ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1687

ตอนที่ 1687 การเลือกของกู้จุน
คำพูดของกู้จุนเวลานี้พูดได้จริงใจมาก ไม่ได้คิดจะพูดเอาใจ และเขาไม่คิดจะร้องขอชีวิต

กู้จุนเคยได้รับการชี้แนะจากหลี่ชิเย่ คนอื่นอาจไม่เข้าใจหลี่ชิเย่แต่เขาเข้าใจดี ขอเพียงหลี่ชิเย่ได้ตัดสินใจไปแล้วใครก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เขาเองก็รู้ดีว่ายากจะพ้นเคราะห์กรรม ดังนั้น ก่อนที่จะตายเขายังคงรักษาท่าทีที่เอ้อระเหยเอาไว้ได้

“นับว่าเจ้านี่เข้าใจข้าจริงๆ ” หลี่ชิเย่ถึงกับทอดถอนใจและพูดว่า “พูดกับคนฉลาดก็ไม่เหนื่อยอย่างนี้แหละ เสียดาย เจ้ากลับไม่ใช่ศิษย์ของข้า”

กู้จุนหัวเราะแล้วกล่าวว่า “เกรงว่าถ้าหากข้าเป็นศิษย์ของใต้เท้าคงทำให้ใต้เท้าต้องเสียหน้า ที่ข้าเรียนรู้มายังไม่เท่าหนึ่งในสิบของใต้เท้า ต่อให้ใต้เท้าไม่รู้สึกว่าเสียหน้า ข้าก็ไม่ต้องการไปข้องเกี่ยว เพื่อไม่ให้ใต้เท้าต้องเสียชื่อ”

คำพูดของกู้จุนใช่ว่าเป็นการถ่อมตน สิ่งที่เขาพูดมาล้วนแล้วแต่เป็นความจริง ศิษย์ของหลี่ชิเย่มีคนไหนบ้างที่ไม่แข็งแกร่งกว่าเขา ราชันเซียนหมิงเหริน ราชันเซียนหญิงหงเทียน ล้วนแล้วแต่เป็นสุดยอดราชันเซียนในหล้าทั้งสิ้น สามารถหัวเราะเย้ยเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน แม้ว่าตัวเขาจะเป็นหนึ่งในสิบสุดยอดอัจฉริยะบุคคลนับแต่อดีตถึงปัจจุบัน มีโชควาสนาที่เหนือผู้คน มีกุศโลบายและแผนการเหนือผู้อื่น แต่เขาก็ไม่กล้ายกย่องตัวเองว่าเป็นศิษย์ของอีกาทมิฬ

“เสียดายพรสวรรค์ของเจ้า” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าเบาๆ และกล่าวด้วยความรู้สึกเสียดาย

“โลกนี้มักมีเรื่องที่ไม่เป็นดั่งใจปรารถนาเสมอ ใต้เท้าว่างั้นมั้ย” กู้จุนหัวเราะและกล่าวว่า “ข้าไม่เสียใจที่เป็นศัตรูกับใต้เท้า ต่อให้ใต้เท้าให้โอกาสข้าได้เลือกอีกครั้ง ข้ายังคงเลือกที่จะเป็นผู้ทรยศแต่กำเนิด หากข้าได้กลายเป็นศิษย์ของใต้เท้าและติดตามบำเพ็ญเพียรและขัดเกลากับใต้เท้า จนท้ายที่สุดได้เป็นราชันเซียน มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่ออะไรอย่างนั้น ใต้เท้าไม่เคยขาดเคลนผู้ที่จะเป็นราชันเซียนอยู่แล้ว ต่อให้ข้าได้เป็นราชันเซียนก็ไม่สามารถปราดเปรื่องน่าทึ่งเฉกเช่นราชันเซียนหญิงหงเทียน และไม่สามารถเหมือนเช่นราชันเซียนหมิงเหรินที่ยืนหยัดไม่สั่นคลอน”

กล่าวสำหรับข้าแล้ว ข้าไม่เสียใจที่เป็นศัตรูกับใต้เท้า มันเป็นความสุขสำหรับชีวิตของข้า หากไม่มีสิ่งท้าท้ายเช่นใต้เท้าแล้ว ชีวิตดูจะเหงาเหลือเกิน แน่นอน ในมุมมองของใต้เท้าข้ายังไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของใต้เท้า หากใต้เท้าจะบดขยี้ข้าให้ตายจริงๆ ล่ะก็ ไม่จำเป็นต้องรอจนถึงวันนี้ สติปัญญาของข้าในสายตาของใต้เท้าก็เฉกเช่นเด็กน้อยอย่างนั้น” กู้จุนรู้สึกโล่งอก หัวเราะกล่าวอย่างตามอารมณ์

