ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2259

หูชิงหนิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง สุดท้ายดวงตาทั้งสองดูเข้มและยืดอกทีหนึ่ง ยังคงเปี่ยมด้วยความมั่นใจในตนเอง และมั่นใจเต็มเปี่ยม กล่าวน้ำเสียงหนักแน่นว่า “พวกเราแข่งช่วยชีวิตที่ใกล้จะตาย เจ้ากล้าหรือไม่?”

เวลานี้ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ วิชาแพทย์ของหูชิงหนิวนั้นเป็นที่ประจักษ์ของทุกคน ผู้คนจำนวนมากล้วนแล้วแต่รู้ว่าช่วยให้คนตายฟื้นคืนชีพได้ วิชาแพทย์นั้นลือลั่นไปทั่วปฐพี อย่าว่าแต่กลุ่มคนรุ่นใหม่เลย แม้แต่ทั่วทั้งแดนลัทธิพรรษก็มีผู้ทัดเทียมได้น้อยคนนัก

“มีอะไรไม่กล้า ให้เจ้าเริ่มก่อนก็แล้วกัน เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าไม่มีโอกาสได้แสดง” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมย

“พี่หู ขอให้ท่านประสบความสำเร็จ ด้วยวิชาแพทย์ของท่านนั้นไม่มีใครสามารถเทียบเคียงได้อยู่แล้ว” เวลานี้หวงฉวนเวยที่อยู่ข้างๆ ออกปากให้กำลังใจหูชิงหนิวทันที

สำหรับคนอื่นๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่กล้าแสดงท่าทีโดยง่ายดาย จะอย่างไรเสียสำนักของพวกเขายืนอยู่ฝ่ายไหนมักจะไม่ใช่ขึ้นอยู่กับพวกเขา

เวลานี้หูชิงหนิวจับเอากบมาตัวหนึ่ง ได้ยินเสียงดังจี๊ดเสียงหนึ่งท่ามกลางสายตาผู้คนจำนวนมาก มองเห็นมีดที่ตวัดขึ้นลงพลันจัดการแยกร่างกบตัวนี้ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็แยกร่างของกบตัวนี้ออกเป็นแปดชิ้น ติดตามด้วยเสียงป๊อก ป๊อก ป๊อก ชิ้นเนื้อที่ถูกแยกส่วนเป็นแปดชิ้นพลันถูกหูชิงหนิวสับเสียละเอียด มองเห็นชิ้นเนื้อของกบที่อยู่บนเขียง

“ข้าจะเริ่มแล้วนะ” ในเวลานี้เอง หูชิงหนิวส่งเสียงร้องเสียงดัง ลงมือด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ นำผงที่มีเพียงหนึ่งเดียวของเขาโรยลงไปในเนื้อกบที่ละเอียดนั่น

ในขณะเดียวกัน หูชิงหนิวได้เดินพลังลมปราณ พลังของเขาถูกถ่ายทอดเข้าไปยังเนื้อกบที่ละเอียดนั้นดั่งสายน้ำ ได้ยินเสียงดังจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น เนื้อละเอียดนั่นเริ่มมีการสมานเข้ากันเลือนลาง

จังหวะที่ชิ้นเนื้อชิ้นเล็กๆ แต่ละชิ้นค่อยๆ ประกอบเข้าด้วยกันนั้น หูชิงหนิวลงมือรวดเร็วดั่งสายฟ้าแลย เข็มเงินคล้ายเป็นประกายแสงที่แทงทะลุบาดแผลของเนื้อที่ละเอียดของกบ ฝีมือของหูชิงหนิวนับว่าคล่องแคล่วมากเหลือเกิน เรียกว่ามีความชำนาญมากอย่างยิ่ง

ภายในระยะเวลาอันสั้น หูชิงหนิวถึงกับนำเอาเนื้อกบที่สับละเอียดมาเย็บติดเข้าด้วยกัน ยกเว้นยังคงเห็นเป็นรอยบาดแผล และกบตัวนี้ที่หายใจรวยรินแล้ว นับว่าร่างของกบตัวนี้ถูกเย็บติดกันได้สมบูรณ์แบบมาก ไม่มีส่วนไหนที่ผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย

“หาย…” ในเวลานี้เอง หูชิงหนิวร้องเสียงทุ้มต่ำขึ้นมา เปิดฝาขวดวิเศษขวดหนึ่ง เทน้ำยาที่เหนียวๆ ออกมา เมื่อน้ำยานี้ไหลรินไปบนตัวกบ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ได้ทำการห่อหุ้มกบตัวนี้เอาไว้ทั้งหมด และน้ำยานี้ส่งกลิ่นหอมเสมือนดั่งกลิ่นชะมดออกมา

“ขึ้น…” หลังจากที่น้ำยาให้ห่อหุ้มกบตัวนี้เอาไว้แล้วทั้งหมด หูชิงหนิวร้องเสียงทุ้มต่ำขึ้นมา สองมือประกบร่างของกบเอาไว้ พลังของเขาที่เป็นสายคล้ายดั่งด้ายและเข็มที่แทงทะลุเข้าไปในร่างของกบ และเหมือนดั่งเป็นเลือดในเส้นเลือดที่ไหลรินอยู่ภายในร่างกายของกบอย่างนั้น

เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น เวลานี้บาดแผลทั้งหมดบนตัวของกบค่อยๆ สมานเข้าด้วยกัน ภายในระยะเวลาอันสั้น บาดแผลทั้งหมดกับหายสนิททั้งยังไม่ได้ทิ้งร่องรอยบาดแผลเอาไว้แม้แต่น้อย ผิวหนังของกบยังคงลื่นมือเหมือนเดิม

“อ๊อบ…” กบตัวนี้ดั่งมังกรและพยัคฆ์ที่ผาดโผน กระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา สามารถกระโดดได้สูงมาก

“ข้าแสดงเสร็จสิ้นแล้ว” หลี่ชิเย่ถอนใจออกมายาวๆ ยืดอกขึ้นมองตรงไปยังหลี่ชิเย่ ยังคงเปี่ยมด้วยลักษณะท่าทางที่โอหังอวดดี นี่แหละคือความมั่นใจในวิชาแพทย์ของตนของหูชิงหนิว บางทีด้านอื่นๆ ของเขาอาจไม่เท่าคนอื่น แต่ด้านวิชาการแพทย์เขาสามารถมองทุกคนด้วยความเย้ยหยัน นี่แหละคือความภาคภูมิใจของเขา

“ดี…” ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดอดที่จะปรบมือส่งเสียงเชียร์ขึ้นมา ไม่ว่าจะอยู่ในจุดยืนเช่นใด ไม่ว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรู แต่ว่าไม่อาจไม่ยอมรับว่า วิชาด้านการแพทย์ของหูชิงหนิวนั้นนับว่าปราศจากผู้ต่อกรจริงๆ

“เยี่ยมมาก…” แม้แต่ตันหวังฟงเซี่ยวเฉินก็ต้องชมเปาะด้วยความตื่นตะลึง ยอมรับในวิชาการแพทย์ของหูชิงหนิว

แม้จะกล่าวว่า ยามที่ผู้บำเพ็ญตนคนหนึ่งแข็งแกร่งจนถึงระดับหนึ่งแล้วสามารถสร้างกายเนื้อของตนขึ้นมาได้ใหม่ แต่ว่า นั่นเป็นการสร้างขึ้นใหม่ให้กับตนเองเท่านั้น ขอเพียงฐานเต๋า และชะตาแท้ยังคงอยู่ก็ยังมีชีวิตอยู่ได้

แต่ว่า ถ้าหากคิดจะสร้างขึ้นมาใหม่ให้กับคนอื่น หรือช่วยคนที่ใกล้จะตายอยู่แล้วให้ฟื้นคืนชีพกลับมาก็คงไม่ง่ายดายนักแล้ว มันเป็นวิธีการที่ฝืนลิขิตสวรรค์อย่างยิ่ง อีกทั้งยังต้องอาศัยทรัพยากรจำนวนมาก

แต่ทว่า หูชิงหนิวกลับสามารถอาศัยวิชาแพทย์ของตนช่วยชีวิตของกบตัวหนึ่งที่ถูกสับเป็นเนื้อละเอียดขึ้นมาได้ อีกทั้งยังมีสภาพปรกติทุกอย่าง ซึ่งจุดนี้นับว่าแข็งแกร่งยิ่งนัก เรียกได้ว่าวิชาการแพทย์ของหูชิงหนิวยากจะมีใครเทียบเทียมกับเขาได้

“ถึงทีของเจ้าแล้ว” แม้จะรู้ว่าหลี่ชิเย่ยอดเยี่ยมมาก แม้แต่ฟงเซี่ยวเฉินยังก้มหัวให้ แต่ว่าหูชิงหนิวยังคงมั่นใจในตนเองสูงมากในด้านวิชาแพทย์ของตน ยังเคงมองด้วยความเย้ยหยันในตัวหลี่ชิเย่

“นับว่ามีฝีมืออยู่บ้างจริงๆ” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวท่าทีเฉยเมย

“เจ้าก็แสดงฝีมือมาให้พวกเราได้ชมสักหน่อย คงไม่ใช่กลัวแล้วสิ?” หวงฉวนเวยกล่าวพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง ว่า “แน่นอน ถ้าหากเจ้ายอมแพ้เสียแต่เวลานี้ยังทัน สิ่งนี้ก็ไม่นับเป็นเรื่องที่น่าอาย”

“อย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมยพลันเคลื่อนตัวออกไป และไปปรากฏอยู่ตรงหน้าหวงฉวนเวยทันที กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า “ช่วยชีวิตกบตัวหนึ่งอ่อนเกินไป ช่วยชีวิตคนคนหนึ่งนั่นแหละเรียกว่าฝีมือ”

“เจ้า เจ้าคิดจะทำอะไร?” สีหน้าของหวงฉวนเวยเปลี่ยนไปมากทีเดียว