ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1771

ตอนที่ 1771 พนันศิลา
รัชทายาทเทียนหวงออกปากต้องการพนันกับมนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่งบนโต๊ะพนัน ทำให้หลายคนต้องมองหน้ากันและกัน แม้ว่าในร้านศิลามีผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากมาพนันศิลาอยู่แล้ว แต่กรณีของผู้บำเพ็ญตนพนันกับมนุษย์ปุถุชนธรรมดา กระทั่งถึงขั้นผู้มีฐานะเฉกเช่นรัชทายาทเทียนหวงกับมนุษย์ปุถุชนพนันกัน เรียกว่าไม่เคยปรากฏมาก่อน

“พนันรึ เจ้าจะพนันอย่างไร?” หลี่ชิเย่ถึงเผยรอยยิ้มออกมาให้เห็น เขามีวิธีการที่จะฆ่ารัชทายาทเทียนหวงให้ตายได้อยู่หมื่นพันวิธี แต่ว่า ในเมื่ออยู่ในร้านศิลาหลี่ชิเย่จึงไม่ถือสาในเรื่องฐานะอีกต่อไป ต้องการเพิ่มความสนุกสนานขึ้นในขั้นตอนของการร่อนหาของวิเศษสักนิดเท่านั้นเอง

“เห็นแก่เจ้าที่ไม่สามารถเดิมพันด้วยศิลาขมุกขมัวมูลค่าสูงได้ ข้าขอแขนคู่นั้นของเจ้าก็แล้วกัน ถ้าหากวัตถุดิบนักพรตชิ้นนี้ของเจ้าเมื่อผ่าออกมาแล้วได้ตัวอ่อนระดับศาสตราอินทนิล ถือว่าข้าแพ้ ข้าจะให้ศิลาขมุกขมัวระดับครุสัจธรรมจำนวนหนึ่งพันเม็ดกับเจ้า แต่หากว่าผ่าออกมาแล้วเป็นขาวบริสุทธิ์ เจ้ากับตัดแขนทั้งสองข้างออกมา” รัชทายาทเทียนหวงหัวเราะเสียงดัง กล่าวพลางเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ทารุณโหดร้ายออกมา

ผู้คนจำนวนมากต่างมองหน้ากันและกัน เมื่อได้ยินคำพูดของรัชทายาทเทียนหวง ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้ว่ารัชทายาทเทียนหวงจงใจเล่นงานมนุษย์ปุถุชนที่อยู่ตรงหน้าให้ถึงตาย อีกทั้งก่อนที่จะทำให้ตายขอทรมานมนุษย์ปุถุชนธรรมดาผู้นี้ให้สาสมก่อน

ศิลาขมุกขมัวระดับครุสัจธรรมจำนวนหนึ่งพันเม็ดสำหรับพวกของเสิ่นเสี่ยวซันแล้ว ถือว่าเป็นจำนวนที่ไม่น้อยเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม กล่าวสำหรับคนอย่างรัชทายาทเทียนหวงแล้วมันเป็นเพียงจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น

“ศิลาขมุกขมัวระดับครุสัจธรรมจำนวนหนึ่งพันเม็ด?” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง และกล่าวว่า “เจ้านี่สำคัญตัวเองมากเกินไปแล้ว ถ้าหากต้องการพนัน เอาเถอะ ข้าลดตัวลงมาเล่นกับเจ้าสักหน่อยก็แล้วกัน มือสองข้างพนันกับมือสองข้าง กล้าพนันหรือไม่!”

“เจ้านับเป็นตัวอะไร!” สีหน้าของรัชทายาทเทียนหวงดูน่ากลัว และกล่าวน่าเกรงขามออกมาว่า “อาศัยเจ้าที่เป็นเพียงมนุษย์ปุถุชนธรรมดา มือที่ต่ำต้อยคู่นั้นกล้ามาเทียบเคียงกับมือคู่นี้ขององค์รัชทายาทเช่นข้า”

“แล้วเจ้านับเป็นตัวอะไร?” หลี่ชิเย่ไม่ได้แสดงอาการโกรธ ยิ้มเฉยเมยและกล่าวว่า “แคว้นหงส์ฟ้าในสายตาข้ามันก็แค่รังมดรังหนึ่งเท่านั้นเอง มีเพียงมดปลวกอย่างเจ้าที่มองว่ามีความสำคัญ การลงขันพนันด้วยมือสองข้างของข้ากับมดปลวกเช่นเจ้า เป็นการให้เกียรติกับประชาขนผู้ต่ำต้อยเช่นเจ้า”

คำพูดนี้ของหลี่ชิเย่เสมือนหนึ่งตบเข้าไปที่หน้าของรัชทายาทเทียนหวงฉาดหนึ่งอย่างแรง!