“มันก็จริง” หลี่ชิเย่พยักหน้าช้าๆ และกล่าวว่า “บอกได้แต่เพียงเวลาไม่คอยท่า การที่เจ้ามีพรสวรรค์เช่นนี้ มีความตั้งใจเช่นนี้ ที่ขาดไปก็คือเวลา ไม่มีการสั่งสมด้วยระยะเวลาที่เนิ่นนาน ไม่มีความรู้ที่รอบรู้กว้างขวาง มันจะส่งผลให้แผนการของเจ้าออกจะไม่สมบูรณ์”

“ใต้เท้าสั่งสอนได้ถูกต้อง” กู้จุนแสดงความเคารพแบบจีน ยิ้มกล่าวว่า “ชาตินี้ใช่เพียงเวลาไม่คอยท่ากับข้า มันไม่คอยท่าใต้เท้าเช่นกัน หากว่าใต้เท้าสามารถทนไปได้อีกหลายชาติ เกรงว่าถึงตอนนั้นทุกอย่างล้วนถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ภูตผีปีศาจล้วนไม่คู่ควรจะกล่าวถึง รับรองว่าจะต้องถูกใต้เท้ากวาดล้างไปจนสิ้น! ”

“เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่ต้องไปพูดถึงอีก” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมยว่า “เจ้าคิดจะตายด้วยวิธีไหนหละ? ต้องการตายให้มันเร็วหน่อย หรือว่าตายแบบเจ็บปวดนิดหนึ่ง”

ในเวลานี้ หลี่ชิเย่และกู้จุนทั้งสองคนต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน คนที่ไม่รู้ความนัยยังไม่เชื่อว่าทั้งสองคนเป็นศัตรูคู่อาฆาต

พวกเขาสองคนพูดคุยกันกันพลางหัวเราะไปพลาง ใครเล่าจะเชื่อว่ากู้จุนนั้นต้องการเล่นงานหลี่ชิเย่ถึงตาย ขณะเดียวกันหลี่ชิเย่ก็ต้องการเล่นงานกู้จุนถึงตายเช่นกัน

กู้จุนขณะเผชิญหน้ากับความตายก็ไม่ได้หลีกหนี และไม่ได้ตื่นตระหนก สงบมาก และเมินเฉยยิ่ง ในเวลานี้เขาได้ปลงแล้ว ทุกอย่างได้สิ้นสุดลง เขาพ่ายแพ้แล้ว แพ้อย่างหมดรูป เมื่อเห็นหลี่ชิเย่บรรลุกายเซียนทั้งสี่ขั้นสมบูรณ์ ต่อให้กู้จุนมีไพ่ตายอะไรในมือก็เปล่าประโยชน์ ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้อีกต่อไป

คนอื่นอาจไม่รู้ว่า การสำเร็จสี่ยอดกายเซียนขั้นสมบูรณ์นั้นบ่งบอกถึงสิ่งใด แต่ว่า ในใจของกู้จุนกลับรู้อย่างชัดเจน พี่เขยของเขาคือกายเซียนคู่ขั้นสมบูรณ์ ความปราศจากผู้ต่อกรของเขาเป็นที่ประจักษ์ของทุกคน ขณะที่หลี่ชิเย่สำเร็จสี่กายเซียนขั้นสมบูรณ์ มันสุดที่จะจินตนาการได้อีกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ชิเย่ยังมีไพ่ตายอยู่ในมืออีก

ในเวลานี้กล่าวสำหรับกู้จุนแล้ว ต่อให้พี่เขยไม่สังหารเขา ต่อให้หลี่ชิเย่ไม่สังหารเขาก็ตาม มันทำให้การมีชีวิตอยู่ต่อไปของเขาไม่มีความหมายอีกแล้ว

เนื่องจากสิ่งที่กู้จุนเสาะแสวงหามาชั่วชีวิตก็คือเอาชนะอีกาทมิฬ กระทั่งสังหารอีกาทมิฬเสียเพื่อแทนที่เขา เวลานี้กู้จุนรู้แล้วว่าตนเองนั้นไม่สามารถเอาชนะอีกาทมิฬได้ตลอดไป ดังนั้น เขาจึงปลงตก และคนที่สิ้นหวังสำหรับเขานั้นความตายไม่ได้น่ากลัวอะไรอย่างสิ้นเชิง

