ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 215

ทางด้านเตชิน เขาตามหาพิมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ไปตามบ้านของคนที่พิมรู้จักอย่างบ้านของรุ่นพี่พิมที่เขาเคยไปครั้งก่อน

ขณะที่เขาตามหาพิมอยู่ก็สั่งโทรสั่งให้ลูกน้องตามหาพิมจากกล้องวงจรปิดตามถนนต่างๆ

แล้วลูกน้องของเขาก็คอยโทรมารับรายงานทันทีหลังจากตรวจสอบเสร็จ

" นายครับ จากการตรวจสอบตามถนนสายต่างๆที่มีกล้องวงจรปิด

รถที่คุณพิมเรียกใช้บริการมุ่งหน้าไปยังสนามบินครับ พวกเราไปสอบถามคนขับแล้ว

เขาบอกว่าไปส่งคุณพิมเสร็จก็ไปรับลูกค้ารายอื่นต่อทันทีครับ "

เตชินได้ยินดังนั้นก็กดวางสายแล้วโทรไปหาผู้ช่วยคังต่อ

ทันทีที่ผู้ช่วยคังรับสายเขาก็เอ่ยสั่งงานทันทีด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า

" คุณไปขอตรวจสอบรายชื่อผู้โดยสารของเที่ยวบินแต่ละสายการบินมาให้ผมหน่อย เฉพาะอาทิตย์นี้ "

" เกิดอะไรขึ้นครับ "

ผู้ช่วยคังเอ่ยถามด้วยความสงสัย เตชินจึงเอ่ยตอบเสียงเย็นว่า

" คุณพิมพาลูกหนีไปแล้ว "

ผู้ช่วยคังแอบตกใจแล้วรีบเอ่ยว่า

" ครับๆ ผมจะรีบไปตรวจสอบให้เดี๋ยวนี้ครับ "

เตชินวางสายไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเหนื่อยๆแววตาดูล้าไปหมด

เขาขับชิดเข้าข้างทางแล้วจอดคิดอะไรอย่างเงียบๆคนเดียว ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธแค้นป๊อบมากๆ

แต่เมื่อนึกถึงณัชชาที่อุ้มท้องลูกของป๊อบอยู่ก็พยายามควบคุมความเดือดดาลในใจให้ค่อยๆลดลง

สักพักเหมือนเขาจะคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงยกโทรศัพท์ขึ้นมา

กดโทรไปยังเบอร์ของลูกน้องที่คอยติดตามความเคลื่อนไหวของณัชชาห่างๆ

พอลูกน้องเขาที่อยู่เชียงใหม่ เห็นเจ้านายโทรมาก็รีบรับสายแล้วเอ่ย

" ครับนาย "

" นายไปบอกคุณณัชชาที ว่าให้ลงจากดอยแล้วกลับมาหาผมด่วนเลย "

" รับทราบครับ "

หลังจากวางสายเตชินก็ยกมุมปากขึ้น ยิ้มออกมาแบบร้ายกาจดูเยือกเย็นและน่ากลัวคล้ายคนกำลังมีแผนร้ายในใจ

[ คุณป๊อบ ผมจะทำให้คุณรู้ว่าอะไรควรค่าแก่การรักษา

ผมจะทำให้คุณรู้ว่าสิ่งที่คุณลงทุนลงแรงใช้กลอุบายเหล่านั้น มันทำให้คุณขาดทุนย่อยยับ

ผมจะทำให้คุณเสียคนที่รักคุณด้วยความจริงใจอย่างณัชชาไป

ผมจะทำให้คุณไม่ได้เจอหน้าลูกที่เป็นทายาทของคุณอีกต่อไป

คนอย่างคุณ สมควรจะได้ลิ้มลองรสชาติของผลกรรมที่ตัวเองกระทำลงบ้าง

ผมจะให้คุณรู้ว่าณัชชาไม่ใช่คนที่คุณนึกจะทิ้งก็ทิ้ง นึกจะกลับมาหาก็มาได้ง่ายๆ ]

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็นั่งตัวตรงสองมือจับพวงมาลัยแน่นแล้วขับรถกลับไปที่บ้าน

ทางด้านลูกน้องของเตชิน เมื่อได้รับคำสั่ง เขาก็ขึ้นดอยในคืนนั้นเลย

พวกเขาไปถึงหมู่บ้านบนดอยในตอนเช้ามืด พอฟ้าสาง ณัชชาก็ตื่นมาอาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน

บ้านที่ณัชชาพักอาศัยอยู่เป็นกระโจมขนาดพอดีเตียง มีห้องน้ำส่วนตัว ซึ่งเป็นบ้านพักสำหรับนักท่องเที่ยว

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็ออกมาจากห้องน้ำแล้วเตรียมตัวไปหุงข้าวและไปด็ดผักมาทำกับข้าว

แต่เธอยังไม่ทันได้เดินลงบันไดก็พบเข้ากับชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่สองคนที่มาในชุดสูทสีดำ

เธอแอบตกใจเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงแข็ง

" พวกคุณเป็นใคร มาที่นี่ทำไม "

ขณะที่พูดณัชชาก็ระมัดระวังตัวมากขึ้นจ้องเขม็งไปยังผู้ที่มาเยือนทั้งสองอย่างดุดัน

ชายหนุ่มเห็นว่าณัชชาเกิดความหวาดระแวงและกลัวพวกเขา เขาจึงเอ่ยว่า

" คุณณัชชาไม่ต้องกลัวครับ ท่านประธานเตชินให้พวกผมมาแจ้งคุณว่า

ให้คุณกลับไปหาท่านด่วนครับ เมื่อลงไปในเมืองแล้วท่านประธานจะโทรหาคุณเอง "

" ฉันจะแน่ใจได้ยังไง ว่าพวกคุณเป็นคนของพี่เตชินจริงๆ "

ลูกน้องของเตชินได้ยินดังนั้นจึงยื่นบัตรประจำตัวที่ทำออกมาพิเศษให้ณัชชาดู

" คุณเป็นสายลับของพี่เตชิน "

" ใช่ครับ "

ทันทีที่ณัชชาเห็นบัตรนั้นก็รู้ทันที เพราะเธอเคยได้ยินว่า

ตระกูลของเตชินมีสายลับประจำตระกูลที่คอยส่งข่าวแฝงตัวตามจังหวัดต่างๆ แต่ไม่คิดว่าจะมีจริงๆ

บนบัตรของชายทั้งสองมีตราสัญลักษณ์พญาอินทรีย์เคลือบอยู่ ซึ่งหน่วยอินทรีย์เป็นสายลับของเตชิน

คอยสอดแนมส่งข่าวต่างๆให้เตชินตลอด แฝงตัวตามที่ต่างๆทั้งในและต่างประเทศ

" เชิญคุณณัชชากลับไปพร้อมกับพวกเราเถอะครับ "

" ได้แต่ขอเวลาฉันไปเก็บของก่อน "

" ได้ครับ "

แล้วณัชชาก็ไปเก็บข้าวของ จากนั้นก็ลากกระเป๋าออกมา

ชายหนุ่มมาถือกระเป๋าให้เธอ แล้วพากันไปขึ้นรถลงจากดอย เพื่อส่งณัชชาไปยังสนามบิน

ป๊อบกำลังออกจากโรงแรมเพื่อขึ้นไปบนดอย

ไปยังหมู่บ้านกลางหุบเขาที่ณัชชาพักอยู่

เขาจ้างคนขับรถส่วนตัวที่ชำนาญการขับรถบนดอยมาหนึ่งคน

เมื่อได้คนขับพร้อมรถโฟวิลสุดหล่อเท่ห์แข็งแกร่งดุดันแล้ว

คนขับก็ขับขึ้นดอยทันที และในขณะที่เขากำลังขึ้นดอย

รถคันของเขาก็สวนทางกับรถของณัชชาที่กำลังขับลงมาจากดอยพอดีโดยที่ต่างคนต่างไม่เห็นกัน

สองสายลับพาณัชชาไปขึ้นเครื่องบิน ส่วนป๊อบก็ขึ้นดอยไปตามง้อณัชชา

เมื่อไปถึงหมู่บ้านบนดอยที่ณัชชาอยู่ เขาก็เปิดประตูลงจากรถ ไปถามกับชาวบ้านว่า

" ป้าครับ ป้ารู้มั้ยว่าผู้หญิงคนนี้พักอยู่ที่ไหน "

พอป้าแกเห็นรูปณัชชาในโทรศัพท์

ป้าแกก็จำหน้าณัชชาได้แล้วบอกกับป๊อบว่า

" อ้อ หนูคนนี้น่ะเหรอ ไม่ได้พักที่หมู่บ้านเราแล้ว เพิ่งจะลงดอยไปเมื่อเช้านี้เอง "