ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 38

หลังจากคืนปาร์ตี้ เตชินก็ไม่กลับมานอนห้องอีกเลย

พิมนอนคนเดียวอย่างสบายใจเฉิ่ม หลับสนิทไปทุกคนคืน ตื่นมาก็รู้สึกสดชื่อนอารมณ์ดีทุกเช้า

ส่วนเตชิน พิมเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปนอนที่ไหน และไม่ได้ถามหรือว่าสนใจเขาเลย

ผู้ช่วยคังทำหน้าที่กลับมาเอาเสื้อผ้า ชุดทำงานวันต่อวัน

ป้าใจเริ่มเป็นห่วงความสัมพันธ์ของทั้งสอง

ในสายตาป้าใจ ตามที่ป้าใจเข้าใจคือ ทั้งสองคือสามีภรรยากัน

เป็นแบบนี้หลายๆวันเข้า พอป้าใจเจอผู้ช่วยคังกลับมาเอาเสื้อผ้าให้เจ้านาย

ป้าใจก็อดทนต่อไม่ไหว จึงเข้าไปถามถึงคุณชายของเขาทันที

" คุณคังคะ เอ่อ...อย่าหาว่าป้าอยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านายเลยนะคะ

เอ่อ...คุณชายไม่กลับมาหลายวันแล้ว ป้าใจไม่ดีเลย คุณชายทะเลาะกับคุณพิมเหรอคะ "

ผู้ช่วยคังเองก็ไม่รู้ แต่เขาก็เดาว่าน่าจะทะเลาะกัน แต่คราวนี้เขารู้สึกแปลก

ที่เจ้านายของเขาโกรธจนหนีไปอยู่โรงแรม

แถมสีหน้าดูไม่เป็นมิตรกับโลกมาเป็นอาทิตย์แล้ว รอยยิ้มสักนิดก็ไม่เคยปรากฎให้เห็น

[ ทั้งที่ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วโกรธกันเรื่องอะไร

คุณชายถึงกับไม่ยอมกลับมาอยู่บ้าน

ทั้งที่อยากรู้ว่าคุณพิมเป็นยังไงก็ไม่กลับมาดูเอง ]

ผู้ช่วยคังพึมพำกับตัวเองในใจ

เขาผู้ไม่มีประสบการณ์ เรื่องรักๆใคร่ๆงอนๆ

ก็ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้อย่างถ่องแท้

ผู้ช่วยคังคิดยังไงก็ไม่เข้าใจ เพราะที่เขาเข้าใจคือ คุณชายเขาไม่ได้รักคุณพิม

ทุกอย่างเป็นแค่การตกลงทำสัญญาร่วมกัน

เพื่อผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย

เขาจึงเอ่ยตอบป้าใจว่า

" ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับป้า "

เอ่ยจบเขาก็ขึ้นไปเคาะประตูห้องพิม

พิมก็เอาเสื้อผ้าของเตชินมาให้เขา

เหมือนเช่นทุกวัน

ผู้ช่วยคังสำรวจบนตัวพิมอย่างเงียบๆ

เขารู้แค่ว่า กลับมาเอาเสื้อผ้า

แล้วรายงานทุกอย่างที่เขาเห็นเกี่ยวกับพิมให้เจ้านาย ว่าพิมเป็นยังไงทำอะไร

และวันนี้ก็เช่นกัน เมื่อกลับไปถึง เตชินก็รับเสื้อผ้าจากเขาแล้วเอามาสวมใส่

" วันนี้เธอเป็นยังไงบ้าง ตอนคุณไปเอาเสื้อผ้าเธอตื่นหรือยัง ใส่ชุดอะไร "

เตชินเอ่ยถามออกมาอย่างเย็นชา

ด้วยสีหน้าสุขุมเคร่งขรึม

แม้น้ำเสียงจะเย็นชาแต่กลับแฝงไปด้วยความห่วงใยและใส่ใจ

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยรายงานไปว่า

" คุณพิมดูปกติดีเหมือนเดิมครับ หน้าขาวใส

แลดูอวบอิ่มขึ้นมาหน่อย แต่สวยน่ารักเหมือนเดิม

ตอนที่ผมไปเธอน่าจะเพิ่งตื่นนะครับ เห็นเธอใส่ชุดนอนอยู่เลย เป็นชุดนอนขาสั้นสีแดงสดครับ "

เตชินที่แต่งตัวอยู่ได้ยินดังนั้น ก็หันมามองผู้ช่วยด้วยสายตาเย็นชาผ่านหางตา

และแฝงความไม่พอใจในคำพูดของผู้ช่วยเล็กน้อยแล้วเอ่ยอย่างหงุดหงิดใจ

" ใครใช้ให้คุณสังเกตเธอละเอียดขนาดนั้น

คุณคิดไม่ดีต่อเธอหรือเปล่า

ถึงได้สังเกตชุดนอนละเอียดยิบขนาดนั้น

แล้วถึงทำไมไม่ให้ป้าใจเป็นคนขึ้นไปดูเธอ

แล้วลงมารายงานคุณล่ะ หรือว่าคุณก็แอบชอบเธอ "

ได้ยินดังนั้น ผู้ช่วยคังสีหน้าตระหนกเล็กน้อย

งงๆว่าช่วงนี้ตัวเองทำอะไรก็ผิดอีกแล้ว

[ แค่มองก็ผิดเหรอ ]

