ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1933

หลี่ชิเย่จ้องมองดูจอมราชันทั้งสี่ของตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวัง ยิ้มเฉยเมยและกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ที่ข้ามาครั้งนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องราวใหญ่โตอะไรนัก แค่ต้องการมอบผลประโยชน์ให้พวกเจ้าสักเล็กน้อย ไม่รู้สินะว่าพวกเจ้าอยากจะร่ำรวยกันหรือไม่”

พลันที่หลี่ชิเย่ได้พูดคำๆ นี้ออกมา ทำให้พวกของราชันสวรรค์จ้านหวังทั้งสี่คนต่างมองตากันและกัน ในเวลานี้พวกเขาต่างมีท่าทีที่แสดงออกถึงความแปลกใจ

ยังไม่ต้องพูดถึงคำพูดที่ออกจากปากของผู้ดำรงอยู่ในฐานะอีกาทมิฬที่ว่า “ไม่มีเรื่องใหญ่โตอะไร” มันช่างเป็นเรื่องที่ใหญ่ชนิดฟ้าถล่มแน่ หรือแม้แต่ “อยากจะร่ำรวยกันหรือไม่” ก็สามารถทำให้ผู้คนต้องบังเกิดความคิดหลายอย่างผุดขึ้นมาไม่ขาดสาย

สมควรทราบว่า การบรรลุเป็นจอมราชันย่อมได้ครอบครองทรัพยากรที่สมบูรณ์ยิ่ง อยากได้ของวิเศษก็จะได้ อยากได้เหมืองแร่เซียนก็ได้ครอบครองเหมืองแร่เซียน สิ่งที่จอมราชันเซียนหวังมีอยู่ในครอบครองนั้นใช่ว่ายอดฝีมือคนอื่นๆ สามารถเทียบเคียงได้ หรือแม้กระทั่งระดับจอมเทพก็เทียบกันไม่ติด

อาจกล่าวได้ว่า จอมราชันเซียนหวังทุกองค์ล้วนแล้วแต่ร่ำรวยมหาศาล เวลานี้หลี่ชิเย่กลับถามพวกเขาว่าอยากร่ำรวยกันหรือไม่ มันคือคำพูดที่เปี่ยมด้วยความเย้ายวนใจอย่างแน่นอน

ถ้าหากเป็นคนอื่นถามพวกราชันสวรรค์จ้านหวังว่าอยากจะร่ำรวยกันหรือไม่ เกรงว่าแม้แต่พวกราชันสวรรค์จ้านหวังเองก็อยากจะหัวเราะออกมา แต่ว่า เมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปากของอีกาทมิฬ พวกของราชันสวรรค์จ้านหวังกลับไม่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าขำแม้แต่น้อย

“ไม่ทราบคำว่าร่ำรวยที่ท่านปรมาจารย์พูดมานั้นหมายถึงเรื่องอะไรกัน?” ราชันสวรรค์จ้านหวังเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ขอท่านปรมาจารย์ได้โปรดไขข้อปริศนาด้วย”

“ไม่มีอะไร” หลี่ชิเย่พูดด้วยท่าทีเรียบเฉยว่า “มันก็แค่เป็นขุมทรัพย์ของเศษยุคสมัยที่ไม่สมประกอบของยุคก่อนเท่านั้นเอง ในฐานะที่เป็นจอมราชันของตระกูลขุนนางโบราณเก่าแก่ แม้ว่าขุมทรัพย์ของพวกเจ้าอุดมสมบูรณ์มาก แต่ข้าเชื่อว่าขุมทรัพย์ของพวกเจ้าอย่างไรเสียก็เทียบไม่ได้กับขุมทรัพย์ของยุคสมัยก่อน ต่อให้เป็นขุมทรัพย์ของยุคสมัยที่เศษเสี้ยวและไม่สมประกอบก็ตาม!”

คำพูดนี้ของหลี่ชิเย่ที่พูดออกมา พลันทำให้จิตใจของจอมราชันทั้งสี่ของตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังหวั่นไหวขึ้นมาทันที แม้ว่าพวกเขาจะเป็นจอมราชันปราศจากผู้ต่อกรก็ตาม ยังคงสะเทือนอยู่ในใจ พวกเขารู้ว่ามันบ่งบอกถึงสิ่งใด มันจะต้องเป็นเรื่องที่สะเทือนฟ้าดินแน่นอน

“ท่านปรมาจารย์หมายถึงไกลกันดารรึ?” ราชันสวรรค์จ้านซัวเอ่ยขึ้นมาช้าๆ

หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเมินเฉยว่า “ยกเว้นไกลกันดารแล้ว ยังมีสถานที่แห่งใดอีกเล่า? ข้าเชื่อว่าในใจของพวกเจ้าก็เข้าใจเป็นอย่างดี กี่ปีมาแล้ว อย่าว่าแต่จอมราชันของเผ่าสวรรค์พวกเจ้า เผ่าเทพ เผ่ามาร เผ่าสวรรค์รวมทั้งร้อยชาติพันธุ์ มีจอมราชันเซียนหวังเผ่าพันธุ์ไหนบ้างที่ไม่อยากได้ของที่อยู่ในไกลกันดารมาก่อนเล่า?”

