ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1842

ตอนที่ 1842 ลูกบอลยักษ์ที่กลิ้งเข้ามา
“ตูม…ตูม…ตูม…” ลูกบอลขนาดยักษ์มีการสั่นไหวเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งที่สั่นไหวมันก็จะขยายขนาดของมันให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ขณะที่น้ำหนักก็สูงขึ้นตามไปด้วย

เมื่อลูกบอลขนาดยักษ์เกิดการสั่นไหวจนถึงระดับหนึ่งแล้ว หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่งและเอ่ยขึ้นมาว่า “ไปเถอะ…”

“ตูม ตูม ตูม…” ทันใดนั้นเอง ลูกบอลขนาดยักษ์ได้เพิ่มความเร็วในการหมุนขึ้นอย่างรวดเร็ว พุ่งตรงไปยังพื้นที่บรรพชนที่เป็นแกนกลางสำคัญด้วยความเร็วที่สุดจะเปรียบเปรยได้

ขณะที่บริเวณพื้นที่บรรพชนที่เป็นแกนกลางสำคัญก็ปรากฏแนวป้องกันขึ้นมาเป็นชั้นๆ จากการที่ระดับบรรพบุรุษของตระกูลขุนนางโบราณตงกงได้ทำการถ่ายทอดพลังขมุกขมัว และพลังของโลกดึกดำบรรพ์จำนวนมากเข้าไปในค่ายกลป้องกันแล้วนั้น แนวป้องกันแต่ละชั้นกลับกลายเป็นแวววาวเจิดจ้ามาก แลดูละลานตายิ่งนัก และมีความแข็งแกร่งมากทีเดียว แนวป้องกันทุกๆ ชั้นล้วนแล้วแต่ปรากฏเป็นอักขระยันต์ที่ได้รับการเคารพสูงสุด ล้วนแล้วแต่เกิดจากการปลุกเสกลงยันต์ของบรรพบุรุษแต่ละรุ่นที่ผ่านมา ต่อให้กาลเวลาได้ผ่านไปยุคแล้วยุคเล่า พลังลักษณะเช่นนี้ยังคงยิ่งนานวันยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

“ตูม…ตูม…ตูม…” ท่ามกลางเสียงที่ดังตูมตาม ลูกบอลขนาดยักษ์ที่กลิ้งผ่านซากปรักหักพังนั้นได้บดขยี้จนกลายเป็นร่องลึกขึ้นมา เมื่อมันทำความเร็วจนถึงระดับหนึ่งแล้ว มันเริ่มยกตัวลอยขึ้นจากพื้นดิน และพุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายมันได้กลับกลายเป็นเหมือนดั่งลูกอุกาบาตขนาดยักษ์ลูกหนึ่งที่พุ่งชนเข้าไปยังพื้นที่บรรพชนที่เป็นแกนกลางสำคัญนั่น

ในขณะนี้ บรรดาศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณตงกงที่หนีออกมาได้ต่างรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน ศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณตงกงจำนวนไม่น้อยต้องป้องปากของตนเอาไว้ ด้วยเกรงว่าจะร้องเสียงแหลมดังออกมา

เสียง “ตูม…” ดังสนั่นขึ้นมา พริบตาเดียวนี้เอง ฟ้าดินได้สั่นไหวทีหนึ่ง เสียงวัตถุพุ่งชนได้สะเทือนถึงแก้วหูของทุกคน ทุกคนต่างรู้สึกเหมือนพื้นปฐพีถูกพุ่งชนจนจมลงอย่างนั้น

ทุกคนต่างมองเห็นลูกบอลขนาดยักษ์ที่พุ่งชนเข้าไปยังแนวป้องกันของพื้นที่บรรพชนที่เป็นแกนกลางสำคัญนั่น โดยที่แนวป้องกันแต่ละชั้นถูกชนกระแทกเข้าไปจนมันยุบลงไปอย่างเหลือเชื่อ และรอยที่บุ๋มยุบลงไปนั้นได้ยุบจนถึงขีดสุดของมันแล้ว ขาดอีกเพียงนิดเดียวก็จะถึงส่วนที่เป็นภูเขาที่อยู่ในพื้นที่บรรพชนที่เป็นแกนกลางสำคัญนั้นแล้ว

