ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2451

หลี่ชิเย่ที่มองดูผลสัจธรรมที่หนักอึ้งลูกนี้แล้ว ถึงกับเผยรอยยิ้มบางๆ ออกมา นี่คือผลสัจธรรมผลที่สองของต้นโลกดึกดำบรรพ์ เขาได้ตั้งชื่อให้กับมันว่า ‘ผลสัจธรรมลูกโอ๊ก’ มันคือผลสัจธรรมที่มีอานุภาพรุนแรงมาก อีกทั้งยังพาลมากอีกด้วย

“ได้เวลาผลสัจธรรมผลที่สามแล้วล่ะ ซึ่งจะเป็นหนึ่งอุปสรรคนะเนี่ย” หลี่ชิเย่บ่นพึมพำขึ้น ขณะมองดูผลสัจธรรมผลที่สองที่สุกงอมแล้วว่า “นี่จะเป็นการเปิดศักราชที่ใหม่ทั้งหมด เมื่อไรที่ผลสัจธรรมผลที่สามสุกงอม ผลสัจธรรมผลต่อๆ มาก็จำเป็นต้องอาศัยขอบเขตที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าไปให้การสนับสนุนแล้ว”

เวลานี้ผลสัจธรรมผลที่สองของต้นโลกดึกดำบรรพ์ได้สุกงอมไปแล้ว สมควรแก่เวลาที่ผลสัจธรรมผลที่สามจะถือกำเนิดขึ้นและหลังจากที่มันได้สุกงอมแล้ว ไม่ว่าจะกล่าวสำหรับหลี่ชิเย่หรือว่าต้นโลกดึกดำบรรพ์ก็ตาม สิ่งนี้ล้วนแล้วแต่คือความท้าทายอย่างหนึ่ง

กล่าวสำหรับการริเริ่มที่หลี่ชิเย่ทำให้ต้นโลกดึกดำบรรพ์ได้มีการเริ่มต้นขึ้นนั้น หลังจากที่ต้นโลกดึกดำบรรพ์ได้เติบโตจนกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ที่สูงใหญ่เทียมฟ้าแล้วนั้น มันจะมีผลสัจธรรมอยู่ในครอบครองถึงสิบสองผลด้วยกัน

ขั้นตอนระหว่างนี้ไม่เพียงเป็นความท้าทายต่อต้นโลกดึกดำบรรพ์กับการที่จะเจริญเติบโตขึ้นเท่านั้น แม้แต่การกำเนิดของผลสัจธรรมทุกๆ ผลก็เป็นความท้าทาย อีกทั้ง การกำเนิดและสุกงอมของผลสัจธรรมแต่ละผล ความกดดันและความท้าทายที่จะต้องเผชิญก็จะมากขึ้นเรื่อยๆ ความกดดันที่ต้องแบกรับต่อผลสัจธรรมที่เพิ่มขึ้นแต่ละผลล้วนแล้วแต่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

จะอย่างไรเสีย ผลสัจธรรมแต่ละผลตั้งแต่ถือกำเนิดขึ้นจนกระทั่งสุกงอม และขณะผลสัจธรรมแต่ละผลที่ห้อยอยู่บนต้น ทั้งหมดนี้จำเป็นต้องอาศัยพลังโลกดึกดำบรรพ์มาให้การสนับสนุนอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ต้องอาศัยพลังโลกดึกดำบรรพ์มาให้การหล่อเลี้ยงอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ดังนั้น การเพิ่มขึ้นของผลสัจธรรมผลหนึ่งจึงจำเป็นต้องอาศัยพลัง และกำลังของโลกดึกดำบรรพ์เพิ่มขึ้นอีกส่วนหนึ่งมาหล่อเลี้ยงมัน

ขณะเดียวกัน จังหวะที่ต้องหล่อเลี้ยงผลสัจธรรมทุกผลอยู่นั้น ตัวของต้นโลกดึกดำบรรพ์เองยังคงต้องมีการเจริญเติบโต พลัง และพลังชีวิตทุกอย่างล้วนแล้วแต่ต้องอาศัยพลังที่แข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกรของตัวหลี่ชิเย่เองมาให้การสนับสนุน