คำพูดของหลี่ชิเย่ทำเอาจอมราชันทั้งสี่ของตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังถึงกับมองตากันและกัน ในสายตาของคนอื่นไกลกันดารคือสถานที่ที่อันตรายอย่างยิ่ง แต่ในสายตาของจอมราชันเซียนหวังมันคือขุมทรัพย์ที่ยอดเยี่ยมมาก เป็นขุมทรัพย์ที่สะเทือนโลกายิ่ง แม้แต่ผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะจอมราชันเซียนหวังเช่นพวกเขาก็ต้องหวั่นไหวต่อขุมทรัพย์ของไกลกันดารเช่นกัน

“ท่านปรมาจารย์ขึ้นชื่อว่าไร้ผู้เทียบเทียม แต่ว่า หากไกลกันดารสามารถบุกยึดได้ง่ายดายเช่นนั้นคงไม่เรียกว่าเป็นไกลกันดารแล้วหละ นับแต่อดีตถึงปัจจุบัน เคยมีผู้ที่บุกตีไกลกันดารมาเท่าไร แต่มีใครบ้างที่ทำได้สำเร็จอย่างแท้จริง?” ในเวลานี้ จอมราชันตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังที่นั่งอยู่ประจำทิศเหนือได้พูดขึ้นมาช้าๆ

“ถูกต้อง ไม่มีใครสามารถจับกุมตัวผู้ยิ่งใหญ่นั่นเอาไว้ได้” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “แต่ ในเมื่อข้ากล้าพูดออกมา ข้าก็มีความมั่นใจว่าจะจับกุมตัวเขาได้ พวกเจ้าคิดว่าอีกาทมิฬอย่างข้าจะคุยโม้หรือไม่?”

“เรื่องนี้ใช่ว่าพวกข้ากำลังสงสัยในความปราศจากผู้ต่อกรของท่านปรมาจารย์” ราชันสวรรค์ซั่วเทียนกล่าวอย่างช้าๆ ว่า “เพียงแต่ หนทางนี้ไม่ง่ายนัก หากว่าราชันเซียนหมิงเหริน ราชันเซียนฉวี่เจินและเหล่าราชันต่างๆ ยังอยู่ โอกาสที่ท่านปรมาจารย์จะชนะก็จะสูงมากขึ้น เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว”

“ไม่มีอะไรแตกต่าง” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “อดีตเป็นเช่นนี้ ปัจจุบันก็เป็นเช่นนี้ ข้าจะยึดไกลกันดารเอาไว้ อดีตสามารถยึดได้ เวลานี้ก็ยึดได้เช่นกัน เพียงแต่ข้ายินดีจะจ่ายค่าตอบแทนเช่นนี้หรือไม่ เพียงแต่ข้ายินดีเสียสละหรือไม่เท่านั้น!”

คำพูดของหลี่ชิเย่ทำเอาจอมราชันทั้งสี่ของตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังถึงกับหวั่นไหวในใจ พริบตาเดียวนี้เอง พวกเขารับรู้ถึงอะไรอย่างหนึ่ง

“ท่านปรมาจารย์เลือกพวกเรา ทำให้พวกเรารู้สึกตื่นตะลึงเพราะได้รับความเมตตาที่ไม่คาดคิดมาก่อน” ราชันสวรรค์จ้านหวังที่เป็นผู้ก่อตั้งตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังพูดขึ้นมาช้าๆ

หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “พูดไปพูดมา พวกเจ้ายังคงไม่เชื่อข้า รู้สึกว่าในนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล ดูท่าในใจของพวกเจ้ายังคงมีอคติกับข้านะเนี่ย”

“อคติน่ะไม่กล้า” ราชันสวรรค์จ้านหวังกล่าวว่า “พวกเราสามารถเชื่อใจท่านปรมาจารย์ได้ แม้ว่าพวกเรากับท่านปรมาจารย์อยู่กันคนละฝ่าย แต่ว่าท่านปรมาจารย์เป็นผู้ที่รักษาคำพูด ท่านปรมาจารย์ยังไม่ถึงกับวางแผนให้ร้ายพวกเรา ตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังของข้ายังไม่เข้าตาท่านปรมาจารย์ หากท่านปรมาจารย์ต้องการทำลายตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังของข้าจริง เกรงว่าอาศัยเพียงแค่โองการฉบับเดียวก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาวางแผนให้ร้ายเช่นนี้”

“ข้ากลับอยากจะฟังข้อกังวลของพวกเจ้า” หลี่ชิเย่หัวเราะนิดหนึ่ง รู้ว่าในใจของราชันสวรรค์จ้านหวังคิดอะไรอยู่

“ข้อกังวลหน่ะมีอยู่” ราชันสวรรค์จ้านหวังเอ่ยขึ้นมาช้าๆ ว่า “ไม่มีใครรู้ชัดว่าขุมทรัพย์ของไกลกันดารมีอะไรบ้าง ภายในขุมทรัพย์อาจมีอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุคอยู่ชิ้นหนึ่งก็เป็นได้!”

ไกลกันดารเป็นสถานที่ที่พิเศษมาก มันคือเศษของยุคสมัยที่ไม่สมบูรณ์ซึ่งยังคงหลงเหลืออยู่ ในแดนแห่งการสืบค้นมีสถานที่เช่นนี้อยู่หลายแห่ง เฉกเช่นฝอเหย่ก็คือเศษของยุคสมัยที่ไม่สมบูรณ์ซึ่งยังคงหลงเหลืออยู่

แต่ว่า เฉกเช่นผู้ยิ่งใหญ่แต่ละองค์ที่โชคดีและสามารถมีชีวิตรอดท่ามกลางไกลกันดารที่เป็นยุคสมัยเช่นนี้นับว่ามีอยู่ไม่มาก และหาได้ยากจริงๆ