จากนั้นเขารีบปฏิเสธอย่างไวพร้อมกับเอ่ยอธิบาย

" ไม่ ไม่ใช่ครับคุณชาย ผมสาบานได้เลยว่าผมบริสุทธิ์ใจ

ผมไม่ได้คิดเกินเลยหรือชอบคุณพิมครับ เพียงแต่ทำตามคุณชายสั่งก็เท่านั้นครับ "

เตชินมองเขาด้วยหางตาอย่างไร้อารมณ์แล้วเคลื่อนสายตากลับมามองในกระจก

เอ่ยเพียง

" อืม "

แล้วแต่งตัวต่ออย่างเงียบๆ แต่ในใจกลับไม่สงบนิ่งเหมือนใบหน้า

[ นี่เธอจงใจใส่ชุดนอนต่อหน้าผู้ชายเหรอ ตั้งใจจะอ่อยผู้ช่วยคังหรือไง

เห็นเราไม่อยู่แล้วได้ใจอ่อยแม้กระทั่งผู้ช่วยของเรางั้นเหรอ

คุณนี่ร้ายจริงๆ ดี คืนนี้จะทำให้คุณรู้ว่าคุณไม่มีสิทธิ์อ่อยใครแล้ว ]

ผู้ช่วยคัง มองดูเจ้านายอย่างเงียบๆ ด้วยความไม่เข้าใจ

ว่าตัวเองทำงานตามที่เจ้านายสั่งแล้ว งานมีปัญหาตรงไหน

เขาพยายามคิดหาถึงสาเหตุของเรื่องนี้

ปกติเขาก็ทำงานแบบนี้ คือใส่ใจรายละเลียดของงานที่ได้รับ ทำอย่างรอบคอบ แล้วรายงาน

ผู้ช่วยคังนึกถึงวันที่เขาไปส่งคุณพิมไปสวนสาธารณะ เขาจึงเริ่มเล่าให้เจ้านายฟัง

วันนั้น เขารู้ว่ามีรถตาม พอไปถึงเมื่อคุณพิมลงจากรถ

เขาเห็นคุณป๊อบจอดรถเช่นกัน ก็จำได้ทันทีว่าเคยเจอคุณป๊อบที่งานปาร์ตี้วันเกิดคุณชาย

และคุณป๊อบเป็นคนที่ปกป้องคุณพิมจากคุณไตรภพ

เขาเลยกำชับกับป้าใจว่า ให้ป้าใจดูแลคุณพิมให้ดีๆ และให้จับตาดูคุณป๊อบไว้

ในวันนั้นป้าใจจึงแอบจับตามองทั้งสองอย่างห่างๆแบบเนียนๆ

กลับมาป้าใจก็แอบรายงานผู้ช่วยคังทันที

" คุณคังผู้ชายคนนั้นเคยเป็นอาจารย์ของคุณพิม

แต่ดูเหมือนทั้งสองจะเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก่อน

เหมือนจะชอบคุณพิมมากและคุณพิมเองก็ดูยินดี เต็มใจให้จับมือด้วย

แต่ป้าจะไม่ยอมให้คุณพิมเผลอนอกใจคุณชายแน่นอนค่ะ "

" ขอบคุณมากครับป้าใจ "

เล่าจบผู้ช่วยคังมองคุณชายตัวเองที่สีหน้าเคร่งขรึม

และมีความน่ากลัวขึ้นหลายส่วน อย่างเงียบๆ

สามวิ

เขายิ่งมั่นใจว่าคุณชายเขาชอบคุณพิมจริงๆ พอได้รู้แบบนี้ก็เกิดอาการหึงทันที

และดูเหมือนจะหึงโหดซะด้วย เขาจึงเอ่ยว่า

" เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างที่เล่าให้คุณชายฟัง

หากคุณชายไม่รีบสารภาพความรู้สึกที่มีให้คุณพิมได้รับรู้

เกรงว่าจะไม่ทันคุณป๊อบแล้วครับ

หากคุณพิมมีใจให้คุณป๊อบขึ้นมา

คงยากที่จะทำให้เธอเปลี่ยนใจหันมารักคุณชายได้ครับ "

เขารู้ดีว่าตอนนี้ถ้าให้แข่งเก็บคะแนน

คะแนนของเจ้านายเขาตามหลังคุณป๊อบเยอะ ทิ้งห่างอย่างน่าเป็นห่วงด้วย

เตชินนั่งครุ่นคิดอย่างหนัก ขณะเดียวกันในอกคุกรุ่นไปด้วยความหึงหวงและแค้นใจ

[ วันนั้นเธอแอบนัดพบกับชู้เหรอ ดูเหมือนผมจะใจดี โอนอ่อนกับคุณมากเกินไปแล้วพิม ]

แววตาคมกริบนัยน์ตาดำสนิทแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวขึ้นมาทันที

แล้วเอ่ยเสียงเยือกเย็นจนคนฟังรู้สึกขนลุกสั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ

" กลับบ้าน! "

เอ่ยจบเขาก็เดินออกไปด้วยท่าทางถมึงทึงจนผู้ช่วยคังรู้สึกว่า

[ คุณพิมซวยแล้ว เราไม่น่าพูดเลย ]