ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2272

จ้าวมังกรผู้นี้เดินเข้ามาหาทีละก้าวๆ ได้ยินเสียงดังปัง ปัง ปังดังขึ้น ทุกๆ ก้าวที่เขาก้าวเท้าออกไปสั่นสะเทือนไปทั่วฟ้าดิน เหมือนว่าแท่นโอสถจะถูกเขาเหยียบย่ำจนแหลกละเอียดอย่างนั้น

จ้าวมังกรที่สวมใส่ชุดเกราะขนาดยักษ์เช่นนี้ขณะที่บุกลุยเข้ามานั้น แม้จะกล่าวว่าแต่ละย่างก้าวของเขาจะดูหนักแน่นยิ่งนัก และได้ยินเสียงทีสั่นสะเทือนฟ้าดิน แต่ด้านความเร็วของมันกลับไม่เชื่องช้า และท่าทางของเขาก็ดูคล่องแคล่วอย่างยิ่ง ไม่เทอะทะแม้แต่น้อย

ปุเสียงหนึ่งดังขึ้น จังหวะที่จ้าวมังกรหวังจะพุ่งชนหลี่ชิเย่อยู่นั้น ใต้พื้นดินพลันปรากฏรากแก่แต่ละรากที่โผล่พรวดขึ้นมา โดยรากแก่แต่ละรากแข็งดั่งเหล็กกล้า และรากแก่แต่ละรากพลันถักทอเข้าด้วยกันในเสี้ยววินาที กลับกลายเป็นกำแพงหนาขนาดยักษ์ด้านหนึ่ง โดยที่กำแพงหนาขนาดยักษ์นี้คล้ายหลอมสร้างขึ้นมาจากเหล็กกล้าโลหะศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้น มีความแข็งแกร่งและเหนียวยิ่งนัก

เสียงปังดังสนั่น จ้าวมังกรผู้นี้หอบเอาพลังมหาศาลพุ่งโจมตีเข้ามา ด้วยพลังพุ่งโจมตีที่ดุดันรุนแรงชนเข้ากับกำแพงหนาด้านนี้ แต่ทว่า แม้แต่พลังดุดันรุนแรงเช่นนี้ก็ไม่สามารถชนทะลุกำแพงนี้ไปได้ กำแพงทั้งด้านคล้ายแข็งแกร่งและเหนียวจนสุดจะจินตนาการ ขณะที่จ้าวมังกรผู้นี้พุ่งโจมตีเข้าไปนั้น กำแพงหนาด้านนี้พลันบุ๋มลึกลงไปเหมือนถูกดึงให้ยืดออกไป ดุจดั่งเป็นกำแพงยางพาราอย่างนั้น ไม่สามารถชนให้ทะลุผ่านไปได้

ในขณะที่กำแพงหนาด้านนี้ถูกพุ่งโจมตีชนจนยืดไปถึงที่สุด ตามติดด้วยเสียงปังดังขึ้น จ้าวมังกรผู้นี้พลันถูกดีดกลับออกไปคล้ายเป็นดาวตกอย่างนั้น

ปัง ปัง ปังจ้าวมังกรผู้นี้รีบทิ้งตัวลงทันที ทำให้ร่างกายหนักแน่นมั่นคง แต่ทว่า ภายใต้แรงดีดที่มีความรุนแรงยิ่ง เขายังคงถูกแรงกระแทกผลักดันไปไกลมากจึงสามารถหยุดร่างกายเอาไว้ได้

ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกตกใจเมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว จนกระทั่งถึงบัดนี้ทุกคนก็ยังแยกไม่ออกว่ารากแก่แต่ละรากเหล่านี้คืออะไรกันแน่ เหมือนว่ารากแก่แต่ละรากเหล่านี้มาจากใต้พื้นดิน มองดูเหมือนว่ามันมีความแก่เฒ่าอย่างยิ่งแล้ว กระทั่งรากบางรากแก่จนเกือบจะขาดออกจากกันแล้ว ดูจากสภาพของรากแก่เหล่านี้แล้ว พวกมันล้วนแล้วแต่อยู่มานานจนนับไม่ถ้วนเสียแล้ว มีรากแก่ที่ดูแข็งแรงและมีเปลือกเก่าแก่ที่หนามากๆ ดูไปแล้วก็คล้ายเป็นเกล็ดมังกรที่แข็งแกร่งยิ่ง