แม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม ภายใต้ความพยายามอย่างสุดความสามารถของบรรพบุรุษบรรดาศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณตงกง อักขระยันต์บนแนวป้องกันต่างๆ ได้สำแดงอานุภาพจนถึงขีดสูงสุด มันพวยพุ่งประกายที่เจิดจ้าออกมา พลังที่เนิ่นนานคล้ายดั่งน้ำทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาลเข้าขวางการโจมตีของลูกบอลขนาดยักษ์เอาไว้

เสียง “ปัง…” ดังขึ้น ท้ายที่สุด ลูกบอลขนาดยักษ์กลับเป็นฝ่ายที่ถูกแนวป้องกันแต่ละชั้นของตระกูลขุนนางโบราณตงกงเด้งกระดอนกลับออกไป ได้ยินเสียงดัง “ฟ่าวว” ลูกบอลขนาดยักษ์พลันถูกเด้งกระดอนออกไปจากเมืองสวรรค์นอกอาณาจักร และหายไปบนท้องฟ้าที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตาในฉับพลัน

“เย…” บรรดาศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณตงกงที่อกสั่นขวัญแขวนต่างร้องออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุด แนวป้องกันของพื้นที่บรรพชนที่เป็นแกนกลางสำคัญยังคงขวางอานุภาพของลูกบอลขนาดยักษ์ลูกนี้เอาไว้ได้

ในที่สุด ได้ทำให้บรรดาศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณตงกงต่างหายใจด้วยความโล่งอก จิตใจที่เป็นกังวลเริ่มปล่อยวางได้บ้างแล้ว นี่เป็นการบ่งบอกว่าตระกูลขุนนางโบราณตงกงของพวกเขายังคงมีความสามารถเผชิญกับวิกฤตได้เหมือนกัน ก่อนหน้านั้น ตระกูลขุนนางโบราณตงกงของพวกเขาถูกทำลายไปภายในระยะเวลาอันสั้น ภายใต้พลังทำลายอย่างรุนแรง ตระกูลขุนนางโบราณตงกงของพวกเขากลายเป็นสุดจะต้านทานอะไรได้ ซึ่งทำลายความเชื่อมั่นบรรดาศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณตงกงอย่างรุนแรง

เวลานี้สามารถต้านลูกบอลขนาดยักษ์ลูกนั้นเอาไว้ได้ ในที่สุด ทำให้หัวใจที่แตกสลายของบรรดาศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณตงกงสามารถเก็บเอาความเชื่อมั่นที่แตกละเอียดนั้นขึ้นมาได้บ้างอย่างเงียบๆ

แม้แต่บรรดาผู้บำเพ็ญตนรุ่นอาวุโสจำนวนมากที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ ก็ไม่อาจไม่ยอมรับและกล่าวว่า “จะอย่างไรเสียตระกูลขุนนางโบราณตงกงก็คือสายสำนักราชันเซียน อย่างไรเสียก็มีธาตุแท้ภายในอยู่บ้าง”

“หลี่ชิเย่ ตระกูลขุนนางโบราณตงกงของพวก พวกเราก็ไม่ใช่จะมารังแกกันได้ง่ายๆ” ในเวลานี้ ตงกงเจิ้งได้ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง เขาร้องกล่าวด้วยเสียงอันดังว่า บรรพบุรุษจอมเทพของพวกเราให้ข้าแจ้งให้เจ้าทราบว่า หากรามือในตอนนี้ยังทัน มิฉะนั้นจะทำร้ายเจ้าเองในที่สุด”