“ใต้เท้าเคยชี้แนะข้ามาก่อน ตลอดเวลาที่ผ่านมาข้าไม่มีโอกาสได้ตอบแทนใต้เท้าบ้าง นับว่าละอายใจจริงๆ ” กู้จุนยิ้มและเอ่ยขึ้นมาช้าๆ

“บอกได้แต่เพียงว่า ข้าไม่สมกับการเป็นอาจารย์” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “ถ้าหากเจ้าคิดว่าเคยรับการชี้แนะจากข้าจริงๆ ล่ะก็ เช่นนั้นก็คือข้าไม่สามารถสั่งสอนเจ้าให้ได้ดี บนเส้นทางที่แสนจะยาวไกลข้าไม่สามารถดึงเจ้ากลับมาได้”

“เรื่องนี้โทษใต้เท้าไม่ได้” กู้จุนหัวเราะขึ้นมา และกล่าวว่า “ต่อให้ใต้เท้ามีความตั้งใจจะสอนให้ข้าได้ดี คงมีสักวันที่ข้าต้องเป็นศัตรูกับใต้เท้าอยู่ดี การเป็นศัตรูกับใต้เท้าใช่เป็นเพียงข้าเป็นคนทรยศแต่กำเนิดเท่านั้น บอกได้แต่เพียงโลกใบนี้มันน่าเบื่อ เรื่องที่ข้าต้องการชี้ขาดกับใต้เท้ามันก็อยู่ที่เงื่อนเวลาเท่านั้นเอง”

“เอาเถอะ” หลี่ชิเย่หัวเราะ และกล่าวว่า “วิถีแห่งชีวิตของคนเรา ทุกคนต่างมีการเลือกที่แตกต่างกันไป ผ่านมาได้ถึงสามชาตินับว่าไม่ง่ายนัก วันนี้สมควรแก่เวลาที่ต้องจบสิ้นลงได้แล้ว”

“สมควรจบสิ้นได้แล้ว” กู้จุนพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “แม้ว่าใต้เท้าจะอาศัยคลังสมบัติว่างเปล่าทำให้ข้าเข้าไปติดกับเอง แต่ ข้าเชื่อว่าใต้เท้าต้องซ่อนสุดยอดสิ่งของเอาไว้ในมหาสมุทรอุดรอย่างแน่นอน ทุกคนที่กลับมาในคราวนี้ย่อมต้องการมาเอาอาวุธที่ยอดเยี่ยมที่สุด ข้าเองไม่ได้มีความปรารถนาอะไรอีก ถ้าหากใต้เท้าจะให้ข้าได้ตายอย่างสะเทือนเลื่อนลั่นสักหน่อย ข้าก็พึงพอใจเป็นที่สุดแล้วหละ”

“จากนั้นหละ? ” หลี่ชิเย่จ้องมองดูกู้จุนแล้วถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา

กู้จุนเองก็หัวเราะและกล่าวว่า “ครั้งนั้นใต้เท้าชี้แนะมอบวาสนาให้ข้า ใต้เท้าเคยพูดถึงเรื่องวิชาโซ่โลหิต ในเมื่อข้าก็ต้องตายอยู่แล้ว งั้นรบกวนใต้เท้าช่วยส่งข้าก็แล้วกัน ให้ชีวิตที่ต้อยต่ำของข้าจบลงด้วยวิธีนี้ก็นับเป็นเกียรติของข้า และเป็นบุญคุณที่ใต้เท้าประทานให้กับข้า”

“เอาเถอะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าสงเคราะห์ให้เจ้าก็แล้วกัน” หลี่ชิเย่ถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา ค่อยๆ หยิบเอากระบอกราชันอเวจีหกเฟืองออกมา แน่นอน การสังหารกู้จุนไม่จำเป็นต้องอาศัยกระบอกราชันอเวจีหกเฟืองอยู่แล้ว

“เทคนิคของแดนจักรกล สุดยอดวิชาหลอมกลั่นนับเป็นความเจริญก้าวหน้าสูงสุดของศักราชนี้ ของสิ่งนี้กับของวิเศษที่อยู่ในบ้านของยวีไท่จวินมาจากเทคนิคการสร้างเดียวกัน ในยุคปัจจุบันคงมีเพียงใต้เท้าเท่านั้นที่สามารถสร้างสิ่งที่มหัศจรรย์เช่นนี้ได้” กู้จุนถึงกับทอดถอนใจออกมาด้วยความจริงใจยิ่งเมื่อเห็นกระบอกราชันอเวจีหกเฟืองในมือของหลี่ชิเย่

