ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2351

ตัวกระบี่ดั่งโปร่งแสง อีกทั้งบังบางเฉียบจนเหลือเชื่อ เหมือนว่ากระบี่เล่มนี้บางยิ่งกว่าเยื่อบางๆ ใดๆ เสียอีก บางจนกระทั่งมองไม่เห็นด้วยตา

กระบี่คริสตัล มันหาใช่กระบี่เล่มหนึ่งไม่ มันเป็นเพียงวิชากระบี่ที่อยู่ภายในใจของหลี่ชิเย่เท่านั้นเอง เหมือนกระบี่ทองแดงที่หลี่ชิเย่ใช้ขณะต่อสู้ชี้ขาดกับเทพกระบี่กูตู๋อย่างนั้น ทั้งหมดล้วนไม่ใช่กระบี่ แต่เป็นวิชากระบี่ กระทั่งล้ำกว่าความเป็นดั้งเดิมของกระบี่

ดังนั้น ขอเพียงในใจของหลี่ชิเย่มีกระบี่ ในมือก็จะมีกระบี่ กระบี่เป็นเพียงความคิดแวบเดียวเท่านั้น

กระบี่คริสตัลก็ดี กระบี่ทองแดงก็ช่าง ทั้งหมดนี้กำเนิดขึ้นจาก ‘กระบี่สิ้นสุด’ แน่นอนสุด ในอดีตนั้นไม่มี ‘กระบี่สิ้นสุด’ ในอดีต ‘กระบี่สิ้นสุด’ คือหนึ่งในตำราสวรรค์นพเก้าที่ชื่อว่า ‘ตำรากาย’

เพียงแต่หลี่ชิเย่ทำการพลิกเปิดหน้าใหม่ขึ้นมา จากนี้เป็นต้นไป บนโลกไม่มี ‘ตำรากาย’ อีกต่อไป มีเพียง ‘กระบี่สิ้นสุด’ หลังจากที่หลี่ชิเย่ได้พลิกหน้าใหม่ขึ้นมาแล้ว ก็เป็นการบ่งบอกว่า ‘กระบี่สิ้นสุด’ เล่มนี้ของหลี่ชิเย่จะรวบรวมเอาเคล็ดวิชากระบี่บนโลกทั้งหมดเอาไว้ กระทั่งล้ำหน้าวิชากระบี่ทั้งหมดบนโลก มีเพียงหนึ่งเดียวไม่มีสอง สุดยอดในหล้าหนึ่งไม่มีสอง

‘กระบี่สิ้นสุด’ การที่หลี่ชิเย่ตั้งชื่อเช่นนี้ให้กับตำราสวรรค์เล่มนี้นั้น ความหมายก็คือ “ทุกสิ่งล้วนสิ้นสุดที่กระบี่นี้” ซึ่งก็คือเคล็ดวิชาทุกอย่างล้วนสิ้นสุดที่กระบี่ ทุกเรื่องราวล้วนสิ้นสุดที่กระบี่ ขอเพียงสำแดงกระบี่นี้ออกไป สรรพสิ่งล้วนสงบลง

แม้ว่า ‘กระบี่สิ้นสุด’ จะเป็นเคล็ดวิชากระบี่เล่มหนึ่ง กระทั่งเรียกได้ว่าเป็นต้นกำเนิดเคล็ดวิชากระบี่ แต่ว่า ภายใน ‘กระบี่สิ้นสุด’ กลับไม่มีกระบวนท่ากระบี่ใดๆ การเปลี่ยนแปลงของเคล็ดวิชากระบี่ใดๆ กระทั่งกล่าวได้ว่า มันไม่มีแม้กระทั่งเคล็ดวิชากระบี่

ท่ามกลางตำราสวรรค์ที่ชื่อ ‘กระบี่สิ้นสุด’ เล่มนี้ มีทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเคล็ดวิชากระบี่ และไม่มีอะไรทั้งสิ้น ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่อยู่ภายในจิตใจของผู้ใดก็ตาม สิ่งที่ทุกคนคิดอยู่ในใจล้วนแตกต่างกัน นั่นบ่งบอกว่ามันจะมีรูปลักษณ์ที่แตกต่างกัน

