ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2134

หลายวันผ่านไป ธาตุแท้ภายในที่สำคัญที่สุด และหรือก็คือผู้ให้การหนุนหลังที่สำคัญที่สุดของสำนักกระบี่ยักษ์ นามว่าหยางเซิ่นผิงได้รุดมาถึง

หยางเซิ่นผิงคือระดับบรรพบุรุษที่คงเหลืออยู่ของสำนักกระบี่ยักษ์ และเป็นบรรพบุรุษที่มีอายุมากที่สุดของสำนักกระบี่ยักษ์ ทั้งยังเป็นหนึ่งเดียวที่สามารถพูดแล้วมีน้ำหนักในลานกำแหงของสำนักกระบี่ยักษ์

เฉกเช่นจูฉีที่เป็นเจ้าสำนักสำนักกระบี่ยักษ์ แม้จะกล่าวว่าเขามีฐานะเป็นถึงระดับเจ้าสำนัก แต่ ในความเป็นจริงแล้ว สำนักกระบี่ยักษ์ที่อ่อนแอเช่นนี้ ในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของลานกำแหงทั้งหมดไม่มีเป็นพันแห่งก็ต้องมีถึงแปดร้อยแห่ง ลองนึกภาพดู ภายใต้ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของลานกำแหงยังมีสำนักอื่นๆ ที่มีความแข็งแกร่งอีกมากมาย ลำพังสำนักกระบี่ยักษ์ที่อ่อนแอเช่นนี้นับเป็นอะไรได้?

ดังนั้น แม้แต่จูฉีที่อยู่ในฐานะเจ้าสำนักกระบี่ยักษ์ก็เป็นได้แค่ผู้เยาว์ที่ไร้ชื่อเสียงเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์มีเสียงแม้เพียงน้อยนิดในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของลานกำแหง กระทั่งอาจกล่าวได้ว่า จูฉีที่อยู่ในฐานะเจ้าสำนักกระบี่ยักษ์ไม่มีสิทธิ์กระทั่งเข้าไปยังราชสำนักของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของลานกำแหง

หยางเซิ่นผิงคือบรรพบุรุษที่เก่าแก่ที่สุดของสำนักกระบี่ยักษ์ และเป็นบรรพบุรุษที่มีชีวิตอยู่ยาวนานมากที่สุด ทั้งยังเป็นบรรพบุรุษผู้มีทักษะยุทธสูงสุดของสำนักกระบี่ยักษ์ เนื่องจากทักษะยุทธของเขานับว่าใช้ได้ บวกกับมีชีวิตอยู่มาอย่างยาวนาน จึงมีผู้ที่รู้จักกับเขาเป็นจำนวนไม่น้อยในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของลานกำแหง มีธาตุแท้ภายในอยู่ระดับหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เอง หยางเซิ่นผิงนับว่าเป็นผู้ที่พูดแล้วมีน้ำหนักพอในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของลานกำแหง

จูฉีพร้อมด้วยเหล่าผู้อาวุโสให้การต้อนรับการมาถึงของหยางเซิ่นผิงด้วยตนเองด้วยความเคารพนอบน้อมยิ่งนัก เนื่องจากสำนักกระบี่ยักษ์พวกเขาเหลือเพียงระดับผู้ยิ่งใหญ่คนนี้เพียงคนเดียวเท่านั้น และเหลือบรรพบุรุษที่มีความสามารถเช่นนี้เพียงหนึ่งเดียว เวลานี้ที่สำนักกระบี่ยักษ์ยังคงยืนหยัดอยู่ได้นั้น อาจกล่าวได้ว่าไม่อาจมองข้ามผลงานของหยางเซิ่นผิงไปได้เลย

หากสำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขาต้องขาดแม้กระทั่งหยางเซิ่นผิงไปล่ะก็ เมื่อเป็นเช่นนั้น สำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขาคงเท่ากับตกลงสู่ก้นเหวอย่างแท้จริง ไม่อาจลุกขึ้นมาได้อีกแล้ว

หยางเซิ่นผิงเป็นผู้เฒ่าที่มีผมเผ้าสีขาว แม้ว่าเขาจะมีฐานะเป็นบรรพบุรุษที่มีอายุมากที่สุดของสำนักกระบี่ยักษ์ แต่เขายังคงแข็งแรงและคล่องแคล่ว สีหน้าแดงเรื่อ มองเห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเขาคือผู้เฒ่าที่มีพลังลมปราณเต็มเปี่ยม

