ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1732

ตอนที่ 1732 ราชันซื่อตี้
จอมราชันสิบสององค์อยู่กันที่ตรงนี้ สยบด้วยชะตาฟ้าสี่สิบสาย รูปขบวนเช่นนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน และเป็นที่สะเทือนหวั่นไหวต่อจิตใจของผู้คนเหลือเกิน ในโลกนี้เกรงว่าคงยากจะมีผู้ใดกล้าที่จะต่อต้านได้ ไม่ว่าใครก็ตาม คงยากที่จะต้านทานกับสุดยอดขบวนการสังหารที่เป็นหนึ่งไม่มีสองเช่นนี้

“ใต้เท้าอีกาทมิฬ การที่ท่านถูกสังหาร ณ ที่ตรงนี้ถือว่าไม่เสียชาติเกิด นอกจากสงครามครั้งสุดท้าย ศึกล่าสังหารราชันที่เป็นศึกยิ่งใหญ่แล้ว ไม่มีศึกไหนที่มีขบวนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้อีกแล้ว ในโลกนี้คงไม่มีใครสามารถทำให้จอมราชันทั้งสิบสองต้องลงมือล้อมปราบอีกแล้ว” ราชันสวรรค์ต้าวหลงกล่าวขึ้นมาช้าๆ

จอมราชันสี่องค์มาด้วยตนเอง ส่วนจอมราชันอีกแปดองค์ต่างส่งร่างตัวแทนที่สืบทอดชะตาฟ้าสองสายมาร่วม ขบวนทัพเช่นนี้นับว่าเป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร ยากจะมีใครเสมอเหมือนนับแต่อดีตเป็นต้นมา ยกเว้นการรบครั้งสุดท้ายที่เกิดขึ้นไม่กี่ครั้ง และศึกล่าสังหารราชันในครั้งนั้นที่เป็นการสู้รบครั้งยิ่งใหญ่แล้ว คงไม่มีใครที่คุ้มค่าคู่ควรแก่การเกณฑ์คนมากมายเช่นนี้อีกแล้ว ต่อให้ราชันเซียนของเก้าแดนขึ้นมายังแดนที่สิบก็ไม่คุ้มกับการลงมือด้วยตนเองจากจอมราชันสิบสององค์!”

“พูดจนข้ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง” หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา เขายังคงไม่หวาดหวั่นแม้ต้องเผชิญกับจอมราชันถึงสิบสององค์ ยังคงพูดจาสนุกสนานว่า “บอกตามตรงนะ ข้ามีศัตรูมากมายในแดนที่สิบ แต่หากจะกล่าวว่า สามารถทำให้จอมราชันสิบกว่าคนรวมตัวกันแล้วมาลอบสังหารข้า นับว่าเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย ในแดนที่สิบ คนที่สามารถเรียกให้จอมราชันมากมายให้มาลงมือด้วยตนเองได้ก็คงมีอยู่ไม่กี่คนเท่านั้น”

ครั้นหลี่ชิเย่เอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว เผยให้เห็นรอยยิ้มเต็มใบหน้าออกมา ท่าทีเอ้อระเหยไม่สะทกสะท้านและกล่าวว่า “ผู้ที่ทำให้จอมราชันในแดนที่สิบจำนวนมากมายต้องให้เกียรตินับว่ามีอยู่ไม่มาก แม้จะกล่าวว่าผู้ยิ่งใหญ่ที่เป็นศัตรูกับข้าก็มีอยู่ไม่น้อย แต่ นับไปนับมาผู้ที่สามารถเรียกให้จอมราชันมากมายมาเช่นนี้ได้ ทั้งยังต้องการเล่นงานข้าถึงตายนั้น ดูเหมือนจะมีเพียงตาเฒ่าเฉี่ยนเท่านั้นเองแล้วหละ”

“ตาเฒ่าเฉี่ยน ข้ารู้นะว่าเจ้าอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเจ้าจะมาด้วยตนเองหรือมาด้วยร่างตัวแทน ในเมื่อมาแล้วก็แสดงตัวออกมาพบปะสหายสักหน่อย อย่าทำเป็นขี้น้อยใจหน่อยเลย” หลี่ชิเย่ถึงกับหัวเราะเสียงดังออกมา และร้องกล่าวออกไปด้วยเสียงอันดัง

“ฮึ…” จังหวะที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำ ได้ยินเสียงฮึดังขึ้น ในเวลานี้เองบนท้องฟ้าปรากฎเงาขึ้นมาสายหนึ่ง โดยที่เงาสายนี้ดูเลือนรางมาก มองเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขาได้ไม่ชัดเจน

ต่อให้ร่างเงานี้ดูเลือนรางยิ่งนัก ยากที่จะมองเห็นโฉมหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน แต่การที่เขาอยู่เหนือเก้าชั้นฟ้า เมื่อยืนอยู่ตรงนั้นแล้วเหมือนว่าเขาได้กลายเป็นผู้บงการของฟ้าดิน เหมือนว่ากลายเป็นราชาของเหล่าเทพ

จอมราชันที่อยู่ในเหตุการณ์มีองค์ไหนบ้างที่ไม่ใช่อานุภาพราชันยิ่งใหญ่ องค์ไหนบ้างที่ไม่ใช่อานุภาพราชันดั่งคลื่นยักษ์ องค์ไหนบ้างที่ไม่ใช่สยบหมื่นอาณาจักร อำนาจสยบสรรพชีวิต แต่ว่า เมื่อเทียบกับร่างเงาสายนี้แล้วล้วนแล้วแต่ดูจะเทียบกันไม่ได้!

