ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 78
สรุปบท ตอนที่ 78 เกิดมาสวยมีเสน่ห์น่าดึงดูดก็ลำบากตัวเองนะ: ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา
ตอน ตอนที่ 78 เกิดมาสวยมีเสน่ห์น่าดึงดูดก็ลำบากตัวเองนะ จาก ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 78 เกิดมาสวยมีเสน่ห์น่าดึงดูดก็ลำบากตัวเองนะ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ที่เขียนโดย Paizay เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ผู้ช่วยคังขับรถไปตามแผนที่บนGPS ปลายทางคือปุ่มเล็กๆที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์
ซึ่งเป็นตำแหน่งที่จับสัญญาณโทรศัพท์ของพิมได้
เนื่องจากโทรศัพท์เครื่องเก่าพัง เตชินเลยเปลี่ยนวิธี ตามตัวพิมจากหมายเลขโทรศัพท์แทน
ผู้ช่วยคังขับรถไปเรื่อยๆ ตามทิศทางที่GPSนำทาง
เมื่อไปถึงตำแหน่งบนโลเคชั่นที่ปักมุกไว้ เขาและเตชินต่างมองไปรอบๆที่ดูว่างเปล่า
มีเพียงถังขยะสี่ใบวางเรียงอยู่ข้างทาง
แล้วผู้ช่วยคังก็เปิดไฟเลี้ยว เลี้ยวเข้าไปชิดข้างทาง ทางซ้ายมือ
เมื่อรถจอดสนิทเตชินก็เปิดประตูลงจากรถ
แล้วหยิบเอาโทรศัพท์ ที่กำลังจับตำแหน่งโทรศัพท์มือถือของพิมอยู่มาถือไว้
จากนั้นเขาก็เดินไปบนถนนฟุตบาท
เดินตามตำแหน่งที่นำทางเขาไปเจอโทรศัพท์ของพิม อย่างมีความหวังและแอบดีใจที่จะเจอตัวพิมสักที
แต่เมื่อไปถึงตำแหน่งสิ้นสุดบนGPS ที่จับตำแหน่งโทรศัพท์ของพิม
กลับไร้เงาของพิม ความหวังและความดีใจที่เขามีก่อนหน้านี้ได้แตกสลายไปในทันที
เห็นเพียงกลุ่มชายเร่ร่อนที่นอนเรียงรายกันอยู่ข้างทาง
และเหลือบไปเห็น ชายเร่ร่อนคนหนึ่งกำลังนอนเล่นโทรศัพท์ของพิมอยู่
เตชินถึงกับขมวดคิ้วแล้วเดินเข้าไปหา จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นในน้ำเสียงปกติ ด้วยสีหน้าเย็นชา
" คุณได้โทรศัพท์เครื่องนี้มาได้ยังไง "
ชายเร่ร่อนมองเขาอย่างสงสัยด้วยสายตาหวาดระแวง เตชินจึงเอ่ยต่อว่า
" ผมไม่ได้มาทำอันตรายคุณ คุณไม่ต้องกลัวหรอก แค่คุณบอกที่มาของโทรศัพท์มาก็พอ "
ผู้ช่วยคังเห็นดังนั้นจึงยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นอย่างเป็นมิตร
" พี่ชาย บอกพวกเรามาเถอะนะครับ พอดีพวกเรากำลังตามหาน้องสาวที่หายไปน่ะ
มีเพียงโทรศัพท์เครื่องนี้เท่านั้นที่จะเป็นเบาะแสในการตามหาน้องสาวเจอครับ "
ชายเร่ร่อนมองผู้ช่วยคังแล้วรู้สึกปลอดภัยสบายใจขึ้น จึงเอ่ยว่า
" ผมนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งวัน จนเมื่อตอนบ่าย
ก็เห็นรถคันหนึ่งขับผ่านมา
จากนั้นก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง
ทิ้งโทรศัพท์เครื่องนี้ลงมา
ผมเลยเดินเข้าไปดู เห็นสภาพโทรศัพท์ยังดีอยู่ไม่ได้แตกอะไร เลยเอามาใช้ครับ "
ได้ยินดังนั้นผู้ช่วยคังถึงกับยิ้มไม่ออกแล้ว รอยยิ้มเมื่อกี้ค่อยๆหุบลง
มองไปยังเตชินที่ยืนข้างๆด้วยสีหน้าทมึงทึง
แต่ในใจเขากลับแอบทึ่งในความรอบคอบของพิมถึงกับพึมพำออกมาในใจ
[ คุณพิมนอกจากจะฉลาดแล้ว ยังรอบคอบ รู้ทันไปซะทุกเรื่องจริงๆ
