ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2363

“แล้วอย่างไร ต่อให้ปฐมบรรพบุรุษตระกูลมู่มาก็ฆ่าตามระเบียบ” หลี่ชิเย่เพียงเลิกหนังตาทีหนึ่ง กล่าวด้วยท่าทางที่อย่างไรก็ได้โดยสิ้นเชิง

คำพูดนี้ของหลี่ชิเย่พลันทำให้สีหน้าของมู่เส้าเฉินเปลี่ยนไปมากทีเดียว แววตาของเขาดูน่าครั่นคร้าม กล่าวเสียงเย็นชาว่า “ลบหลู่ปฐมบรรพบุรุษตระกูลมู่ของข้า ฆ่าไม่มีละเว้น!”

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในชั่วพริบตาเดียวนั่นเอง มองเห็นร่างเงาที่สูงใหญ่พลันลงมือ มือซ้ายถือกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ มือขวาถือดาบเทพ ดาบและกระบี่ไขว้กันพลันอาศัยกระบวนท่าตัดสินประหารตรงเข้าสังหารทันที ด้วยกระบวนท่าสังหารเช่นนี้ ทำให้ทั่วหล้าสั่นเทา เสมือนดั่งต้องการผ่าเงินทองตกพื้นให้แยกออก ต้องการสับทั่วแผ่นดินให้แตกละเอียดยับเยิน

“ถอย…” จากการฟาดฟันลงมาเช่นนี้ ฟ้าดินกลับคืนสู่ความขมุกขมัว ไม่รู้ว่าได้ทำให้ผู้คนจำนวนเท่าไรตื่นตระหนกจนวิญญาณแทบออกจากร่าง ดาบและกระบี่ยังไม่ทันฟาดฟันลงมาถึง ปณิธานของดาบและกระบี่ที่น่ากลัวพลันอาละวาดทั่งฟ้าดิน ผู้บำเพ็ญตน ที่มีทักษะอ่อนด้อยจำนวนเท่าไรที่ต้องถูกบดขยี้จนกลายเป็นหมอกเลือด การฟาดฟันที่น่ากลัวเช่นนี้ พลันทำให้ระดับบรรพบุรุษระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิที่อยู่ในเหตุการณ์มีสีหน้าขาวซีด นำพาผู้เยาว์ของตนล่าถอยออกไปอย่างรวดเร็วในทันที

“ไปเถอะ” เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดาบและกระบี่ที่ฟาดฟันลงมาเช่นนี้ หลี่ชิเย่เพียงยิ้มนิดหนึ่งและกล่าวว่า “ให้พวกเจ้าได้รู้จักวิชากระบี่ที่แท้จริง”

ในพริบตาเดียวนั่นเอง เห็นมือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ที่แบขึ้น ปรากฏสุสานหนึ่งหลังบนฝ่ามือ สุสานกระบี่หลังนี้ไม่มีแผ่นศิลาจารึกหน้าสุสาน บนสุสานมีกระบี่ปักอยู่เล่มหนึ่ง ตัวของสุสานทั้งหลังได้สลักยันต์กระบี่ไม่มีสิ้นสุดเอาไว้

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้น พริบตาเดียวนั่นเอง สุสานหลังนี้เสมือนหนึ่งถูกเปิดออกมาอย่างนั้น และพวยพุ่งปณิธานกระบี่ออกมาดั่งสายน้ำไม่ขาดสาย ปณิธานกระบี่พุ่งขึ้นท้องฟ้าอย่างรุนแรง สั่นคลอนเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน ขณะที่ปณิธานกระบี่เช่นนี้พุ่งขึ้นอย่างรุนแรงนั้น เสมือนดั่งอัจฉริยะกระบี่ที่สูงสุดมาด้วยตนเอง ภายใต้ปณิธานกระบี่เช่นนี้ กระทั่งโลกทั้งโลกก็ดูจะมีขนาดที่เล็กจิ๋วยิ่งนัก

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้นมา มองเห็นประกายกระบี่ของสุสานหลังนี้ที่กวาดออกไปคล้ายดั่งพัดขนาดยักษ์ที่ปิดกั้นทั่วแดนจนสนิท ต้านการฟาดฟันลงมาของดาบและกระบี่ไว้อย่างง่ายดายโดยพลัน

สุสานกระบี่…สีหน้าของมู่เส้าเฉินเปลี่ยนไปมากทีเดียวเมื่อมองเห็นสุสานกระบี่หลังนี้ กล่าวด้วยท่าทีตระหนกว่า “เจ้า เจ้าได้สุสานกระบี่มา!”

