ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 226

พอตกค่ำ งานวันเกิดของเคอร์ฟิวน้อยก็เริ่มขึ้น

ภายในงานมีเพียงพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ผู้ช่วยคังและเหล่าพ่อบ้านแม่บ้านเท่านั้น

งานวันเกิดไม่ได้จัดขึ้นอย่างใหญ่โตหรือเน้นความหรูหราแต่อย่างใด

แต่เน้นในเรื่องของความอบอุ่นที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะมากกว่า

้เพื่อให้เจ้าของวันเกิดและผู้มาร่วมงานทุกคนได้พบปะพูดคุยกันอย่างมีความสุข

ทุกคนนำของขวัญมาให้เคอร์ฟิวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วนั่งทานบุฟเฟ่ต์พูดคุยร่วมกัน

ณัชชาขับรถเข้ามาจอดแล้วเปิดประตูลงมาพร้อมกับถือกล่องของขวัญมาสองกล่องในมือ

พอเห็นเคอร์ฟิวนั่งเล่นคนเดียวบนรถแบตเตอร์รี่คันใหญ่อย่างสนุกสนานเธอจึงเอ่ยทักขึ้นด้วยรอยยิ้ม

" ไฮสุดหล่อ รถเท่ห์จังเลย "

เคอร์ฟิวหันไปมองเธอแล้วยิ้มหล่อชวนให้ณัชชาหลงจนใจละลายหมดแล้วตอนนี้

เธอไปนั่งลงข้างๆเคอร์ฟิวที่เล่นหมุนพวงมาลัยไปมาคนเดียวแล้วเอ่ยเสียงมุ้งมิ้ง

" เคอร์ฟิวสุดหล่อ อาคิดถึงสุดหล่อจังเลยง๊าบ ไหนให้อาหอมแก้มหน่อยซิ "

เธอถือว่าเธอเป็นน้องของเตชิน ดังนั้นเลยมักจะแทนตัวเองว่าอาเมื่อคุยกับเคอร์ฟิว

แต่บางครั้งเธอก็แทนตัวเองว่าป้าเพราะเธอก็คิดว่าตัวเองเป็นพี่ที่อายุมากกว่าพิม

เพราะโดยสายเลือดแล้วเธอไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับทั้งสองคนเลย

เคอร์ฟิวน้อยยื่นแก้มตุ้ยๆให้ณัชชาพร้อมกับทำปากจู่

ณัชชาเห็นดังนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ เธอยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูแล้วหอมแก้มนุ่มนิ่มเบาๆ

แล้วยื่นของขวัญให้เคอร์ฟิวน้อยพร้อมกับอวยพรวันเกิดให้เจ้าหน้าแป้นน้อย

" แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับ อาขอให้หนุ่มหล่อโตวันโตคืน หล่อเหลาจนชวนละลายใจแบบนี้ตลอดไปนะ

และขอให้สุขภาพของเคอร์ฟิวน้อยแข็งแรงๆ

เหมือนเดอะฮัคเลยนะครับ "

" ขอบคุณค๊าบ ฟิวฟิวอยากเป็นเดอะฮัค "

เมื่อผู้ใหญ่ให้ของเคอร์ฟิวน้อยก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณ

แล้วณัชชาก็ยื่นของขวัญอีกกล่องให้เคอร์ฟิว

" ส่วนกล่องนี้เป็นของลุงป๊อบนะ ลุงป๊อบบอกว่ารักเคอร์ฟิวน้อยสุดหล่อที่สุด ขอให้เคอร์ฟิวน้อยเป็นเด็กดีนะ "

" ค๊าบ ฟิวฟิวเป็นเด็กดี ผู้ใหญ่รัก "

ณัชชายิ้มจ้องหน้าเคอร์ฟิวอย่างเอ็นดู

" ใช่ค๊าบ เด็กดีผู้ใหญ่จะรักมากๆ "

แล้วเธอยื่นมือไปลูบผมหนุ่มหล่อเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยวอย่างรักใคร่เอ็นดู

พิมเห็นว่าณัชชามาคนเดียวพร้อมของขวัญสองกล่อง แม้ณัชชาไม่พูดเธอก็รู้ทันทีว่าอีกกล่องเป็นของใคร

เธอแอบมองหาป๊อบอย่างเงียบๆ เมื่อไม่เห็นเงาเขาสีหน้าของเธอก็หมองลงนิดหน่อย

เตชินที่เห็นเธอแอบมองหาอดีตแฟนเก่าก็ออกอาการหึงแล้วเอ่ยขึ้นอย่างประชดประชัน

" ณัชชาน้องมาคนเดียวแบบนี้ดูเหมือนจะทำให้ใครบางคนผิดหวังนะ "

ได้ยินเตชินเอ่ยอย่างนั้นพิมก็หันไปมองเขาด้วยสายตาตักเตือนทันที

เขาเลิกคิ้ว เบะปาก ยักไหล่ขึ้นอย่างไม่รู้ไม่ชี้

ณัชชาที่นั่งคุกเข่าคุยกับเคอร์ฟิวอยู่ ก็นั่งหน้านิ่งไปสามวิ

แล้วเธอก็ยิ้มออกมาเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นยืนมองไปยังเตชินแล้วเอ่ย

" นี่พี่เตชินกำลังหึงคุณพิมอยู่ใช่มั้ยคะ "

" เปล่า ทำไมพี่ต้องหึงด้วยล่ะ พี่แค่รู้สึกว่ามีบางคนกำลังมองหาใครบางคนอยู่ "

ณัชชาขำออกมาแล้วเลื่อนสายตามองมายังพิม พิมไม่อยากสนใจสามีขี้หึงของเธอที่ยืนข้างๆ เธอยิ้มให้ณัชชาแล้วเอ่ยถามขึ้น

" คุณป๊อบไม่มาด้วยเหรอคะ "

" เขาติดธุระน่ะค่ะ เลยส่งของขวัญมาแทน "

" ค่ะ ฉันเราไปนั่งทานทางโน้นกันดีกว่า คุณกำลังท้องกำลังไส้ ยืนนานคงเมื่อยขาแย่เลย "

" ได้ค่ะ "

พวกเขาเดินไปนั่งบนเก้าอี้ ปล่อยให้เคอร์ฟิวเล่นรถคันแรกของเขาต่อไป

เมื่อทุกคนทานข้าวกันเสร็จแล้ว พิมจึงหันไปเอ่ยกับเตชินว่า

" คุณ คุณไปเตรียมเค้กเลยนะถ้าดึกกว่านี้เดี๋ยวลูกจะง่วงเอา "

" อือ ได้ "

เตชินลุกจากเก้าอี้ไปเอาเค้กที่เตรียมไวในห้องครัว แล้วถือออกมา ส่วนพิมก็ลุกไปหาลูกชายแล้วเอ่ย

" เคอร์ฟิวค๊าบ ได้เวลาเป่าเค้กแล้วนะ เราไปเป่าเค้กกันนะ "

พอได้ยินว่าต้องเป่าเค้กแล้ว เคอร์ฟิวรู้สึกดีใจมาก เขาลงจากรถแล้วชูมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วเอ่ยอ้อนผู้เป็นแม่

" แม่แม่อุ้ม หน่อย ค๊าบ "

พิมยิ้มแล้วอุ้มลูกชายขึ้นมาในอ้อมแขน หมุนตัวเดินกลับไปยังโต๊ะที่ทุกคนนั่งรออยู่

เตชินเดินมาถือเค้กออก วางลงตรงหน้าเคอร์ฟิวแล้วทุกคนก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์พร้อมกันอย่างชื่นมื่น