ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1632

ตอนที่ 1632 ความมั่นใจของหลงอ้าวเทียน
“ไม่ว่าท่านจะเป็นจักรพรรดิเทพมหัศจรรย์ก็ดี ไม่ใช่จักรพรรดิเทพมหัศจรรย์ก็ช่าง” หลงอ้าวเทียนหัวเราะเสียงดังออกมาและกล่าวว่า “ในเมื่อชิงเฉินซานพวกเจ้ากล้าให้ความคุ้มครองไห่หลิน เช่นนั้น ข้า หลงอ้าวเทียนก็จะทำลายชิงเฉินซานพวกเจ้าเสีย!”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าไม่เจียมตัว ขอรับการชี้แนะเคล็ดวิชาราชันจากโอรสราชัน” ติ้งหย่วนโหวไม่แสดงอาการโกรธ เอ่ยขึ้นช้าๆ

พลันที่ติ้งหย่วนโหวพูดขาดคำเหินฟ้าขึ้นตรงไปยังจักรวาล ยืนอยู่ตรงบริเวณที่รายล้อมด้วยดวงดาวท่ามกลางดวงดาวที่พราวพร่าง ยื่นมือออกไป พูดขึ้นช้าๆ ว่า “โอรสราชัน เชิญชี้แนะ!”

ระดับอย่างพวกเขาหากสู้กันเต็มที่ล่ะก็ เกรงว่าสำนักเช่นชิงเฉินซานคงไม่สามารถรับกับพลังโจมตีของพวกเขาได้แน่นอน ภายใต้พลังโจมตีของพวกเขา เพียงชั่วพริบตาเดียวชิงเฉินซานคงมลายกลายเป็นเถ้าธุลีไป

หลงอ้าวเทียนมองหน้าติ้งหย่วนโหวทีหนึ่ง เหินฟ้าตามขึ้นไปอยู่บนจักรวาล หัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “ติ้งหย่วนโหว มีอาวุธอะไรก็เอาออกมาได้เลย ข้าจะให้เจ้าได้ตายตาหลับแน่นอน”

“ข้าไม่มีอาวุธที่ดูแล้วเข้าท่า ข้าจะอาศัยมือเปล่าขอคำชี้แนะจากโอรสราชันหลง” ติ้งหย่วนโหวเอ่ยขึ้นมาช้าๆ

คำพูดของติ้งหย่วนโหวพูดได้รอบคอบมาก ต่อให้เขาหยิบเอาอาวุธอะไรออกมาก็คงไม่ได้เปรียบอะไร เพราะคนที่เขาเผชิญคือหลงอ้าวเทียน ซึ่งมีชาติกำเนิดมาจากพรรคเซียนเหินที่ไม่เคยขาดแคลนเรื่องสัจอาวุธราชันเซียนอยู่แล้ว หากหลงอ้าวเทียนหยิบเอาอาวุธชิ้นใดชิ้นหนึ่งออกมาอย่างตามอารมณ์ ก็เพียงพอที่จะสังหารเขาได้อย่างเหลือเฟือ

แต่หากติ้งหย่วนโหวอาศัยมือเปล่ามาต่อสู้ชี้ขาดกับหลงอ้าวเทียนล่ะก็ กลับจะมีโอกาสอยู่บ้าง

“ถ้าหากข้าอาศัยอาวุธราชันเท่ากับแสดงว่าข้ารังแกสำนักขนาดเล็กพวกเจ้า” หลงอ้าวเทียนหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “ดี ติ้งหย่วนโหว ข้าจะอาศัยมือเปล่าสู้กับเจ้า ให้เจ้าแพ้ทั้งกายและใจ!”

“เชิญสอนสั่ง” ติ้งหย่วนโหวก็ไม่เกรงใจ พลันที่พูดขาดคำ ดันดวงดาวคว้าจันทรา “ตูม” เสียงดังสนั่น นิ้วมือของเขาเพียงชี้ไปตามอารมณ์ ดวงดาวแต่ละดวงที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารพลันพุ่งชนเข้าหาหลงอ้าวเทียน และเป็นการพุ่งเข้าชนจากทุกทิศทุกทาง ก่อนที่พุ่งชนตัวของหลงอ้าวเทียนพลันระเบิดขึ้นมา

เสียงดัง “ตูม” ฟ้าถล่มดินทลาย ดวงดาวแต่ละดวงชนกันจนแหลกละเอียด ปรากฎประกายที่มีสีสันงดงามยิ่งนัก แม้แต่ดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าพลันสลดและอับแสง

