ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 95

พอป๊อปขับรถออกไป พิมก็หันมาเอ่ยกับเตชินด้วยน้ำเสียงขุ่นอย่างเย็นชา

" ส่วนคุณก็กลับไปได้แล้วเช่นกันค่ะ "

เตชินสบตาเธออย่างไม่กะพริบแล้วเอ่ยเสียงเย็นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชา

" ไปส่งผม "

ได้ยินดังนั้นเธอก็ไม่สนใจเขาอีก เธอหันไปมองเทเท่ด้วยสีหน้านิ่งเฉยแล้วเอ่ย

" เท่เดี๋ยวเธอช่วยไปส่งคุณเตชินทีนะ "

" ดะ...ได้...ได้ "

ได้ยินดังนั่นเทเท่ถึงกับหน้าเจื่อนไปเลย เอ่ยตอบรับคำพิมอย่างตะกุกตะกัก

พิมไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ทันคนอย่างเตชิน

ถ้าเธอไปส่งเขาอย่างที่พูดจริงๆเธอก็ต้องตกเป็นของเขาอีกตามเคย

ที่เธอบอกว่าจะไปส่งเขาก็แค่พูดให้เขาพอใจยอมปล่อยเธอก็เท่านั้น

จากนั้นเธอก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน เตชินรีบไปคว้ามือเธอไว้แล้วหงายหน้ามองเธอที่อยู่บนบันได

" พิม ผมขอโทษ ที่หึงคุณมากเกินไป ผมขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับคุณไว้มากมาย

ตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าผมควรผมจะรักษาคุณไว้ให้ดีตั้งแต่แรก

ผมรู้แล้วว่าผมไม่ควรลังเลใจ ไม่ควรที่จะรักพี่เสียดายน้อง

ขอโทษที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นค่าของคุณ

แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมตัดสินใจผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย

ที่ตัดสินคุณค่าของความเหมาะสม คู่ควรของคนด้วยฐานะ

จนเกือบจะสูญเสียคุณไปให้คนอื่น ผมรู้ว่าผมรู้ตัวช้าไป

แต่คุณให้ผมแก้ตัวสักครั้งจะได้มั้ย

ให้โอกาสผมได้ทำหน้าที่สามีที่ดีสักครั้ง

ให้ผมได้ชดเชยในสิ่งที่ทำไว้กับคุณนะพิม "

ได้ยินดังนั้นน้ำตาของพิมก็ซึมไหลออกมา

บรรยากาศในบ้านพักเงียบกริบ ไม่มีเสียงใครเอ่ยออกมาอีกเลย

ส่วนน้ำตาลูกผู้ชายของเตชินก็ปริ่มออกมา

อยู่ที่ขอบตา ดวงตาของเขาอาบไปด้วยน้ำตา

เทเท่ได้แต่ยืนดูอย่างเงียบๆ ด้วยสีหน้าลำบากใจไม่รู้ว่าควรจะอยู่หรือควรจะไปดี

จากนั้นพิมก็ปาดน้ำตาแล้วกะพริบตาคล้ายกับดูดซับน้ำตาที่เหลือให้แห้งไป

แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จากนั้นก็หันหน้ามามองเตชินแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา

" ไหนๆคุณก็พูดมาขนาดนี้แล้วฉันขอพูดตรงๆเลย ฉันเคยใจอ่อนให้คุณมาแล้วหลายครั้ง

แอบหวังว่าคุณจะเห็นใจและเห็นค่าฉันบ้าง

แต่สุดท้าย ในแต่ละครั้งก็จบลงด้วยจุดประสงค์หลักของคุณ

คุณใช้คำว่ารักมาหลอกใช้ความไว้เนื้อเชื่อใจและความรู้สึกดีๆที่ฉันมีให้คุณ

คุณวางแผนรวมหัวกันกับคนรักของคุณอย่างไร้หัวใจไร้ความรู้สึกเพื่อหลอกใช้ฉันเป็นเครื่องมือ

ตลอดเวลาที่ฉันอยู่กับคุณ คุณพร่ำบอกว่ารักฉัน ทำดีต่อฉันทุกวันๆ

จนฉันโง่ใจอ่อนให้คุณ จนเผลอมีความรู้สึกให้คุณ

แต่สุดท้ายการกระทำพวกนั้นของคุณมันก็แค่การหลอกลวง

ล่อลวงให้ฉันตายใจ เพื่อให้คนรักของคุณสมหวัง

เพื่อเธอแล้ว คุณสามารถทำลายชีวิตฉันได้โดยไม่สนใจอนาคตของฉันเลย

คุณคิดว่าฉันควรจะโง่ให้โอกาสและไว้ใจคุณอีกครั้งมั้ย "

พิมระบายความอัดอั้นที่เก็บไว้ในใจมาตลอดออกมาอย่างเย็นชา

ตอนนี้เธอรู้สึกโล่งและเบาใจขึ้นเยอะที่ได้พูดมันออกมา

เตชินน้ำตาไหลออกมาเป็นสายอย่างรู้สึกผิดและกลัวที่จะสูญเสียพิมไป

พิมแกะมือเขาออกอย่างเย็นชา แววตาเธอเยือกเย็นดูว่างเปล่าอย่างไร้ความรู้สึก

เตชินเห็นดังนั้นก็เดินขึ้นไปกอดเธอไว้ทั้งน้ำตาแล้วเอ่ย

" ผมขอโทษ พิม ผมขอโทษ ให้โอกาสผมอีกครั้งนะ ผมขอร้อง ผมรักคุณจริงๆ

ผมปล่อยคุณออกไปจากชีวิตของผมไม่ได้แล้ว ผมรักคุณจริงๆนะพิม คุณเชื่อผมอีกสักครั้งนะ "

เตชินกอดพิมไว้แน่นเอ่ยอย่างสำนึกผิดและไม่รู้สึกอายที่ร้องให้เพราะพิม

ไม่รู้สึกเสียฟอร์มแม้น้ำตาลูกผู้ชายจะไหลออกมาต่อหน้าคนอื่น

เทเท่เห็นเตชินเป็นแบบนั้นแล้วก็รู้สึกสงสาร

เกิดมาเขาไม่เคยเห็นผู้ชายร้องให้เพื่อผู้หญิงอย่างไม่อายใคร ไม่กลัวเสียฟอร์มแบบนี้มาก่อนเลย

ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความรักที่เตชินมีให้พิม

แต่เขาก็สองจิตสองใจ

สนับสนุนเตชินเขาก็เสียดายป๊อบ สนับสนุนป๊อบก็สงสารเตชิน

[ หล่อรวยทั้งคู่เลือกไม่ถูก สุดแล้วแต่บุญพาวาสนาส่งของแต่ละคนก็แล้วกัน สุดท้ายก็แล้วแต่เวรแต่กรรม ]

เตชินกอดพิมไว้ซบหน้าลงบนบ่าของเธอ มือซ้ายของพิมจับราวบันไดไว้แน่นเพราะกลัวจะเสียการทรงตัว

เธอไม่เอ่ยอะไรอีก ยืนนิ่งเงียบให้เตชินกอด บรรยากาศรอบๆเงียบกริบอีกครั้ง

เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเขาดี ถ้าให้ ให้อภัย

เธอให้อภัยได้ แต่ให้โอกาสเธอให้ไม่ได้แล้ว

เพราะเธอคบกับป๊อบอย่างเป็นทางการแล้ว

สักพักเธอจึงเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า