“เจ้า” ไม่มีมนุษย์ปุถุชนคนไหนหาญกล้าทำให้รัชทายาทเทียนหวงต้องอับอายขายหน้าต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ ยิ่งไม้ใครกล้าสร้างความอัปยศให้กับแคว้นหงส์ฟ้าต่อหน้าผู้คนเช่นนี้ ทำให้รัชทายาทเทียนหวงพลันบังเกิดความโกรธขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

พลันที่หลี่ชิเย่พูดคำๆ นี้ออกมา ทำให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์อ้าปากค้าง ทั้งที่รู้ถึงประวัติความเป็นมาของรัชทายาทเทียนหวง แต่มนุษย์ปุถุชนผู้นี้ยังคงหาญกล้ายโสถึงเพียงนี้ ยังคงกล้าตบหน้าไปฉาดใหญ่ เป็นการไม่เห็นแคว้นหงส์ฟ้าอยู่ในสายตา เกรงว่าคงเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาที่ยโสที่สุดเท่าที่เคยพบมาในชีวิต

“ไม่กล้าพนันด้วยก็ไสหัวไปข้างๆ คนอ่อนแอเช่นนี้ไม่มีสิทธิ์มาปรากฏตัวต่อหน้าของข้า” หลี่ชิเย่ขี้คร้านจะไปมองหน้ารัชทายาทเทียนหวง กล่าวเยาะเย้ยขึ้นมา

กล่าวสำหรับรัชทายาทเทียนหวงแล้ว การถูกมนุษย์ปุถุชนคนหนึ่งมาชี้หน้าด่าว่า มันคือความอัปยศโดยแท้ เขาไม่สามารถกล้ำกลืนความอัปยศนี้เอาไว้ ดวงตาทั้งสองพลันดูน่ากลัว และเผยปณิธานการฆ่าที่น่ากลัวขึ้นมา

“ปัง” รัชทายาทเทียนหวงจัดการวางกระบี่ยาวเล่มหนึ่งบนโต๊ะพนัน กล่าวน่าเกรงขามออกมาว่า “กระบี่เล่มนี้เป็นกระบี่ระดับกษัตราสัจธรรม วางเดิมพันกับแขนสองข้างของเจ้า!”

กระบี่เล่มนี้ของรัชทายาทเทียนหวงปรากฏกลิ่นอายกษัตรายิ่งใหญ่ กระบี่เล่มนี้ของเขาล้ำค่ายิ่งนัก กระบี่เล่มนี้ของเขาคือศาสตราอินทนิล มันสร้างขึ้นโดยอาศัยตัวอ่อนศาสตราอินทนิลหลอมรวมเข้ากับโลหิตทองร้อยกลั่น แล้วผ่านการบ่มฟักโดยยอดฝีมือระดับกษัตราสัจธรรมนับร้อยปี กลิ่นอายขมุกขมัว และพลังของโลกยุคดึกดำบรรพ์ก่อนที่ฟ้าดินแยกออกเป็นสองส่วนที่บ่มฟักอยู่ภายในกระบี่น่ากลัวยิ่งนัก

“แค่ศาสตราอินทนิลระดับกษัตราสัจธรรมเล่มหนึ่งเท่านั้น แคว้นหงส์ฟ้าของเจ้าออกจะยากจนเกินไปแล้วกระมัง อยากจะได้แขนสองข้างของข้า ก็ต้องใจกล้าๆ หน่อย ลงมือใจถึงหน่อย คนยากจนเช่นนี้ข้ารังเกียจด้วยซ้ำ” หลี่ชิเย่กล่าวด้วยท่าทีเรียบเฉยกระทั่งไม่ได้เลิกหนังตาด้วยซ้ำ