หลังการแหลกละเอียดของดวงดาว และประกายที่มีสีสันงดงามได้จางหายไปแล้ว เห็นหลงอ้าวเทียนยังคงยืนอยู่ที่ตรงนั้น รอบๆ ตัวของเขามีแปดพยุหะคอยคุ้มกัน การระเบิดของดวงดาวแต่ละดวงจึงไม่สามารถระคายผิวของเขาได้แม้แต่น้อย

“รับหมัดข้าสักหมัด” หลงอ้าวเทียนคำรามเสียงยาว ลงมือด้วยหมัดมังกร เสมือนดั่งมังกรแท้จริงเหินฟ้า หงส์บินร่อนกลางเวหา พลันที่ออกหมัดสามารถทำให้ทางช้างเผือกแกว่งตาม กาลเวลาถูกทำลาย

มังกรคำรามทั่วหล้า หนึ่งหมัดมังกรคำราม อหังการสุดเปรียบเปรย เมื่อติ้งหย่วนโหวต้องเผชิญกับพลังหมัดลักษณะเช่นนี้ สองมือพลันปัดป้องออกไป ควบคุมภูเขาแลแม่น้ำ แปรเปลี่ยนหยินหยาง มือทั้งสองที่เคลื่อนไหวต่อเนื่อง สัจธรรมดั่งทะเล หลักกฎเกณฑ์ที่ไม่มีสิ้นสุดแปรเป็นทะเลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา หวังอาศัยทะเลท่วมสกัดพลังหมัดที่สุดอหังการงหมัดนี้ของหลงอ้าวเทียน!

“ปัง” มัดมังกรหมัดนี้ซัดใส่ทะเลแห่งสัจธรรม ทำให้ทะเลเกิดระเบิดตูมตามขึ้นมา พลังที่ปราศจากผู้เทียบเทียมพุ่งทะลุทะเลขึ้นมา พลันกระจายตัวออก ทำให้อุกาบาตรที่อยู่บริเวณนี้ถูกซัดใส่จนแหลกเป็นจุณ

แม้ว่าหมัดมังกรจะทะลุทะเลขึ้นมาได้ แต่ทว่า ติ้งหย่วนโหวยังคงสามารถสลายพลังหมัดที่ปราศจากผู้ต่อกรหมัดนี้ของหลงอ้าวเทียนได้ หลังจากที่หมัดนี้ทะลุออกจากทะเลแล้วก็ขาดกำลังหนุนเนื่องอีกต่อไป!

“รับอีกหนึ่งกระบวนท่า” ในเสี้ยววินาทีนี้เอง หลงอ้าวเทียน ซัดฝ่ามือดันฟ้าออกไปอีกหนึ่งฝ่ามือ หกภพภูมิขาดสะบั้น วัฏสงสารถูกทำลาย จากหมัดมังกรถึงฝ่ามือดันฟ้า การเปลี่ยนกระบวนท่าของหลงอ้าวเทียนเป็นไปอย่างรวดเร็ว มองไม่เห็นช่องโหว่แม้แต่น้อยนิด

ฉับพลันนั้นฝ่ามือดันฟ้าก็ซัดเข้ามาถึง ความเร็วของมันยากจะหลบหลีกได้ทัน แม้แต่ระดับติ้งหย่วนโหวก็หลบฝ่ามือนี้ไปไม่พ้น และมีความเร็วไม่เท่าฝ่ามือนี้

เมื่อติ้งหย่วนโหวต้องเผชิญกับฝ่ามือดันฟ้าเช่นนี้ เขาคำรามเสียงยาวออกมา กลายร่างเป็นวัวสีดำที่มีรูปร่างใหญ่มากตัวหนึ่ง แค่เท้าข้างเดียวก็สามารถเหยียบทางช้างเผือกจนแหลก คำรามเสียงยาวสามารถทำลายดวงดาวได้ เขาทั้งสองสามารถแทงทะลุฟ้าดินได้

เสียง “ตูม” ดังสนั่น เขาทั้งสองของติ้งหย่วนโหวปะทะกับฝ่ามือดันฟ้าของหลงอ้าวเทียน ได้ยินเสียงดัง “ปัง ปัง ปัง” หลังจากที่ติ้งหย่วนโหวรับมือกับฝ่ามือนี้แล้ว ยังคงต้องก้าวถอยหลังไปหลายก้าว เหยียบเอาดวงดาวแต่ละดวงและทางช้างเผือกแต่ละสายจนแหลกลาญไปด้วย

