ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 56

เมื่อไปถึงโรงแรม เตชินเดินเข้าไปเช็คอิน พนักงานโรงแรมก็ออกมาช่วยขนกระเป๋าสัมภาระไปที่ห้อง

เตชินเดินจูงมือพิมไปที่ห้องไม่ยอมปล่อย ราวกับกลัวเธอจะหายไป

พิมได้แต่เดินตามเขาไปเงียบๆ พอเดินไปถึงห้องเตชินก็แตะคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปในห้อง

แล้วเอ่ย

" คุณไปอาบน้ำก่อนแล้วนอนพักเอาแรงเลย เย็นๆผมจะพาคุณไปดูที่ "

พิมมองเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้งแล้วเอ่ย

" คุณชิน ฉันไม่ใช่เด็กนะที่คุณจะมาบังคับให้อาบน้ำแล้วฉันก็ต้องอาบน่ะ "

เตชินหันมามองเธอแล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉยเย็นชา

" พิมหรือคุณจะให้ผมอาบให้ อย่างงั้นเราก็มาอาบพร้อมกันเลย "

พูดจบเขาก็จับพิมอุ้มขึ้นมาทันที พิมรีบเอ่ยเบรคเขาไว้ทันที

สีหน้าแสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

" ฉันอาบเอง คุณวางฉันลงเลย "

แล้วเตชินก็วางเธอลงเบาๆ เธอเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบเอาผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างถมึงทึง

เตชินนั่งลงบนเตียงแล้วโทรไปหาผู้ช่วยคัง

เมื่อผู้ช่วยคังรับสายเขาก็เอ่ยขึ้น

" พรุ่งนี้คุณไปรับน้ำหนึ่งกับพ่อของเขาให้ไปที่สำนักงานที่ดินแต่เช้าเลยนะ "

" ครับ "

เมื่อสั่งงานเสร็จ เตชินก็วางสายไป

นั่งรอพิมอาบน้ำอย่างเงียบๆ

สักพักพิมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอสวมใส่เสื้อผ้าอย่างเรียบร้อย

เตชินหันไปมองเธอแล้วเอ่ย

" เดินทางมาเหนื่อยๆ คุณนอนพักก่อนเถอะ "

" รู้จักแต่สั่งๆๆๆ "

พิมเดินพึมพำขึ้นไปนอนพักบนเตียงอย่างจำใจ ส่วนเตชินก็เดินเข้าไปอาบน้ำต่อจากเธอ

สี่โมงเย็น เตชินก็ปลุกเธอ

" พิม เย็นแล้ว ตื่นเถอะผมจะพาคุณไปดูที่แล้ว "

พิมตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย เตชินจูบไปที่ปากเธอเบาๆ ดวงตาเธอเบิกว้างขึ้นมาทันที

เตชินยิ้มแล้วเอ่ย

" เอาอีกทีมั้ย "

พิมทำตาเขียวใส่เตชินแล้วเอ่ย

" คนชอบฉวยโอกาส นิสัยไม่ดี "

จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นมาลงจากเตียงแล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พากันออกจากห้อง

เตชินขับรถ พาเธอออกไปดูที่ดิน ที่อยู่ไกลออกไปจากในเมือง

ซึ่งเป็นเขตชานเมืองที่อากาศดีมากบรรยากาศเย็นสบาย

พอมาถึงที่ดินที่จะซื้อเขาก็หันมาเอ่ยกับพิมว่า

" ถึงแล้ว ลงไปดูสิ "

พิมลงจากรถแล้วทอดมองออกไปไกลให้ดวงตาได้ชื่นชมธรรมชาติ

เธอรู้สึกว่าที่ดินผืนนี้กว้างมาก ทำเลดี รอบๆมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน

ยิ่งเย็นๆแบบนี้อากาศก็ยิ่งดีมากๆเป็นพิเศษ

เธอหลับตาลงสัมผัสกลิ่นไอที่คุ้นเคย

สูดดมอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด

ทอดสายตามองออกไปยัง กลางทุ่งนา

ชื่นชมความเขียวขจีของต้นข้าว ท่ามกลางสายลมที่พัดมาเอื่อยๆ ต้นข้าวเรียงรายพลิ้วไหวไปตามสายลม

เป็นที่ดินที่ดีน่าซื้อมาก สามารถมองเห็นวิวบนยอดเขาดอยสุเทพด้วย

เตชินปล่อยให้เธอยืนสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเงียบๆคนเดียวสักพัก

จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาเธอ แล้วโน้มตัวไปข้างหน้าข้างๆแก้มเธอ แล้วเอ่ย

" ชอบมั้ย "

พิมหันไปทางเขา จมูกโด่งๆและริมฝีปากเนียนนุ่มของเธอสัมผัสไปโดนแก้มของเขาเต็มๆ

เขาอมยิ้มอย่างชอบใจแล้วถามอีกครั้ง

" ชอบมั้ย? "

พิมผลักเขาออกแล้วเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาสีหน้าบ่งบอกอารมณ์ไม่ดี

" ชอบ แต่ไม่มีปัญญาซื้อ "

จากนั้นเธอเธอก็ถามเขาว่า

" อย่าบอกนะว่าที่ตรงนี้คือที่ ที่คุณจะซื้อ "

เตชินเอ่ยตอบอย่างสบายอารมณ์

" ถูกต้อง "

ได้ยินดังนั้นสีหน้าพิมเจื่อนไปเลย แล้วเตชินก็เอ่ยถามต่อว่า

" เป็นไง บรรยากาศกลางทุ่งนา เนื้อที่ร้อยกว่าไร่ อากาศดี วิวสวย พื้นที่เงียบสงบ

ไม่ไกลจากในตัวเมืองมาก คุณว่าดีมั้ยถ้ามาทำบ้านพักตากอากาศที่นี่ "

พิมบึนปากพร้อมกับส่ายหัวเล็กน้อยเอ่ยขึ้นอย่างไม่เห็นด้วย