ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2325

ตูม ตูม ตูมขณะที่ปี้โซ่วยังอยู่ห่างจากเมืองปี้โซ่วเฉิงอีกไกลมาก ก็เห็นฝุ่นละอองที่ฟุ้งลอยขึ้นสูงเป็นหมื่นจ้างแล้ว ขณะที่ปี้โซ่วจำนวนนับไม่ถ้วนบุกเข้าหานั้น คล้ายน้ำหลากที่ทะลักเข้ามา ดุจดั่งเป็นคลื่นยักษ์ที่พลิกตัวขึ้นสูงเป็นล้านล้านจ้างอย่างนั้น

โอ้แม่จ๋า…ในเวลานี้เอง ผู้คนจำนวนมากจึงได้รับรู้ถึงความน่าสยองขวัญของคลื่นสัตว์ ทำเอาคนบางส่วนทยอยกันถอยหลังให้ห่างไกลจากเส้นทางผ่าน ด้วยเกรงว่าถูกคลื่นสัตว์พัดพาเอาไปด้วย

เมื่อคลื่นสัตว์ใกล้เข้ามาทุกขณะ ผู้คนจำนวนมากจึงมองเห็นปี้โซ่วได้อย่างชัดเจน ความจริงแล้วปี้โซ่วไม่ได้มีข้อแตกต่างอะไรกับสิงสาราสัตว์มากมายนัก อย่างน้อยเหมือนกัน และหรือใกลเคียงในด้านรูปลักษณ์ แน่นอนย่อมมีสัตว์โบราณที่หน้าตาแปลกประหลาดอย่างยิ่ง แต่มันก็คือส่วนน้อย

คลื่นสัตว์ที่กวาดครอบคลุมพื้นที่เข้ามานั้นมีปี้โซ่วที่มีรูปร่างหน้าตาแตกต่างกันไปหลากหลาย บ้างเหมือนเป็นวัวมุทะลุตัวหนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่มาก ยาวสามจ้างเศษ สีแดงกล่ำทั้งตัว ขณะที่วิ่งเข้ามาอย่างบ้าบิ่น กีบทั้งสี่ที่ร้อนผ่าวได้สลักเป็นรอยเท้าอยู่บนพื้น และมีสัตว์ดุร้ายที่คล้ายเสือดาวหิมะ แม้ว่ารูปร่างของมันจะไม่ใหญ่ แต่มีความว่องไวดั่งสายฟ้าแลบ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็วิ่งพรวดมาอยู่แถวหน้าสุด ร่างสีขาวประดุจเกล็ดหิมะ บริเวณที่มันวิ่งผ่านไปล้วนแล้วแต่กลายเป็นน้ำแข็ง และมี ปี้โซ่วตัวเล็กๆ ที่แลดูคล้ายเป็นลิงป่าตัวหนึ่ง มันจะเกาะอยู่บนหลังของสัตว์ยักษ์โดยตรงตัวหนึ่ง ขณะที่สัตว์ยักษ์ตัวนั้นเหมือนว่ายอมรับฟังคำสั่งของมันอย่างยิ่ง…

ปี้โซ่วที่วิ่งเข้ามาปะทะมีจำนวนมากเหลือเกิน และมีรูปลักษณ์ที่หลายหลาก นับกันไม่หวั่นไม่ไหว ทุกคนต่างจ้องมองดูกันจนตาลาย แต่ว่า ไม่ว่าปี้โซ่วเหล่านี้จะมีรูปลักษณ์หน้าตาอย่างไรก็ตาม จะเป็นสัตว์บกก็ดี หรือสัตว์ปีกก็ช่าง พวกมันต่างก็มีจุดๆ หนึ่งที่เหมือนกัน นั่นก็คือบริเวณหน้าผากจะมีลวดลายอยู่ โดยลวดลายดังกล่าวแลดูคล้ายเป็นเหรียญกษาปณ์ทองคำเหรียญหนึ่งที่ถูกสลักประทับเอาไว้ตรงนั้น ด้วยลวดลายลักษณะเช่นนี้นี่เอง พวกมันจึงถูกขนานนามว่าปี้โซ่ว

ปัง ปัง ปังเสียงสะเทือนปฐพีดังขึ้นเป็นระลอก ท่ามกลางคลื่นสัตว์นั้นก็มีปี้โซ่วที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารรวมอยู่ด้วย โดยที่สัตว์ยักษ์ประเภทนี้จัดอยู่ในรุ่นยักษ์ใหญ่

