ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 77

เมื่อรถที่พิมนั่งมาตลอดไปจอดลงหน้าบ้านของรุ่นพี่

เธอก็ลงจากรถแล้วเดินไปกดกริ่งหน้าบ้านรุ่นพี่

สักพักรุ่นพี่ก็ลงมาเปิดประตูให้เธอ เธอก็ยกมือไหว้อย่างมีมารยาทแล้วเอ่ย

" สวัสดีค่ะ รุ่นพี่ พิมขอรบกวนพี่หน่อยนะคะ "

รุ่นพี่สาวสองยกมือรับไหว้จากเธอแล้วเอ่ย

" ไม่รบกวนเลย เข้ามาเถอะ อีเท่เล่าให้พี่ฟังหมดแล้ว อะไรที่พี่ช่วยได้พี่ยินดีจ้า "

" ขอบคุณค่ะรุ่นพี่ "

จากนั้นพิมก็เข้าไปในบ้านของรุ่นพี่

ทางด้านเตชิน เขานั่งอยู่ในรถแล้วเอ่ยถามขึ้น

" คุณคัง คุณโทรไปถามพวกเขา ว่ายังไม่พบคุณพิมอีกเหรอ "

" ได้ครับ "

ผู้ช่วยคังเอ่ยตอบจากนั้นก็โทรไปหาลูกน้องทันที ทันทีที่ลูกน้องรับสายเขาก็เอ่ยถามขึ้น

" เจอคุณพิมหรือยัง "

ทางปลายสายเอ่ยตอบมาว่า

" ยังครับ พวกเราค้นหาทุกทางเข้าออกหมดแล้วแล้วไม่เจอคุณพิมเลยครับ "

ได้ยินดังนั้นผู้ช่วยคังก็วางสาย แล้วโทรไปทางฝั่งสนามบินต่อ

พอลูกน้องรับสายเขาก็เอ่ยถามทันทีว่า

" ทางพวกคุณเจอตัวคุณพิมหรือยัง "

ลูกน้องที่อยู่ปลายสายเอ่ยตอบว่า

" ยังครับ พวกเราเฝ้าตรงทางเข้าไม่เห็นคุณพิม

ลงจากรถเลยครับ

ผมว่าบางทีคุณพิมอาจจะรู้ทันเลยไม่เลือกที่จะออกเดินทางวันนี้ก็ได้ครับ "

" อืม พวกคุณเฝ้าจับตาดูความเคลื่อนไหวตรงนั้นไว้ให้ดี

เจอตัวคุณพิมหรือคนที่น่าสงสัยก็ตรวจดูให้ละเอียด อย่าลืมว่าต้องพาคุณพิมกลับมาให้ได้ "

" ครับ "

ผู้ช่วยคังวางสายไป กำลังจะเอ่ยปากรายงาน

เตชินก็เอ่ยขึ้น

" ไม่ต้องรายงานแล้ว "

แค่ดูหน้าผู้ช่วยคัง ไม่ต้องบอกเขาก็รู้แล้วว่าการตามหาพิมล้มเหลว

เตชินนั่งนิ่งด้วยความร้อนใจที่ไม่แสดงออกมาให้คนอื่นเห็น

เขารักพิมคือความจริง เขารักเธอมากที่สุด

แต่เขาก็ชอบคนรักของเขาเช่นกัน ให้เสียพิมไปเขาทำไม่ได้