ทำลายจ้าวมังกรผู้นี้ไม่เชื่อว่าจะทำลายไม่ได้ จึงคำรามเสียงดังออกมา ได้ยินเสียงตึงดังขึ้น มองเห็นชุดเกราะของจ้าวมังกรผู้นี้มีดาบยาวยื่นออกมาเล่มหนึ่ง ดาบยาวเล่มนี้ส่งประกายแวววับ มีความแหลมคมอย่างยิ่ง

เสียงปังดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง จ้าวมังกรผู้นี้กระโดดเพียงก้าวเดียวพลันบุกไปอยู่ตรงหน้ารากแก่ พริบตาเดียวนั่นเอง ได้ยินเสียงดังช่าาาขึ้นมาเสียงหนึ่ง รากแก่ที่เดิมกลายเป็นกำแพงด้านหนึ่งพลันแยกตัวออก ว่ายวนไปเหมือนดั่งเป็นมังกรเจียวหลง และพุ่งเข้าหาจ้าวมังกรผู้นี้เสมือนหนึ่งหมื่นมังกรออกจากถ้ำอย่างนั้น

‘พันภูผาหิมะคมกริบ’ จ้าวมังกรผู้นี้คำรามเสียงดัง คลื่นกระบี่ไล่กันมาเป็นระลอก ประกายกระบี่ดั่งหิมะที่ปลิวว่อน ประกายกระบี่ที่ไม่มีสิ้นสุดฟาดฟันลงมา เสมือนดั่งต้องการเชือดเฉือนพื้นปฐพีให้เป็นหมื่นชิ้นพันชิ้นอย่างนั้น

เสียงปุ ปุ ปุดังขึ้น ในเสี้ยววินาทีนี้เอง มีรากที่แก่หง่อมและแห้งจำนวนไม่น้อยแต่ละรากที่ถูกจ้าวมังกรผู้นี้ฟันจนขาด แต่ทว่า ได้ยินเสียงจี๊ดดังขึ้นมา ใต้พื้นดินพลันปรากฏรากแก่ที่แข็งแรงและขนาดใหญ่กว่าโผล่พรวดขึ้นมา รากแก่ที่มีขนาดใหญ่และแข็งแรงเหล่านี้มีเปลือกไม้ที่หนามากเหมือนดั่งเกล็ดมังกร แข็งยิ่งกว่าหินเหล็ก

ขณะที่รากแก่ที่แข็งแรงและขนาดใหญ่แต่ละรากโผล่พรวดขึ้นมาได้เข้าต่อกรกับดาบยาวของจ้าวมังกรโดยตรง ได้ยินเสียงตึง ตึง ตึงดังขึ้น มองเห็นรากแก่ที่แข็งแรงและขนาดใหญ่แต่ละรากคล้ายดั่งเป็นแส้ที่แข็งดั่งแส้เหล็กอย่างนั้น เข้าปะทะซึ่งหน้ากับดาบยาวของจ้าวมังกร อย่างไรก็ตาม ดาบยาวของจ้าวมังกรกลับไม่สามารถฟันรากแก่ที่แข็งแรงและขนาดใหญ่และละรากให้ขาดได้ อย่างดีก็แค่ฝากร่องรอยของดาบเอาไว้เท่านั้น