เหมือนว่าร่างเงาที่อยู่ตรงหน้าก็คือนายของบรรดาราชัน เป็นราชาของเหล่าเทพ เหมือนว่าเขาคือผู้ที่สามารถบัญชาแดนที่สิบ สามารถบัญชาบรรดาจอมราชันเซียนหวางของสิบสามทวีปได้ทั้งหมด

“อีกา เดิมเจ้าควรจะหลบอยู่ในเก้าแดนแต่โดยดี ไม่ควรคลานขึ้นมาที่แดนสิบของพวกเรา!” เสียงของเงาสายนี้ดังก้องฟ้าดิน เปี่ยมด้วยอำนาจที่น่าเกรงขาม ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถขัดขืนได้ ภายใต้อำนาจที่น่าเกรงขามของเขาอย่าว่าแต่จักรพรรดิเทพเลย เกรงว่าแม้แต่ระดับสามารถต่อกรกับราชันเซียนซึ่งหน้าได้ก็ต้องคุกเข่าลงในทันที!

“ผ่านไปกี่ปีแล้วเนี่ย ตาเฒ่าเฉี่ยนเจ้ายังคงเหมือนเดิม” หลี่ชิเย่ถึงกับหัวเราะขึ้นมา ส่ายหน้าและกล่าวว่า “แดนที่สิบไม่ใช่บ้านของเจ้า ต่อให้ตระกูลเฉี่ยนเป็นผู้สร้างแดนที่สิบ ข้าหลี่ชิเย่อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป หรือข้าจะต้องเกรงกลัวตระกูลเฉี่ยนของเจ้าอย่างนั้นรึ?”

“ในเมื่อเจ้าคลานขึ้นมาอยู่ในแดนที่สิบของพวกเรา พวกเราได้แต่ฆ่าโดยไม่มีการยกเว้น บรรดาราชันยินดีร่วมกับข้าทำการกำจัดต้นตอของภัยพิบัติและความยุ่งยากทั้งหลาย!” ร่างเงาสายนี้มีอำนาจน่าเกรงขามยิ่งนัก เมื่อกล่าวคำๆ นี้ออกมาแล้วสะท้านไปทั่วฟ้าดิน ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของการฆ่าฟัน ภายใต้กลิ่นอายการฆ่าฟันเช่นนี้มีเพียงระดับจอมราชันที่ไม่รู้สึกหวาดกลัว ส่วนคนอื่นๆ อาจจะหัวใจวายตายกับกลิ่นอายฆ่าฟันลักษณะเช่นนี้ก็เป็นได้!

“จริงหรือนี่?” หลี่ชิเย่ถึงกับหัวเราะออกมา และกล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยว่า “พูดแบบนี้ ข้าก็ยิ่งใหญ่มากน่ะสิ สุดยอดมาก เฉี่ยนต้าวซิน เพื่อแดนที่สิบแล้วเจ้านี่เรียกได้ว่าไม่รู้จักเหน็ดรู้จักเหนื่อย เป็นศัตรูกับข้ามายุคแล้วยุคเล่า กระทั่งยอมเสี่ยงอันตรายถูกสวรรค์ลงทัณฑ์เล่นไม่เลิกกับข้า แดนที่สิบมีจอมราชันอย่างเจ้านี่ นับว่าเป็นบุญของแดนที่สิบนะเนี่ย!”

แน่นอน มันเป็นคำพูดที่เหน็บแนมฝ่ายตรงข้าม เพียงแต่ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากมายนัก สายตาที่เยือกเย็นของเขาจ้องเขม็งไปที่หลี่ชิเย่ หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น ต่อให้เป็นผู้ที่ดำรงอยู่ในระดับสามารถต่อกรกับราชันเซียนซึ่งหน้าได้คงอ่อนยวบไปนานแล้ว ภายใต้สายตาที่เยือกเย็นเช่นนี้ของเขา

เอ่ยถึงชื่อเฉี่ยนต้าวซินชื่อนี้ เกรงว่าในแดนที่สิบคงมีคนรู้จักอยู่ไม่กี่คน แต่ว่า “ราชันซื่อตี้” กลับเป็นชื่อที่มีอำนาจสยบทั่วแดนที่สิบ ชื่อนี้เรียกได้ว่าก้าวข้ามยุคที่ยาวนานมากมายุคแล้วยุคเล่า!

ชื่อของราชันซื่อตี้ใช่จะโด่งดังปราศจากผู้เทียบเทียม กระทั่งกล่าวได้ว่าร่างเงาของเขาได้ปรากฎขึ้น ณ แดนสิบในยุคที่ยาวนานมาก เขาเคยบงการสถานการณ์โดยรวมในแดนที่สิบ มีอำนาจบารมีสูงส่ง ได้รับความเคารพนับถือจากบรรดาราชันและเหล่าเทพ!

หลี่ชิเย่ยังคงเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ภายใต้สายตาที่เย็นยะเยือกของราชันซื่อตี้ ยิ้มกล่าวท่าทีเฉยเมยว่า “ตาเฒ่าเฉี่ยน ทุกครั้งที่เจ้าต้องการตามสังหารข้า เฮ่อ อย่าพูดให้มันน่าเกลียดอย่างนี้ได้หรือเปล่า เพื่อแดนสิบอะไรอย่างนั้น มันก็แค่เพื่อลูกสาวของเจ้าเท่านั้นเอง”

เมื่อหลี่ชิเย่เอ่ยถึงเรื่องนี้ สายตาของราชันซื่อตี้พลันเย็นยะเยือกยิ่งนัก แม้แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ยังต้องสยบต่อสายตาที่น่ากลัวของเขา ตกใจจนหัวหด