ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1657

ตอนที่ 1657 หนทางในอนาคต
เมื่อเทพแท้จริงสยบโลกาพูดขึ้นมาเช่นนี้ ยวีไท่จวินถึงกับจ้องมองดูสัจธรรมที่ไหลรินเหมือนกัน แต่ดูไม่รู้ถึงเส้นสนกลในอะไร กล่าวว่า “แล้วมันแตกต่างกันอย่างไรเล่า?”

จะอย่างไรเสีย ยวีไท่จวินมีชีวิตอยู่ไม่นานเท่าเทพแท้จริงสยบโลกา และเคยเห็นชะตาฟ้ามาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น เมื่อเทียบด้านประสบการณ์กับเทพแท้จริงสยบโลกาแล้ว อย่างไรเสียนับว่ามีช่วงห่างอยู่

“พลัง สัจธรรม หลักกฎเกณฑ์แห่งฟ้าดิน” เทพแท้จริงสยบโลกาที่จ้องเขม็งไปยังสัจธรรมที่ไหลริน เอ่ยขึ้นช้าๆ “เหมือนว่ามันจะขาดอะไรไปบางอย่าง หรือว่ามันกำลังจะสอดคล้องกับอะไรบางอย่าง สรุปก็คือการรวมตัวของเก้าแดนในคราวนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านมา”

“สายตาของเทพแท้จริงสยบโลกาเฉียบขาดมาก” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “ชาตินี้จะต้องไม่เหมือนกับใคร นอกจากจะไม่เหมือนกับยุคก่อนๆ แล้ว กระทั่งแตกต่างจากแต่ละศักราชที่ผ่านไป มันจะเป็นยุคสมัยที่ไม่เคยมีมาก่อน ศักราชครั้งนี้จะแตกต่างเพราะยุคสมัยที่ต่างกันในครั้งนี้”็น

“นี่จะเป็นสุดยอดศักราชของพวกเรารึ?” แม้แต่เทพแท้จริงสยบโลกายังกล่าวด้วยความรู้สึกเหนือความคาดคิด

“ไม่ ยุคสมัยของพวกเรายังไม่ใช่จุดสูงสุดของศักราช” หลี่ชิเย่ หัวเราะส่ายหัวและ กล่าวว่า “แต่ว่าศักราชนี้ของยุคสมัยนี้จะแตกต่างกับผู้อื่นอันเนื่องจากข้าหลี่ชิเย่ แม้ว่าในยุคนี้จะไม่ใช่จุดสูงสุดของศักราช แต่จะเป็นยิ่งกว่าจุดสูงสุดของศักราช! ยุคนี้จะต้องก้าวเดินไปถึงจุดสิ้นสุดของโลกหล้าด้วยน้ำมือของข้า ศักราชนี้ถูกลิขิตเอาไว้แล้วว่าจะต้องเจิดจรัส ชนรุ่นหลังไม่สามารถก้าวถึงขีดสูงสุดนี้ได้อีกแล้ว!”

บุคคลอื่นที่ได้ยินคำพูดลักษณะเช่นนี้ของหลี่ชิเย่แล้วอาจมองว่าเป็นการยกยอตนเอง แต่กับเทพแท้จริงสยบโลกาและยวีไท่จวินฟังแล้วกลับคิดว่ามันสมเหตุสมผล เนื่องจากพวกเขาต่างรู้ดีว่า เพื่อยุคสมัยเช่นนี้แล้ว ใต้เท้าได้สั่งสมมาอย่างยาวนานมาก ไม่มีใครเคยวางแผนการที่ยิ่งใหญ่และยาวนานมากไปกว่านี้อีกแล้ว!

โดยเฉพาะเทพแท้จริงสยบโลกาที่เคยติดตามหลี่ชิเย่ผ่านศึกพิฆาตเซียนมา เขาเข้าใจถึงไพ่ตายที่อยู่ในมือหลี่ชิเย่ซึ่งน่ากลัวกว่าที่ทุกคนได้จินตนาการเอาไว้ และนี่ก็คือสาเหตุที่เขาสามารถยืนหยัดมาได้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน!

“ชาตินี้ข้าไม่เพียงจะต้องเป็นราชันเซียนเท่านั้น” หลี่ชิเย่เผยรอยยิ้มเต็มใบหน้าออกมา กล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ชาตินี้ชะตาฟ้าสำหรับข้าแล้ว มันเป็นเพียงของประดับเท่านั้นเอง!”

“ชะตาฟ้าเป็นเพียงของประดับเท่านั้น!” แม้แต่ยวีไท่จวินที่ติดตามหลี่ชิเย่ มายังคงต้องตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดที่ฮึกเหิมเช่นนี้ นางย่อมรู้ว่าหลี่ชิเย่นั้นฝืนลิขิตสวรรค์ยิ่งนัก แต่ทว่า เมื่อเขากล่าวคำว่า “ชะตาฟ้าเป็นเพียงของประดับเท่านั้น” คำพูดนี้สร้างความหวั่นไหวให้กับยวีไท่จวินยิ่งนัก

แม้ว่าชะตาฟ้าจะไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของราชันเซียน แต่มันคือความมั่นใจถึงความปราศจากผู้ต่อกรของราชันเซียน และเป็นสิ่งพี่งพาอาศัยที่ทรงพลังมากที่สุดของราชันเซียน เวลานี้ หลี่ชิเย่กลับพูดออกมาว่า “ชะตาฟ้าเป็นเพียงของประดับเท่านั้นเอง” หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นที่ได้ยินคำๆ นี้ต้องไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด แต่ว่า เทพแท้จริงสยบโลกาและกับยวีไท่จวินต่างรู้ว่าสิ่งนี้ต้องเป็นความจริง!

