ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 33

เตชินกลับเข้ามาในบ้าน เห็นพิมนั่งทานข้าวอยู่จึงเดินเข้ามาเธอแล้วเอ่ย

" ตื่นแล้วเหรอ ดีขึ้นบ้างมั้ย "

พิมหันไปมองเขาแล้วเอ่ยตอบ

" ดีขึ้นแล้วค่ะ "

" อืม ดีแล้ว ผมขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ "

" ค่ะ "

เอ่ยจบเตชินก็หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไป

พิมหันมาสนใจข้าวตรงหน้าแล้วตักเข้าปากต่อไป

พอทานข้าวเสร็จเธอก็ดื่มน้ำตามปกติ แล้วลุกจากเก้าอี้เดินมานั่งในห้องนั่งเล่น

แล้วเปิดทีวีดู เตชินเดินลงบันไดมาเห็นพิมนั่งดูทีวีอยู่ จึงเข้ามาหาเธอแล้วนั่งลงข้างๆเธอ

จากนั้นก็ยื่นมือไปโอบไหล่เธอ เธอพยายามกระเถิบหนีห่าง แล้วเอ่ยเสียงเย็น

" คุณเตชิน กรุณาเก็บมือดีๆค่ะ "

เตชินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างสุขุม

น้ำเสียงแฝงไปด้วยการหยอกเย้า

" แค่โอบไหล่ภรรยาก็ไม่ได้เหรอ "

ได้ยินดังนั้นพิมมองตาเขียวใส่เขาอย่างไม่พอใจในคำพูดของเขา แล้วเอ่ย

" คุณเตชิน ฉันเป็นภรรยาคุณหรือเปล่าคุณรู้ดี "

เตชินเก็บมือกลับมาแล้วเอ่ยถามอย่างจริงจังคล้ายใส่ใจเธอมาก

" วันนี้คุณอยากไปไหนมั้ย "

พิมหันมาสนใจรายการทีวีต่อพร้อมกับเอ่ยอย่างเย็นชา

" ไม่ค่ะ "

เตชินจึงเอ่ยต่อว่า

" งั้นผมไปข้างนอกนะ วันนี้อากาศเย็น คุณอยู่บ้านก็รีบเข้านอนไวๆหน่อยนะ "

ได้ยินดังนั้นพิมนั่งคิดสักพัก แล้วเอ่ยถามขึ้น

" คุณจะไปไหน ฉันไปด้วยได้หรือเปล่า "

เตชินหันมามองเธอแล้วเอ่ย

" ไม่ได้ ผมมีนัดกับเพื่อนในผับ คุณไม่สบายอยู่จะไปที่แบบนั้นได้ยังไง "

ได้ยินดังนั้นพิมก็หน้าหงอยไปเลย เตชินเห็นดังนั้นจึงเอ่ยขึ้น

" เอางี้มั้ย พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปช้อปปิ้งในห้าง "

พิมจึงรีบเอ่ยปฏิเสธขึ้นทันที

" ไม่ ไม่ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่อยากไปช้อปปิ้ง "

เตชินมองเธอแบบแปลกๆแล้วเอ่ย

" คุณนี่แปลกดีแฮะ เป็นคนรักเงินแต่ไม่ชอบช้อปปิ้ง "

พิมยิ้มเล็กน้อยแล้วพึมพำในใจ

[ ถ้าไปช้อปปิ้ง กลับมาฉันเหนื่อยตายพอดี กลางคืนก็จะง่วงนอนมากๆอีก ไม่คุ้มที่จะเสี่ยง ]

เธอยิ้มมุมปากทำตาหยีเล็กน้อยกลบเกลื่อนร่องรอยของความคิด แล้วเอ่ยขึ้น

" คุณนัดกับเพื่อนไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ เดี๋ยวฉันจะนั่งดูหนังรอ "

เธอกลัวเตชินจะอ่านความคิดเธอออกอีก และนึกสงสัยจนสังเกตุเห็นความผิดปกติบนตัวเธอ

คำว่า นั่งดูหนังรอ เตชินรู้สึกดีกับคำนี้อย่างบอกไม่ถูก

เขายิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์ ทำให้พิมที่มองหน้าเขาอยู่ หัวใจเต้นแรงอย่างหาสาเหตุไม่ได้

จากนั้นเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้คล้ายจะหอมพิม

พิมได้สติ รีบเขยิบหนีพร้อมกับหันหน้าไปทางทีวีทันที

สีหน้าท่าทางเธอแสดงออกชัดเจนว่าเธอทำตัวไม่ถูกคล้ายคนกำลังเขินอาย

นั่นยิ่งทำให้เตชินยิ้มอย่างชอบใจ ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนนัดเพื่อนก่อน เขาคงไม่ไปข้างนอกแล้ว

แล้วเขาก็เอ่ยกับพิมด้วยน้ำเสียงทุ้มที่แฝงความนัยลึกซึ้ง

สายตาที่จับจ้องพิมยิ่งลึกล้ำจนยากจะหยั่งถึง

แล้วเขาก็เอ่ยขึ้น

" อืม แล้วผมจะรีบกลับมาอยู่กับคุณ "

ได้ยินดังนั้น พิมยิ้มอย่างไม่เต็มหน้าแล้วก็เอ่ยออกมาว่า

" ฮื่อ...คุณไม่ต้องรีบกลับมาก็ได้ค่ะ "

เตชินยิ้มในหน้าแล้วลุกขึ้นเดินออกไป ก่อนจะออกจากห้องนั่งเล่น ก็หันมาเอ่ยกับพิมอีกครั้งว่า

" รอผมนะ ไปถึงแล้วจะรีบกลับมาเลย "

พิมได้แต่ยิ้มแห้งให้เขาอย่างนั้นโดยไม่พูดอะไร

พอเตชินออกไปแล้ว เธอก็เอามือมาจับที่หน้าและที่อกของตัวเอง

" ทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้ ไมหน้าร้อนผ่าวแบบนี้ ปีศาจเตชินนี่ทำอะไรเรากันแน่นะ "

เธอบ่นพึมพำแล้วก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วถอนหายใจออก เธอทำแบบนี้ไปสิบวิ

จากนั้นเธอก็หายใจเข้าแล้วพ่นลมหายใจออกมาทางปากแรงๆ

หยิบรีโมทขึ้นมา เลื่อนดูซีรีส์จีนที่ชื่นชอบ

แล้วนั่งดูคนเดียวอย่างเงียบๆ

วันนี้เธอตั้งใจว่าจะนั่งดูซีรีส์จนถึงเช้าเลย

เธอจึงสั่งขนมและเครื่องดื่ม จากร้านสะดวกซื้อ

นั่งดูไปกินไปอย่างเพลินๆ โดยที่ไม่รู้สึกง่วงเลย

เตชินไปถึงผับG ก็เดินเข้าไปหาเพื่อนในห้องVIP

ภายในห้องมีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟคริสตัล ให้ความรู้สึกส่วนตัว

นาวินและไตรภพนั่งดื่มรออยู่ในห้อง