ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2179

เส้นทางกระบี่คงอยู่ ไม่มีที่ใดปราศจากกระบี่ นี่แหละคือ ‘เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง’ เส้นทางกระบี่หมายถึงทุกสิ่ง เส้นทางกระบี่คือสิ่งสูงสุด

ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกหวั่นไหว เมื่อมองเห็น ‘เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง’ สามารถต้านกระบวนท่าสังหารเด็ดขาดจากการร่วมมือกันของเจ้าแห่งแดนอุดรกับเฉินไท่เหอ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่จิตใจสั่นคลอน ภาพที่เห็นตรงหน้าเรียกได้ว่าละลานตาเหลือเกิน

“เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง…” ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่รู้สึกอิจฉาอย่างยิ่ง กระทั่งน้ำลายไหลยืด

เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหงคือสุดยอดเคล็ดวิชากระบี่สูงสุดที่ผู้เฒ่ากำแหงได้ทิ้งเอาไว้ เรียกได้ว่าหนึ่งไม่มีสองในหล้า ปราศจากผู้ต่อกรเป็นนิรันดร์ อย่าว่าแต่ในแดนลัทธิพรรษเลย กระทั่งในแดนลัทธิเซียน มันก็เคยสร้างผลงานการสู้รบที่ยอดเยี่ยมมาแล้วนับไม่ถ้วน

ในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง ผู้คนจำนวนมากต่างเคยได้ยินชื่อของ ‘เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง’ มาก่อน ต่างรู้ดีว่า ‘เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง’ คือสิ่งแทนเคล็ดวิชากระบี่ที่สูงสุด แต่ทว่า ว่ากันจริงๆ แล้ว ผู้ที่ได้เห็น ‘เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง’ กับตาตนเองนั้นมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น กล่าวสำหรับ ผู้คนจำนวนมากแล้ว นับว่าเป็นบุญตาที่สามารถเห็น ‘เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง’ ด้วยตาตนเอง ทำให้พวกเขามองดูด้วยจิตใจที่หวั่นไหว

ความจริงแล้ว กระทั่งระดับบรรพบุรุษของหอศักดิ์สิทธิ์ และกองกำลังซั่งก็เฝ้าดูการต่อสู้ในครั้งนี้ใจจดใจจ่อ พวกเขาจ้องเขม็งอยู่กับทุกๆ กระบวนท่าของหลี่ชิเย่ ไม่อยากพลาดราบละเอียดไปแม้เพียงน้อยนิด เนื่องจากพวกเขาก็ไม่เคยได้ฝึก ‘เคล็ดวิชากระบี่เทพกำแหง’ มาก่อน ถ้าหากสามารถมองเห็นเส้นสนกลในได้บ้างบนตัวของหลี่ชิเย่ นับว่าไม่มีเรื่องใดที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว

“ฆ่า…” ทั้งเจ้าแห่งแดนอุดรกับเฉินไท่เหอต่างคำรามออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นว่าขบวนท่าสังหารที่หวังผลในกระบวนท่าเดียวทำไม่สำเร็จ ทันใดนั้นได้มีการปรับเปลี่ยนกระบวนท่าสังหาร ยอดฝีมือจำนวนหลายพันคนต่างปล่อยพลังลมปราณรุนแรงออกมาในฉับพลัน พลังที่ดุจสายน้ำหลากไม่มีขาดตอน

ตูม…เสียงดังสนั่นขึ้นมา นาทีนี้มองเห็นวังวนได้พวยพุ่งเป็นเพลิงราชันออกมา คันฉ่องราชันนกหงส์เพลิงของพวกเขาได้สำแดงถึงขั้นบ้าคลั่งปราศจากผู้ต่อกร เพลิงราชันที่เสมือนดั่งไฟฟ้าแรงสูงที่พุ่งโจมตีเข้ามา พริบตาเดียวกันนี้เหมือนว่าได้ก้าวข้ามทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้ว

ฟ่าวว…ทันใดนั้นเอง แมงป่องยักษ์ก็ได้อ้าปากและพ่นไอเย็นออกมา มองเห็นไอเย็นที่เทลงมาจากโอ่งโบราณอย่างไม่ขาดสาย พริบตาเดียวนี้เอง ไอเย็นเสมือนหนึ่งได้ปกคลุมไปทั่วทั้งโลกอย่างนั้น

ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดที่ดังขึ้นมา ยามที่ไอเย็นโจมตีเข้ามานั้น สามารถมองเห็นทุกสิ่งถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง แม้แต่กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง

แต่ว่า ไม่ว่าจะเป็นเพลิงราชันที่พุ่งโจมตีเข้ามา หรือว่าไอเย็นที่ปกคลุมไปทั่วฟ้าดิน ในขณะนี้ล้วนแล้วแต่ไม่ได้พุ่งเป้าไปบนตัวของหลี่ชิเย่ เป้าหมายของพวกมันไม่ใช่หลี่ชิเย่