คนอื่นไม่สามารถรับรู้ถึงกระบอกราชันอเวจีหกเฟืองนี้ได้ แต่ กู้จุนกลับรู้จัก อีกทั้งยังสามารถพูดเจื้อยแจ้วออกมา บอกได้ถึงเรื่องเทคนิคของๆ สิ่งนี้ จะอย่างไรเสีย กู้จุนเคยได้รับการชี้แนะจากหลี่ชิเย่มาก่อน ความรู้ของเขาจึงมิใช่มนุษย์ปุถุชนทั่วไปสามารถเทียบเคียงได้ แม้ว่าเขาจะเทียบไม่ได้กับหลี่ชิเย่ แต่ว่า ในโลกหล้ายากที่จะหาผู้เทียบเทียมกับตัวเขาได้

“ถูกต้อง” หลี่ชิเย่พยักหน้าและกล่าวว่า “การโจมตีลักษณะเช่นนี้เรียกได้ว่าเพียงพอที่จะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างมลายสิ้นเป็นเถ้าธุลี ไม่ว่าจะเป็นระบบป้องกันเช่นใด ไม่ว่าจะหลบหลีกอย่างไร ภายใต้การโจมตีนี้การดิ้นรนทุกอย่างล้วนแล้วแต่ป่วยการ”

“มันก็จริงหรอกนะ ศึกพิฆาตเซียนในครั้งนั้น เข่นฆ่าอเวจีหนึ่งล้านล้าน เลือดมารอเวจีจำนวนเท่าไร ศพพิษอเวจีจำนวนเท่าไร กระทั่งรวมถึงศพราชันเซียนอเวจี ชะตาฟ้าของเก้าแดน บวกกับวัตถุดิบเซียนที่สูงสุด การที่ใต้เท้าได้สร้างสุดยอดอาวุธในลักษณะเช่นนี้ขึ้นมา มันคืออาวุธต้องห้ามที่น่ากลัวที่สุดในโลกหล้า และเป็นอาวุธที่ชั่วร้ายที่สุดในโลก” กู้จุนพูดเจื้อยแจ้วออกมา ยิ้มกล่าวว่า “สามารถตายด้วยอาวุธที่เยี่ยมยอดเช่นนี้ เป็นบุญคุณที่ใต้เท้าประทานให้ รู้สึกขอบคุณอย่างยิ่ง! ”

แม้เผชิญหน้ากับความตาย กู้จุนยังคงพูดคุยและยิ้มอย่างอ่อนโยน ท่าทีเช่นนี้นับว่าเป็นที่เลื่อมใสยิ่งนัก แม้แต่ยวีไท่จวินที่เคยเป็นศัตรูกับกู้จุนมาก่อนถึงกับต้องพยักหน้า อาศัยท่วงท่าของกู้จุนนับว่าไม่เสียทีที่เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในสิบยอดอัจฉริยะบุคคลนับแต่อดีตถึงปัจจุบัน สามารทำได้ถึงข้อนี้นับว่าไม่ง่ายนัก

เวลานี้ กระบอกราชันอเวจีหกเฟืองอยู่ในมือของหลี่ชิเย่ เขาหัวเราะและกล่าวว่า “เช่นนั้นแล้วพวกเรามาเริ่มกันได้ สมควรจบสิ้นกันได้แล้ว” กล่าวพลาง กระบอกราชันอเวจีหกเฟืองในมือของเขาได้เล็งไปที่พิกัดที่เป็นเป้าหมายแล้ว ส่วนจะเล็งไปที่ตรงไหนนั้นมีเพียงตัวเขาเท่านั้นที่รู้

“เริ่มได้ สมควรจบสิ้นกันแล้ว” กู้จุนถึงกับกล่าวทอดถอนใจออกมา เมื่อกล่าวมาถึงตรงนี้แล้ว เขาอดที่จะหันกลับไปมองดูเมืองสมุทรสยบฟ้าที่อยู่ห่างไกลออกไปทีหนึ่ง ไม่ว่าเขาจะเป็นคนดีหรือคนเลว เมืองสมุทรสยบฟ้าก็คือบ้านของเขา เป็นความทุกข์ก็ดี เป็นความอบอุ่นก็ช่าง จะอย่างไรเสียก็คือบ้านของเขา ก่อนที่จะตายเขายังคงอดหันไปมองดูเมืองสมุทรสยบฟ้าอีกครั้งหนึ่ง!