เป็นต้นว่า เวลานี้มีผู้อื่นได้ ‘กระบี่สิ้นสุด’ ที่อยู่ในมือหลี่ชิเย่เล่มนี้ไป มีความเป็นไปได้ที่เขาจะตระหนักรู้เป็นเพลงกระบี่ยอดเยี่ยมที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสองในหล้า แต่ อาจเป็นไปได้ที่จะตระหนักรู้เป็นเคล็ดวิชากระบี่ที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสอง

ดังนั้น จึงกล่าวได้ว่า ‘กระบี่สิ้นสุด’ สามารถเรียกได้ว่าคือต้นกำเนิดของกระบี่ มันมีทุกสิ่งทุกอย่างของกระบี่ แต่ก็ไม่มีอะไรเลย มันจะปรากฏออกมาในรูปลักษณ์อย่างไรนั้น ท้ายที่สุดยังคงอยู่ที่ผู้ที่จะบรรลุมัน

เฉกเช่นหลี่ชิเย่ ท่ามกลางการบรรลุของเขานั้น เขาก็คือในมือปราศจากกระบี่ แต่กระบี่อยู่ในใจ สิ่งนี้บ่งบอกว่าตัวเขาเองก็คือกระบี่

อย่างไรก็ตาม เฉกเช่นกระบี่ทองแดง กระบี่ทองแดงที่อยู่ในใจของหลี่ชิเย่ก็คือกระบี่ที่มีน้ำหนักหาที่สุดไม่ได้ มันไม่มีกระบวนท่าใดๆ เดิมทีมันก็หาใช่เป็นกระบี่ที่แท้จริงไม่ แต่ว่า เมื่อในใจของหลี่ชิเย่นึกถึงกระบี่ทองแดง ในมือของเขาก็มีกระบี่ทองแดงเล่มหนึ่ง อีกทั้งยังเป็นกระบี่ที่มีน้ำหนักไร้ขีดจำกัด ดังนั้น เมื่อกระบี่ลักษณะเช่นนี้ฟาดฟันลงไป เกรงว่าไม่ว่าใครก็ไม่สามารถรองรับน้ำหนักของกระบี่เล่มนี้ได้ เนื่องจากน้ำหนักของมันไม่สามารถประเมินได้อยู่แล้ว และในโลกนี้ก็ปราศจากสิ่งใดที่สามารถรองรับมันได้

ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งเพียงใด ไม่ว่าเจ้าจะมีพลังมหาศาลเพียงใด ล้วนแล้วแต่ไม่สามารถรองรับกระบี่ทองแดงเล่มนี้ได้

หรืออย่างกระบี่คริสตัลที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่เล่มนี้ กระบี่คริสตัลเล่มนี้คือกระบี่ที่บางที่สุดในโลก เจ้าจินตนาการให้มันบางเท่าไรมันก็จะบางเท่านั้น บางจนกระทั่งไร้รูปไร้เงา ดังนั้น ยามที่สำแดงกระบี่นี้ออกไป ก็จะไม่สามารถมองเห็นกระบี่ที่ไร้รูปไร้เงาเล่มนี้ได้

ที่น่ากลัวมากที่สุดก็คือ กระบี่คริสตัลเล่มนี้มีความแหลมคมยิ่งนัก มันคือกระบี่ที่คมกริบมากที่สุดในโลก ไม่มีสิ่งใดสามารถคมมากกว่ามันอีกแล้ว เมื่อกระบี่ลักษณะเช่นนี้อยู่ในมือของหลี่ชิเย่แล้ว มันสามารถตัดขาดทุกสิ่งในโลก ด้วยกระบี่คริสตัลที่มีความคมมากเช่นนี้ ในชั่วพริบตาเดียวก็สามารถจัดการชำเหละแยกร่างของเต่ายักษ์และแมงป่องยักษ์ได้ อีกทั้งไม่เปลืองแรงแม้แต่นิดเดียว

ไม่ว่าจะเป็นกระบี่ทองแดง หรือกระบี่คริสตัลล้วนแล้วแต่ปราศจากกระบวนท่า ปราศจากการเปลี่ยนแปลง มันกระทั่งไม่ใช่วิชากระบี่เมื่ออยู่ในมือของหลี่ชิเย่ แต่เป็นต้นกำเนิดของกระบี่ เช่น น้ำหนัก ความคม!

