ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 52

ในเช้าวันใหม่เตชินหลับไม่ยอมตื่นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่เกินขาด จนพิมเริ่มกระวนกระวายใจ

[ ตายละ ทำไมคุณเตชินไม่ตื่นสักที นี่มันจะสิบเอ็ดโมงแล้ว ทำยังไงดีๆ ]

เธอกลัวคนอื่นจะสงสัย ตอนนี้เธอร้อนรนกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว

ผู้ช่วยคังที่มารอรับเตชินหน้าบ้านเขารู้สึกว่ามันผิดวิสัยเกินไป

โดยปกติคุณชายของเขาจะเป็นคนตรงเวลามากจริงจังกับเรื่องเวลาเสมอ

จึงตัดสินใจโทรไปหา แต่ก็ไม่มีคนรับสาย

เขาเลยเดินเข้าไปในบ้านแล้วเอ่ยถามกับป้าใจ

" ป้าใจ คุณชายกับคุณพิมยังไม่ตื่นเหรอครับ "

แม้มันจะเป็นการเสียมารยาทแต่เขาก็จำต้องถามแบบนี้เพราะเป็นห่วงเจ้านาย

แม้เจ้านายเขาจะเป็นคนฉลาดเป็นกรดแต่เขาก็กลัวพิมจะทำอะไรเจ้านายเขามากกว่า

เพราะในความคิดเขา ผู้ชายมักจะพลาดท่าให้กับสาวงามเสมอ และเจ้านายเขาก็คล้ายจะอย่างงั้น

ป้าใจจึงเอ่ยตอบผู้ช่วยคังว่า

" ยังค่ะ แต่แปลกนะคะ ทุกวันคุณชายกับคุณพิมจะตื่นเช้า แม้จะตื่นสายก็ไม่ได้สายขนาดนี้ "

เมื่อผู้ช่วยคังรู้ว่าทั้งสองยังไม่ตื่น

เขาก็ทำหน้านิ่งเฉย เอ่ยเพียงสั้นๆว่า

" สงสัยจะหลับดึก "

เอ่ยจบเขาก็ออกไปนั่งรอคุณชายของเขาที่ห้องรับแขก

ใจหนึ่งอยากขึ้นไปเคาะประตูดู แต่อีกใจก็กลัวตัวเองจะคิดมากเกินไปเอง

ทางพิมเธอไม่กล้าแม้แต่จะก้าวออกจากห้อง

ทำได้แค่นอนรอข้างๆเขาอย่างเงียบๆ

รอเวลาที่เตชินตื่น

จู่ๆเตชินก็ขยับตัวค่อยๆรู้สึกตัวขึ้น เธอรู้สึกโล่งใจไปเลย ที่เห็นเขาขยับตัว เลยลองเรียก

" คุณเตชิน ตื่นได้แล้วค่ะ จะสิบเอ็ดโมงแล้ว "

เตชินที่ได้ยินเสียงเธอดังข้างๆหู เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ราวกับหนังตาหนักอึ้ง

เมื่อเห็นหน้าพิมอยู่ตรงหน้า แววตาของเธอสวยใสแป๋ว จ้องมองเขาอยู่ใกล้ๆ

เขาจึงยื่นมือไปจับท้ายทอยเธอแล้วกดหัวเธอให้ลงมาจูบเขา

" อื้ม...อื้อ...อื้อ "

เธอส่งเสียงอู้อี้เล็ดลอดดังออกมาจากในลำคอแล้วผลักเขาให้ออกห่าง จากนั้นก็เอ่ยด้วยขึ้นด้วยท่าทางเหนียมอาย

" พอแล้วค่ะคุณเตชิน นี่มันจะสิบเอ็ดโมงแล้ว

เมื่อคืนเราทำกันทั้งคืน

คุณยังไม่พออีกเหรอคะ ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ

ฉันเหนื่อย "

เตชินนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาไม่รู้ว่าเขาหลับไปตอนไหน

เขารู้แค่ว่าเขารู้สึกดีและพอใจมาก ที่เธอจูบเก่งขึ้นและจูบเขาอย่างดูดดื่มมีความเร่าร้อนในตัว

จนทำให้เขาเคลิบเคลิ้มที่รู้สึกเหมือนได้หลอมรวมร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ

เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มระคนความอ่อนโยน

" ผมพอใจในรสจูบของคุณมาก อยากจูบอีกไม่ได้เหรอ? "

พิมยิ้มอย่างอ่อนหวานแล้วเอ่ย

" ไม่ได้ค่ะ ผู้ช่วยคังของคุณโทรมาหาคุณแต่เช้าแล้ว

คุณรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปทำงานเถอะค่ะ "

เตชินลุกขึ้นมานั่งแล้วฉวยโอกาสจูบพิมอีกครั้งก่อนจะลงจากเตียง

เมื่อจูบเธอจนหนำใจแล้ว เขาค่อยลงจากเตียง

เดินเข้าไปอาบน้ำ ด้วยอาการมึนๆสลึมสลือเล็กน้อย พร้อมกับพึมพำในใจ

[ ทำไมรู้สึกมึนๆ หรือจะเป็นเพราะนอนหลับมากเกินไป ]

จากนั้นเขาก็ไม่สนใจอาการของตัวเองอีก

พิมที่นั่งอยู่บนเตียง เมื่อเห็นว่าเตชินเข้าไปอาบน้ำแล้ว

เธอจึงถอนหายใจออกมาแรงๆ แล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

[ แบบนี้ไม่ไหวๆ หัวใจจะวาย เสี่ยงต่อการสงสัยของคนอื่น วันนี้ต้องลดปริมาณยาลงแล้ว ]

" ฮู่ว... "

จากนั้นเธอก็ลงจากเตียงไปทำหน้าที่ศรีภรรยา เตรียมเสื้อผ้าชุดทำงานไว้ให้เขาอย่างเรียบร้อย

แล้วเธอก็เดินออกจากห้องด้วยชุดนอน เดินลงไปชั้นล่าง

ไปปรากฏตัวให้ผู้ช่วยคังกับป้าใจได้เห็นเธอในสภาพชุดนอน ให้พวกเขารู้ว่าเธอเพิ่งตื่น