ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 22

ตอนเย็น เตชินออกจากบริษัทนั่งรถกลับบ้าน ระหว่างทาง

เขามองออกไปนอกหน้าต่าง คิดอะไรเพลินๆ

[ หากพิมเป็นเด็กสาวบริสุทธิ์ก็คงดี ผู้ชายในคืนนั้นเป็นใครกันนะ ที่พรากความสาวของเธอไป ]

เมื่อคิดถึงผู้ชายของพิมในคืนนั้น เขาไม่เข้าใจว่าพิมไปมีวันไนท์สแตนด์ทำไม

เขานั่งวิเคราะห์ถึงความเป็นไปได้อย่างเงียบๆ

[ แล้วที่เธอทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว เป็นการเสแสร้งงั้นเหรอ เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะ ]

เนื่องจากในช่วงเช้าก่อนที่พิมจะมาถึงบริษัท

ผู้ช่วยคังไปสอบถามจากช่างแต่งหน้า ที่มาแต่งหน้าทำผมให้พิมวันนี้

ทำให้ได้เบอร์โทรของเพื่อนพิมที่ชื่อเทเท่มา

ผู้ช่วยคังจึงโทรไปถาม

" สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าผมเรียนสายอยู่กับคุณเทเท่ใช่มั้ยครับ "

เทเท่จึงตอบไปว่า

" ใช่ค่ะ "

แล้วผู้ช่วยคังก็แนะนำตัว

" ผมชื่อคังนะครับ เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของท่านประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งประเทศไทย

และเป็นเพื่อนร่วมงานกับพิม พอดีทางท่านประธานของเรารับคุณพิมเข้าทำงาน

เลยต้องการทราบเกี่ยวกับประวัติของคุณพิมให้เลียดเอียดตามกฏของบริษัทครับ "

ผู้ช่วยคังเอ่ยอธิบาย จากนั้นก็เริ่มเอ่ยถาม

" คุณเทเท่เป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียนของคุณพิมใช่มั้ยครับ "

" ใช่ค่ะ "

" สนิทกันแค่ไหนครับ ปัจจุบันยังสนิทกันอยู่หรือเปล่า "

" สนิทค่ะ เราคุยกันได้ทุกเรื่อง "

" งั้นคุณเทเท่พอจะทราบมั้ยครับ ว่าคุณพิมมีแฟนหรือยัง "

" พิมยังไม่มีแฟนค่ะ เธอโสดสนิท จนพวกเพื่อนๆกลัวว่าเธอจะไม่นิยมเพศตรงข้ามแล้วค่ะ "

" อ๋อ ครับ แล้วคุณพิมมีคนคุยมั้ยครับ "

" อุ้ยอีพิมน่ะ ชาตินี้หล่อนคงไม่คุยกับใครหรอกค่ะ เพราะหล่อนมัวแต่คิดที่จะหาเงินให้ได้เยอะๆ

ถึงขั้นไปสมัครเป็นแม่บ้านที่กรุงเทพ อุ๊บ! "

เทเท่คุยกับผู้ช่วยคังจนลืมตัว เผลอพูดอย่างไม่สุภาพและไม่เป็นทางการออกไป

แต่อยู่ๆเขาก็เกิดสงสัยว่าพิมไปสมัครงานอะไรเท่าที่เขาจับประเด็นได้

[ มีแต่ถามเรื่องพิมมีแฟนหรือยัง ไม่มีเรื่องอื่นเลย เป็นการสัมภาษณ์งานแบบไหนกัน ]

คิดได้ดังนั้น เขาจึงเอ่ยถามว่า

" เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณพอจะบอกได้มั้ยคะ ว่าพิมสมัครงานในตำแหน่งอะไร "

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยตอบไปว่า

" เป็นแม่บ้านครับ ตอนนี้ทางเราได้ข้อมูลของคุณพิมครบถ้วนแล้ว

ขอบคุณคุณเทเท่มากเลยนะครับที่ให้ความร่วมมือให้ข้อมูลที่สำคัญแก่เรา

ไม่มีอะไรแล้วผมขอวางสายก่อนนะครับ "