หยางเซิ่นผิงรับรู้ข่าวคราวเกี่ยวกับหลี่ชิเย่มานานาแล้ว และเขาก็รับรู้เรื่องการฟื้นคืนชีพของบรรพบุรุษผู้นี้ หลังจากมาถึงสำนักกระบี่ยักษ์แล้ว เขายังคงรับฟังรายงานอย่างละเอียดอีกครั้งจากจูฉี

หยางเซิ่นผิงถึงกับนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง เมื่อได้รับฟังรายงานจากจูฉีและเหล่าผู้อาวุโสแล้ว

“ท่านบรรพบุรุษ ตามความเห็นของท่านเล่า?” เมื่อจูฉีเห็นหยางเซิ่นผิงนิ่งเงียบไปถึงกับเอ่ยถามขึ้นแผ่วเบา ภายในใจของจูฉีในเวลานี้ก็กังวลและไม่สงบ เนื่องจากสำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขาจะเจริญรุ่งเรืองหรือตกต่ำล้วนแล้วแต่ขึ้นอยู่กับบรรพบุรุษที่ฟื้นคืนชีพผู้นี้ ถ้าหากว่านี่เป็นบรรพบุรุษที่ฟื้นคืนชีพ สำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขาอาจกล่าวได้ว่าได้สร้างผลงานยิ่งใหญ่ให้กับระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของลานกำแหงแล้วในคราวนี้

“เกรงว่าข้าเองก็ไร้ความสามารถที่จะไปพิสูจน์ว่าจริงหรือเท็จเสียแล้ว” หยางเซิ่นผิงทำท่าไตร่ตรองนิดหนึ่ง และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “บรรพบุรุษระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงของพวกเราลึกซึ้งยากจะหยั่งถึง ลำพังทักษะยุทธเท่านี้ของข้า มันก็แค่ส่วนน้อยนิดท่ามกลางมหาสมุทรเท่านั้น ไหนเลยจะรู้ตื้นลึกหนาบางได้ อีกอย่าง ต้นกำเนิดบรรพบุรุษยาวนานมากเกินไป นานจนไม่สามารถไล่ย้อนกลับไปได้ เกรงว่าในลานกำแหงของพวกเราเองก็ไม่เห็นจะมีใครสามารถจดจำบรรพบุรุษแต่ละท่านในครั้งนั้นได้”

ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานมาก มันยาวนานกระทั่งถึงยุคที่ไม่สามารถไล่ย้อนกลับไปได้ เนื่องจากครั้งแรกที่มีการก่อตั้งระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงนั้น มันหาใช่เป็นระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิชั้นพรรษ มันคือระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิที่อยู่ในชั้นของลัทธิเซียน เพียงแต่ภายหลังได้เสื่อมและตกต่ำลง ค่อยๆ ลดชั้นลงมาจากชั้นลัทธิเซียนเป็นชั้นลัทธิราชัน จากนั้นก็ร่วงลงมาอยู่ในชั้นลัทธิพรรษตามลำดับ

ดังนั้น นอกจากแดนลัทธิเซียน แดนลัทธิราชัน และแดนลัทธิพรรษในแดนสามเซียนจะมีการแบ่งเขตกันอย่างชัดเจนแล้ว ชื่อที่ปรากฎยังเป็นการแยกแยะถึงศักยภาพของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิแต่ละแห่งด้วย

ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานมาก มันเคยอยู่ในชั้นของลัทธิเซียน ภายหลังถึงได้ตกต่ำลงไปยังลัทธิพรรษ เรียกได้ว่าในรอบพันล้านปีมานี้ แม้แต่ตัวของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงเองก็ไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่าเคยมีบรรพบุรุษมาแล้วจำนวนเท่าไร

อีกอย่าง ถ้าหากคนผู้นี้เป็นหนึ่งในบรรพบุรุษของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงจริงล่ะก็ ผู้ที่สามารถฝังร่างไว้ในหุบเหวบรรพชนได้นั้น จะต้องเป็นบรรพชนรุ่นที่หนึ่ง หรือรุ่นที่สองของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงอย่างแน่นอน ซึ่งจะต้องเป็นผู้ที่อยู่ร่วมสมัยเดียวกันกับผู้เฒ่ากำแหง ปฐมบรรพบุรุษระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงของพวกเขาอย่างแน่นอน

ด้วยยุคสมัยที่ยาวนานอย่างยิ่งเช่นนี้ ทำให้ชนรุ่นหลังของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงจะไปแยกแยะบรรพชนรุ่นพันล้านปี หรือกระทั่งล้านล้านปีก่อนหน้าได้อย่างไรกัน?