มองเห็นวานรยักษ์ตัวหนึ่งที่มีขนาดสูงใหญ่เมื่อเทียบกับภูเขาลูกที่สูงที่สุดแล้วมันยังสูงกว่าหัวหนึ่ง ยามที่มันก้าวเท้าก้าวหนึ่งคือระยะทางหนึ่งพันลี้ หนึ่งเท้าที่เหยียบลงไปก็คือรอยเท้าขนาดยักษ์ แม้แต่ภูเขาก็ถูกมันเหยียบจนราบเป็นหน้ากลอง เมื่อมันพุ่งชนเข้าไปตรงๆ ไม่รู้ว่ามีภูเขาจำนวนเท่าไรที่ถูกมันชนจนแหลกละเอียดไปเท่าไรตลอดเส้นทางที่มันผ่านมา มีความดุร้ายยิ่งนัก

ยามที่วานรยักษ์ตัวนี้เหยียบลงมานั้น ไม่รู้ว่ามีปี้โซ่วจำนวนเท่าไรที่ถูกมันเหยียบขยี้ ปี้โซ่วบางตัวถูกมันเหยียบจนกลายเป็นเนื้อบดในหนึ่งเท้า แต่ก็มีปี้โซ่วจำนวนมากที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลุกขึ้นมาวิ่งได้ต่อ

ยังมีงูยักษ์ที่มีลำตัวยาวเป็นพันลี้ พลันที่มองเห็นมันแลบลิ้นก็จะได้ยินเสียงดังปังเสียงหนึ่ง ภูเขาลูกที่อยู่ด้านหน้าถูกมันโจมตีจนแหลกละเอียดไปโดยพลัน แม้ว่างูยักษ์ลักษณะเช่นนี้จะมีขนาดลำตัวที่ใหญ่มาก แต่มันกลับมีความเร็วที่ยากจะหาผู้ใดเทียม เลื้อยผ่านไปดั่งสายฟ้าแลบ

ยามที่งูยักษ์ตัวนี้เลื้อยผ่านไปนั้น จะได้ยินเสียงดังคร๊ากกก คร๊ากกก คร๊ากกกขึ้นมา ต้นไม้ที่มีลำต้นสูงเทียมฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วน และภูเขาแต่ละลูกที่ถูกมันบดขยี้จนแหลกละเอียด บริเวณที่มันเลื้อยผ่านไปจะถูกมันบดขยี้จนกลายเป็นเส้นทางสายหนึ่งขึ้นมาดื้อๆ ทำให้ผู้ที่พบเห็นถึงกับอ้าปากตาค้าง

เสียงตูม…ดังสนั่น ภายในระยะเวลาอันสั้น คลื่นสัตว์ที่น่าสยองขวัญก็บุกมาถึงบริเวณที่เป็นอาณาเขตของเมืองปี้โซ่วเฉิงแล้ว พลันบังเกิดเหมือนฟ้าถล่มดินทลายขึ้นมา ไม่รู้ว่ามีต้นไม้ที่สูงตระหง่านเทียมฟ้าจำนวนเท่าไรที่แหลกละเอียดไปทันที และไม่รู้ว่ามีภูเขาจำนวนเท่าไรที่แหลกละเอียดและพังครืนลงมา

“โอ้แม่เจ้า พวกเราอยู่ใกล้เกินไปแล้ว” ยามที่คลื่นสัตว์กวาดครอบคลุมเข้ามานั้น ผู้บำเพ็ญตนจำนวนไม่น้อยที่เลือกอยู่ภูเขาลูกที่อยู่ใกล้กับเส้นทางผ่านมาก เมื่อคลื่นสัตว์เข้ามาถึงพวกเขาก็จะโดนประทะเป็นกลุ่มแรก ทำให้ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนไม่น้อยพลันถูกคลื่นของสัตว์ปกคลุมจนมิด

“อ๊ากกก…” เสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้นไม่ขาดสาย ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าไรที่ถูกคลื่นของสัตว์ที่น่าสยดสยองเข้าปกคลุมและจากนั้นก็ถูกเหยียบย่ำจนกลายเป็นเนื้อบด เสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้นมาไม่ขาด