" อ่อ ค่ะๆ สวัสดีค่ะ "

หลังจากวางสาย ผู้ช่วยคังก็เข้าไปรายงานเตชินในห้องทันที

" คุณชายครับเรื่องที่ให้ไปสืบหาข้อมูลของคุณพิม ทางเพื่อนสนิทคุณพิมยืนยันว่า

คุณพิมยังไม่มีแฟนครับ และยังบอกอีกว่า

ชาตินี้คุณพิมคงไม่คุยกับใคร

เพราะในหัวของคุณพิมคิดแต่จะหาเงินให้ได้เยอะๆครับ "

เมื่อนึกถึงเรื่องราวทั้งหมด เอามาปะติดปะต่อกัน เตชินจึงรู้สึกสงสัยว่า

[ พิมปิดบังความจริงเอาไว้ เอาความเท็จมาพูดเพื่อปกป้องตนเองหรือเปล่า ]

คิดได้ดังนั้นเขาฉีกยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วพึมพำในใจต่อ

[ จะบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์ แค่ตรวจสอบก็รู้แล้ว ]

เมื่อกลับถึงบ้าน เขารีบลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป เขามองหาพิมในห้องโถงชั้นล่างก็ไม่เจอเธอ

เขาจึงเดินขึ้นบันไดแล้วเดินเข้าไปในห้อง เดินไปนั่งลงบนเตียง

มีตู้เสื้อผ้าตั้งชิดขอบผนังท้ายเตียงใกล้ทางเข้าออกห้องน้ำ

พิมนอนดูยูทูปช่อง เฟิร์น Baifern ซึ่งเป็นช่องของเพื่อนสมัยเรียนมัธยมของเธอ อย่างสบายใจ

เพื่อคลายความกังวลใจเรื่องของเตชิน

เธอนอนดูอย่างเพลินๆ คิดถึงสมัยเรียน

ครั้งหนึ่ง เธอเคยไปเที่ยวบ้านของเพื่อนที่อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน

ซึ่งบ้านของเพื่อนเธอ เป็นหมู่บ้านศีล5

ของชนเผ่ากะเหรี่ยง

เพื่อนของเธอให้เธอใส่ชุดชนเผ่าแล้วพาไปไหว้ พระธาตุเจดีย์ศรีเวียงชัย

ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ทางทิศตะวันตกของหมู่บ้าน

มีสีทองอร่าม ห่อหุ้มด้วยทองคำเปลว

และยังเป็นพระธาตุที่มีรูปแบบคล้ายเจดีย์

ชเวดากอง ของประเทศพม่า

ซึ่งองค์พระธาตุนั้นทำจากศิลาแลงทั้งองค์

ที่ชาวบ้านร่วมกันขุดขึ้นมา

ตามแรงศรัทธาที่ชาวบ้านมีต่อหลวงปู่ครูบาวงศ์ แห่งวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม

และยังเป็นพระธาตุประจำปีเกิด ปีมะเมียอีกด้วย

เธอประทับใจในความงดงามขององค์เจดีย์

และวัฒนธรรมความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย

ของคนที่นั่นมาก

แล้วเธอก็เอ่ยออกมาด้วยความรู้สึก คิดถึงบ้านเกิดเมืองเหนือว่า

" นี่แหละหนาเสน่ห์เมืองเหนือ เสน่ห์ล้านนาบ้านเรา คิดถึงแม่ที่สุดเลย

รอหน่อยนะคะแม่ หนูจะรักษาเนื้อรักษาตัวแล้วรีบเก็บเงิน กลับไปฝากพ่อกับแม่ค่ะ "

จากนั้นเธอก็ปิดโทรศัพท์ วางไว้ข้างเตียง นอนแต่หัวค่ำเลย เพราะเธอเพลียจากการทำงานมาทั้งวัน