ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1961

ในขณะที่ทุกคนกำลังสะเทือนหวั่นไหวอยู่นั้น เสียง “แว้งค์…” ดังขึ้น มองเห็นเพียงประกายเซียนที่วูบวาบขึ้นมากะทันหัน มองเห็นประเซียนดังกล่าวพลันดูดเอาเลือดสดๆ ของราชันมารเซ่าเจี้ยนที่เป็นจอมราชันเซียนหวังทั้งสี่กับพวกของจอมเทพมังกรหลวงที่เป็นจอมเทพทั้งเก้าเข้ามา

นาทีนี้ได้ยินเสียง “แว้งค์ แว้งค์ แวงค์” ดังขึ้น ประกายเซียนได้บานเบ่งออกมาเป็นระลอก ภายในระยะเวลาอันสั้น ประกายเซียนได้ถักทอเข้าด้วยกันจนสุดท้ายกลายเป็นดอกบัวเซียนดอกหนึ่ง

กลีบดอกแต่ละกลีบของดอกบัวเบ่งบานออกมา ส่งเปลวเพลิงเซียนจางๆ วูบวาบ ดอกบัวเซียนลักษณะเช่นนี้แลดูคล้ายเป็นจินตภาพ การได้มองเห็นดอกบัวเซียนทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนว่าตนเองได้ไปอยู่ที่แดนเซียนทันทีอย่างนั้น โดยเฉพาะยามที่ดอกบัวเซียนส่งเปลวเพลิงเซียนออกมานั้น รู้สึกได้ว่าตนเองเหมือนอาบเอิบอยู่ท่ามกลางประกายเซียน ทำให้เกิดความรู้สึกว่าตนเองได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างสิ้นเชิง

“ปุ ปุ ปุ…” ในเวลานี้ เปลวเพลิงเซียนที่วูบวาบออกมาจากดอกบัวเซียน กลับกลายเป็นสายๆ แทรกตัวเข้าไปในเลือดสดๆ ดังกล่าวอย่างต่อเนื่อง ทำการเผาและกลั่นเลือดสดๆ ดังกล่าว

“นี่เขาจะทำอะไร?” มีผู้ที่ไม่เข้าใจในความลี้ลับมหัศจรรย์ เมื่อมองเห็นดอกบัวเซียนที่มีเปลวเพลิงเซียนวูบวาบถึงกับเผาและหลอมกลั่นเลือดสดๆ นั้นอยู่ และเอ่ยถามขึ้นมา

“เลือดราชันของจอมราชัน เลือดเทพของจอมเทพ ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นของที่ประเมินค่าไม่ได้ จอมราชันสี่องค์ จอมเทพเก้าคน ถ้าหากนำเอาเลือดสดๆ ของพวกเขามาหลอมกลั่นจนเป็นแก่น มันช่างเป็นสิ่งที่ล้ำค่าเพียงใด มันคือสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้เลยนะเนี่ย ในโลกนี้ยังจะมีสิ่งใดสามารถเทียบเทียมกับมันได้รึ?” ระดับจอมเทพผู้หนึ่งมองดูภาพที่อยู่ตรงหน้าแล้วกล่าวขึ้นมาช้าๆ

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่รู้สึกสั่นเทาภายในใจ เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้ว มันก็จริง เลือดราชันของจอมราชัน และเลือดเทพของจอมเทพมันช่างล้ำค่าเสียจริง เลือดสดๆ บ่อหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าคือเลือดสดๆ ของจอมเทพเก้าคน และจอมราชันสี่องค์ หากทำการหลอมกลั่นให้เป็นเลือดแก่น มันจะล้ำค่าเช่นใด ไม่แน่นัก หากดื่มเอาเลือดแก่นเช่นนี้เข้าไปแล้ว สามารถลอยขึ้นสวรรค์ได้