หลี่ชิเย่เพียงมองดูกระดูกที่กระจายอยู่บนพื้นด้วยความเรียบเฉย เอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สำหรับปี้โซ่วที่เหมือนขุยหนิวนั้น เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ชำเหละแยกร่างของเต่ายักษ์และแมงป่องยักษ์ในฉับพลัน มันมองดูกระบี่คริสตัลที่อยู่ในมือหลี่ชิเย่ซึ่งบางเฉียบจนไร้รูปไร้เงาเล่มนั้นแล้ว มันถึงกับหวาดกลัวจนต้องก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ถ้าหากกระบี่ลักษณะเช่นนี้เฉือนบนตัวของมัน ก็สามารถแยกร่างของมันโดยไม่ต้องเปลืองแรงโดยพลันเช่นกัน

ในเวลานี้ หลี่ชิเย่เพียงยิ้มเฉยเมยเท่านั้นเอง และกระบี่คริสตัลในมือก็ได้หายไป จากนั้นได้ก้าวเดินเข้าไปยังถ้ำหินที่มืดตึดตื๋อนั่น

ครั้นปี้โซ่วที่เหมือนขุยหนิวมองเห็นหลี่ชิเย่เดินเข้าไปในถ้ำหินที่มืดตึดตื๋อนั่น มันถึงกับลังเลนิดหนึ่ง ปล่อยเวลาผ่านไปโดยไม่ก้าวไปข้างหน้า ใช่ว่ามันหวาดกลัวว่าถ้ำหินที่มืดตึดตื๋อตรงหน้าจะมีอันตราย แต่มันกลัวหลี่ชิเย่ที่เดินอยู่ข้างหน้า

“จะเข้าไปด้วยกันไหม?” ในขณะที่ปี้โซ่วที่เหมือนขุยหนิวปล่อยเวลาผ่านไปโดยไม่ยอมก้าวตาม หลี่ชิเย่หยุดเดิน กวักมือและเอ่ยขึ้น

เมื่อปี้โซ่วที่เหมือนขุยหนิวเห็นว่าหลี่ชิเย่ไม่ได้มาร้าย จึงรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง มันใช้เท้าตะกุยพื้นทีหนึ่ง จากนั้นวิ่งเข้าไปหาและติดตามอยู่ด้านหลังของหลี่ชิเย่เข้าไปยังถ้ำหินดังกล่าว มันต้องการมาที่นี่อยู่แล้ว

หลังจากที่ปี้โซ่วที่เหมือนขุยหนิววิ่งไปอยู่ด้านหน้าแล้ว ได้แสดงท่าทีที่สนิทสนมโดยใช้ปากไปถูไถหลี่ชิเย่ ท่าทางเหมือนตีสนิทหลี่ชิเย่อย่างนั้น

ความจริงแล้ว ในอดีตที่ผ่านมา ปี้โซ่วที่เหมือนขุยหนิวต้องการมายังสถานที่แห่งนี้โดยตลอด เพียงแต่ปากทางเข้าถ้ำถูกเต่ายักษ์และแมงป่องยักษ์ที่เป็นโครงกระดูกสองโครงเฝ้าไว้ มันไม่สามารถเข้าไปได้ เวลานี้หลี่ชิเย่ได้ชำเหละแยกร่างของพวกมัน จึงทำให้มันมีโอกาสเช่นนี้ แล้วจะไม่ให้มันดีใจได้รึ?

“เอาเถอะ ถือว่าข้าได้ทำความดีเรื่องหนึ่ง” หลี่ชิเย่ผลักปี้โซ่วที่เหมือนขุยหนิวออกไป ท่าทางออกจะรังเกียจอยู่บ้าง