ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2467

จากวันเวลาที่เคลื่อนผ่านไป ศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่ที่มาพักอาศัยและบรรลุสัจธรรมที่เขาจิ่วเหลียนซานดูจะเพิ่มมากขึ้นทุกทีๆ ก่อนหน้านี้สถานที่ที่ตั้งอยู่บริเวณทิศใต้มีน้อยคนนักที่จะมาถึง ยากจะได้พบเห็นเงาของผู้คน ยกเว้นผู้เฒ่าตัดฟืนที่พบเห็นทุกวันแล้วก็จะไม่เห็นคนอื่นอีกเลย

แต่จากการที่มีศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่ได้เดินทางเข้ามาเพื่อบรรลุสัจธรรมยังเขาจิ่วเหลียนซานมากขึ้นเรื่อยๆ แถบเขาหงฮวงซานก็เริ่มปรากฏร่างเงาของผู้คนขึ้นมาแล้ว เริ่มมีศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่มาพักอาศัยและบรรลุสัจธรรม

แน่นอนที่สุด ไม่มีใครต้องการเลือกที่จะอยู่ที่เขาหงฮวงซาน เนื่องจากกลิ่นอายชั่วร้ายที่พุ่งตรงเข้ามายังเขาหงฮวงซาน จึงมีไม่กี่คนที่ยินดีพักอาศัยอยู่ที่ตรงนี้อย่างแท้จริง

แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ก็ตาม นับวันเขาจิ่วเหลียนซานดูจะคึกคักมากขึ้นทุกที จำนวนเงาของผู้คนก็มีมากขึ้น และจากการที่มีศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่เข้าพักในเขาจิ่วเหลียนซานมากขึ้น ก็มีข่าวจำนวนไม่น้อยที่แพร่สะพัดเข้ามายังเขาจิ่วเหลียนซาน

“องค์หญิงของตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือจะมาแล้ว” ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้เอาข่าวเช่นนี้มาเผยแพร่ที่เขาจิ่วเหลียนซาน

“องค์หญิงของตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือ? องค์หญิงองค์ไหนล่ะ? ” มีศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่อดที่จะเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจทันที

“ตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือมีองค์หญิงกี่องค์? ก็มีอยู่เพียงองค์เดียวมิใช่รึ? ” มีผู้ที่รู้สึกตะลึงเช่นกัน

“มีองค์หญิงเพียงองค์เดียวที่ไหนกัน? ” มีศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่พูดขึ้นมาทันทีว่า “ยังมีองค์หญิงที่แต่งเข้าวัง แต่งกับฮ่องแต้องค์ใหม่อยู่คนหนึ่งมิใช่รึ

“นั่นหาใช่องค์หญิงที่แท้จริงของตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือ” คนผู้นี้ได้สติกลับมา ส่ายหน้าและกล่าวว่า “นั่นเป็นเพียงหุ่นเชิดที่เป็นตัวแทนเท่านั้น ปิงฉือหยิ่งเจี้ยนผู้นั้นเป็นองค์หญิงตกอับของตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือมานานแล้ว ไม่มีอำนาจบารมีใดๆ ในตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือ เวลานี้นางถูกแต่งตั้งให้เป็นองค์หญิงก็เพื่อเป็นเหยื่อสังเวยเท่านั้นเอง ตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือมีองค์หญิงที่แท้จริงเพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือคุณหนูของตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือ ปิงฉือหานยวี่”

“องค์หญิงหานยวี่จะมาที่เขาจิ่วเหลียนซานนะเนี่ย” ศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่อีกคนหนึ่งเมื่อได้ยินข่าวนี้แล้วถึงกับกล่าวว่า “นั่นมิเท่ากับว่าแม้แต่ราชันแท้จริงปาเจิ้นก็ต้องมาที่เขาจิ่วเหลียนซานเช่นกันแล้ว”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน? ” ศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่ที่ไม่ทราบถึงเรื่องราวในนั้นจึงเอ่ยถามขึ้นตามอารมณ์

“ได้ยินมาว่าราชันแท้จริงปาเจิ้นคือคู่หมั้นขององค์หญิงหานยวี่แล้วล่ะ” ศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่ผู้มีการข่าวที่ไวได้กล่าวขึ้น