ผู้คนจำนวนมากรู้สึกตกใจเป็นอันมาก เมื่อหลงอ้าวเทียน สามารถบีบให้ติ้งหย่วนโหวต้องกลับกลายเป็นร่างจริงออกมาเพียงแค่สองสามกระบวนท่าเท่านั้น ออกจะแข็งแกร่งมากเกินไปเสียแล้ว

“กรรร” เสียงมังกรคำรามดังขึ้น มังกรทองสี่เล็บหลังจากได้พักฟื้นมาแล้วได้คำรามเสียงยาวเมื่อเห็นติ้งหย่วนโหวรับมือไม่ไหว พลันทะยานขึ้นไปยังจักรวาล และคุมตำแหน่งด้านหลังของหลงอ้าวเทียนเอาไว้

ในเวลานี้ วัวสีดำตัวหนึ่ง มังกรทองตัวหนึ่งอยู่ในตำแหน่งหน้าหนึ่งหลังหนึ่ง ทำการโจมตีขนาบต่อหลงอ้าวเทียน

แม้ติ้งหย่วนโหวจะมีความแข็งแกร่ง แต่ว่า เขากลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงอ้าวเทียน หลงอ้าวเทียนนั้นอาศัยความหนุ่มแน่นกำลังฮึกเหิม พลังลมปราณที่คึกคักมีชีวิตชีวา อีกทั้งหลงอ้าวเทียนยังเพรียบพร้อมด้วยจุดเด่นของห้าราชันเซียน ยังเป็นไตรอริยะสมบัติอีกด้วย ความได้เปรียบที่มีมาแต่กำเนิดของเขาหาใช่ติ้งหย่วนโหวสามารถเทียบเคียงได้

ถ้าหากติ้งหย่วนโหวมีชาติกำเนิดมาจากสายสำนักราชันเซียน บางทีการต่อสู้ชี้ขาดกับหลงอ้าวเทียนด้วยมือเปล่าอาจพอมีโอกาสอยู่ แต่เวลานี้เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงอ้าวเทียน

“ดี เข้ามาพร้อมกันเลยทั้งสองคน ข้าจะได้จัดการพร้อมกันทีเดียว” แม้หลงอ้าวเทียนจะถูกโจมตีขนาบข้างหน้าหลังยังคงไม่หวั่น หัวเราะออกมาอย่างเต็มที่ ความมั่นใจตนเองล้นปรี่ อีกทั้งยังอาศัยมือเปล่าไม่ใช้อาวุธราชันเซียนเผชิญกับติ้งหย่วนโหวและมังกรทองสี่เล็บ

ผู้ที่ได้เห็นภาพนี้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นผู้มีใจเป็นศัตรูกับหลงอ้าวเทียนยังต้องเลื่อมใส ด้วยความมั่นใจถึงขนาดนี้ เพียงพอที่จะบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งของหลงอ้าวเทียนได้แล้ว

“กรรร โม่” ทั้งมังกรสี่เล็บและวัวสีดำต่างคำรามเสียงยาว เข้าโจมตีหลงอ้าวเทียน

“มาได้จังหวะ” หลงอ้าวเทียน หัวเราะเสียงยาว ฝ่ามือสำแดงเคล็ดราชัน อานุภาพราชันยิ่งใหญ่เหนือดินแดนทั้งปวง คล้ายดั่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ปราศจากผู้ต่อกร เคล็ดราชันกวาดล้างสิ้นเหล่าภูติผีปีศาจ!

เวลานี้ หลงอ้าวเทียนต่อสู่พันตูอยู่กับวัวสีดำและมังกรทองสี่เล็บ ทั้งสามทำลายดวงดาวและทางช้างเผือก ต่อสู้กันอย่างดุเดือดบนจักรวางจนสุริยันจันทราต้องอับแสง

การต่อสู้ในระดับนี้ใช่ว่าใครก็สามารถมองเห็นกับตาด้วยตนเอง มีเพียงยอดฝีมือระดับปราชญ์ขึ้นไปจึงสามารถมองเห็นการต่อสู้ที่ลึกล้ำพิสดารเช่นนี้กับตาตนเองได้

แม้ว่าวัวสีดำและมังกรทองสี่เล็บจะร่วมมือกัน แต่ก็ไม่ได้เปรียบอะไรนัก หลงอ้าวเทียนยังคงอาศัยมือเปล่าทั้งสองรับมือสองคนโดยลำพัง ยังคงไม่สะทกสะท้าน แต่ละท่วงท่าที่สำแดงออกไปต่อเนื่องดั่งสายน้ำไหลและเมฆาที่ล่องลอย