มีผู้บำเพ็ญตนที่รีบเร่งเหินฟ้าขึ้นไป แต่ว่า พวกเขากลับโชคร้ายอย่างยิ่ง เมื่อเสียงอิ๊วววดังขึ้น สัตว์ปีกขนาดยักษ์โฉบผ่านเข้ามา ปีกขนาดยักษ์ของมันที่กวาดเข้ามา ทำให้ผู้บำเพ็ญตนเหล่านี้ส่งเสียงร้องน่าเวทนาอ๊ากกกขึ้นมา ร่างกายของพวกเขาถูกตัดขาดกลางลำตัว ทำให้เกิดเป็นฝนเลือดที่สาดลงมา

แต่ก็มีผู้บำเพ็ญตนบางส่วนที่โชคดีมาก พวกเขาได้ทำการจัดวางเหรียญแท้จริงของตนเอาไว้แต่แรก เมื่อปี้โซ่วที่วิ่งเข้ามาอยู่ด้านหน้าสุดมองเห็น และมีจำนวนที่เหมาะกับปี้โซ่วตัวนั้น มันก็จะกลืนเอาเหรียญแท้จริงนั้นเข้าไป

เมื่อผู้บำเพ็ญตนเหล่านั้นเห็นปี้โซ่วกลืนกินเหรียญแท้จริงของตนเข้าไปก็จะทยอยกันกระโดดขึ้นไปและนั่งบนตัวของปี้โซ่ว ปล่อยให้พวกเขาทุกพวกเขาพุ่งตัวเข้าไปยังเมืองปี้โซ่วเฉิง

แต่ว่า มันมีทั้งที่โชคดี และโชคร้าย ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนบางคนเพิ่งจะได้นั่งบนหลังของปี้โซ่ว ได้ยินเสียงดังปังขึ้นมา ปรากฏเงามืดปกคลุมอยู่ด้านบนท้องฟ้า เท้าขนาดยักษ์ข้างหนึ่งที่เหยียบย่ำลงมา พลันทำให้พวกเขาต้องกลายเป็นเนื้อบดรวมทั้งตัวปี้โซ่วที่นั่งโดยสารมาด้วย พวกเขาตายโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ การตายในลักษณะนี้นับว่าไม่เป็นธรรมเหลือเกิน

แน่นอน มีปี้โซ่วบางตัวแม้ผู้บำเพ็ญตนบนหลังของมันจะถูกเหยียบจนกลายเป็นเนื้อบด แต่ตัวของพวกมันเองกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลุกขึ้นมาแล้ววิ่งต่อไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“โชคดีที่พวกเราไม่ได้อยู่ใกล้ถนนมากขนาดนั้น” บรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนที่อยู่ห่างจากถนนใหญ่กล่าวด้วยความรู้สึกโชคดี เมื่อเห็นเหล่ายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนที่อยู่ใกล้กับถนนใหญ่มากที่สุดถูกเหยียบจนกลายเป็นเนื้อบด กล่าวสำหรับพวกเขาแล้วการที่พวกเขาไม่สามารถแย่งยอดเขาที่อยู่ด้านหน้าสุดตั้งแต่แรก ถือเป็นความโชคดีอย่างหนึ่ง

ฮือออ…เวลานี้ ได้มีปี้โซ่วบางส่วนที่เบี่ยงออกจากเส้นทางหลักและวิ่งไปตรงหน้าผู้บำเพ็ญตนเหล่านั้น อ้าปากกลืนกินเหรียญแท้จริงลงท้องไป

บรรดาผู้บำเพ็ญตนเหล่านี้ต่างทยอยกระโดดขึ้นนั่งบนหลังของปี้โซ่วเมื่อเห็นมันกลืนกินเหรียญแท้จริงของตน นั่งปี้โซ่วเข้าไปในเมืองปี้โซ่วเฉิง

แน่นอน ก็มีบางคนที่คิดจะนั่งปี้โซ่วฟรีๆ โดยไม่ต้องการเสียเงินแต่อยากจะนั่งปี้โซ่วเข้าเมือง ดังนั้น พวกเขาจึงเล็งปี้โซ่วตัวหนึ่งไว้ อาศัยความไวบุกประชิดตัวและขึ้นนั่งบนหลังของปี้โซ่วทันที