ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2273

สามสิบหกจ้าวมังกรเรียงหน้ากระดานขวางอยู่ด้านหน้าของหลี่ชิเย่ นาทีนี้พวกเขาเปี่ยมด้วยกลิ่นอายการฆ่า ชุดเกราะขนาดยักษ์บนตัวของพวกเขาก็ส่งประกายที่ละลานตา มองดูคล้ายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สามสิบหกองค์ที่ลงมายังโลกมนุษย์อย่างนั้น ทำให้ผู้คนต้องให้ความเคารพยำเกรง ทำให้ผู้คนถึงกับหวาดกลัวจนขนลุกซู่

“ผู้เยาว์ เจ้าคิดจะตายด้วยวิธีอย่างไรล่ะ?” นาทีนี้เอง หนึ่งในสามสิบหกจ้าวมังกรได้พูดขึ้น น้ำเสียงเย็นชา เปี่ยมด้วยกลิ่นอายการฆ่า ทำให้ผู้ที่ได้ยินถึงกับร่างสั่นเทิ้มทีหนึ่ง

อย่างไรเสียก็คือเสาหลักประจำแคว้น…ระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิอดที่จะพึมพำออกมา ขณะมองดูสามสิบหกจ้าวมังกรเหล่านี้

ด้วยศักยภาพของสามสิบหกจ้าวมังกร สามารถกวาดล้างสำนักจำนวนมากของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิหุบเขาอมตะ อีกทั้งเกรงว่าธาตุแท้ภายในของแคว้นว่านโซ่วคงไม่ได้มีเพียงเท่านี้ จะโทษว่าแคว้นว่านโซ่วหาญกล้าแอบส่องอำนาจของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิหุบเขาอมตะก็ไม่ถูก

“ตายด้วยวิธีไหน?” หลี่ชิเย่ยังคงกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนบัลลังก์กษัตริย์กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยว่า “พวกเจ้าออกจากสำคัญตนเองมากเกินไปแล้วกระมัง? ฝีมือเพียงแค่นี้ก็คิดจะสังหารข้ารึ? ข้าไม่จำเป็นต้องลงมือก็มีวิธีร้อยพันที่จะสังหารพวกเจ้า เอาเถอะ ให้พวกเจ้าได้เห็นฝีมือของข้าก็แล้วกัน รอให้พวกเจ้ามีปัญญาฝ่าเข้ามาให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคุยว่าจะสังหารข้าก็ยังไม่สาย”

พลันที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำ ได้ยินเสียงแว้งค์ดังขึ้น ชั่วพริบตาเดียวนั่นเอง เหนือศีรษะของหลี่ชิเย่เหมือนมีช่องว่างช่องหนึ่งเปิดออก คล้ายดั่งเปิดประตูอาณาจักรแห่งหนึ่งขึ้นมาอย่างนั้น

ในช่องว่างนี้ปรากฏต้นไม้แก่ต้นหนึ่ง โดยที่ต้นไม้แก่ต้นนี้มีความแก่หง่อมอย่างยิ่ง เหมือนว่ามันเจริญเติบโตมาตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์จนถึงปัจจุบัน ต้นไม้เก่าแก่ต้นนี้ดูเหมือนจะห่างไกลจากโลกปัจจุบันมากเหลือเกิน ทุกคนเพียงมองเห็นเป็นโครงร่างที่รางเลือนเท่านั้นเอง ไม่สามารถมองเห็นรายละเอียดของมันได้อย่างชัดเจน

แม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม ขณะที่ต้นไม้แก่ต้นนี้ปรากฏขึ้นมานั้น พลันเปี่ยมด้วยความมีชีวิตชีวา ทั่วทั้งเรือนโอสถถูกทำให้จมอยู่ท่ามกลางความมีชีวิตชีวาที่น่าเกรงขาม เหมือนว่าทั่วทั้งเรือนโอสถได้กลับกลายเป็นทะเลแห่งความมีชีวิตชีวา ความมีชีวิตชีวาที่คึกคักทำให้ผู้คนรู้สึกได้ว่าอากาศช่างบริสุทธิเหรือเกิน ทำให้อดที่จะสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ สักทีหนึ่ง หลังจากที่ได้สูดเอาอากาศที่มีชีวิตชีวานี้แล้ว รู้สึกว่าความอ่อนล้าหายไปราวปลิดทั้ง รู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก

“นี่มันคืออะไรกันแน่…” ผู้คนจำนวนไม่น้อยรู้สึกตกใจกับต้นไม้แก่ที่ดูเลือนราง และบ่นพึมพำขึ้นมา

“หรือว่าตามตำนานเล่ากันว่าที่เขาเก็บสมุนไพรมีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ต้นหนึ่ง หรือว่าตำนานเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง?” ระดับบรรพบุรุษตระกูลขุนนางโบราณมองดูต้นไม้แก่ต้นนั้นที่อยู่เหนือศีรษะของหลี่ชิเย่แล้วกล่าวด้วยความตระหนก

เคยมีตำนานเล่าว่าบนยอดเขาเก็บสมุนไพรมีต้นไม้แก่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ต้นหนึ่ง แต่ไม่เคยมีใครพบเห็นมาก่อนจึงไม่รู้ว่าเป็นจริงหรือเท็จ แต่ เวลานี้ได้ปรากฏต้นไม้แก่เหนือศีรษะหลี่ชิเย่ต้นนี้แล้ว ทำให้ระดับบรรพบุรุษของสำนักต่างๆ ในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิหุบเขาอมตะจำนวนไม่น้อยได้นึกถึงตำนานเรื่องนี้