สุดท้าย กู้จุนหลับตาลงช้าๆ และเอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า “สมควรจบสิ้นกันแล้ว ลาก่อน” เมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้ บริเวณหางตาปรากฏความเปียกชื้นบางเบา เขาไม่ได้หวั่นเกรงต่อความตาย เพียงแต่ในใจของเขาไม่อยากจากไปเท่านั้น

เสียง “ปุ” ดังขึ้น ทันใดนั้นเอง หลี่ชิเย่ยังไม่ทันได้ยิงออกไป แต่ กู้จุนได้ตายไปแล้ว กู้จุนได้ทำการสั่นสะเทือนจนตัวเองกลายเป็นหมอกเลือดไป ในขณะที่เขาได้กลายเป็นหมอกเลือดนั้น พลันได้ยินเสียง “ตึง” หมอกเลือดได้กลับกลายเป็นหลักกฎเกณฑ์ที่เสมือนหนึ่งโซ่เหล็กเส้นหนึ่ง จากนั้นได้ยินเสียง “ตึง”ดังขึ้นอีก เหมือนโซ่มีการล็อคกุญแจเอาไว้อย่างนั้น ฉับพลันนั้น มันได้พันธนาการไปยังพิกัดช่องว่างที่เคลื่อนที่ไปมาแห่งหนึ่งในเก้าแดน และทำการล็อคพิกัดดังกล่าวเอาไว้จนแน่น!

“ตูม” พริบตาเดียวนี้เอง กระบอกราชันอเวจีหกเฟืองในมือของหลี่ชิเย่ได้ยิงออกไปนัดแรก พลันที่ยิงออกไปได้พวยพุ่งเป็นเพลิงมารที่น่ากลัวยิ่งออกมา

เพลิงมารพลันยิงเขาไปยังพิกัดเป้าหมายที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่โลหิตเอาไว้ จากนั้นได้ยินเสียงดัง “ปุ” เพลิงมารที่น่ากลัวพลันกลับกลายเป็นพลังประจุไฟฟ้า

“ตูม” เสียงดังสนั่นหวั่นไหว กระทั่งสั่นไหวโคลงแคลงไปทั่วทั้งเก้าแดน พลังประจุไฟฟ้าพลันทะลุผ่านช่องว่างอากาศ ไม่ว่าพิกัดเป้าหมายจะอยู่ ณ ที่ใดในเก้าแดน ไม่ว่าพิกัดเป้าหมายนี้จะซ่อนตัวได้มิดชิดเพียงใดก็ตาม นาทีนี้ก็ถูกยิงเขาให้แล้ว

“ปัง ปัง ปัง” เสียงดังก้องสะท้อนเป็นระลอกในเก้าแดน มองเห็นพลังประจุไฟฟ้าได้ยิงทะลุเข้าไปยังรังที่ซ่อนตัวอย่างลึกลับแห่งหนึ่งในเก้าแดน อีกทั้งยังมีระบบป้องกันที่แข็งแกร่งมากที่สุด แต่ทว่า ภายใต้การยิงของพลังประจุไฟฟ้าทำให้บังเกิดเสียงวัตถุที่แตกละเอียดดังขึ้น ระบบกำแพงป้องกันที่พราวพร่างนับพันชั้นพลันถูกยิงจนแหลกละเอียดเป็นจุณไปทันที

“อ๊ากก” เสียงที่แหลมและเศร้ารันทดดังขึ้นไม่ขาดสาย รังที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ที่ลึกลับมากถูกยิงเข้าให้ และปรากฏเพลิงมารที่พุ่งขึ้นไปอย่างรุนแรง ปรากฏร่างเงาของมารแต่ละสายขึ้นมา หวังจากพุ่งตัวขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อหลบหนีไป

แต่ว่า พลังประจุไฟฟ้าพลันปกคลุมไปทั่วทั้งรังที่ตั้งและระเบิดจนกลายเป็นเถ้าธุลีไป พลังประจุไฟฟ้าได้ทำการระเบิดรังอเวจีและบรรดาอเวจีที่อยู่ภายในจนแหลกเหลวไม่เหลือแม้แต่ซาก

ภายใต้การโจมตีของหลี่ชิเย่เช่นนี้ ได้ทำให้รังอเวจีที่ซ่อนอยู่ลึกลับมากในเก้าแดนถูกทำลายจนสิ้น และอเวจีที่อยู่ในนั้นไม่มีโอกาสได้หลบหนี ขณะที่รังของพวกเขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพิกัดได้!