ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 39

พิมนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นเพลินๆ

เตชินกลับเข้ามาในบ้าน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมถมึงทึง

พอพิมเห็นเขาก็ตกใจแล้วเอ่ยขึ้น

" วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอ? "

เตชินไม่ตอบแต่คว้าข้อมือพิม แล้วลาก จูงมือของเธอให้ตามเขาขึ้นไปบนห้อง

พิมตกใจมาก ขณะที่เตชินจูงมือเธอไปข้างหน้า

เธอหันหลังกลับมามองผู้ช่วยคังกับป้าใจที่ยืนดูเธอด้วยสีหน้ากังวล

เธอใช้สายตาเชิงถามเชิงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ผู้ช่วยคังรู้และเข้าใจความหมายในสายตาเธอดี

แต่เขาช่วยอะไรไม่ได้

เขาได้ส่ายหน้าเบาๆประมาณว่าบอกไม่ได้

เวลานี้ คุณชายเขาโกรธขนาดนั้น เขาจะกล้าไปยุ่งเรื่องของคนสองคนได้ยังไง

พิมหันกลับมามองข้างหน้า เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้

เธอพยายามยื้อตัวดึงมือกลับมาให้หลุดพ้นจากมือของเตชิน

แต่ก็ทำไม่สำเร็จร่างเล็กถูกเตชินฉุดกระชากให้ตามไป เธอแทบจะปลิวได้เลย

ได้โอกาส เธอจับราวบันไดไว้แน่นแล้วเอ่ย

" คุณเตชิน คุณเป็นบ้าอะไร ปล่อยนะ ฉันเจ็บข้อมือ "

เตชินไม่พูดพล่ามทำเพลง สีหน้าคุกรุ่นไปด้วยเพลิงโทสะ

เดินมาแกะมือเธอที่จับราวบันไดแน่นนั้นออกอย่างง่ายดาย

แล้วเอามือเล็กๆทั้งสองข้างของเธอมาจับรวมกันไว้ด้วยมือใหญ่ของเขาแค่มือเดียว

จากนั้น มืออีกข้างก็โอบไหล่เธอไว้ แล้วบังคับให้เธอเดินไปข้างหน้าอย่างเอาแต่ใจ

ด้วยความที่พิมเป็นผู้หญิงสู้แรงผู้ชายไม่ได้เธอจำใจต้องก้าวไปตามแรงลากถูของเขา

เมื่อเข้าไปในห้องเตชินก็ปิดประตูแล้วล็อคประตูแน่น

พิมเห็นท่าไม่ดีเธอเริ่มกลัวว่าเขาจะขืนใจเธออีก เธอถอยหลังไปช้าๆ

สายตามองเขาอย่างระมัดระวังไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบตา

จากนั้นเธอก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ เพื่อที่จะขังตัวเองในห้องน้ำ จะได้อยู่ห่างกับเขา

แต่เขากลับเร็วกว่าเธอ คว้าตัวเธอมากอดไว้แล้วเอ่ยเสียงเย็น

" คุณจะหนีไปไหน ทำไม เห็นหน้าสามีแล้วกลัวจนตัวสั่นเลยเหรอ หรือว่าไปทำอะไรผิดมาล่ะ "

เธอกลัวเขามากจริงๆแหละ เธอยอมรับ

จากนั้นก็เอ่ยเสียงกร้าวด้วยความโมโหอย่างไม่ยอมเหมือนกัน

" ฉันทำอะไรผิด? อีกอย่างเราไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน เมื่อไหร่คุณจะเลิกพูดแบบนี้สักที "

เตชินเอ่ยด้วยน้ำเสียงคุกคามว่า

" เป็นหรือเปล่า เดี๋ยวคุณก็รู้ "

พูดจบเขาก็บังคับเธอไปที่เตียง แล้วผลักเธอลงบนเตียง

สายตาจับจ้องเธอราวกับนักล่ากำลังต้อนเหยื่ออย่างช้าๆ

เธอรู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เธอเหลือบมองไปที่กระเป๋าของเธอในตู้เสื้อผ้า

สายตาเต็มไปด้วยความหวัง แล้วเธอก็ไปยังขอบเตียงอย่างรวดเร็ว เพื่อไปเอาอุปกรณ์ป้องกันตัว