แถมยังตัดสินใจเฉียบขาด มีใจที่เด็ดเดี่ยว ปฏิเสธคุณชายอย่างไม่ลังเล
ผู้หญิงแบบนี้แหละที่เหมาะสมและคู่ควรกับคุณชายที่สุดแล้ว ]
เตชินยืนนิ่งมองไปยังโทรศัพท์ในมือของคนเร่ร่อนอย่างเหม่อลอย
เขายังไม่ทันได้สะสางกับอารมณ์โกรธที่มีในใจ
เลย ก็ต้องมาเศร้าใจซะแล้ว
เมื่อพิมเลือกที่จะตัดทุกเส้นทางในการติดต่อ
เพื่อไม่ให้เขาตามตัวเธอเจอ
[ พิม คุณฉลาดมาก ไม่คิดว่าคนที่รักเงินอย่างคุณจะทิ้งโทรศัพท์แพงๆไป
เพียงเพราะกลัวผมจะตามเจอ
นี่คุณอยากตัดขาดจากผมมากขนาดนั้นเลย
เหรอพิม ]
เตชินพึมพำในใจ ในเมื่อพิมไม่มีโทรศัพท์แล้ว การที่จะตามเธอกลับมาก็ยากขึ้น
ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างระมัดระวัง
" เอ่อ คุณชายครับ เราจะเอายังไงต่อดีครับ
ในเมื่อคุณพิมระวังตัวขนาดนี้
ไม่แม้แต่เข้าเช็คอินโรงแรม ก็ไม่ยอมเข้าเลย
กระทั่งโทรศัพท์ก็ไม่เอาแล้ว
แบบนี้กว่าเราจะตามเธอกลับมาได้
คงใช้เวลาหลายวันแน่เลยครับ "
เตชินคิดว่าวันนี้ออกตามหาเธอทั้งวันแล้ว
ควรกลับไปตั้งหลักให้ดีๆ จึงเอ่ยขึ้น
" กลับบ้านก่อน แล้วค่อยคิดหาวิธี
ส่วนคนของเรา
ทีมที่ตามหาคุณพิมในเมืองก็ให้ตามต่อไป
แล้วทางสนามบินกับขนส่ง
พิมเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าๆอย่างเหนื่อยหน่าย
" คงต้องหลบแบบนี้ไปก่อนสักพักค่ะ "
รุ่นพี่มองหน้าพิมด้วยความเห็นใจแล้วเอ่ย
" แล้วพ่อแม่ของน้องพิมล่ะ น้องพิมไม่กลัวว่าเขาจะไปนำตัวพ่อแม่น้องพิมมาเหรอ "
" เอ้อ! จริงสิ พิมลืมตรงนี้ไปสนิทเลย ขอบคุณมากนะคะรุ่นพี่ที่เตือนเรื่องนี้ "
พิมเอ่ยขอบคุณจากใจด้วยความซึ้งใจ เพราะเธอลืมคิดตรงจุดนี้ไปเลย จากนั้นเธอก็เอ่ยว่า
" รุ่นพี่ขอยืมใช้โทรศัพท์ของพี่ก่อนได้มั้ยคะ
พิมจะโทรไปหาพ่อกับแม่ ให้พวกเขาไปหลบซ่อนตัวในเมืองก่อน "
" ได้ "
แล้วรุ่นพี่ก็ยื่นโทรศัพท์ให้พิม พิมรับโทรศัพท์มาแล้วเดินออกไปโทรคุยข้างนอก
รุ่นพี่มองตามหลังพิมแล้วพึมพำเบาๆ
" เกิดมาสวยมีเสน่ห์น่าดึงดูดก็ลำบากตัวเองนะ
ที่ดันไปต้องตาต้องใจคนรวยที่มีอิทธิพล
ทำเอาชีวิตวุ่นวาย ลำบากเลย
โชคดีที่เราเกิดมาสวยน้อย อิอิ "
ในเช้าวันรุ่งขึ้น เทเท่ก็ไปรับพ่อแม่ของพิมมาส่งยังที่อยู่ใหม่ ที่เขาเป็นคนจัดหาให้
จากนั้นก็ขับรถออกมา แล้วโทรมาหาพิม รุ่นพี่ก็เอาโทรศัพท์มาให้พิม พิมก็รีบรับแล้วเอ่ยขึ้น
" เป็นไงบ้างเท่ "
เทเท่ที่อยู่ปลายสายก็เอ่ยขึ้น
" เรียบร้อยค่ะเพื่อน เธอสบายใจหายห่วง เขาตามไม่เจอแน่นอน "
พิมยิ้มแล้วเอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ
" ขอบคุณมากเลยนะเว้ยเท่ ฉันรักเธอที่สุดเลย "
เทเท่ฟังเสียงเพื่อนสาวแล้วทำหน้าทำตาเบะปากใส่ แล้วเอ่ย
" เออๆ ฉันรู้ละว่า เวลาที่เธอใช้ฉันน่ะ เธอก็รักฉันแบบนี้ตลอดแหละ แค่นี้ล่ะ ดูแลตัวเองดีๆ "
พิมยิ้มพร้อมกับพยักหน้าเบาๆแล้วเอ่ย
" อืม ฉันรักเธอจริงๆนะเว้ย ไม่ได้รักแค่บางเวลา ขับรถดีๆล่ะ บ้ายบาย "
" ย่ะ บาย "
หลังจากวางสายแล้ว เทเท่ก็ตั้งใจขับรถต่อไป
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา