ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1716

ตอนที่ 1716 ถ้อยวาจาก่อนจาก
หลังจากที่หลี่ชิเย่ได้กำหนดกฎเกณฑ์ให้กับโลกแห่งประตูมิติเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ช่วยให้เทพแห่งอาณาจักรได้ย้ายมาปลูกอยู่ตรงหน้าต้นจักรวาล แม้ว่าขั้นตอนนี้ไม่ง่ายนัก แต่ว่า กล่าวสำหรับเทพแห่งอาณาจักรแล้วทุกสิ่งที่ทุ่มเทไปล้วนแล้วแต่คุ้มค่า สิ่งนี้กล่าวสำหรับเขาแล้วคือการได้กลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนอีกครั้งในยามชราภาพแล้ว แม้ว่าอีกไม่กี่ปีเขาก็จะต้องเหี่ยวแห้งตายไปก็ตามที

สิ่งนี้กล่าวสำหรับเทพแห่งอาณาจักรนับว่าไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกแล้ว ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของหอวิถีฟ้า สิ่งที่ควรประสบก็ได้ประสบพบพานมาแล้ว วันเวลาในอนาคตถือเป็นของเขาเอง เขาไม่จำเป็นต้องไปเฝ้าปกป้องคุ้มครองหอวิถีฟ้าอีกต่อไปแล้ว

หลังจากเตรียมการทุกอย่างเสร็จสรรพ ก็ได้เวลาที่หลี่ชิเย่ต้องไปจากเก้าแดนแล้ว แต่ว่า ก่อนจากหลี่ชิเย่ยังได้เรียกพบหนิวเฟิ่นเป็นกรณีพิเศษ

หลายปีที่ผ่านไปอาจกล่าวได้ว่า หนิวเฟิ่นดูจะอ่อนเยาว์มากขึ้นกว่าเดิม แม้ว่าเขายังคงความเป็นตาเฒ่าที่แห้งเหี่ยวเช่นเดิม แต่ว่า ท่าทีในขณะนี้กับในอดีตให้ความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ท่าทีของหนิวเฟิ่นในเวลานี้ดูกล้าหาญเด็ดเดี่ยว โดยเฉพาะเปลือกที่อยู่บนหลังของเขานั้น ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นป้อมปราการเคลื่อนที่ ประดุจหากหลบซ่อนตัวเข้าไปภายในเปลือกหอยนี้แล้วก็จะมีความมั่นคงแข็งแรงยิ่งนัก ไม่ว่าสิ่งใดก็ไม่สามารถตีเปลือกหอยนี้ให้แตกได้

แม้ว่ารูปร่างของหนิวเฟิ่นจะไม่ได้สูงใหญ่ แต่ เวลานี้เขากลับให้ความรู้สึกถึงความเป็นผู้ทรงพลังอย่างนั้น ไม่ว่าเขาจะปรากฏตัวขึ้นที่ใดก็ตาม ก็จะให้ความรู้สึกที่สามารถสั่นคลอนฟ้าดิน ต่อให้ฟ้าถล่มลงมาเขาก็สามารถแบกรับเอาไว้ได้อย่างนั้น

หนิวเฟิ่นในขณะนี้มีความแข็งแกร่งยิ่งนัก โดยเฉพาะเขาได้ฝีกวิชา “กาสรฟ้าสิบแปดสลาย”ฉบับสมบูรณ์แล้ว ท่าทีเหมือนมีแนวโน้มจะหวนกลับคืนสู่บรรพบุรุษได้อย่างนั้น ในฐานะที่เป็นกาสรฟ้าเขามีสายเลือดที่เทียบเคียงกับเทพแท้จริงได้ ซึ่งถ้าหากเขาสามารถฝึก “กาสรฟ้าสิบแปดสลาย” กระทั่งถึงขีดสูงสุด เขาจะมีโอกาสไล่ทันเทพกาสรฟ้า ปฐมบรรพบุรุษของเผ่ากาสรฟ้าได้ หรือก็คือผู้ที่เคยเป็นเทพผู้พิทักษ์ของสำนักโบราณสี่เหยียนนั่นเอง

“ข้ารู้สึกดีใจแทนเจ้า ที่สามารถประสบผลสำเร็จเช่นวันนี้” หลี่ชิเย่พูดขึ้นช้าๆ หลังจากได้เห็นหนิวเฟิ่นแล้ว

เมื่อหนิวเฟิ่นได้เห็นหลี่ชิเย่จึงรีบก้มกราบกับพื้น กล่าวว่า “ที่ข้าน้อยมีวันนี้ได้ ล้วนแล้วแต่คุณชายประทานให้ บุญคุณยิ่งใหญ่ของคุณชายข้าน้อยจะไม่มีวันลืมเลือนเลย”

“มันเป็นสิ่งที่เจ้าสมควรจะได้รับอยู่แล้ว” หลี่ชิเย่มองดูหนิวเฟิน และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “เจ้าไม่นับว่าติดค้างอะไรข้า เพียงแต่ ข้ายังมีเรื่องบางเรื่องในโลกนี้ที่ข้ายังวางไม่ลงเท่านั้นเอง”

เมื่อหนิวเฟิ่นได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่แล้วถึงกับสั่นไหวในใจ เรื่องหลี่ชิเย่จะจากไปเขาก็ได้ยินมาบ้างเป็นเวลานานแล้ว พวกหนานหวายเหรินก็รู้ กล่าวสำหรับศิษย์ของสำนักโบราณสี่เหยียนแล้ว ภายในใจของพวกเขาช่างกระหายอยากจะให้ศิษย์พี่ใหญ่สามารถรั้งอยู่ต่อไป

แน่นอน พวกของหนานหวายเหรินก็รู้ดีว่า ศิษย์พี่ใหญ่นั้นคือมังกรที่อยู่บนฟ้า เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรั้งอยู่ในสำนักโบราณสี่เหยียนได้ตลอดไป พื้นที่ของเก้าแดนเล็กเกินไป ไม่สามารถรองรับผู้ยิ่งใหญ่เช่นศิษย์พี่ใหญ่ได้ พวกเขาต่างเข้าใจดีว่าสักวันหนึ่งศิษย์พี่ใหญ่ก็ต้องเหินฟ้าไปอยู่เหนือเก้าแดนอยู่แล้ว

หนิวเฟิ่นเองก็รู้ดี ดังนั้น ยามที่ต้องเผชิญกันมันจริงๆ เขาอดที่จะสั่นไหวภายในใจไม่ได้ จึงเอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า “คุณชายคิดจะไปจากแล้วรึ? ”

หลี่ชิเย่พยักหน้าเบาๆ เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องปิดบังอยู่แล้ว “ถูกต้อง ถึงเวลาที่ข้าต้องจากไปแล้ว ดังนั้น ก่อนที่จะจากไปจึงอยากจะฝากเรื่องไว้นิดหนึ่ง”

“ขอเพียงคุณชายสั่งการมา ข้าน้อยจะบุกน้ำลุยไฟไม่เกี่ยงเลย” หนิวเฟิ่นรีบเร่งกล่าวตอบ

หลี่ชิเย่ยิ้มและส่ายหน้าเบาๆ กล่าวว่า “ไม่รุนแรงขนาดนั้นหรอกนะ เพียงแต่สำนักโบราณสี่เหยียนยังเยาว์นัก ธาตุแท้ภายในยังไม่แน่นพอ ดังนั้น ข้าจึงหวังว่าเจ้าจะรั้งอยู่ที่นี่ เจ้าสามารถร่วมกับถูปู้อวี่ดูแลสำนักโบราณสี่เหยียนให้ดี หวังว่าสำนักโบราณสี่เหยียนจะมีวันได้ผงาดขึ้นมา ดังนั้น พวกเขาจำเป็นต้องอาศัยผู้อาวุโสเช่นพวกเจ้ามาปกป้อง ต้องอาศัยพวกเจ้ามาชี้แนะ

เรื่องของเก้าแดนจบสิ้นแล้ว สิ่งที่หลี่ชิเย่สมควรทำให้กับเก้าแดนก็ทำไปจนหมดสิ้นแล้ว ดังนั้น เขาก็ได้ทิ้งบางอย่างเอาไว้ให้กับสำนักโบราณสี่เหยียน ซึ่งความจริงแล้วสำนักโบราณสี่เหยียนในเวลานี้ไม่ได้ขาดแคลนทรัพยากรแต่อย่างใด โดยเฉพาะภายหลังสำนักโบราณสี่เหยียนได้ย้ายสำนักเข้าไปอยู่ในโลกของประตูมิติแล้ว สำนักโบราณสี่เหยียนยิ่งไม่ขาดแคลนทรัพยากรใดๆ อีกเลย

เวลานี้ สิ่งที่สำนักโบราณสี่เหยียนขาดคือผู้นำรุ่นอาวุโส แม้ว่าพวกของหนานหวายเหรินจะทำได้ไม่เลวนัก และกลุ่มคนรุ่นใหม่ของสำนักโบราณสี่เหยียนก็มีพลังแฝงอยู่มากทีเดียว แต่ว่าพวกของหนานหวายเหรินยังอ่อนวัย จำเป็นต้องอาศัยพวกของหนิวเฟิ่น ถูปู้อวี่มาคอยประคับประคอง พวกเขามีประสบการณ์มากกว่า มีความหนักแน่นและวิธีการในการจัดการเรื่องราวได้ดีกว่า

สิ่งนี้ก็คือเหตุผลที่หลี่ชิเย่ต้องการให้หนิวเฟิ่นรั้งอยู่ หนิวเฟิ่นคือกาสรฟ้า ได้ฝึกวิชา “กาสรฟ้าสิบแปดสลาย” มีอนาคตไกลไร้ขอบเขต มีพลังแฝงที่ไม่จำกัด ในอนาคตสามารถกลายเป็นเทพกาสรฟ้าคนที่สองได้ และมีโอกาสเป็นเทพผู้พิทักษ์คนที่สองของสำนักโบราณสี่เหยียนได้

แม้ว่าสำนักโบราณสี่เหยียนยังคงมีพวกกู่เถี่ยโส่ว ซันกุ่ยเหยียพวกเขาอยู่ แต่ว่า จะอย่างไรเสียพวกเขาก็แก่แล้ว ขณะที่ในอนาคตหนิวเฟิ่นและถูปู้อวี่จะต้องมีชีวิตยืนยาวกว่าพวกของกู่เถี่ยโส่ว

“คุณชายต้องการให้ข้ารั้งอยู่ ข้าก็จะอยู่ที่สำนักโบราณสี่เหยียนตลอดชีวิต นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้ามีชีวิตเป็นคนของสำนักโบราณสี่เหยียน ตายก็ขอเป็นผีของสำนักโบราณสี่เหยียน” หนิวเฟิ่นก้มกราบกับพื้นและให้คำสาบานอย่างหนักแน่นจริงจัง

แม้ว่าหนิวเฟิ่นในเวลานี้จะอยู่ที่สำนักโบราณสี่เหยียน และมีฐานะที่ไม่ธรรมดาในสำนักโบราณสี่เหยียน แต่จะว่าไปแล้วเขายังคงไม่ใช่คนของสำนักโบราณสี่เหยียน ที่เข้ารั้งอยู่ในสำนักโบราณสี่เหยียนเป็นเพราะหลี่ชิเย่ แต่เวลานี้หลังจากที่หนิวเฟิ่นให้คำสาบานเช่นนี้แล้ว นับแต่นาทีนี้เป็นต้นไปเขาคือคนของสำนักโบราณสี่เหยียนอย่างแท้จริงแล้ว

“ดี” หลี่ชิเย่พยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “เจ้าเสียสละให้กับสำนักโบราณสี่เหยียนชั่วชีวิต ข้าก็ไม่ทำให้เจ้าต้องเสียเปรียบ อนุญาตให้เจ้าถ่ายทอด “การสรฟ้าสิบแปดสลาย” ให้กับคนในเผ่าของตนได้ และสิ่งนี้คือสิ่งที่เจ้าสมควรจะได้”