สิ่งนี้กล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้ว การเปิดระบบการฝึกที่ใหม่ทั้งหมดนั้น ไม่เพียงต้องรับกับแรงกดดันจากพลังสยบจากโลกเก่า ขณะเดียวกันยังจำเป็นต้องอาศัยพลังที่มากพอไปขับเคลื่อนโลกใหม่ที่มีการบุกเบิกขึ้นมา

กล่าวสำหรับตลอดขั้นตอนแล้ว ไม่เพียงต้องอาศัยพลังที่แข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกร ไม่เพียงต้องแบกรับแรงกดดันที่ปราศจากผู้เทียบเทียมเท่านั้น ขณะเดียวกัน ก็ต้องอาศัยจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่มั่นคงเดวงหนึ่งที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสอง มิฉะนั้นแล้ว ช่วงของการเปลี่ยนผ่านระหว่างโลกใหม่และโลกเก่านั้น ถ้าหากไม่สามารถแบกรับพลังที่ปราศจากสิ่งเทียบเทียมนี้เอาไว้ได้ เมื่อใดที่จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรพังทลายลง ไม่เพียงทำให้สัจธรรมแตกสลายเท่านั้น โครงสร้างของโลกทั้งโลกก็ต้องถูกทำลายจนพินาศย่อยยับ และตัวเองก็ต้องตายพร้อมกับกายเนื้อจิตวิญญาณแตกสลายไป ทั้งผลจากการบำเพ็ญเพียรย่อมสลายไปพร้อมกันด้วย โดยหายวับไปกับตาในชั่วพริบตานับจากนั้นเป็นต้นไป

ถ้าหากว่าตัวตาย และกายเนื้อจิตวิญญาณแตกสลายไป ผลจากการบำเพ็ญเพียรสลายไปพร้อมกันด้วย และหายวับไปกับตาในชั่วพริบตานับจากนั้นเป็นต้นไป สิ่งนี้ยังไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวมากที่สุด ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เมื่อใดที่จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรสั่นคลอน และตกไปอยู่ในฝ่ายอธรรมนับแต่นั้นเป็นต้นไปล่ะก็ นี่แหละจึงเป็นสิ่งที่น่ากลัวมากที่สุด

สามารถทำลายโลกเก่า เริ่มต้นโลกใหม่ คนผู้นี้จะต้องเป็นผู้ที่มีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวปราศจากผู้เทียบเทียม ไม่ว่าจะเป็นยุคสมัยไหนก็ต้องเป็นผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะยืนอยู่จุดสูงสุด เมื่อใดที่ผู้ดำรงอยู่ในสถานะเช่นนี้ตกไปอยู่ในฝ่ายอธรรม มันจะเป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างยิ่ง ส่งผลให้ยุคสมัยดังกล่าวจะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกตลอดไป ชีวิตตกต่ำอยู่ในความชั่วร้ายเป็นนิรันดร์

แต่ว่า ต่อให้หลี่ชิเย่ต้องแบกรับกับพลังที่น่ากลัวยิ่งกว่านี้ เขาก็ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่งไม่อาจสั่นคลอนได้

นับแต่อดีตเป็นต้นมา ไม่เพียงแค่การเปลี่ยนทดแทนของยุคสมัย ยิ่งกว่านั้น ยังเป็นการแทนที่ของศักราชแต่ละศักราช ท่ามกลางสายน้ำแห่งกาลเวลาที่ยาวไกลยิ่งนัก มียอดอัจฉระยะบุคคลที่ยอดเยี่ยมที่สุดแห่งยุคและอยู่ในจุดสูงสุด มีผู้ยิ่งใหญ่ที่มีกล้าหาญเด็ดเดี่ยวปราศจากผู้เทียบเทียม ซึ่งบรรดาผู้ดำรงอยู่ในฐานะเช่นนี้ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่มีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยว ผู้ดำรงอยู่ในสถานะเช่นนี้ล้วนแล้วแต่ปราดเปรื่องน่าทึ่งอย่างยิ่ง อัจฉริยะบุคคบนโลกเทียบกับพวกเขาแล้ว เสมือนดั่งเป็นฝุ่นผงเท่านั้นที่ไร้ค่าคู่ควรจะกล่าวถึง