จี๊ด จี๊ด จี๊ดเสียงของบางสิ่งที่มุดออกมาจากพื้นดิน นาทีนี้ ใต้พื้นดินปรากฎรากไม้แก่แต่ละรากที่โผล่พรวดขึ้นมาจากใต้พื้นดิน แล้วขวางอยู่ด้านหน้าของสามสิบหกจ้าวมังกร

“แค่ไม้ผุๆ กองหนึ่งเท่านั้น ไม่คู่ควรจะกล่าวถึง” มีจ้าวมังกรที่มองดูอย่างดูแคลน เวลานี้สามสิบหกจ้าวมังกรไม่เห็นอยู่ในสายตาสำหรับรากไม้แก่แต่ละรากที่โผล่พราดขึ้นมาเหล่านี้

แต่ในเวลานี้เอง ได้ยินเสียงจี๊ดดังขึ้นเสียงหนึ่ง มองเห็นรากแก่แต่ละรากที่โผล่พรวดออกมาจากใต้พื้นดินล้วนแล้วแต่ถักทอเข้าด้วยกัน และกลายเป็นรูปร่างคล้ายคนๆ หนึ่ง หลังจากที่รากแก่ทั้งหมดได้ถักทอจนเสร็จสิ้นแล้ว ปรากฏรูปร่างของคนที่สูงใหญ่มาก

ชุดเกราะที่สวมอยู่บนตัวของสามสิบหกจ้าวมังกรนับว่าสูงใหญ่มากแล้วสิ แต่ทว่าเมื่อรากแก่ทั้งหมดพันถักทอเข้าด้วยกันจนกลายเป็นมนุษย์ยักษ์เถาวัลย์นั้น มันมีความใหญ่โตมหึมายิ่ง ร่างของมันดุจดั่งเป็นภูเขาขนาดยักษ์ลูกหนึ่ง ขณะที่มันยืนอยู่ตรงนั้น เมฆที่ลอยล่องแค่ลอยเฉียดหัวไหล่ของเขาไปเท่านั้น ย่อมสามารถจินตนาการได้ว่ามนุษย์เถาวัลย์ยักษ์นี้มีขนาดที่สูงใหญ่เพียงใด

“ต่อให้กลายเป็นมนุษย์ร่างยักษ์ มันก็แค่ไม้ผุๆ กองหนึ่งเท่านั้น” สามสิบหกจ้าวมังกรยังคงไม่ใส่ใจ มองดูรากไม้แก่ทั้งหมดที่ถักทอเข้าด้วยกันจนกลายเป็นมนุษย์เถาวัลย์ยักษ์นั่น

“อย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมย ช่องว่างที่อยู่เหนือศีรษะของเขาพลันบินออกไป ได้ยินเสียงดังจี๊ดขึ้นมา ช่องว่างนี้พลันไปลอยล่องอยู่ด้านหลังของมนุษย์เถาวัลย์ยักษ์ พริบตาเดียวนั่นเอง ประตูของช่องว่างดังกล่าวเหมือนถูกดันให้เปิดออก ขณะที่ต้นไม้แก่ที่เลือนรางต้นนั้นก็กลับกลายเป็นมีขนาดที่สูงใหญ่สุดเปรียบเปรย เหมือนว่าได้กลายเป็นเหมือนท้องฟ้าที่กว้างไกล ทำการปกป้องมนุษย์เถาวัลย์ยักษ์ภายใต้ร่มเงาสีเขียวของมัน

ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น รากแก่ที่อยู่บนตัวของมนุษย์เถาวัลย์ยักษ์พลันเหมือนมีพลังชีวิตฟื้นคืนอย่างไม่มีขีดจำกัดอย่างนั้น เมื่อได้รับการบำรุงด้วยทะเลชีวิตที่น่าเกรงขามจากต้นไม้แก่ต้นนี้ ได้ยินเสียงดังตึง ตึง ตึงรากแก่แต่ละรากกลับกลายเป็นมีขนาดใหญ่และแข็งแรง เหมือนดั่งกลับคืนสู่ช่วงวัยที่แข็งแรงที่สุดในครั้งนั้น รากแก่ที่เดิมดูเหี่ยวแห้งแก่หง่อมพลันมีพลังชีวิตฟื้นคืนขึ้นมาใหม่ เปลือกแก่ที่หนามากซึ่งห่อหุ้มลำต้นเอาไว้นั้นดุจดั่งเป็นเกราะเหล็กเกล็ดมังกรที่ไม่สามารถทำลายได้

ในเวลานี้ มองเห็นมนุษย์เถาวัลย์ยักษ์ตัวนี้แผ่กระจายความมีชีวิตชีวาที่น่าเกรงขามออกมา นาทีนี้มนุษย์เถาวัลย์ยักษ์เหมือนมีชีวิตขึ้นมาและเปี่ยมไปด้วยความมีชีวิต ทั้งยังมีพลังที่น่าเกรงขามไร้ขีดจำกัด เพียงแค่มันเคลื่อนไหวก็เปี่ยมไปด้วยอานุภาพที่ทำลายฟ้าดินได้