การต่อสู้ในลักษณะเช่นนี้ แม้แต่จักรพรรดิเทพยังเฝ้าดูจนรู้สึกจิตใจสั่นไหว ส่วนคนที่มีทักษะยุทธต่ำย่อมไม่มีสิทธิ์ได้เห็นการต่อสู้เช่นนี้ได้อยู่แล้ว พวกเขาไม่สามารถทอดสายตามองขึ้นไปถึงยังจักรวาลได้ ต่อให้มีผู้อาวุโสพาพวกเขามาดูชมการต่อสู้ พวกเขาก็ไม่สามารถมองเห็นการต่อสู้ที่ลึกล้ำพิสดารในครั้งนี้ได้“ตูม ตูม ตูม” ขณะที่หลงอ้าวเทียนกำลังต่อสู่กับวัวสีดำและมังกรทองสี่เล็บโดยลำพังบนจักรวาลนั้น ปรากฏเสียงดังตูมตามดังขึ้นเป็นระลอก กองทัพอาชาได้บุกมาจากฟากฟ้าอย่างรวดเร็วถึงยังด้านหน้าของชิงเฉินซาน พลันเข้าปิดล้อมประตูทางเข้าออกของชิงเฉินซานเอาไว้!

“เมืองปีศาจมู่จั๋ว!” บรรดาผู้บำเพ็ญตนที่เฝ้าดูชิงเฉินซานโดยตลอดถึงกับตกใจยิ่ง เมื่อเห็นกองกำลังอาชาที่เข้าปิดล้อมบริเวณประตูของชิงเฉินซานเอาไว้!

“จินหลงเทียนจื่อนำทัพมาด้วยตนเองนะเนี่ย” ครั้นผู้บำเพ็ญตน มองเห็นแม่ทัพของกองทัพอาชานี้ ซึ่งได้ก้าวออกมาในขณะนี้ กวาดสายตามองด้วยท่าทีเย็นชา จินหลงเทียนจื่อนั่งอยู่บนหลังม้าด้วยกลิ่นอายที่ดุดันรุนแรงยิ่ง พลังลมปราณของเขาแข็งแกร่งยิ่งนัก เสมือนหนึ่งมีมังกรยักษ์ตัวหนึ่งกำลังจะพุ่งออกมาจากตัวของเขา ท่าทางของเขาให้ความรู้สึกถึงกำลังมหาศาล เหมือนว่าเขามีพลังของมังกรทองอยู่ในครอบครองอย่างนั้น

ตัวของจินหลงเทียนจื่อมีความแข็งแกร่งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ลือกันว่า เขาเลือกที่จะก้าวเดินไปบนเส้นทางสวรรค์วิถี และบรรลุถึงระดับเทพสวรรค์แล้ว จากการที่เขามีกำลังความสามารถเช่นนี้นี่เอง จึงมีสิทธิ์คบหาเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับหลงอ้าวเทียนได้

ในอดีตจินหลงเทียนจื่อมีความมั่นใจในการครอบครองชะตาฟ้า แต่หลังจากที่หลงอ้าวเทียนปรากฎตัวออกมา ทำให้จินหลงเทียนจื่อเลิกล้มความคิดที่จะครอบครองชะตาฟ้า หันมารับใช้ต่อหลงอ้าวเทียน

หลังจากที่จินหลงเทียนจื่อได้มาถึง ดวงตาที่ดุดันน่ากลัวทั้งสองมองดูไห่หลินที่กำลังรักษาตัวอยู่ทีหนึ่ง จากนั้นกล่าวน่าเกรงขามต่อเจ้าสำนักชิงเฉินซานว่า “เจ้าสำนักชิงเฉินซาน ผู้รู้จักกาลเทศะเป็นยอดคน เวลานี้พวกเจ้ามอบตัวไห่หลินออกมายังทัน มิฉะนั้นแล้วอย่าหาว่าไฟสงครามไร้ความปราณี เผาผลาญสิ้นชิงเฉินซานของพวกเจ้า!”

