ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 61

เตชินลงจากรถแล้วเดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าถมึงทึง

เขานึกว่าพิมรอเขาในห้องนั่งเล่นจึงเดินเข้าไปดู

เมื่อไร้เงาพิมเขาก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นแล้วขึ้นไปบนห้อง

เขาเปิดประตูเดินเข้าไป ดันเห็นพิมกำลังหยอดอะไรบางอย่างลงในขวดน้ำ

เขาแอบดูเงียบๆพร้อมกับพึมพำในใจอย่างรู้แจ้งชัดเจนแล้ว

[ สิ่งนี้สินะที่ทำให้เรารู้สึกมึนๆทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมา

ที่แท้เป็นเพราะเธอแอบวางยาเรานี่เอง ]

แววตาคมกริบจับจ้องบนตัวพิมอย่างผิดหวังและเสียใจ

แล้วนัยน์ตาก็แปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวดุดันด้วยความโกรธและเจ็บช้ำในใจ

หลากหลายอารมณ์ความรู้สึกถาถมเข้ามาในใจของเขา

จนเผลอกำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว แววตาแข็งกร้าวกลับกลายเป็นแดงก่ำ

ความโกรธและความเศร้าเสียใจสุมเข้ามาเต็มอกจนคุมสติแทบไม่ได้แล้ว

เขาโกรธมากที่รู้ว่าเธอไม่เต็มใจมีอะไรกับเขาอย่างที่เขาเข้าใจ

และโกรธมากที่เธอหลีกเลี่ยงที่จะมีลูกกับเขา โกรธที่เธอไม่เคยรักเขาเลย

พอได้สติเขาก็ปรับสีหน้าเป็นปกติ สักพักเขาก็เดินเข้าไปหาพิมแล้วเอ่ย

" คุณทำอะไรอยู่หรอพิม "

พิมสะดุ้งเล็กน้อยหันมามองเขาอย่างตื่นเต้น แล้วเอ่ยขึ้น

" เปล่าค่ะ "

เธอไม่รู้ว่าเตชินกลับเข้ามาในห้องตั้งแต่ตอนไหน จะเห็นอะไรหรือเปล่า เธอจึงเอ่ยถามขึ้น

" คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ตกใจหมด "

เตชินรู้ทันความคิดเธอเขาจึงยิ้มแล้วเอ่ย

" ผมเพิ่งกลับเข้ามาครับ "

ได้ยินดังนั้น พิมก็แอบถอนหายใจอย่างโล่งอกโล่งใจ

แต่เสียดายที่การกระทำเล็กๆน้อยๆของเธอไม่ได้ถูกมองข้ามเหมือนแต่ก่อนแล้ว

ทุกอากัปกิริยาเล็กๆน้อยๆของเธอได้ตกอยู่ในสายตาคมกริบคู่งามของเตชินทั้งหมดแล้ว

จากนั้นเตชินก็เอ่ยขึ้น

" ผมไปอาบน้ำก่อนนะ "

" ค่ะ "

เธอเอ่ยตอบเขาด้วยรอยยิ้มที่ปกปิดความตื่นเต้นในใจ

เตชินยิ้มให้เธอแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาจะไม่พูดตอนนี้แต่เขาจะเล่นตามน้ำไปกับเธอ

เขาอยากจะรู้นักว่าเธอจะมีแผนอะไรอีก ถ้าถูกจับได้เธอจะแก้ตัวยังไง

พิมนั่งรอเตชินอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นเขาออกมาจากห้องน้ำแล้ว

เธอก็ไปหยิบไดร์เป่าผมมาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอย่างเอาอกเอาใจ

" ให้ฉันเป่าผมให้คุณนะคะ "

" อืม ได้สิ "

เอ่ยจบเตชินก็เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกเพื่อให้พิมเป่าผมให้

จากนั้นพิมก็เริ่มทำการเป่าผมให้เขา แม้เตชินจะนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว โชว์หุ่นๆล่ำๆให้เธอเห็น

เธอก็ไม่รู้สึกเขินอายอะไรแล้ว เพราะเธอชินจนรู้สึกเฉยๆกับหุ่นล่ำๆของเขา

เธอรู้สึกเหมือนเขาเป็นเพียงรูมเมทของเธอไปแล้ว

เตชินที่นั่งให้เธอเป่าผมให้ มองเธอในกระจกแสร้งทำเป็นสงสัยแล้วเอ่ยถามขึ้น

" ทำไมวันนี้คุณถึงมาเอาอกเอาใจผมแบบนี้ มันผิดวิสัยของคุณนะ "

เมื่อถูกสงสัยเธอจึงเอ่ยออกมาด้วยถ้อยคำซื่อๆคล้ายจริงใจราวกับกลัวจะเสียเขาไป

เพื่อให้เขาเชื่อคำพูดของเธออย่างสนิทใจจึงแสดงท่าทางออกมาอย่างน่าเอ็นดู

" คุณเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอคะ ว่าฉันเป็นภรรยาของคุณ

ดังนั้นหน้าที่ของภรรยาอย่างฉันก็คือการเอาอกเอาใจสามีไงคะ

อีกอย่าง วันนี้ฉันโทรไปหาผู้ช่วยคัง เขาบอกว่าคุณอยู่กับผู้หญิงของคุณ

ฉันไม่อยากถูกคุณเมินแล้วทอดทิ้งฉันในเวลานี้เลยคิดว่า ควรจะเอาใจใส่คุณให้มากขึ้นค่ะ "

เตชินมองเธอในกระจกแล้วเอ่ย

" งั้นเหรอ ถ้าอย่างงั้นคืนนี้คุณต้องปรนนิบัติให้ผมรู้สึกพออกพอใจให้ถึงที่สุดแล้ว "

ได้ยินดังนั้นตัวเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที แก้มขาวเนียนใสกลับกลายเป็นแดงระเรื่อ แล้วฝืนเอ่ย

" ได้ค่ะ ขอแค่คุณพอใจ "

ไม่ใช่เธอไม่รู้สึกกระดากปากกระดากอาย

แต่เธอจำเป็นต้องทำใจกล้า

แม้เธอจะพยายามรู้สึกเฉยๆกับหุ่นล่ำๆของเขา

แต่ถ้าพูดถึงเรื่องอย่างว่า เธอก็ยังไม่ชินปากสักที

เตชินมองคนที่แก้มแดงระเรื่อจนเห็นได้ชัดในกระจกอย่างพอใจ

การที่เธออายเวลาพูดเรื่องพวกนี้กับเขามันทำให้เขามั่นใจว่า

ที่ผ่านมานอกจากครั้งนั้นแล้วเขาไม่เคยได้มีอะไรกับเธออีกเลย

ที่เขาเข้าใจว่ามีอะไรกับเธอทุกคืนนั่นเป็นเพียงความรู้สึกเคลิบเคลิ้มก่อนที่จะหลับไปเท่านั้นเอง

จนทำให้เขาเก็บไปฝันต่อบวกกับยาที่กดประสาท

ทำให้เขาเข้าใจว่ามันคือความจริงที่เกิดขึ้นในทุกคืน

ทั้งที่แท้จริงแล้วมันเป็นแค่ความฝันที่เกิดจากความเคลิบเคลิ้มเท่านั้น

เขารู้สึกเจ็บใจที่ถูกเธอปั่นหัวครั้งแล้วครั้งเล่า

วันนี้เขาจะไม่ยอมแล้ว