครับ "

เด็กๆเอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างไม่คิดอะไร เตชินได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขึ้นแล้วหันไปทางเทเท่แล้วเอ่ย

" คุณเทเท่ฝากดูแลเด็กๆแทนคุณพิมด้วยนะครับ เธออาจจะต้องอยู่กับผมสักพัก "

" เอ่อ ดะ...ได้...ได้ค่ะ "

เทเท่เอ่ยตอบอย่างตะกุกตะกักยิ้มอย่างไม่เต็มหน้า เตชินยิ้มแล้วเอ่ย

" ขอบคุณครับ "

จากนั้นเตชินก็เดินเข้าไปหาพิมที่ยืนหันหลังให้

เขายื่นมือไปจับแขนของเธอแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

" ไปกับผม "

พิมหันมามองเขาอย่างไม่พอใจ

" ไปไหน? "

แล้วเตชินก็หรี่ตาสายตาจ้องป๊อบอย่างดุดันแล้วเอ่ยเสียงเย็น

" ฝากคุณพาเด็กๆกลับไปด้วยนะครับ คุณป๊อบ "

" คุณจะพาพิมไปไหน "

ป๊อบเอ่ยถามขึ้นเสียงเบาด้วยแววตาดุดัน

" ผมต้องบอกแมวขโมยแบบคุณด้วยเหรอ เรื่องที่คุณทำภรรยาผมท้อง

ผมยังไม่คิดบัญชีกับคุณเลย คุณเอาเวลาเตรียมตัวรับมือผมไว้จะดีกว่า "

พิมจ้องเขม่นไปยังเตชินแล้วเอ่ยถามขึ้น

" คุณเตชิน คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง "

เตชินเลื่อนสายตากลับมามองพิมแล้วเอ่ย

" หมายความว่ายังไงน่ะเหรอ เดี๋ยวคุณก็รู้เอง "

เอ่ยจบ เขาก็จับแขนพิมแน่นแล้วลากพิมออกไป ป๊อบจึงตัดสินใจไปยืนขวางเขาไว้

แล้วกัดฟันเอ่ยด้วยความโกรธ

" คุณเตชินอย่าให้ผมรู้นะว่าคุณแตะต้องตัวคุณพิม ไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจคุณแล้ว "

เตชินยิ้มเยาะขึ้นที่มุมปากเอ่ยยั่วขึ้นอย่างท้าทาย

" เหรอ คุณไม่ต้องเกรงใจหรอก เพราะผมเป็นสามีที่ต้องแตะต้องสัมผัสตัวภรรยาอยู่แล้ว "

พิมมองตาเขียวใส่เตชินแล้วกัดฟันเอ่ยด้วยความโมโห

" คุณพูดให้มันดีๆหน่อยนะ "

เตชินมองเธอแล้วค้อมตัวลงมาเอ่ยกระซิบข้างหูเธอในขณะที่ยังจับแขนเธอแน่นไม่ให้ถอยห่างออกไปได้

" ผมพูดไม่ดีตรงไหน แต่คุณไม่ต้องกลัวหรอก เพราะผมจะยังไม่แตะต้องตัวคุณในขณะที่มารหัวขนนี่ยังอยู่ "

ป๊อบโกรธจนมือไม้สั่นเกือบจะควบคุมตนเองไม่ได้แล้ว พิมเห็นดังนั้นเธอจึงเอ่ยกับเขาว่า

" คุณป๊อบ คุณเคยรับปากฉันยังไงยังจำได้อยู่มั้ยคะ คุณไม่ต้องห่วงฉันค่ะ

ฉันไม่มีทางยอมให้เขาทำอะไรฉันได้เด็ดขาด ฝากดูแลเด็กๆแทนฉันด้วยนะคะ "

ได้ยินดังนั้นป๊อบจึงเอ่ยว่า

" ผมเชื่อใจคุณนะพิม ดูแลตัวเองให้ดี เสร็จทางนี้แล้วผมจะไปพาคุณกลับ "

" ค่ะ "

พิมพยักหน้าแล้วเอ่ยตอบ เตชินเห็นดังนั้นก็ไม่ชอบใจแล้วเอ่ยขึ้น

" พิมคุณอย่าทำเหมือนว่าผมพรากคุณไปจากเขาได้มั้ย "

พิมยืนหน้านิ่งแล้วเอ่ย

" แล้วมันใช่มั้ยล่ะ "

ได้ยินดังนั้นเตชินก็ยิ่งรู้สึกโกรธและไม่พอใจ

เขาจึงเอ่ยออกมาว่า

" พิมคุณจะให้ผมประกาศให้ทุกคนรู้มั้ยว่าผมเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย "

พิมหันไปมองเขาพร้อมกับกำมือแน่นด้วยความโกรธจัดอย่างไม่รู้ตัว

จากนั้นเตชินก็ลากตัวเธอให้เดินไปที่รถทันที

ป๊อบได้แต่มองตามแผ่นหลังของพิมด้วยความเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้เพราะมีหน้าที่

เมื่อเตชินกับพิมไปแล้ว เทเท่จึงเดินเข้ามาหา