ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 222

พ่อคำกับแม่มะลินั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นข่าวป๊อบที่ออกมาแถลงข่าว แม่มะลิก็หันมาเอ่ยกับสามีว่า

" พ่อ คุณป๊อบออกมาพูดออกสื่อพร้อมกับลูกเขยเราแบบนี้มันหมายความว่ายังไง

พวกเขาต้องการให้ลูกพิมเข้าใจใช่มั้ย หรือว่าเราต้องไปพูดกับลูกพิมให้ ให้อภัยลูกเขย "

พ่อคำยังไม่พูดและไม่ตอบอะไรแม่มะลิ แกนั่งเงียบจ้องจอทีวีอย่างกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

แม่มะลิเขย่าแขนพ่อคำที่ไม่ตอบแกแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความร้อนใจ

" พ่อฟังที่ฉันพูดหรือเปล่า ในเมื่อมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด เราควรจะไปเกลี้ยกล่อมให้ลูกใจอ่อนมั้ย "

พ่อคำหันมามองหน้าแม่มะลิแล้วเอ่ย

" ฟังอยู่ เพียงแต่พ่อคิดว่าเรื่องนี้ เราไม่ต้องเข้าไปก้าวก่ายเยอะ

แม่แค่โทรบอกให้ลูกพิมเปิดทีวีดู แล้วก็เอาที่อยู่ของลูกพิมให้คุณเตชิน

ให้พวกเขาพูดคุยปรับความเข้าใจกันเองจะดีกว่า พวกเขาไม่ใช่เด็กกันแล้ว คงรู้ว่าควรจะทำยังไง "

" เอางั้นเหรอ ก็ได้ๆ งั้นขอโทรไปหาลูกก่อนนะ "

เอ่ยจบแม่มะลิก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรไปหาพิมทันที แกรอสายสักพัก

พิมที่นั่งดูลูกชายเล่นหน้าบ้าน เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น จึงกดรับสายแล้วเอ่ยเสียงหวานด้วยรอยยิ้ม

" คะแม่ "

ทันทีที่ได้ยินเสียงลูก แม่มะลิก็รีบเอ่ยขึ้น

" พิม ลูกไปเปิดทีวีดูสิ ตอนนี้มีแต่ข่าวของลูกแหน่ะ "

คิ้วพิมขมวดมุ่นพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย

" ข่าวของหนู ข่าวเกี่ยวกับอะไรคะ? "

แม่มะลิจึงเอ่ยตอบลูกสาวว่า

" ลูกไปเปิดทีวีดูก็จะรู้เอง แม่โทรมาบอกแค่นี้แหละ แม่จะวางแล้วนะรีบไปเปิดทีวีดูเลย "

" ค่ะๆ "

หลังจากแม่มะลิวางสาย พิมก็หันไปเอ่ยกับพี่เลี้ยงของเคอร์ฟิวว่า

" พี่นวลฝากดูแลเคอร์ฟิวหน่อยนะคะ "

นวลยิ้มพร้อมกับเอ่ยตอบว่า

" ค่ะ "

พิมเดินเข้าไปในบ้าน แล้วเปิดทีวีดูตามที่แม่ของเธอบอก

ตอนนี้ทีวีทุกช่องต่างลงข่าว รักสามเศร้า

ของพิมกับเตชินและป๊อบกันทุกช่อง

บางรายการก็ชื่นชมในความรักเดียวและรักที่มั่นคงของป๊อบ

พิมนั่งดูป๊อบแถลงข่าว ให้สัมภาษณ์ยอมรับออกสื่อตรงๆ เธอรู้สึกโกรธเคืองเขานิดๆ

แต่เมื่อได้ยินคำขอโทษจากเขา เธอก็ใจอ่อนและใจหนึ่งก็เข้าใจเขาที่รักเธอมากมาตลอด

[ คุณป๊อบฉันก็ต้องขอโทษคุณ ฉันหวังว่าคุณจะรักคุณณัชชามากๆและขอให้คุณลืมฉันได้สักที ]

