ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1984

เซียนหวังซั่วเทียนนำพาเซียนหวังของพรรคซั่วเทียนจากไป ขณะที่เซียนหวังทั้งสองของตระกูลราชันฉีหลินก็กำลังจะออกเดินทางแล้ว

“ตระกูลราชันฉีหลินถือเอาท่านปรมาจารย์เป็นผู้นำ ขอเพียงท่านปรมาจารย์มีสิ่งใดที่จะให้ตระกูลราชันฉีหลินรับใช้ เพียงสั่งการลงมา” ก่อนที่เซียนหวังฉีหลินจะไปจากได้แสดงคารวะแบบจีนและเอ่ยขึ้นมา

หลี่ชิเย่พยักหน้าเงียบๆ ความภักดีของตระกูลราชันฉีหลินใช่เพียงวันนี้เท่านั้น ครั้งนั้น เซียนหวังเย่หลินก็เคยพูดประโยคเช่นนี้ น่าเสียดายที่สิ่งต่างๆ ยังคงเหมือนเดิม แต่คนเปลี่ยนไปแล้ว

“ฉวี่กงขออำลาท่านปรมาจารย์ตรงนี้เลย วันหน้าค่อยมารับใช้ต่อท่านปรมาจารย์อีก” หลี่ชิเย่ส่งเซียนหวังทั้งสองของเขามังกรเทพ กล่าวคำอำลากันแล้ว เซียนหวังเฟยหลงได้ควบคุมมังกรบินจากไป

บรรดาเหล่าจอมราชันเซียนหวังทยอยกันอำลาจากไป ก่อนที่เทพธิดาตะวันรอนจะจากไป ได้จ้องมองดูหลี่ชิเย่ด้วยท่าทีที่จริงจัง และพูดขึ้นมาว่า “หากท่านปรมาจารย์มีเวลาว่าง ขอเชิญที่ถ้ำตะวันรอนร่วมพูดคุยกันสักเล็กน้อย หว่านเสียจะชงชารอท่าน”

“ลำบากเทพธิดาแล้ว” หลี่ชิเย่พยักหน้าและพูดขึ้นมาเบาๆ ว่า “วันหน้าจะต้องไปเยี่ยมคารวะเทพธิดา เพื่อร่วมชมจันทร์แลกเปลี่ยนสัจธรรม”

เทพธิดาหว่านเสียมองดูหลี่ชิเย่ครู่หนึ่ง สุดท้ายพยักหน้าเบาๆ แสดงคารวะแบบจีนแล้วจากไป

“พวกเราก็ควรไปได้แล้ว ภารกิจหนักอึ้ง ในอนาคตยังต้องอาศัยท่านปรมาจารย์เป็นผู้ดำเนินการเพื่อผลประโยชน์ส่วนรวม” สุดท้าย ราชันเซียนฉานหลงก็นำพาจอมราชันเซียนหวังของหลงเฉินจากไป

“ข้าเชื่อว่าหากเหล่าราชันร่วมมือกัน จะมีข้าหรือไม่ก็เหมือนกัน” หลี่ชิเย่หัวเราะและเอ่ยกับราชันเซียนฉานหลง

“ในโลกนี้ ผู้ที่สามารถอยู่ร่วมกับเหล่าจอมราชันเซียนหวังได้คงมีท่านปรมาจารย์เท่านั้น” ราชันเซียนฉานหลงเอ่ยขึ้นมาช้าๆ

“อาจจะเป็นเช่นนั้น” หลี่ชิเย่พยักหน้าเบาๆ สุดท้ายก่อนจากกันหลี่ชิเย่ได้บอกกล่าวต่อราชันเซียนฉานหลงว่า “พรรคเซียนเหินถูกทำลายด้วยมือของข้าไปแล้ว”

“ข้าเข้าใจ” ราชันเซียนฉานหลงนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง สุดท้ายได้พูดขึ้นช้าๆ ว่า “อสุราทำพลาดต่อพรรคเซียนเหิน เมื่อครั้งที่เหรินเสียนบรรลุสัจธรรม สถานการณ์ก็ได้ถูกลิขิตเอาไว้แล้ว เหรินเสียนเองก็รู้ว่าวันนี้จะต้องมาถึง เพียงแต่เขาตัดใจไม่ได้เท่านั้นเอง”

เรื่องที่พรรคเซียนเหินถูกทำลาย ราชันเซียนฉานหลงก็ไม่ได้เอ่ยถึงมากมายนัก เนื่องจากหลังราชันเซียนเหรินเสียนมาถึงแดนที่สิบแล้ว พวกเขาที่ดำรงอยู่ในฐานะเช่นนี้ก็เข้าใจถึงชะตากรรมของพรรคเซียนเหินแล้ว

“ปู้จ้านก็ขออำลาตรงนี้แลย” หลังจากที่เหล่าจอมราชันเซียนหวังทยอยกันจากไป สุดท้ายราชันเซียนปู้จ้านก็ได้เอ่ยคำอำลาขึ้นเช่นกัน