“แว้งค์ แว้งค์ แว้งค์” ในขณะนี้ดอกบัวเซียนปรากฎเปลวเพลิงเซียนวูบวาบรุนแรงกว่าเดิมอีก อาศัยพลังที่ลี้ลับมหัศจรรย์และระดับความร้อนที่ได้ที่มากที่สุด ทำการหลอมกลั่นเลือดสดๆ บ่อนั้น

จากเปลวเพลิงเซียนที่ทำการหลอมกลั่นครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เลือดสดๆ ทั้งบ่อหลอมประสานเข้าเป็นเนื้อเดียวกันทั้งหมด จากการหลอมกลั่นครั้งแล้วครั้งเล่า เลือดสดๆ บ่อนี้ถึงกับแผ่รัศมีเป็นสีของอำพันออกมา

“ปุ…” เสียงหนึ่งดังขึ้น ท้ายที่สุด ดอกบัวเซียนได้หายไป เปลวเพลิงเซียนถูกเก็บงำขึ้น เลือดสดๆ บ่อหนึ่งถูกหลอมกลั่นสำเร็จแล้ว

นาทีนี้ เลือดเซียนบ่อนี้ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของสัจธรรม อีกทั้งสัจธรรมดังกล่าวยังมีความโบราณและดั้งเดิม เหมือนว่าสัจธรรมเช่นนี้ไม่เคยมีการเปิดใช้มาก่อน เหมือนหนึ่งเป็นพลังสัจธรรมที่ทรงพลังและเก่าแก่โบราณมากที่สุดของโลกที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้

“แว้งค์…แว้งค์…แว้งค์…” เสียงที่เบามากๆ เสียงหนึ่งดังขึ้น มองเห็นเลือดเซียนที่ปลดปล่อยประกายเซียนออกมาอย่างต่อเนื่อง โดยประกายเซียนดังกล่าวความใสและเป็นประกายงดงาม เป็นที่ต้องใจยิ่งนัก โดยปรากฏสัจธรรมที่เป็นแก่นแท้บริสุทธิ์กระโดดโลดเต้นอยู่ท่ามกลางประกายเซียนนี้ เหมือนว่าด้านในนั้นได้แบกรับสัจธรรมเป็นล้านล้านอย่างนั้น

ในเวลานี้ เลือดเซียนบ่อนี้ปรากฏกลิ่นอายขมุกขมัวที่ไม่มีสิ้นสุดตลบอบอวล ภายในระยะเวลาอันสั้น กลิ่นอายขมุกขมัวก็ปกคลุมเต็มพื้นที่และหมื่นอาณาจักร

เลือดเซียนบ่อนี้ได้ส่งกลิ่นหอมจางๆ ออกมา เมื่อผู้คนได้สูดดมกลิ่นหอมที่จางๆ นี้เข้าไป พลันทำให้รู้สึกเหมือนอิ่มอกอิ่มใจตัวเบาหวิว ผู้คนจำนวนมากที่ได้สูดดมกลิ่นหอมนี้แล้ว พลันบัง

เกิดเสียง “แว้งค์” ปรากฏว่าทั่วทั้งร่างของตนถึงกับเปล่งประกายเซียนออกมา จากนั้นเปล่งสุดยอดสัจธรรมออกมา และสัจธรรมของตนก็สอดประสานเข้าด้วยกัน ทำให้ผู้คนจำนวนมากเข้าใจไปเองว่าตัวเองจะได้ลอยขึ้นไปบนสวรรค์แล้ว

“ของดีนะเนี่ย หากได้ดื่มเลือดเซียนนี้เข้าไป ชีวิตนี้ต่อให้ไม่เป็นอมตะก็ต้องได้รับประโยชน์ไม่มีสิ้นสุดตลอดไป” จอมเทพผู้หนึ่งมองดูเลือดเซียนบ่อนี้แล้วถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ และพึมพำออกมา

“ได้ดื่มเลือดเซียนนี้แล้ว ข้าจะได้เป็นจอมราชันใช่หรือไม่” ยอดฝีมือที่มองเห็นเลือดเซียนบ่อนี้จากระยะห่างไกลแล้วถึงกับน้ำลายแทบหก อยากจะดื่มสักอึกให้มันรู้แล้วรู้รอดไปจะได้หรือไม่