เธอพึมพำในใจจากนั้นเธอก็เห็นตอนที่เตชินเดินเข้ามาพร้อมกับทุกคน

เธออึ้งจนเอามือปิดปาก แล้วนั่งดูพวกเขาพูดผ่านจอทีวี สุดท้ายจบลงด้วยภาพของณัชชากับป๊อบกอดกัน

พิธีกรรายการยังกล่าวต่อว่า

" ดูเหมือนการแถลงข่าวของประธานป๊อบจะจบลงด้วยดีแล้วนะคะ แต่เดี๋ยวก่อนค่ะคุณผู้ชม

เรายังมีอีกคน ที่กำลังตามง้อภรรยาคนสวยอยู่ ได้ข่าวว่าเขาคือผู้อยู่เบื้องหลังการแถลงข่าวครั้งนี้ด้วย

เราไปดูกันนะคะว่านักข่าวของเราถามประธานเตชินว่ายังไง แล้วเขาตอบกลับมายังไง ไปดูกันเลยค่ะ "

แล้วทางรายการทีวีช่องนั้นก็เปิดตอนที่ถ่ายเตชินเดินออกมาก่อนจะเข้าไปในลิฟต์ ตอนที่นักข่าวถามเตชินว่า

" ท่านประธานเตชินกับภรรยาเข้าใจผิดกันอยู่ใช่มั้ยคะ "

" คุณคิดว่าไงล่ะ "

" พวกเราคิดว่าพวกคุณกำลังเข้าใจผิดกันค่ะ "

" หวังว่าข่าวของพวกคุณจะทำให้เธอเข้าใจผมนะครับ "

" ครับ พวกเราจะช่วยคุณง้อภรรยาครับ "

" ขอบคุณครับ "

" เห็นกันหรือยังคะ ว่านัมเบอร์วันในใจประธานเตชินมีเพียงภรรยาคนสวยเท่านั้น

ง้อกันออกสื่อจนสาวๆหมดสิทธิ์คิดไม่ซื่อกันเลยทีเดียว

ดิฉันหวังว่าภรรยาคนสวยของประธานเตชินเมื่อได้ดูรายการเราแล้วจะหายงอนนะคะ

สำหรับวันนี้ขอลาไปก่อนพบกันใหม่เวลาเดิมทุกจันทร์-อังคารนะคะ สวัสดีค่ะ "

พิมได้ยินดังนั้นก็เผลออมยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

" คนบ้า เจ้าเล่ห์ที่สุด แน่จริงก็หาให้เจอสิ "

เธออมพึมพำไปอมยิ้มไป ด้วยความรู้สึกเขิน หัวใจดวงน้อยกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย

จากนั้นเธอก็ปิดทีวีแล้วเดินออกไปหาลูกชายที่เล่นหน้าบ้านด้วยสีหน้าแจ่มใสอย่างอารมณ์ดี

ทางแม่มะลิหลังจากวางสายจากลูกสาวเสร็จก็โทรไปหาเตชิน พอเตชินรับสายแกก็เอ่ยถามว่า

" ลูกเตชิน สะดวกคุยกับแม่มั้ยตอนนี้ "

เตชินนั่งหน้านิ่งในรถแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุมว่า

" ครับ "

แม่มะลิเหลือบมองสามีแวบๆแล้วเอ่ยต่ออย่างวางหน้าไม่ถูกว่า

" เอ่อ คือ แม่จะบอกว่า ความจริงแม่รู้ว่าลูกพิมอยู่ไหน แม่ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกลูกตั้งแต่แรกว่าลูกพิมอยู่ไหน "

แกอ้ำอึ้งเล็กน้อย เพราะโกหกลูกเขยก่อนหน้านี้จึงรู้สึกละอายใจ

เตชินยิ้มอ่อนขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ยตอบแม่มะลิอย่างเข้าใจว่า