“เหนือชะตาฟ้าขึ้นไปยังมีสิ่งอื่นๆ อยู่อีกหรือไม่?” เทพแท้จริงสยบโลกาถึงกับเอ่ยถามขึ้นมา

“บางทีอาจจะมี หรือบางทีอาจไม่มี คงระบุได้ยาก” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “แต่ว่า เหนือยุคสมัยขึ้นไปยังมีขอบเขตกาลเวลาที่กว้างไกลมากกว่า นั่นก็คือศักราชนั่นเอง!”

“ศักราช!” เทพแท้จริงสยบโลกาพยายามทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงคำพูดคำนี้ของหลี่ชิเย่อย่างละเอียด เนื่องจากเขารู้ถึงความหมายของคำว่าศักราช

เฉกเช่นหลี่ชิเย่พูดเอาไว้อย่างนั้น ศักราชคือขอบเขตของกาลเวลา ในหนึ่งศักราชเกิดจากหลายๆ ยุคสมัยรวมกัน

เหมือนดั่งประวัติโดยย่อของกาลเวลาในปัจจุบันอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นยุคปัจจุบัน หรือว่ายุคของราชันเซียนองค์ใดองค์หนึ่ง และหรือยุคของเหล่าราชันทั้งหมด กระทั่งยุคก่อนเหล่าราชันที่เป็นยุคบุกเบิกอารยะธรรม หรือไกลกว่านั้นในยุคไร้ซึ่งอารยะธรรม ยุคเหล่านี้ล้วนอยู่ภายใต้ศักราชทั้งสิ้น

หรือจะกล่าวว่า ศักราชนี้หมายรวมถึงยุคไร้ซึ่งอารยะธรรม ยุคบุกเบิกอารยธรรม ยุคอเวจี และยุคเหล่าราชันในปัจจุบัน

เคยมีผู้กล่าวเอาไว้ว่า จุดเริ่มต้นของศักราชนี้อยู่ที่ยุคไร้ซึ่งอารยธรรม การกล่าวในลักษณะเช่นนี้เท็จจริงเป็นอย่างไรนั้นไม่สามารถศึกษาค้นคว้าได้ และไม่มีใครรู้ว่าจุดเริ่มต้นของศักราชนี้เริ่มต้นที่ตรงไหน!

“เมื่อชะตาฟ้าเป็นเพียงของประดับเท่านั้น แล้วใต้เท้าตามหาพลังเช่นใดอยู่รึ?” แม้แต่ยวีไท่จวินที่เป็นคนมีความอดกลั้นสูงยังอดถามขึ้นมาไม่ได้

หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่ง ส่ายหน้าและกล่าวว่า “ชิงฟง เจ้าคิดง่ายเกินไปแล้วกับสุดปลายทางของโลกหล้า การต่อสู้ครั้งสุดท้ายอันเป็นที่สุดนั้นไหนเลยจะง่ายดายปานนั้น อาศัยเพียงแค่ชะตาฟ้าเท่านี้มันไม่เพียงพอหรอกนะ หาไม่แล้วคงไม่มีราชันเซียนแต่ละคน เซียนอ๋องแต่ละคนที่หนุนเนื่องต่อไปเรื่อยๆ บนเส้นทางสายนี้ เคยมีราชันเซียนที่ปราดเปรื่องน่าทึ่งจำนวนเท่าไร เคยมีผู้ยิ่งใหญ่ที่ปราศจากผู้ต่อกรจำนวนเท่าไร พวกเขาล้วนแล้วแต่ล้มอยู่บนเส้นทางสายนี้ เคยมีกลุ่มคนที่สุดยอดปราศจากผู้ต่อกร เคยมีผู้ที่เข้าร่วมเป็นพันธมิตรต่อกันซึ่งมีกำลังมากพอที่จะกวาดล้างสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่ พวกเขาล้วนแล้วแต่ต้องล้มลงบนเส้นทางสายนี้ทั้งสิ้น”

สงครามบนเส้นทางสายนี้มีความทารุณโหดร้ายยิ่งนัก เมื่อเปรียบกับการศึก ณ สุดปลายทางของโลกหล้าแล้ว ไม่ว่าจะเป็นศึกแย่งชิงชะตาฟ้า หรือศึกแย่งชิงชะตาฟ้านัดสุดท้าย มันก็เป็นเพียงเกมการเล่นของเด็กๆ กลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่มีค่าคู่ควรจะกล่าวถึง” เมื่อกล่าวมาถึงตรงนี้แล้ว หลี่ชิเย่ทอดถอนใจออกมาเบาๆ ทีหนึ่ง

“ข้าเชื่อว่าใต้เท้าสามารถหัวเราะเป็นคนสุดท้าย ใต้เท้ามีไพ่ตายอยู่เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ยิ่งกว่านั้นมีท่าไม้ตายที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เพียงพอที่จะทำลายฟ้าดินทุกอย่าง” ยวีไท่จวินเอ่ยขึ้นมา

หลี่ชิเย่หัวเราะและส่ายหน้า กล่าวว่า “จริงอยู่ที่ข้ามีไพ่ตายอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ ไพ่ตายแบบนี้กล่าวได้ว่ามีผลเพียงแค่กับชีวิตเท่านั้น เฉกเช่นไพ่ตายที่ข้ามีอยุ่สามารถขู่ผู้ดำรงอยู่จำนวนมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสุสาน หรือเป็นราชันเซียน ข้าก็มีไพ่ตายที่สามารถขู่พวกเขาได้ กระทั่งใช้กับเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน ข้าก็มีไพ่ตายที่สามารถเป็นศัตรูกับเหล่าราชันเซียน แต่ กับสุดปลายทางของโลกหล้า ไพ่ตายเหล่านี้มันไร้ประโยชน์”