ดังนั้น จึงกล่าวได้ว่า อย่าว่าแต่เป็นหยางเซิ่นผิงเลย เกรงว่าระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงของพวกเขาก็ไม่เห็นว่าจะมีผู้ใดสามารถรู้ได้ว่า เป็นบรรพบุรุษท่านใดกันแน่ที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมา กล่าวสำหรับ พวกเขาแล้ว การแยกแยะในลักษณะเช่นนี้นับว่าเป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน

“ถ้าเช่นนั้นควรทำอย่างไรดี?” เมื่อจูฉีได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหยางเซิ่นผิงแล้วก็จนด้วยเกล้าเช่นกัน ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะวิ่งไปถามหลี่ชิเย่ตรงๆ ว่าเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม หากเขาเป็นบรรพชนของลานกำแหงจริงๆ ล่ะก็ เพียงมือข้างเดียวก็สามารถทำลายพวกเขาได้แล้ว หากทำให้โกรธขึ้นมา!

หยางเซิ่นผิงถึงกับครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง สิ่งนี้กล่าวสำหรับเขาก็นับเป็นเรื่องที่จัดการได้ยาก ถ้าหากเป็นบรรพบุรุษท่านหนึ่งที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริง แล้วสำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขาเมินเฉยไม่สนใจ หากมีการกล่าวโทษขึ้นมา มันคือโทษฐานทรยศสำนัก ทำให้อาจารย์ต้องเสื่อมเสียเลยทีเดียว

ถ้าหากสำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขายื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ปวดเศียรเวียนเกล้าเช่นกัน เกิดเป็นบรรพบุรุษที่แอบอ้างแฝงเข้ามาล่ะ? เมื่อเกิดเรื่องขึ้น มิเท่ากับเป็นการสมคบคิดกับศัตรูภายนอกรึ? นี่คือโทษตายเลยเชียวนะ!

“เมื่อพวกเราไม่สามารถแยกแยะได้ มิสู้เชิญลัทธิลานกำแหงมาเป็นผู้แยกแยะดีไหม?” ได้มีระดับผู้อาวุโสเสนอความเห็นขึ้นมา Aileen-novel

“เกิดเป็นตัวปลอมล่ะ?” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งกล่าวด้วยความรอบคอบว่า “หากเป็นผู้ที่แอบอ้างมา เมื่อถึงเวลานั้นมิเท่ากับสมคบคิดกับศัตรูภายนอก นี่มันเป็นโทษหนัก มีความเป็นไปได้ที่จะนำมาซึ่งภัยถูกทำลายสำนัก”

คำพูดลักษณะเช่นนี้ทำให้บรรดาผู้อาวุโสและจูฉีถึงกับขนลุกซู่ในใจ หากเป็นเช่นนี้จริง เป็นความจริงที่จะต้องโทษประหารทั้งสำนัก

“ข้าจะเชิญบรรพบุรุษท่านนี้กลับไปที่ลานกำแหงก่อน” หยางเซิ่นผิงพึมพำออกมา

“เชิญบรรพบุรุษไปที่ลานกำแหง?” จูฉีรู้สึกตกใจยิ่งนักเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ เขาถึงกับพูดขึ้นมาเบาๆ ว่า “ท่านบรรพบุรุษ นี่เท่ากับเป็นการขี่หลังเสือเลยนะ เมื่อไรที่ก้าวเท้าเข้าไปราชสำนักแล้ว จะหันหลังกลับไม่ได้อีก”

ถ้าหากเรื่องนี้ยังคงหยุดอยู่ที่สำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขา ยังมีโอกาสได้ย้อนกลับ แต่ถ้าส่งตัวหลี่ชิเย่เข้าไปยังราชสำนักแล้วทุกอย่างก็จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว จะผิดถูกอย่างไรสำนักกระบี่ยักษ์พวกเขาก็ต้องเดินไปให้ถึงที่สุด