" ไม่เป็นไรครับแม่ ผมเข้าใจ "

แม่มะลิยิ้มออกมาอย่างโล่งอกแล้วเอ่ยต่อว่า

" ขอบคุณนะลูกที่เข้าใจแม่ เดี๋ยวแม่จะส่งที่อยู่ของลูกพิมไปให้ลูกในไลน์นะ "

" ขอบคุณครับคุณแม่ "

" จ้ะ งั้นแม่วางละนะ "

" ครับ "

แล้วแม่มะลิก็วางสายไป จากนั้นแกก็ส่งที่อยู่ของพิมให้ลูกเขยทันที

เตชินยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก ความจริงเขารู้ว่าพ่อคำกับแม่มะลิโกหกเขาตั้งแต่วันที่เขาไปตามหาพิมที่บ้านแล้ว

เพราะตอนที่เขากลับออกมา เขาเห็นรองเท้าแตะของพิมวางบนชั้นวางรองเท้าหน้าบ้าน

ถ้าพิมไม่กลับมาที่บ้านเลยรองเท้าคู่นั้นของพิมจะไม่อยู่ตรงชั้นวางรองเท้า

ระเบียบบ้านพิมคือไม่ใส่รองเท้าของกันและกันและจะไม่นำรองเท้าที่ไม่ใส่มาวางระเกะระกะ

เช้าวันต่อมา เตชินตื่นตั้งแต่ตีสี่ออกเดินทางไปสนามบินแต่เช้า

เมื่อไปถึงสนามบินเขาก็เข้าเช็คอินอย่างไม่รอช้า ไม่นานเครื่องก็ออก

ระระเวลาในการบินกรุงเทพไปทางเหนือใช้เวลาไม่เกินสองชั่วโมง

พอไปถึงสนามบินปลายทาง เขาก็เดินออกมาขึ้นรถแล้วเอ่ยกับคนขับรถว่า

" ไปบ้านไร่ ที่อำเภอนี้ ตามที่อยู่นี้เลยครับ "

เตชินยื่นโทรศัพท์ให้คนขับรถ คนขับรับมาดูแผนที่แล้วส่งโทรศัพท์คืนให้เขาพร้อมกับเอ่ย

" ตามแผนที่นี้อาจต้องใช้เวลาสักหน่อยนะครับ เพราะมันอยู่ใกล้ชายแดนเลย "

เตชินนั่งหน้านิ่งอย่างสุขุมเย็นชา ผงกหัวให้คนขับทีหนึ่งแล้วเอ่ยเสียงเรียบเพียงสั้นๆว่า

" ออกรถเถอะ "

" ครับ "

แล้วคนขับก็ขับออกไป ตามเส้นทางไปชายแดน

ระหว่างทางเตชินมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพึมพำในใจว่า

[ พิม คุณหนีผมมาไกลขนาดนี้ รอให้เจอตัวก่อนจะจับตีให้ก้นลายเลย ]

ทางด้านพิม เธอตื่นเช้ามาวิ่งออกกำลังกาย ตั้งแต่จ้างพี่เลี้ยงให้เคอร์ฟิว

เธอก็มีเวลาดูแลตัวเอง ทำกิจกรรมต่างๆได้มากขึ้น วิ่งออกกำลังกายเสร็จ เธอก็รดน้ำต้นไม้

หลังจากรดน้ำต้นไม้เสร็จก็กลับเข้าบ้าน

ไปอาบน้ำล้างตัวแล้วมาเปลี่ยนชุดใหม่

จากนั้นก็เดินออกมาจากห้อง ลงบันไดไปใต้ถุงบ้าน แล้วเดินเข้าไปในห้องครัว เปิดตู้เย็นมาดื่มน้ำเย็นๆ

แล้วออกมานั่งรับลมหน้าบ้าน วางไอแพดลงบนโต๊ะไม้ แล้วเริ่มพิมงานของตัวเองอย่างเงียบๆ

โดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวหรือเสียงรบกวนใดๆ

แม้กระทั่งมีรถเข้ามาเธอก็ไม่สนใจ

เตชินที่นั่งในรถชื่นชมไร่ชาของพิมด้วยความประหลาดใจ

[ นี่คุณแอบซื้อที่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ต้นชาโตเป็นพุ่มจนสามารถเก็บได้แบบนี้

คุณลึกลับซ่อนอะไรไว้มากเกินไปแล้วนะพิม ถ้าคุณแม่ไม่บอก ผมก็คงไม่รู้ว่าคุณมีที่ที่นี่ด้วย ]

ขณะที่เขานั่งพึมพำอยู่ในรถ สายตาก็กวาดมองไปรอบๆไร่ชาด้วยความรู้สึกทึ่งเล็กน้อย

เมื่อมองไปด้านหน้า ก็เห็นบ้านไม้ยกสูง หลังคาจั่วแบบล้านนา

มีระเบียงรับลมที่กว้างขวาง สำหรับรับแขกหรือนั่งเล่น จิบชา ชมวิวภูเขารอบไร่ชา

ใต้ถุงสูงโปร่ง โล่ง รับลมเย็นสบาย ให้เสน่ห์แบบดั้งเดิม

แล้วสายตาทรงเสน่ห์ของเขาก็เลื่อนมาหยุดลงบนเรือนร่างของภรรยา

ที่นั่งหลังตรงสายตาจดจ่อกับจอเล็กๆตรงหน้าอย่างมีสมาธิ

รอบๆรายล้อมไปด้วยธรรมชาติเขียวขจีให้ความรู้สึกเย็นสดชื่น

เขายิ้มออกมาเบาๆด้วยความรู้สึกละมุนหัวใจแล้วพึมพำเสียงเบา

" สวย สวยจริงๆ "

เขารู้สึกว่าภรรยาสวยและมีเสน่ห์น่าดึงดูดมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

เมื่อรู้สึกแบบนี้ในใจก็เกิดอาการหวงภรรยาขึ้นมาทันที กลัวคนขับรถจะชอบภรรยาตัวเอง จึงเอ่ยกับคนขับรถว่า

" หยุดรถ คุณไม่ต้องเข้าไปแล้ว ผมจะเดินไปเอง "

คนขับรถถึงกับงง เขาจอดรถแล้วเอ่ยถามเตชินเพื่อความแน่ใจ

" เอ่อ คุณแน่ใจเหรอครับว่าจะลงที่นี่ "

" หน้าผม ดูเหมือนกำลังพูดเล่นกับคุณเหรอ "

เตชินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา คนขับหน้าหล่อได้แต่เอ่ยว่า

" ขอโทษครับ "

แล้วเตชินก็หยิบแบงค์พันออกมาห้าใบ ยื่นให้คนขับแล้วเปิดประตูลงจากรถ เดินไปหาพิมที่นั่งอยู่หน้าบ้าน

คนขับหน้าหล่ออึ้งเล็กน้อย ที่เตชินจ่ายเขามากขนาดนี้ แต่คนทำงานเช่นเขานานๆทีได้ลูกค้าแบบนี้ก็นับว่าเป็นความโชคดี

" ห้าพันเลยเหรอ หล่อและรวยมาก แต่พิลึกคนไปหน่อย สงสัยอยากจะเดินกินลมชมวิว ระยะห้าร้อยเมตร "

คนขับเก็บเงินเข้าไปในกระเป๋าสตางค์แล้วมองตามหลังเตชินที่เดินไกลออกไปอย่างไม่คิดอะไร

แล้วเขาก็กลับรถขับออกไป

เตชินใส่ชุดสูทเดินเท้าไปหาพิมที่อยู่ห่างออกไปไกลถึงห้าร้อยเมตรเพียงเพราะความหึงภรรยา