ใช่ว่าจินหลงเทียนจื่อจะอวดอ้างเกินจริง ตัวเขาที่อยู่ในระดับเทพสวรรค์ย่อมมีต้นทุนเพียงพอที่จะหมางเมินพวกเขาอยู่แล้ว

คำพูดของจินหลงเทียนจื่อทำให้เผ่าปีศาจจำนวนไม่น้อยที่ดูชมอยู่ในระยะห่างไกลรู้สึกโกรธแค้น กระทั่งมีอ๋องปีศาจที่อดไม่ได้ต้องส่งเสียงฮึออกมาอย่างไม่พอใจ

ทุกคนต่างรู้ดีว่า เมืองปีศาจมู่จั๋วคือหนึ่งในสำนักของเผ่าปีศาจที่ใหญ่ที่สุดในมหาสมุทรอุดร ขณะที่พรรคเซียนเหินต้องการเข่นฆ่าเผ่าปีศาจ และปีศาจทะเลให้หมดนั้น เมืองปีศาจมู่จั๋วในฐานะหนึ่งในสำนักที่ใหญ่ที่สุดของเผ่าปีศาจ ไม่เพียงไม่ให้ความช่วยเหลือต่อเผ่าปีศาจ และปีศาจทะเล กลับเข้าร่วมในขบวนของพรรคเซียนเหิน ช่วยหลงอ้าวเทียนสังหารนเผ่าปีศาจ และปีศาจทะเล

เรียกได้ว่า พฤติกรรมเช่นนี้ของจินหลงเทียนจื่อและเมืองปีศาจมู่จั๋วได้สร้างความโกรธแค้นในใจของเผ่าปีศาจจำนวนมาก

สำหรับคำพูดของจินหลงเทียนจื่อนั้น เจ้าสำนักชิงเฉินซานส่ายหน้าและกล่าวว่า “เจ้าเมืองจินหลง เกรงว่าคงทำตามไม่ได้ พวกเราต้องคุ้มครองหลานไห่หลินแน่นอนอยู่แล้ว”

ผู้คนจำนวนไม่น้อยถึงกับยกนิ้วโป้งให้อย่างลับๆ เมื่อเห็นท่าทีเช่นนี้ของเจ้าสำนักชิงเฉินซาน เรียกได้ว่ามีคุณธรรมเหลือเกิน เรื่องเช่นนี้เกรงว่าคงมีไม่กี่สำนักเท่านั้นที่ทำได้!

“เจ้าสำนักชิงเฉินซานต้องคิดให้รอบคอบ” จินหลงเทียนจื่อส่งเสียงฮึน่าเกรงขามออกมา กล่าวว่า “การเป็นศัตรูกับโอรสราชันหลง เป็นศัตรูกับพรรคเซียนเหินจะไม่มีจุดจบที่ดีแน่! โอรสราชันยังไม่ได้เป็นราชันเซียนก็ปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้า หากเป็นราชันเซียนเมื่อไรยิ่งต้องส่องประกายสว่างไสวไปนิรันดร์ ไม่ว่าชิงเฉินซานของพวกเจ้าจะมีผู้หนุนหลังเช่นใด ขอเพียงเป็นศัตรูกับโอรสราชันหลงก็คือไม่เจียมตัว การเป็นศัตรูกับราชันเซียนในอนาคต คือการรนหาเรื่องให้ถูกทำลาย!”

การที่จินหลงเทียนจื่อพูดลักษณะเช่นนี้ออกมา ไม่เพียงต้องการข่มขู่ชิงเฉินซานเท่านั้น ขณะเดียวกันก็จงใจสร้างสถานการณ์ให้กับหลงอ้าวเทียน ให้ผู้คนทั่วหล้าได้รู้ว่าหลงอ้าวเทียนต้องได้เป็นราชันเซียนแน่นอน

สำหรับคำพูดลักษณะเช่นนี้ของจินหลงเทียนจื่อ บางคนไม่คิดว่าเป็นเช่นนั้น แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

“เหอะ เหอะ เหอะ…” ขณะที่จินหลงเทียนจื่อพูดคำพูดที่ยกยอหลงอ้าวเทียนออกมานั้น ปรากฏเสียงหัวเราะดังเป็นระลอกขึ้นมา

เสียงหัวเราะลักษณะเช่นนี้ หากเป็นช่วงปรกติแล้วนับว่าไม่มีอะไร แต่ว่า การที่ดังขึ้นมาขณะที่จินหลงเทียนจื่อกำลังยกยอโอ้อวดให้กับหลงอ้าวเทียนอย่างกะทันหัน เสียงหัวเราะเหอะ เหอะ เหอะเช่นนี้พลันกลับกลายเป็นดูโดดเด่น และแสบแก้วหูไม่น่าฟังยิ่งนัก