ใบหน้าของรัชทายาทเทียนหวงพลันแดงก่ำขึ้นมทันที เมื่อถูกหลี่ชิเย่ว่าเข้านั่น แม้รู้อยู่เต็มอกว่ามันเป็นวิธีการยั่วยุของมนุษย์ปุถุชน แต่ว่า เขากล้ำกลืนความอัปยศไว้ไม่ได้

เสียงดัง “ปัง” รัชทายาทเทียนหวงโยนถุงจักรวาลใบหนึ่งลงบนโต๊ะ กล่าวน่าเกรงขามว่า “ในถุงนี้มีศิลาขมุกขมัวระดับกษัตราสัจธรรมอยู่หนึ่งแสนเม็ด ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นศิลาขมุกขมัวชั้นดี ซื้อชีวิตสุนัขของเจ้าได้เหลือเฟือ กล้าพนันหรือไม่?”

รัชทายาทเทียนหวงพลันลงมือด้วยการโยนศิลาขมุกขมัวระดับกษัตราสัจธรรมหนึ่งแสนเม็ด ซึ่งสร้างความฮือฮาขึ้นไม่น้อยบ พวกของเสิ่นเสี่ยวซันต่างตกใจยิ่งนัก การลงมือของรัชทายาทสายสำนักราชันเซียนย่อมแตกต่างและสร้างความตื่นตระหนก เกรงว่าศิลาขมุกขมัวระดับกษัตราสัจธรรมจำนวนหนึ่งแสนเม็ดนี้ สำนักต้นไม้เหล็กทุกหม้อข้าวขายก็เอาออกมาไม่ได้

ความจริง ศิลาขมุกขมัวระดับกษัตราสัจธรรมหนึ่งแสนเม็ดกล่าวสำหรับผู้บำเพ็ญตนแล้ว ก็เป็นจำนวนไม่น้อยเหมือนกัน หากเป็นแค่มือสองข้างของมนุษย์ปุถุชนธรรมดามันไม่ได้คุ้มกับราคาขนาดนี้อยู่แล้ว

แต่ทว่า รัชทายาทเทียนหวงเป็นผู้ริเริ่มต้องการพนันกับแขนสองข้างของหลี่ชิเย่ ขณะที่รัชทายาทเทียนหวงกลับไม่ต้องการนำแขนสองข้างของตนมาเดิมพันด้วย ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การที่หลี่ชิเย่ออกปากต่อรองด้วยมูลค่าสูงก็เป็นเรื่องปรกติ เว้นแต่ว่ารัชทายาทเทียนหวงสามารถกล้ำกลืนความอัปยศนี้ได้ และยกเลิกการพนันครั้งนี้เสีย

แต่ด้วยฐานะเช่นรัชทายาทเทียนหวง เขาริเริ่มเสนอให้มีการพนัน หากถอยกลางคันก็ต้องถูกผู้คนเยาะเย้ย ดังนั้น ต่อให้รัชทายาทเทียนหวงแม้รู้ดีว่าแขนสองข้างของมนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่งไม่คุ้มค่ามากมายเช่นนี้เขาก็ต้องยอม

“น้อยไปนิด เอาศาสตราวุธเต๋าที่ดูได้ลงมาอีกสักชิ้น” หลี่ชิเย่ขี้คร้านจะมองดูสักครั้งด้วยซ้ำ กล่าวเรียบเฉยว่า “ลงศาสตราวุธเต๋าระดับธรรมมังสัจธรรมมาอีกสักเล่ม ข้าก็จะเอาแขนสองข้างมาพนันกับเจ้า”

“ตกลง” สีหน้าของรัชทายาทเทียนหวงดูไม่ดี “ปัง” โล่ถูกโยนลงบนโต๊ะพนัน และกล่าวด้วยน้ำเสียงน่าเกรงขามว่า “โล่ศาสตราอินทนิลระดับธรรมมังสัจธรรมโล่หนึ่งเพียงพอที่จะเอาชีวิตสุนักของเจ้า!”