ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2071

ผู้หญิงคนหนึ่งที่เหินลงมาจากฟากฟ้า เสมือนดั่งเป็นเทพธิดาที่ลงมายังโลกของมนุษย์ปุถุชนธรรมดา ผู้หญิงที่ถูกเรียกขานว่าเป็นเทพธิดานี้ ใช่ว่านางมีรูปโฉมที่งดงามเพียงใด ใช่ว่านางมีรูปโฉมที่ยอดเยี่ยมปราศจากผู้เทียบเทียมแต่อย่างไร

ความจริงแล้ว หากว่ากันถึงความงดงาม ว่ากันถึงรูปโฉมแล้ว ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเทียบไม่ได้กับเหมยซู่เหยา อวี่เชียนเสวียนที่เป็นสุดยอดสาวงาม แต่ทว่า นางที่ไม่ได้มีรูปโฉมที่ยอดเยี่ยมในหล้าไม่ว่าจะมองจากด้านใดก็ตาม ล้วนแล้วแต่เป็นที่สบายตาอะไรอย่างนั้น ล้วนแล้วแต่ชวนมองด้วยความชื่นชมและเจริญหูเจริญตาอะไรอย่างนั้น เสมือนหนึ่งเป็นงานศิลปะที่งดงามไร้ที่ติชิ้นหนึ่ง

ทั้งเหมยซู่เหยาและอวี่เชียนเสวียนต่างก็มีบุคลิกลักษณะดั่งเทพธิดา แต่ว่า ต่อให้เป็นพวกนางเมื่อต้องมาอยู่ตรงหน้าผู้หญิงคนนี้แล้วก็ต้องสลดลงไปมากทีเดียว เนื่องจากผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าดั่งเป็นไปตามธรรมชาติ เหมือนว่านางถือกำเนิดเกิดมาพร้อมกับท่วงท่าของเซียน

บนตัวของนางเปล่งประกายจางๆ ออกมา เสมือนดั่งกาลเวลากำลังไหลรินอยู่บนตัวของนางอย่างนั้น เหมือนว่าบนตัวของนางกลิ่นอายที่ปราศจากผู้เทียบเทียม เหมือนว่านางสามารถก้าวข้ามอดีตจนถึงปัจจุบัน

“อาจารย์” ผู้หญิงผู้นี้เหินฟ้าลงมา เผยรอยยิ้มที่สนิทสนมออกมาเมื่อมองเห็นหลี่ชิเย่ ทำให้ผู้คนอยากจะกอดนางเอาไว้แน่น ยามที่นางเผยให้เห็นรอยยิ้มเช่นนี้ออกมา เรียกได้ว่าสุดยอดยากจะหาผู้ใดเทียมในหล้า เป็นรอยยิ้มที่งดงามที่สุดในหล้า

“นังหนู” หลี่ชิเย่เองก็เผยรอยยิ้มออกมาเต็มที่ เป็นรอยยิ้มที่เจิดจ้าออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ แม้แต่หลิวจินเซิ่นที่ติดตามอยู่ด้านหลังหลี่ชิเย่ก็เพิ่งจะได้เห็นรอยยิ้มลักษณะเช่นนี้ของหลี่ชิเย่เป็นครั้งแรก

ผู้หญิงที่คล้ายดั่งเทพธิดาผู้นี้ก็คือหมากูนั่นเอง นางติดตามหวงหลงและป้าหู่เพื่อมาให้การช่วยเหลือสถาบันศึกษาเทพเจ้า

กายอายุวัฒนะ…เวลานี้ ราชันเซียนหยินหยางเองก็รู้สึกตระหนกเมื่อมองเห็นหมากู กล่าวขึ้นขณะจ้องมองดูนางว่ “โลกนี้ถึงกับมีผู้ที่ฝึกกายอายุวัฒนะได้สำเร็จ!”

จะอย่างไรเสีย ราชันเซียนหยินหยางก็เป็นถึงระดับราชันเซียน สายตาของเขาปราศจากผู้ต่อกร พลันที่มองเห็นหมากูก็รู้ว่านางฝึกกายอายุวัฒนะสำเร็จขั้นสมบูรณ์ ต่อให้ตัวเขาที่เป็นถึงราชันเซียนก็ต้องหวั่นไหว เนื่องจากพันล้านปีที่ผ่านมา แม้ว่าเคยมีผู้ที่ฝึกกายอายุวัฒนะมา แต่ไม่เคยมีใครสามารถฝึกได้สำเร็จ

เวลานี้ถึงกับมีผู้ที่ฝึกกายอายุวัฒนะได้เป็นผลสำเร็จ นับว่าสร้างความหวั่นไหวมากเหลือเกิน นี่มันคือสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่นับแต่อดีตจนถึงปัจจุบันชัดๆ

กระทั่งกล่าวได้ว่า ความยากในการฝึกกายอายุวัฒนะมากกว่าการสำเร็จเป็นราชันเซียนเป็นพันล้านเท่าเลยทีเดียว

เวลานี้ กายอายุวัฒนะตัวเป็นๆ ก็ยืนอยู่ตรงหน้านี่เอง แล้วจะไม่ให้รู้สึกสะเทือนหวั่นไหวได้อย่างไร เรียกว่าน่าสะเทือนหวั่นไหวยิ่งกว่าการได้เจอะเจอจอมราชันเซียนหวังที่มีชะตาฟ้าสิบสองสายเสียอีก

“เจ้า เจ้าก็คือคนที่อยู่หอวิถีฟ้าคนนั้น…” ราชันเซียนหยินหยางจ้องมองหมากูและกล่าวด้วยท่าทีที่ตระหนกยิ่งนัก เขาเคยได้ยินเรื่องที่ลือกันว่ามีบุคคลเช่นนี้ขณะอยู่ที่เก้าแดน ลือกันว่ามีอายุวัฒนะไม่มีวันตาย แต่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน วันนี้จึงเข้าใจได้ว่าตำนานหอวิถีฟ้าเรื่องอายุวัฒนะไม่มีวันตายมันคืออายุวัฒนะไม่มีวันตายอย่างไรแล้ว

“ถูกต้อง” หมากูตอบได้ตรงมา และกล่าวว่า “รับมือ!” นางไม่พูดมาก ก้าวเท้าออกไปก้าวหนึ่งก็ปรากฎกาลเวลาไหลริน ฉับพลันพาราชันเซียนหยินหยางเข้าไปอยู่ท่ามกลางการไหลรินของกาลเวลา

กล่าวสำหรับหมากูแล้ว ใครก็ตามที่ทำร้ายอาจารย์ของนางก็คือศัตรูของนาง

จี๊ด…เสียงหนึ่งดังขึ้น เมื่อราชันเซียนหยินหยางถูกดูดเขาไปอยู่ท่ามกลางกาลเวลาที่ไหลริน ทำให้ร่างกายที่เป็นเนื้อหนังของเขาเริ่มเน่าเปื่อยทันที เนื้อหนังเริ่มชราแห้งเหี่ยว แม้ว่าตัวเขาในฐานะราชันเซียนจะมีพลังลมปราณที่แข็งแกร่งยิ่งนัก แต่เมื่อต้องอยู่ท่ามกลางกาลเวลาที่ไหลรินเช่นนี้ก็ไม่สามารถรองรับการเน่าเปื่อยและชราภาพเช่นนี้ได้

ตูม…เวลานี้ชะตาฟ้าของราชันเซียนหยินหยางปรากฎขึ้นมา พลังชะตาฟ้ามหาศาลและน่าเกรงขาม ภายใต้พลังชะตาฟ้ามหาศาลและน่าเกรงขาม เลือดเนื้อที่แห้งเหี่ยวและชราภาพของราชันเซียนหยินหยางได้คืนสภาพเหมือนเดิม

เวลานี้ ทุกย่างก้างที่ราชันเซียนหยินหยางก้าวออกไปคือหนึ่งล้านล้านลี้ แต่ ทุกย่างก้าวของหมากูคือพันล้านปี ต่อให้ราชันเซียนหยินหยางมีความเร็วมากไปกว่านี้ ก็ไม่สามารถไล่ย้อนไปถึงหมากูที่อยู่ต้นน้ำของสายน้ำแห่งกาลเวลาได้

ขณะที่อยู่ทวีปชิงโจว พวกหลี่ชิเย่ และบรรพบุรุษหลุนหุยก็เคยไล่ย้อนสายน้ำแห่งกาลเวลา แต่ความหมายนั้นมันแตกต่างกัน สายน้ำแห่งกาลเวลาที่พวกหลี่ชิเย่ และบรรพบุรุษหลุนหุยไล่ย้อนขึ้นไปนั้นคือกาลเวลาที่พวกเขาเคยดำรงอยู่มาก่อน มันมีการไหลรินอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งยังไหลรินอยู่อย่างนั้นเป็นวันเป็นปี

แต่ทว่า สายน้ำแห่งกาลเวลาของหมากูเกิดจากตัวของนางเอง เป็นเสี้ยวเวลาบนโลกแห่งความเป็นจริง ขณะที่สายน้ำแห่งกาลเวลาของนางคือพันล้านปี เป็นการไหลรินพันล้านปีในพริบตาเดียวนั้น ซึ่งเป็นคุณสมบัติ ที่แตกต่างกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ราชันเซียนหยินหยางก็เทียบไม่ได้กับผู้ดำรงอยู่ในฐานะเช่นบรรพบุรุษหลุนหุย

ดังนั้น ต่อให้ราชันเซียนหยินหยางหนึ่งก้าวหนึ่งฟ้าดิน ก็ไม่สามารถไล่ตามทันหมากูที่ก้าวเดินอยู่ข้างหน้าได้

“เปิด…” เวลานี้ ราชันเซียนหยินหยางคำรามเสียงทุ้มต่ำออกมา กางมือออกสองข้าง พลันเปิดประตูหยินหยางออกมาบานหนึ่ง แว้งค์ราชันเซียนหยินหยางอาศัยประตูหยินหยางเสมือนหนึ่งก้าวข้ามโลกไปสองโลก ไล่ตามทันหมากูที่อยู่ต้นน้ำของสายน้ำแห่งกาลเวลาโดยพลัน