“ศึกครั้งนี้ลำบากเจ้าแล้ว ในอนาคตเจ้าเองก็แบกภาระหนักอึ้ง” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวกับราชันเซียนปู้จ้าน

“ท่านปรมาจารย์กล่าวหนักไปแล้ว ครั้งนั้นขณะอยู่ที่เก้าแดนท่านปรมาจารย์คอยให้การช่วยเหลืออยู่หลายครั้ง บุญคุณยิ่งใหญ่เช่นนี้ปู้จ้านยังไม่ได้ตอบแทนเลย” ราชันเซียนปู้จ้านยิ้มกล่าวว่า “สำหรับภาระที่อยู่บนบ่านั้น มันก็เป็นสิ่งที่พวกเราสมควรไปทำอยู่แล้ว เส้นทางสายนี้ใช่ว่ามีเพียงข้าคนเดียวที่เสียสละ ปรัชญาเมธีที่เสียสละมากกว่าพวกเราเสียอีก”

ราชันเซียนปู้จ้านเองก็มีท่าทีง่ายๆ แสดงคารวะแบบจีนต่อหลี่ชิเย่ สุดท้ายล่องลอยจากไป เขามาโดยลำพังคนเดียว และไปเพียงคนเดียว เหมือนว่าเขาคือผู้เดินทางเพียงคนเดียว ไปมาลำพังคนเดียวอยู่บนโลกนี้ ไม่มีใครรู้ร่องรอยของเชา

มีราชันเซียนที่ขึ้นมาจากเก้าแดนจำนวนไม่น้อยที่ก่อตั้งสำนักขึ้นที่สิบสามทวีป เป็นต้นว่าราชันเซียนฉานหลงก็คือหนึ่งในจำนวนนั้น แต่ก็มีราชันเซียนส่วนหนึ่งที่เดินทางไปมาเพียงคนเดียว ราชันเซียนปู้จ้านก็คือหนึ่งในนั้น

แต่ว่า ราชันเซียนปู้จ้านมีการไปมาหาสู่หรือติดต่อกับราชันเซียนองค์อื่นๆ น้อยมาก เขาไปมาไร้ร่องรอย ถือเป็นราชันเซียนที่ลึกลับคนหนึ่ง

บรรดาจอมราชันเซียนหวังทยอยกันอำลาจากไปทีละคนๆ สุดท้ายเหลือเพียงราชันเซียนหมิ่นตู้เท่านั้น

หลี่ชิเย่กับราชันเซียนหมิ่นตู้เดินทอดน่องอยู่ท่ามกลางฟ้าดินแห่งนี้ สุดท้าย ราชันเซียนหมิ่นตู้ได้เอ่ยขึ้นมาว่า “ท่านอาจารย์ เมืองอเวจียังสบายดี”

“สบายดี” หลี่ชิเย่หัวเราะ และกล่าวว่า “เจ้าเองก็เข้าใจ ทั่วโลกกลายเป็นเถ้าธุลี ที่ตรงนั้นไม่เห็นจะถูกทำลายย่อยยับได้”

“ก็ถูก” ราชันเซียนหมิ่นตู้พยักหน้าเบาๆ ก้าวเดินไปข้างหน้าช้าๆ มองไปยังที่ที่ห่างไกล และกล่าวว่า “บางครั้งข้าฝันว่าได้กลับไปที่เมืองอเวจี เหมือนว่าได้ไปคัดท้ายอยู่ที่ตรงนั้นอีกครั้ง”

ราชันเซียนหมิ่นตู้คือผู้ที่มีชาติกำเนิดมาจากเมืองอเวจี เดิมทีเขาไม่สามารถไปจากเมืองอเวจีได้อยู่แล้ว สุดท้าย เป็นหลี่ชิเย่ที่ร้องขอความเมตตาต่อผู้เป็นนายของธาราปฐมภูมิ ปล่อยให้ราชันเซียนหมิ่นตู้ได้ไปจาก สุดท้ายราชันเซียนหมิ่นตู้ได้กลายเป็นราชันเซียนแห่งยุค

การที่ราชันเซียนหมิ่นตู้มีชาติกำเนิดมาจากเมืองอเวจี ย่อมเป็นการบ่งบอกว่าเขาแตกต่างจากผู้อื่น เนื่องจากเขาไม่นับเป็นเผ่าพันธุ์ใดๆ ทั้งสิ้น ไม่ได้เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ และไม่ใช่เผ่าผี เพียงแต่อาศัยอยู่ที่แดนวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เผ่าผีได้นำเอาราชันเซียนหมิ่นตู้ผนวกรวมเข้าไปเป็นราชันเซียนของเผ่าผี

“เมื่อมีการเฝ้าคะนึง ย่อมต้องฝันถึง” หลี่ชิเย่ก็ก้าวเดินไปข้างหน้าช้าๆ และกล่าวขึ้นมาช้าๆ ว่า “ย่อมต้องมีบางสิ่งที่อยู่ในใจไม่สามารถทิ้งมันไปได้ ไม่มีใครสามารถทำได้ด้วยการตัดขาดทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างแท้จริง”