ท่ามกลางความปราดเปรื่องน่าทึ่งที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสองเช่นนี้ หลี่ชิเย่มักจะเทียบกับพวกเขาไม่ได้เสมอๆ แต่ว่าหลี่ชิเย่ กลับมีจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรดวงหนึ่งที่ไม่สามารถสั่นคลอนได้นับแต่อดีตเป็นต้นมา นี่แหละคือต้นทุนที่มากที่สุดของเขา ความมั่นใจที่สูงที่สุดของเขา อนาคตไม่ว่าจะยากเข็ญเพียงใดก็ตามเขาก็สามารถก้าวไปทีละก้าว หนึ่งก้าวหนึ่งฟ้าดิน ไม่ว่าจะเป็นอุปสรรคใดๆ ก็ล้มเขาไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นภัยพิบัติใดๆ ก็สั่นคลอนเขาไม่ได้

เขาก็คือหลี่ชิเย่ จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรดวงหนึ่งที่ไม่หวั่นไหวนับแต่อดีตเป็นต้นมา!

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว หลี่ชิเย่จึงได้สติกลับมาจากการเข้าฌาน ในเวลานี้แม้ว่าเขาได้เรียกคือนต้นโลกดึกดำบรรพ์แล้ว แต่บนตัวของเขายังคงมีประกายที่แผ่การจายลงมาเล็กน้อย ทุกๆ ประกายเสมือนหนึ่งนำมาซึ่งความหวังที่ใหม่ทั้งหมดให้กับโลกอย่างนั้น เป็นการนำเอาแสงอรุโณทัยที่ใหม่ทั้งหมดให้กับโลกอย่างนั้น

นาทีนี้ ทุกๆ ความเคลื่อนไหวของหลี่ชิเย่ล้วนแล้วแต่ประกอบด้วยพลังที่ทำลายฟ้าดินให้พินาศย่อยยับ มีพลังที่ทำให้ศักราชต้องแตกสลาย

ประกายแสงค่อยๆ จางหายไปอย่างช้าๆ หลี่ชิเย่เรียกคืนกลิ่นอายที่น่ากลัวปราศจากผู้ต่อกร กลับคืนสู่สภาพดั้งเดิม ค่อยๆ ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนดั่งเป็นก้อนหินที่ซ่อนฝังหยกไว้ภายในซึ่งเป็นไปโดยธรรมชาติ ไม่ได้ผ่านการแกะสลักแม้แต่น้อย

หลังจากที่หลี่ชิเย่ได้เก็บออกพลังทั้งหมดแล้วถึงกับยิ้มบางๆ ขึ้นมา นาทีนี้ความลึกซึ้งยอดเยี่ยมของเขานั้นมีเพียงผู้ยิ่งใหญ่ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดเท่านั้น จึงสามารถมองเห็นได้บ้าง

ขณะที่หลี่ชิเย่ก้าวเดินออกมาจากห้องด้านใน จางเจี้ยนชวนได้รออยู่ด้านนอกด้วยความเคารพอยู่ก่อนแล้ว เมื่อได้พบกับหลี่ชิเย่พลันรู้สึกดีใจ รีบเร่งเดินเข้าไปหาและกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ฝ่าบาท เจ้าสำนักและบรรดาบรรพบุรุษได้มาเฝ้า”

“อ้อ มากันไม่น้อยเวลน่ะสิ” เมื่อหลี่ชิเย่ได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้วเผยรอยยิ้มบางๆ ออกมา

“มาไม่น้อยทีเดียว” จางเจี้ยนชวนลังเลนิดหนึ่ง สุดท้ายได้เอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า “ขอฝ่าบาทได้โปรดให้อภัยบ้าง”

หลี่ชิเย่มองหน้าจางเจี้ยนชวนทีหนึ่งแล้วถึงกับเผยรอยยิ้มบางๆ ขึ้นมา กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยว่า “พูดแบบนี้แสดงว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นแล้วสิ”

“เรื่อง เรื่อง เรื่องนี้ข้าน้อยแค่คาดเดาสุ่มๆ ไปเท่านั้นเอง” จางเจี้ยนชวนหัวเราะแห้งๆ ทีหนึ่ง จากนั้นเอ่ยขึ้นแผ่วเบาว่า “ท่านปรมาจารย์ยังคงอยู่ที่เมืองหลวง ข้า ข้าน้อยก็ไม่กล้ายืนยันเอง”