“ถูกต้อง” หลี่ชิเย่ยิ้มเรียบเฉย และกล่าวว่า “เหนือกว่าเจ้านิดหนึ่ง เจ้าแค่มองจากระยะห่างไกลแวบหนึ่ง แอบเห็นวิชากระบี่มาบางส่วนเท่านั้นเอง”

สีหน้าของมู่เส้าเฉินพลันดูไม่จืดทันทีที่ได้เห็นสุสานกระบี่หลังนี้ เขาเองก็ได้เข้าไปยังแดนมือผีมาเช่นกัน แต่กลับไม่สามารถนำเอาสุสานกระบี่หลังนี้ของอัจฉริยะกระบี่มาได้ ได้แต่แอบสอดแนมวิชากระบี่ได้มาบ้าง แต่ว่า เวลานี้สุสานกระบี่กลับตกอยู่ในมือของหลี่ชิเย่

สุสานกระบี่นี้คือสุดยอดผลงานของอัจฉริยะกระบี่ มู่เส้าเฉินย่อมรู้ว่าสุสานกระบี่หลังนี้มีความแข็งแกร่งเช่นใด

สุสานกระบี่…ทุกคนต่างหวั่นไหวเมื่อมองเห็นสุสานกระบี่ที่ย่อขยายได้หลังนี้ สุสานกระบี่คือแกนหลักต้นกำเนิดสัจธรรมของสุสานกระบี่ มันคือสิ่งที่อัจฉริยะกระบี่ได้ทุ่มเทกำลังกายใจนับไม่ถ้วนลงไปในนั้น

ภายหลังไม่ทราบเป็นเพราะสาเหตุใด สุสานกระบี่นี้ได้บินหนีไปกะทันหัน และด้วยเหตุนี้เอง หลังจากนั้นเป็นต้นมาตระกูลหลินได้ตกต่ำลง และสุสานกระบี่ได้เปลี่ยนผู้ปกครอง การที่สุสานกระบี่ปรากฎตัวขึ้นมาอีกครั้งในวันนี้ แล้วจะไม่ให้สะเทือนหวั่นไหวจิตใจของผู้คนได้อย่างไรเล่า

สุสานกระบี่…หลินซิม่อหวั่นไหวจนน้ำตาแห่งความตื้นตันเต็มเบ้าตา เมื่อมองเห็นสุสานกระบี่หลังนี้ สุสานกระบี่ที่นางเฝ้าฝันให้ได้มาอยู่ตรงหน้านี้เอง ตระกูลหลินทั้งตระกูลเฝ้าปรารถนาและฝากความหวังอยู่กับสุสานกระบี่หลังนี้ มันเกี่ยวพันถึงความเจริญรุ่งเรืองและตกต่ำของตระกูลหลิน

สีหน้าของมู่เส้าเฉินเปลี่ยนไปมากทีเดียว เขาไม่สามารถครอบครองสุสานกระบี่นี้ เวลานี้หลี่ชิเย่กลับเป็นผู้ที่ได้มันมา พริบตาเดียวนั่นเอง เขาเริ่มตระหนักถึงอันตรายแล้ว

ตูม…เสียงดังสนั่น ทันใดนั้นเอง เห็นร่างเงาที่สูงใหญ่พลันระเบิดอานุภาพปฐมบรรพบุรุษที่ทรงพลังปราศจากผู้ต่อกรขึ้นมา พริบตาเดียวนี้เอง เกราะหัวใจที่อยู่บริเวณหน้าอกของเขาได้พวยพุ่งลำแสงออกมาสายหนึ่ง โดยที่ลำแสงดังกล่าวมีความเจิดจรัสยิ่งนัก พุ่งโจมตีเข้าไป ทำให้สุริยันจันทราและดวงดาวแตกละเอียด ยิงทะลุพื้นดิน