เตชินจับขาเธอไว้แล้วดึงเธอกลับมาด้วยมือเดียว

" จะหนีไปไหนอีก วันนี้ไม่ว่าคุณจะพร้อมหรือไม่พร้อม เต็มใจหรือไม่เต็มใจ คุณก็ต้องกายเป็นภรรยาของผมอย่างเต็มตัว "

จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมทับตัวเธอแล้วเอ่ยต่อว่า

" ผมจะทำให้คุณจดจำผมไปตลอด จะทำให้คุณรู้ว่าผมคือสามีคุณ

และคุณคือภรรยาของผมเป็นผู้หญิงของผมใครก็ห้ามแตะเด็ดขาด "

เอ่ยจบ ริมฝีปากอุ่นของเตชิน ก็ประกบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูสวยของร่างบางที่อยู่ใต้ร่างอย่างรวดเร็ว

มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยพละกำลังลูบไล้ เล้าโลมไปทั่วเรือนร่างของเธอด้วยความเสน่ห์หา

แล้วค่อยๆสอดมือเข้าไปในเสื้อที่ปกปิดทรวดทรงไว้

ทั้งเคล้าคลึง บีบเคล้ง ลูบคลำทรวงอกของเธออย่างพอใจ

เธอเกร็งและกลัวจนตัวสั่น เล็บมือที่แทบไม่มีจิกลงบนท่อนแขนของเขาเต็มแรง

แต่เตชินเหมือนล่องลอยอยู่ในภวังค์ รับรู้เพียงความรู้สึกนิ่มนิ่มที่กำลังสัมผัส

เตชินไม่ยอมหยุดแต่อ่อนโยนลง มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเรือนร่าง

เลื่อนมาจัดการกับกระดุมเสื้อของเธออย่างเอาแต่ใจ

แล้วริมฝีปากอุ่นค่อยๆประทับลงบนหน้าท้องแบนราบ

ที่ขาวเนียนละเอียจดุจไข่มุกที่ทั้งหอมและเนียนนุ่มน่าสัมผัส

ก่อนที่จะย้ายมาประทับริมฝีปากอุ่นกลับมาจูบหน้าผากเธออย่างนุ่มนวล ลากไล้ไปตามแก้ม

แล้วกดย้ำลงบนริมฝีปากเธออีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน

พร้อมกับดันตัวเข้าไปในตัวเธออย่างทะนุถนอม

ร่างบางหลับตากัดฟันแน่น ปลายนิ้วเรียวสวยจิกแน่นลงบนแขนล่ำกล้ามเป็นมัด

อีกข้างจิกลงบนแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยพละกำลังอันแข็งแกร่ง ที่ขยับเคลื่อนไหวอยู่บนเรือนร่างเธอ

ภายในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นไอแห่งความปรารถนาแห่ง

เตชินทำอย่างทะนุถนอม กอดเธอไว้แน่นสลับกับจูบอย่างอ่อนโยน

ผ่านไปนาน กว่าจะเสร็จสมอารมณ์หมาย แล้วถอนกายออกจากเธอ

เขานอนกอดเรือนที่ร่างเนียนละเอียดของเธอ

ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ด้วยความรัก

สายตามองไปตามรอยแดง รอยฟกช้ำ ตามซอกคอ ตามไหปลาร้า ลงไปถึงเนินอก อย่างพอใจ

แล้วเอ่ยเสียงทุ้มอ่อนโยนระคนเอาใจใส่

" เจ็บมั้ย? "

คนในอ้อมแขนไม่ตอบแต่น้ำตาไหลผ่านหางตาอย่างช้าๆ

เตชินรู้ว่าเธอร้องให้ เขาจึงขยับเธอเข้ามาแนบชิดกับแผ่นอกของเขาให้มากขึ้นกว่าเดิม

แล้วกอดเธอไว้แน่นจูบไปที่ผมเธอเบาๆแล้วเอ่ย

" ต่อไปคุณรักษาระยะห่างกับคุณป๊อบหน่อยนะ ผมหึง หวงด้วย

ผมไม่ชอบให้คุณใกล้ชิดกับผู้ชายมากเกินไป เข้าใจมั้ย "

เอ่ยจบเขาไม่สนใจว่าเธอจะตอบเขาหรือไม่ตอบแค่เขาได้บอกเธอไว้ก็พอแล้ว อย่างอื่นเขาล้วนไม่สนใจ