คำพูดของตงกงเจิ้งทำให้ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากที่ยืนดูเหตุการณ์ในระยะห่างไกลต่างมองหน้ากันและกัน ทุกคนล้วนแล้วแต่เข้าใจว่านี่เป็นการสร้างสถานการณ์ลวง เนื่องจากทุกคนต่างรู้ว่าจอมเทพกงเฉิงซึ่งเป็นจอมเทพองค์สุดท้ายของตระกูลขุนนางโบราณตงกง หลังจากถูกจอมเทพท่าซิงสังหารไปแล้วก็ไม่ได้มีจอมเทพอีกเลย เวลานี้กลับบอกว่าจอมเทพที่เป็นบรรพบุรุษของพวกเขาให้มาถ่ายทอดคำพูดต่อหลี่ชิเย่นั้น ผู้คนจำนวนมากจึงมองว่าเป็นการสร้างสถานการณ์ข่มขวัญตบตาของตงกงเจิ้ง เพียงต้องการอาศัยชื่อของจอมเทพมาทำให้หลี่ชิเย่ต้องตกใจและหนีไปเท่านั้นเอง

“หนังสนุกๆ เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง ทำไม่ต้องเลิก ลูกบอลมาแล้ว เตรียมการป้องกันให้ดีหละ” หลี่ชิเย่ไม่หวั่นไหว ยิ้มจางๆ และกล่าวขึ้นมา

คำพูดของหลี่ชิเย่ทำเอาตงกงเจิ้งตกใจสุดขีด เขาแหงนมองไปบนท้องฟ้าทันที! ร้องตะโกนออกมาว่า “ป้องกัน ป้องกันเต็มที่!”

ในเวลานี้เอง ท้องฟ้าพลันมืดคลิ้มขึ้นมา ทำเอาทุกคนตกใจหนักมาก บนท้องฟ้าปรากฎเป็นดาวเคราะห์ที่ใหญ่โตมโหฬารพุ่งชนเข้ามา แต่ ไม่ นั่นไม่ใช่ดาวเคราะห์อะไร เป็นลูกบอลลูกนั้นที่เพิ่งจะถูกเด้งขึ้นไปบนท้องฟ้าลูกนั้นนั่นเอง

ในเวลานี้ ลูกบอลลูกนี้ได้กลับกลายเป็นมีขนาดที่ใหญ่โตสุดจะจินตนาการไปแล้ว ด้วยลูกบอลที่ใหญ่โตเช่นนี้พุ่งชนเข้ามา เท่ากับต้องการชนเมืองสวรรค์นอกอาณาจักรจนแหลกลาญ ควรจะรู้ว่า ตัวของเมืองสวรรค์นอกอาณาจักรถูกสร้างขึ้นบนดาวเคราะห์ที่ใหญ่โตมหึมาดวงหนึ่ง

“โอ้แม่จ๋า…” ครั้นมองเห็นเงาทมึนขนาดยักษ์ที่ปกคลุมเมืองสวรรค์นอกอาณาจักร ทำเอาผู้คนจำนวนมากรู้สึกตกอกตกใจจนเข่าอ่อน ไม่รู้มีผู้คนจำนวนเท่าไรที่หันหลังออกวิ่งไปทันที ไปให้ไกลจากบริเวณนี้ เพื่อป้องกันการถูกลูกหลง

“ตูม…ตูม…ตูม…” บังงเกิดเสียงดังสนั่น เมื่อลูกบอลขนาดยักษ์ปราศจากผู้เทียบเทียมใกล้จะพุ่งชนเข้ามาถึงนั้น บนท้องฟ้าที่อยู่ห่างไกลออกไปเพิ่งจะมีเสียงดังตูมตามตามมา ย่อมสามารถจินตนาการได้ว่า ลูกบอลขนาดยักษ์ลูกนี้มีความเร็วที่รวดเร็วถึงเพียงใดแล้ว

เสียง “ปัง…” ดังสนั่น เมืองสวรรค์นอกอาณาจักรเสมือนหนึ่งถูกทำให้สะเทือนหวั่นไหวเสมือนหนึ่งถูกพุ่งชนจนปลิวออกไปไกลหลายสิบล้านกิโลเมตร เหมือนจากท้องฟ้าด้านนี้กระเด็นไปอยู่ท้องฟ้าอีกด้านหนึ่งอย่างนั้น