ปังเสียงหนึ่งดังขึ้น ลำแสงลักษณะเช่นนี้ที่พุ่งโจมตีเข้ามาได้ยิงทะลุประกายกระบี่ และพุ่งตรงไปยังสุสานกระบี่ทันที

แม้ว่าหลี่ชิเย่ไม่ได้ควบคุมสุสานกระบี่ ตัวของสุสานกระบี่เองก็มีความแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว และมันก็มีจิตวิญญาณที่สะเทือนเลื่อนลั่นอย่างยิ่ง ดังนั้น เมื่อลำแสงโจมตีเข้ามาจึงได้ยินเสียงกระบี่ร้องคำรามดังตึง สุสานกระบี่ได้พวยพุ่งประกายกระบี่ที่ดังสายน้ำไม่ขาดสายออกมา เสียงตูมดังสนั่น ประกายกระบี่ดั่งแท่งเสาโจมตีสวนไปโดยไม่เกรงใจแม้แต่น้อย

เสียงตูมดังสนั่น เมื่อลำแสงทั้งสองปะทะกัน ทำเอาฟ้าดินสั่นไหวโคลงเคลง สุริยันจันทราอับแสง ทุกคนต่างตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ

“เจ้ายังมีลูกไม้อะไรอีกล่ะ?” หลี่ชิเย่ยิ้มๆ โดยไม่ได้สนใจอะไรมากมายกับภาพที่อยู่ตรงหน้า

“หลี่ชิเย่ อย่าได้โอหัง…” เวลานี้บรรพบุรุษระดับเทพแท้จริงเถี่ยฉี และบรรพบุรุษจูเซียงหวู่ถิงได้เข้ามาขวางหน้าหลี่ชิเย่เอาไว้ พวกเขาทั้งสองคนร้องตวาดเสียงดังต้องการคุ้มกันให้กับมู่เส้าเฉิน

เทพแท้จริงเถี่ยฉีไม่พูดให้มากความ ธงผืนใหญ่ในมือตวัดทีหนึ่ง ขณะที่ธงขนาดใหญ่ตวัดนั้น ตะวันจันทราล้วนอับแสง เสมือนดั่งได้ตวัดม้วนเอาจักรวาลทั้งจักรวาลเข้าไปอยู่ภายใน ขณะที่ธงใหญ่นั้นกวาดผ่านไปนั้น สามารถได้ยินเสียงดังปัง ปัง ปังดังขึ้น พลันเฉือนเอาภูเขาแต่ละลูกให้ลอยออกไป

ไม่เสียทีที่เทพแท้จริงเถี่ยฉีเป็นถึงเทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นเก้า พลันที่ลงมือก็สะเทือนเลื่อนลั่นทันที

ระดับบรรพบุรุษของจูเซียงหวู่ถิงก็ใช่ว่าจะรังแกกันได้ง่ายๆ ได้ยินเสียงฮือดังสนั่น พลันลงมือก็เป็นกระบวนท่า ‘ซวนหนีไฟฟ้าลงเขา’ ที่เป็นหนึ่งในสิบสองกระบวนท่าหวู่จู่ ฉับพลันนั้นเองสายฟ้าดั่งน้ำหลากที่พุ่งพรวดพราดออกไป ซวนหนีไฟฟ้าขนาดยักษ์ปราศจากผู้เทียบเทียมพุ่งเข้าสังหารทันที ภายใต้กรงเล็บแหลมคมของมัน ผืนแผ่นดินดั่งกระดาษอย่างนั้น

ในเสี้ยววินาทีนี้เอง ระดับบรรพบุรุษเทพแท้จริงเถี่ยฉี และจูเซียงหวู่ถิงต่างโจมตีเข้าไปขนาบข้างซ้ายขวา พลันที่ลงมือก็ต้องการให้ถึงแก่ชีวิต พวกเขารู้ถึงความน่ากลัวของหลี่ชิเย่ ดังนั้นจึงไม่เปิดโอกาสใดๆ ให้กับหลี่ชิเย่ หวังจะสังหารให้ได้จากการโจมตีครั้งเดียว