ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 86

เมื่อไปถึงโรงแรมเตชินก็เปิดประตูลงมาจากรถ

แล้วเดินมาเปิดประตูให้พิมแล้วเอ่ยเสียงเย็นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

" ลงมา "

" ฉันไม่ลง คุณเอากุญแจรถฉันคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ "

เตชินจ้องมองใบหน้างามด้วยแววตาเย็นชาแล้วเอ่ยเสียงเย็นอีกครั้ง

" ผมจะพูดอีกครั้ง ลงมา "

" ฉันไม่ลง คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง "

พิมตวาดใส่เตชินเสียงดุความกลัวถูกแทนที่ด้วยความโมโห

เตชินไม่พูดพล่ามทำเพลง ก้มลงไปสอดมือขวาเข้าไปด้านหลังพิม

แล้วใช้มืออีกข้างสอดเข้าไปใต้ขา ช้อนตัวเธอขึ้นมาจากนั้นก็ออกมาจากรถ

ใช้เข่าสูงยาวดันเข้าไปปิดประตูแล้วกดล็อครถทันที

พิมตกใจจนดวงตาเบิกกว้างอ้าปากค้างไปสามวิ

จากนั้นเธอก็เริ่มโวยด้วยน้ำเสียงดุดัน นัยน์ตาดูแข็งกร้าว

" คุณเตชิน คุณอย่ามาใช้วิธีบังคับขืนใจกันแบบนี้นะ ฉันไม่ใช่คนที่อยู่ในการควบคุมของของคุณแล้ว ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ "

" ใช่หรือเปล่าเดี๋ยวคุณก็รู้ "

เตชินเอ่ยเสียงเย็นด้วยสีหน้านิ่งเฉยเย็นชา

จากนั้นก็เดินเข้าไปในโรงแรม

พิมมองเข้าไปในโรงแรมเห็นพนักงานจ้องมองพวกเขาอยู่เธอจึงเอ่ย

" ปล่อยฉันลง ฉันเดินเองได้ "

พิมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่น ใบหน้างามบูดบึ้ง

เย็นชา

เตชินหยุดก้าวแล้วสบตาคนที่อยู่ในอ้อมแขนด้วยสีหน้านิ่ง

" ผมปล่อยคุณลงแล้วเดินตามมาดีๆล่ะ ไม่งั้นผมจะไม่รับประกันความอับอายที่จะเกิดนะ "

เตชินเอ่ยขู่เสียงเย็นแล้วปล่อยเธอลง แต่กลับยื่นมือไปจับมือเธอไว้แน่น แล้วเดินจูงมือเธอเข้าไปในโรงแรม

ไปแจ้งกับพนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์แบบกระชับรวบรัดเข้าใจเร็ว

" เตชินห้อง F101 ไม่ต้องนำทาง "

" ค่ะ "

พนักงานก็รีบยื่นคีย์การ์ดให้เขาทันที

เพราะทางณัชชาได้โทรมาแจ้งแล้วว่าเตชินจะเข้าพักหลัง 23:00 น.

พอได้คีย์การ์ดห้อง เตชินก็จูงมือพิมเดินไปที่ลิฟท์ บรรยากาศในลิฟท์เงียบสงบ

พิมจึงเอ่ยกับเตชินอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

" คุณเตชิน ถ้าคุณรักฉันอย่างที่พูดจริงๆ

คุณมาทำแบบนี้ทำไม

ทำไมเราไม่คุยกันดีๆ ให้เกียรติฉันเหมือนที่คุณให้เกียรติคนอื่นล่ะ "

มาตอนนี้หนีก็หนีไม่พ้น สิ่งเดียวที่พอจะช่วยให้เธอรอดจากเขาคือการพูดคุยเจรจา

เตชินมองต่ำลงมาบนใบหน้างามที่เตี้ยกว่าเขาถึง30เซน ด้วยสีหน้านิ่ง แล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงเย็น

" ตอนนี้คุณมีเรื่องที่จะคุยกับผมแล้วเหรอ "

ได้ยินดังนั้นสีหน้าพิมดูเจื่อน กระอักกระอ่วนที่จะเอ่ยต่อ

เมื่อมองลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้น9 เธอก็ยิ่งร้อนรนในใจ หัวใจของเธอเต้นแรงเสียงตุบๆๆๆ

ท่ามกลางความเงียบ จนเตชินได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเธอ

แล้วเขาก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเย็นชา

" หัวใจคุณเต้นเสียงดังเชียว ทำไมล่ะ ยังไม่ถึงห้องเลยคุณก็ตื่นเต้นแล้วเหรอ "

เตชินเอ่ยหยอกเสียงเย็น จากนั้นเขาก็คลายมือที่จับมือเธอ

แล้วเปลี่ยนเป็นเข้าไปโอบกอดเอวเธอไว้แน่น ให้เธอเข้ามาชิดกับเขา

เมื่อถึงชั้น10 ลิฟท์ก็เปิดออก พิมกลัวจนขาสั่น เธอไม่กล้าก้าวขาออกจากลิฟท์ สีหน้าเธอเริ่มซีดเซียว

เพราะเธอไม่รู้ว่าเมื่อเข้าไปในห้องแล้วเธอจะเจอกับอะไรบ้าง

ตอนนี้เธอนึกเสียใจขึ้นมาที่ไปปรากฏตัวในงานแต่งงานของเตชิน ถ้าเธอรู้ว่าเขากล้าไม่เซ็นหย่า

เธอจะไม่โง่ส่งตัวเองเดินเข้าถ้ำเสืออย่างเด็ดขาด

เตชินหินว่าเธอสั่นกลัว เขาจึงอุ้มเธอขึ้นมาแล้วพาออกไปจากลิฟท์