เสียงตูม…ดังสนั่น นาทีนี้เอง ไอเย็นและเพลิงราชันได้ปะทะเข้าด้วยกัน ภาพนี้เสมือนดั่งเป็นดาวดวงหนึ่งที่พุ่งชนเข้ากับทะเลอย่างนั้น ทำให้เกิดเป็นคลื่นสูงนับล้านล้านจ้างขึ้นมา

ได้ยินเสียงจี๊ด…จี๊ด…จี๊ด…ดังขึ้น ทันใดนั้นเพลิงราชันถึงกับหลอมรวมเข้ากับไอเย็น ได้ยินเสียงปังดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง พวกมันขยายตัวขึ้นโดยพลัน ยามที่พวกมันน้ำกับไฟสามารถเข้ากันได้ถึงกับกลายเป็นหยินและหยางที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารขึ้นมา

หยินหยางหมุนเคลื่อนไป หลอมละลายทุกสิ่งอย่าง ทันใดนั้น ได้ยินเสียงดังปุ ปุ ปุมองเห็นทั้งช่องว่าง กาลเวลาต่างเริ่มหลอมละลาย ภายใต้พลังหลอมละลายที่น่ากลัวเพียงนี้ เหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่ถูกหลอมละลายไปได้

ได้ยินเสียงดังแว้งค์ขึ้นเสียงหนึ่ง ภายใต้พลังหลอมละลายของหยินหยาง แม้แต่กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ในเส้นทางกระบี่ก็เริ่มหลอมละลายเช่นกัน ดูเหมือนว่าภายใต้พลังหลอมละลายหยินหยางไม่มีสิ่งใดสามารถต้านทานเอาไว้ได้

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?” ผู้คนจำนวนมากต่างรู้สึกใจหายใจคว่ำ มีผู้ที่กล่าวด้วยท่าทีหวาดผวาว่า “เพราะอะไรแดนอุดรแห่งหอศักดิ์สิทธิ์กับตระกูลเฉิงแห่งกองกำลังซั่งถึงได้มีกระบวนท่าสังหารเด็ดขาดที่เข้ากันได้ถึงเพียงนี้”

การเข้ากันอย่างกะทันหันของน้ำและไฟ และการหลอมละลายของหยินและหยาง ไม่ว่าใครก็ตั้งตัวไม่ทัน เนื่องจากหอศักดิ์สิทธิ์และกองกำลังซั่งเป็นศัตรูกันโดยตลอด ไม่น่าเป็นไปได้ที่ค่ายกลของพวกเขาจะสามารถเข้ากันได้อย่างไร้ร่องรอยกะทันหันเช่นนี้ได้ และกระบวนท่าสังหารของพวกเขาไม่น่าจะรู้ใจกันได้ขนาดนี้ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

“ได้ยินมาว่าตระกูลเฉินกับแดนอุดรเคยร่วมมือกัน ทั้งสองฝ่ายเคยร่วมมือกันคิดค้นสร้างสุดยอดเคล็ดวิชาสังหารขึ้นมาแขนงหนึ่ง แต่บุคคลภายนอกเชื่อว่านี่เป็นข่าวเท็จมาโดยตลอด” ระดับบรรพบุรุษตระกูลขุนนางโบราณผู้หนึ่งเอ่ยเสียงแผ่วเบาขึ้นมา

แต่ว่า เมื่อทุกคนมองเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้านี้แล้ว ทุกคนจึงรู้ว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหาใช่ข่าวลือ

เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น ความเร็วในการหลอมละลายไวมาก ภายใต้การหลอมละลายของหยินหยางที่น่ากลัวเช่นนี้ แม้แต่ ‘เส้นทางกระบี่เทพกำแหง’ ก็กำลังละลาย อีกทั้งความเร็วในหลอมละลายน่ากลัวมาก เหมือนว่าหาเป็นเช่นนี้ต่อไป อย่าว่าแต่ ‘เส้นทางกระบี่เทพกำแหง’ เลย เกรงว่าคงใช้เวลาไม่นานแม้แต่หลี่ชิเย่ก็จะต้องถูกหลอมละลายไปจนไม่เหลือแม้แต่ซาก

“กระบวนท่าสังหารเช่นนี้ เกรงว่าเทพแท้จริงก็ต้านไม่อยู่ เว้นแต่ระดับเทพแท้จริงขั้นสูงแล้ว มิฉะนั้นล่ะก็ เทพแท้จริงขั้นต่ำ ขั้นกลางคงไม่ไหว ล้วนแล้วแต่มีโอกาสถูกหลอมละลายไปภายในระยะเวลาอันสั้น” ระดับหัวหน้าพรรคผู้หนึ่งรู้สึกว่าขบวนท่าเด็ดขาดนี้น่ากลัวเหลือเกิน

