ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 187

วันต่อมาณัชชาไปทำงานแต่เช้าด้วยสีหน้าเหม่อลอยราวกับคนไม่ได้สติเอาแต่พึมพำในใจว่า

[ จะทำยังไงดีๆ นี่เราไม่ใช่สาวพรหมจรรย์แล้ว สิ่งที่เราตั้งใจเก็บไว้ให้กับคนรักในอนาคต

ได้พังทลายลงไปในช่วงค่ำคืน

ดี คุณป๊อบ ในเมื่อคุณเป็นคนพรากความบริสุทธิ์ฉันไป

ต่อให้คุณไม่ได้รักฉันหรือฉันไม่ได้รักคุณเลย

คุณก็ต้องรับผิดชอบฉัน ไม่งั้นฉันไม่ยอม ]

เธอรู้สึกแค้นเคืองใจอย่างมากกับการกระทำของป๊อบ

จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องทำงานแล้วลงลิฟต์ไปยังที่จอดรถ จากนั้นเธอก็ขับรถออกไป

มุ่งหน้าไปยังบริษัทของป๊อบเพื่อทวงความเป็นธรรมคืนให้กับตัวเอง

พอไปถึงบริษัท NTเธอก็จอดรถหน้าบริษัทอย่างไม่สนใจใครหน้าไหน แล้วเธอก็ลงจากรถ เดินเข้าไปในบริษัท

พนักงานที่เห็นเธอต่างจับกลุ่มพากันซุบซิบว่า

" เธอนั่นรองประธานบริษัท T-Chin ไม่ใช่เหรอ "

" ใช่ๆ ตัวจริงสวยมากเลยน้อ ว่าแต่เธอมาทำอะไรที่นี่ "

" นั่นสิ "

ณัชชาเดินเข้าไปหาพนักงานแล้วเอ่ยถามขึ้น

" คุณป๊อบ ของพวกคุณอยู่ชั้นไหนห้องไหนคะ "

พนักสาวที่ดูแลเคาน์เตอร์ยิ้มให้เธอแล้วเอ่ยถามอย่างสุภาพว่า

" ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงท่านนี้ได้นัดท่านประธานไว้มั้ยคะ "

ณัชชายืนกอดอกแล้วเอ่ยตอบอย่างเย่อหยิ่งด้วยความหงุดหงิดใจว่า

" ไม่ได้นัด "

เธอมาเพื่อแสดงอำนาจ และข่มขู่ฝ่ายตรงข้ามโดยเฉพาะ แล้วพนักงานก็ถามต่อว่า

" แล้วจะให้แจ้งกับทางเลขาท่านประธานว่าใครมาขอพบคะ "

ณัชชาครุ่นคิดสักพัก เธอคิดว่าถ้าบอกว่า

เธอเป็นคนขอเข้าพบ เขาอาจจะปฏิเสธเธอก็ได้

ดูจากท่าทางของป๊อบก่อนจะออกไปจากห้องเมื่อวัน พร้อมกับทิ้งคำพูดไว้ให้เธอ

เธอก็เข้าใจทันทีว่าเจตนาของเขาคือตั้งใจย่ำยีเธอตั้งแต่แรกแล้ว

สหรับเธอแล้วป๊อบคิดน้อยไปนิด เพราะเธอใช่คนที่เขาจะมาย่ำยีฟรีๆแล้วไม่รับผิดชอบ ไม่ได้

เธอกระหยิ่มยิ้มขึ้นแล้วหันไปเอ่ยกับพนักงานว่า

" บอกไปว่าคนที่ฉันคือคนที่ท่านประธานของพวกคุณพาเข้าโรงแรมเมื่อคืน มาเรียกร้องให้เขารับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำลงไป "

พนักงานได้ยินดังนั้นก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว

ณัชชาหันไปมองพนักงานที่จ้องหน้าเธอ

มัวแต่ยืนอึ้ง เธอจึงเอ่ยว่า

" กรุณณาต่อสายเร็วๆด้วยค่ะ ฉันรีบ ฉันหงุดหงิด "

" ออค่ะ ค่ะ "

พนักงานสาวรีบต่อสายไปรายงานเลขาทันทรว่า

" คุณเลขาคะ มีคุณผู้หญิงท่านหนึ่งมาขอพบท่านประธานค่ะ

บอกว่าเป็นคนที่ท่านประธานพาเข้าโรงแรมเมื่อคืนนี้ เธอเรียกร้องให้ท่านประธานรับผิดชอบค่ะ "

เลขาได้ยินดังนั้นก็ตกใจแล้วเอ่ยอย่างตะกุกตะกักว่า

" ห๊ะ! ดะ ด่ะ เดี๋ยวนะ คุณแน่ใจนะว่า ไม่ได้ฟังผิด

ดูดีๆแล้วใช่มั้ยว่าผู้หญิงคนนั้นปกติดี "

" ค่ะ ตอนนี้คุณผู้หญิงท่านนี้ยืนรออยู่ตรงนี้ค่ะ "

จากนั้นเลขาก็วางสายแล้วเดินไปเคาะประตูห้องประธานบริษัทอย่างรีบร้อนด้วยความตกใจ

" เข้ามาได้ "

ป๊อบเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

แล้วเลขาสาวก็ผลักประตูเดินเข้ามาหยุดลง

ตรงหน้าของป๊อบแล้วเอ่ยรายงานว่า

" เอ่อ ท่านประธานคะ หากดิฉันพูดอะไรผิดไปโปรดยกโทษให้ดิฉันด้วยนะคะ

คือ คนที่ท่านประธานพาเข้าโรงแรมเมื่อคืน

มาขอพบท่านประธานเพื่อเรียกร้องให้ท่านประธานรับผิดชอบค่ะ "

ได้ยินดังนั้นป๊อบก็ถึงกับหยุดชะงักงัน เงยหน้าขึ้นมามองเลขา แล้ววางปากกาลงพร้อมกับเอ่ยขึ้น

" เมื่อคืน ผมไม่ได้พาใครเข้าโรงแรมนะ พวกคุณไร้สาระกันแล้ว ไปได้ข่าวมั่วนี่มาจากไหน

อีกอย่างใครก็ไม่รู้มาแอบอ้างว่าผมพาเข้าโรงแรม แล้วพวกคุณก็จะให้เข้าพบผมงั้นเหรอ "

เลขาถูกตำหนิก็กลัวจนหัวหดรีบก้มหน้าเอ่ย

" ขอโทษค่ะ "

ณัชชาเปิดประตูเข้ามาแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา

ด้วยสีหน้าเหวี่ยงๆว่า

" คุณเลขา คุณไม่ผิด คุณไม่ต้องขอโทษหรอก แต่เป็นเจ้านายคุณที่ไร้ความรับผิดชอบ "

" คุณณัชชา! "

ป๊อบมองไปยังณัชชาแล้วเลื่อนสายตากลับมามองเลขาพร้อมกับเอ่ยว่า

" คุณออกไปก่อน "

" ค่ะ "