ครั้นรากแก่ที่แข็งแรงและขนาดใหญ่แต่ละรากเหล่านี้สามารถต้านรับซึ่งหน้ากับจ้าวมังกรได้นั้น สถานการณ์ดูจะไม่ดีสำหรับจ้าวมังกรเสียแล้ว ได้เห็นใต้พื้นดินปรากฏรากแก่จำนวนมากยิ่งกว่าที่โผล่พรวดขึ้นมา โดยรากแก่เหล่านี้มีความว่องไวดังงูหรือมังกรเจียวหลง มีความแข็งแกร่งอย่างยิ่ง เมื่อรากแก่ทั้งหมดเข้าล้อมโจมตีต่อจ้าวมังกรผู้นี้แล้ว พลันทำให้จ้าวมังกรผู้นี้รู้สึกยากที่จะรับมือได้ เมื่อรับมือทางด้านซ้ายด้านขวาก็แย่ลง ท่าทางไม่อาจรับมือได้

“ทักษะไม่แข็งแกร่งพอนะเนี่ย ถ้าหากเจ้าเป็นระดับอมตะคนหนึ่งล่ะก็ จะต้องอาศัยหนึ่งดาบที่กวาดไปตรงๆ” เวลานี้พวกของมู่หย่าหลันได้จัดการชงน้ำชาที่มีกลิ่นหอมลอยเป็นไอชี้นมาเสร็จแล้ว หลี่ชิเย่กำลังจิบชาชั้นเลิศเบาๆ มองดูจ้าวมังกรที่กำลังรับมือด้วยท่าทางที่คับขันและอยู่ในสถานการณ์ลำบากอย่างเอ้อระเหย พร้อมกับให้การแนะนำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า “ระวังหลัง ไม่สิ ระวังขาด้านล่าง…”

จังหวะที่หลี่ชิเย่พูดยังไม่ทันขาดคำ ได้ยินเสียงปุดังขึ้น รากแก่รากหนึ่งที่แข็งแกร่งและเหนียวดังแส้เหล็กกล้าพลันพันธนาการขาทั้งสองข้างของจ้าวมังกรผู้นี้ เมื่อช่วงล่างของจ้าวมังกรผู้นี้ถูกพันธนาการเอาไว้แล้ว เพียงชั่วพริบตาเดียวก็สูญเสียความได้เปรียบไปทันที รากแก่แต่ละรากพลันคลายดั่งงูที่ว่องไวได้ฉกไปบนตัวของเขาเพื่อพันธนการตัวของเขาเอาไว้

เปิดจ้าวมังกรผู้นี้คำรามเสียงดังหวังจะฟันรากแก่ทั้งหมดให้ขาด แต่ทว่า บรรดารากแก่เหล่านี้เสมือนดั่งเป็นมือขนาดยักษ์อย่างนั้น พลันจัดการทำให้เขาล้มลง ได้ยินเสียงที่ดังหนักแน่นดังปัง ปัง ปังจับตัวจ้าวมังกรผู้นี้ฟาดลงกับพื้นอย่างแรงครั้งแล้วครั้งเล่า

ผู้คนจำนวนไม่น้อยถึงกับงงงันกับภาพที่เห็น นี่มันคือจ้าวมังกรคนหนึ่งนะเนี่ย เสาหลักของแคว้นว่านโซ่ว ถึงกับถูกทำให้ต้องล้มลง อีกทั้งตั้งแต่คนจนจบหลี่ชิเย่ยังไม่ได้ลงมือเองเลย

“เฮ่อข้าก็บอกเจ้าให้ระวังแล้ว อายุก็ปูนนี้แล้วฝีมือเช่นนี้ออกจะอ่อนเกินไปแล้วกระมัง” หลี่ชิเย่ที่จิบน้ำชาอยู่ส่ายหน้าและพูดทอดถอนใจออกมาว่า “ดูท่าพวกเจ้าที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเสาหลักค้ำแคว้นว่านโซ่วก็ไม่เท่าไรนี่”

เมื่อจ้าวมังกรผู้นี้ถูกหลี่ชิเย่พูดจาฉีกหน้าเช่นนี้ พลันทำให้สีหน้าของเขาดูไม่จืดถึงขีดสุด เขาร้องคำรามออกมาว่า “เจ้าเดรัจฉานน้อย ข้าต้องฆ่าเจ้าให้ได้”