ผู้คนจำนวนมากต่างรู้สึกหวาดกลัวจนขนลุกซู่ในใจ เนื่องจากกระบวนท่าสังหารของแดนอุดรและตระกูลเฉินช่างน่ากลัวเหลือเกิน ระดับเทพแท้จริงของพวกเขายังไม่ได้ลงมือ พวกเขาก็มีศักยภาพสังหารที่แท้จริงแล้ว ช่างเป็นกำลังความสามารถที่น่ากลัวเหลือเกิน

มองเห็นเพียงศีรษะหลายพันที่ลอยขึ้นสูง พร้อมด้วยเลือดสดๆ ที่พวยพุ่งขึ้นมาดั่งฟองคลื่น สร้างความหวั่นไหวยิ่งให้กับจิตใจของผุ้คน แลดุดุดันงดงาม

“อย่าได้ทำร้ายใคร…” จังหวะที่ปีกกระบี่ฟันค่ายกลทั้งสองจนแยกออกนั้น ภายในค่ายแดนอุดรที่อยู่ห่างจากสมรภูมิรบใกล้ที่สุด พลันปรากฏเทพแท้จริงตวาดเสียงดังพร้อมกับมือขนายใหญ่ที่ยื่นเข้ามา หมายช่วยเหลือเจ้าแห่งแดนอุดรและเฉินไท่เหอ

แต่ว่า ทันใดนั้นเอง ปีกกระบี่ทั้งสองพลันรวมเป็นหนึ่ง ได้ยินเสียงดังตึงปีกกระบี่ได้กลับกลายเป็นกระบี่สวรรค์เล่มหนึ่ง ฟันฉับเข้าที่มือขนาดใหญ่ข้างนั้นที่ยื่นเข้ามาช่วยคนนั่น

การฟาดฟันลงมาของกระบี่สวรรค์ไม่มีสิ่งใดสามารถต้านทานได้ ประกายกระบี่แหลมคมปราศจากผู้ต่อกร

ได้ยินเสียงดังปุขึ้นมาเสียงหนึ่ง เลือดสดๆ แตกกระจาย มือใหญ่ข้างนี้ของเทพแท้จริงก็ถูกฟันเข้าให้ทันที เลือดสดๆ พวยพุ่งขึ้นมา ทำเอาเทพแท้จริงผู้นี้ตกใจจนต้องรีบหุบมือกลับมาอย่างรวดเร็วที่สุด มิฉะนั้นล่ะก็ มือข้างนี้คงถูกฟันจนขาด

จี๊ด…แม้ว่าในมือจะมีอาวุธราชัน แม้ว่าจะมีเทพแท้จริงที่ยื่นมือเข้าช่วย แต่ทว่า ทั้งเฉินไท่เหอและเจ้าแห่งแดนอุดรยังคงหนีไม่พ้นเคราะห์กรรมนี้ไปได้ ศีรษะของทั้งสองคนถูกกระบี่สวรรค์ฟันเข้าให้ทันที ทำให้ศีรษะของทั้งสองคนหลุดลอยสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า

ขณะที่ศีรษะของพวกเขากลิ้งอยู่กับพื้นนั้น พวกเขาจึงมองเห็นร่างกายของตนล้มลงเสียงดังปังกับพื้น ศีรษะของพวกเขามีดวงตาที่เบิกโพลงมองดูร่างกายของตนที่ปราศจากศีรษะด้วยความหวาดผวาตระหนกตกใจ แต่ว่า ทุกอย่างสายเกินไปเสียแล้ว

เวลานี้ บริเวณสมรภูมิรบไม่มีคนที่มีชีวิตแม้แต่คนเดียว ยอดฝีมือจำนวนหลายพันคนของหอศักดิ์สิทธิ์และกองกำลังซั่งทั้งหมดจมกองเลือดอยู่ตรงนั้น ศพที่ปราศจากศีรษะของพวกเขานอนเรียงเป็นระเบียบอยู่ที่เดิม ขณะที่ศีรษะนั้นกระจายเกลื่นพื้นเต็มไปหมด ในขณะที่ปีกกระบี่ฟาดฟันลงมานั้น พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะวิ่งหนี ถูกตัดศีรษะไปโดยพลัน

ศีรษะที่อยู่บนพื้นต่างมีคู่ดวงตาที่เบิกโพลง โดยมีเลือดสดๆ ที่ไหลเอื่อยๆ ออกมาจากบริเวณลำคอที่ถูกตัดจนขาด เลือดสดๆ ที่ไหลออกมาได้รวมตัวกันเป็นสายอย่างช้าๆ เสมือนดั่งเป็นลำธารเลือดสายน้อยๆ ที่กำลังไหลรินอยู่ตรงนั้น

……………………………….