“ของดี” แม้แต่จอมราชันเซียนหวังที่ได้เห็นเลือดเซียนบ่อนี้แล้ว ถึงกับปลงอนิจจังและทอดถอนใจออกมา

ต่อให้เป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลย เมื่อได้เห็นเลือดราชันบ่อนี้แล้ว ก็รู้ว่านี่คือสิ่งที่หาได้ยากยิ่งในโลก เกรงว่าคงยากจะเปรียบเปรยด้วยตัวอักษรถึงความล้ำค่าของมัน

แม้ว่าผู้คนจำนวนมากต่างก็อยากได้มันมาก แม้แต่ระดับจอมเทพก็อดที่จะน้ำลายไหลยืดไม่ได้ จอมราชันเองก็อดที่จะกลืนน้ำลายตลอดเวลา แต่ว่า นาทีนี้เวลานี้ทุกคนทำได้แค่มองดูให้หายอยากเท่นั้นเอง ไม่มีใครกล้าเข้าไปแย่งเลือดเซียนบ่อนี้

กองกำลังนกหวีดน้อยและอัศวินมังกรหลวงก็คือตัวอย่างให้ได้เห็น ถ้าหากในเวลานี้ยังมีผู้ที่ไม่รู้จักคำว่าตายไปแย่งชิงเลือดเซียนบ่อนี้หละก็ ไม่แน่นักพวกเขาอาจจะกลายเป็นเลือดเซียนที่อยู่ในบ่อนี้

“โครม…โครม…โครม…” นาทีนี้เอง หลายๆ แห่งในไกลกันดารพลันปรากฏกลิ่นอายมารรุนแรง จากนั้นตามมาด้วยเสียงดัง “ตูม ตูม ตูม” ที่ดังสนั่นหวั่นไหว กลิ่นอายมารได้ตลบอบอวลท่ามกลางฟ้าดิน ทั่วทั้งไกลกันดารล้วนแล้วแต่ถูกกลิ่นอายมารครอบคลุมเอาไว้

ท่ามกลางความมืด ได้ยินเสียงดัง “ปุ ปุ ปุ” เป็นเสียงที่แผ่วเบามากดังขึ้นมา ผู้ยิ่งใหญ่แต่ละคนที่หลับไหลอยู่ได้ลืมตาทั้งสองขึ้นมาอย่างช้าๆ

ท่ามกลางกลิ่นอายมารที่ดั่งคลื่นทะเลปรากฏร่างเงาที่ใหญ่โตแต่ละคนขึ้นมา แม้ว่าผู้ยิ่งใหญ่แต่ละคนยังคงแอบซ่อนตัวอยู่ในความมืดมิด แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ผู้ยิ่งใหญ่แต่ละคนเหล่านี้ถูกทำให้ตกใจตื่นขึ้นมาแล้ว

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนบางคนยังคงมึนงงอยู่ ไม่รู้ว่าได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

“แย่แล้ว…” มีจอมเทพที่รู้สึกผวา สีหน้าแปรเปลี่ยนไปมากทีเดียว รีบเร่งพาศิษย์ในสำนักถอนตัวทันที

แต่ว่า นาทีนี้กลับสายไปเสียแล้ว “อ๊ากก…” เสียงร้องที่แหลมและเศร้ารันทดดังขึ้น ทันใดนั้น บนท้องฟ้าปรากฏปากขนาดใหญ่ที่พลันอ้าปากกว้างก็กลืนกินยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากที่ยังคงอยู่ในไกลกันดารเข้าไป “คร๊ากก คร๊ากก” เสียงขบเคี้ยวดังขึ้นเป็นระลอก มองเห็นปากกว้างจัดการเคี้ยวยอดฝีมือที่กลืนเข้าปากจนแหลก แล้วกลืนกระดูกและเลือดลงท้องไปทั้งหมด