แคว้นว่านเจิ้นจะเกี่ยวดองสมรสกับตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือแล้วรึ? ” ศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่ผู้ไม่ทราบข่าวมาก่อนกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ทั้งหมดเป็นเรื่องเก่าไปแล้ว คนจำนวนมากต่างก็รู้เรื่องนี้” ผู้บำเพ็ญตนเฒ่าได้กล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่นับเป็นเรื่องแปลก ครั้งนั้นขณะตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือถูกปิดล้อมโดยกองทัพใหญ่ทั้งห้านั้น แคว้นว่านเจิ้นคือผู้เข้าให้การช่วยเหลือเป็นคนแรก ซึ่งบ่งบอกว่าทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์ที่แน่นเฟ้นแล้ว หลังจากที่ฮ่องแต้องค์ใหม่สูญเสียบัลลังก์ ใต้หล้าต่างแย่งชิงอำนาจฮ่องแต้ การที่แคว้นว่านเจิ้นกับตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือสองผู้ยิ่งใหญ่ร่วมมือกัน มันก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งทั้งสองตระกูลเกี่ยวดองสมรสกัน ก็เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดคิดอยู่แล้ว”

“แต่ แต่ว่า ได้ยินมาว่าครั้งนั้นองค์หญิงหานยวี่ถูกยกให้กับฮ่องแต้องค์ใหม่แล้วมิใช่รึ? ปรมาจารย์ผู้มีอำนาจสูงสุดของตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือได้เซ็นสัญญาหมั้นหมายกับฮ่องแต้องค์ก่อนแล้วมิใช่รึ? เวลานี้จะมาแต่งงานกับราชันแท้จริงปาเจิ้น เรื่อง เรื่อง เรื่องนี้ดูจะไม่ถูกต้องตามหลักธรรมนองคลองธรรมอยู่บ้างนะ” ผู้บำเพ็ญตนกลุ่มคนรุ่นใหม่คนหนึ่งอดที่จะพูดเสียแผ่วเบาขึ้นด้วยความระมัดระวังยิ่ง

ผู้บำเพ็ญตนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองตากันและกันกับคำพูดเช่นนี้ หันมองดูรอบๆ เมื่อเห็นว่าบริเวณนั้นไม่มีศิษย์ของตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือกับแคว้นว่านเจิ้นอยู่ด้วย พวกเขาจึงรู้สึกวางใจอยู่ไม่น้อย

“ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว” ผู้บำเพ็ญตนเฒ่าส่ายหน้าและกล่าวว่า “การลงนามในสัญญาหมั้นหมายครั้งนั้นเป็นยุคสมัยเช่นใด ฮ่องเต้ไท่ชิงยังคงมีชีวิตอยู่เป็นใหญ่แต่ผู้เดียวใต้หล้า อำนาจใต้หล้าอยู่ในมือใครเล่ากล้าปฏิเสธ? ต่อให้องค์รัชทายาทไร้ความสามารถมากกว่านี้ แต่ยังคงสูงศักดิ์อย่างยิ่ง การขึ้นครองบัลลังก์ก็สามารถกุมอำนาจใต้หล้า ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่…”

“…ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น แม้จะกล่าวว่าองค์หญิงหานยวี่นั้นมีฐานะสูงส่งก็จริง แต่เทียบกับอำนาจฮ่องแต้ที่เป็นหนึ่งใต้หล้าแล้วนับเป็นอะไรได้? นี่คืออำนาจสูงสุดใต้หล้า สามารถแต่งงานกับฮ่องแต้องค์ใหม่ก็จะเข้าใกล้อำนาจสูงสุดให้แล้ว เรียกได้ว่าเป็นการคบกับผู้มีอำนาจสูงกว่าขององค์หญิงหานยวี่แล้ว…”

ครั้นผู้บำเพ็ญตนเฒ่าผู้นี้เอ่ยมาถึงตรงนี้แล้วอดที่จะทอดถอนใจออกมา และกล่าวว่า “เสียดาย เรื่องดีงามมักคงอยู่ได้ไม่นาน การสวรรคตของฮ่องเต้ไท่ชิง อำนาจตกต่ำ ภาพรวมของราชวงศ์สั่นคลอน ในเวลานั้นอำนาจฮ่องแต้ได้สูญสิ้นสีสัน ฮ่องแต้องค์ใหม่ไร้ความสามารถ ด้วยฐานะที่สูงส่งขององค์หญิงหานยวี่จะยินยอมพร้อมใจแต่งงานกับฮ่องแต้ชั่วที่มั่วโลกีย์ไร้คุณธรรมเช่นนี้ได้อย่างไรเล่า…”

“…นี่แหละคือเรื่องราวบนโลกน่ะ จะไปโทษผู้อื่นก็ไม่ถูก ยามที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดนั้นย่อมมีนกหงส์อันเป็นวิหคเทพที่งดงามและประหลาดมาครองคู่ ยามที่ตกลงสู่ก้นเหวลึก ผู้คนจำนวนเท่าไรที่ไปไกลจากเจ้า กระทั่งกระทืบซ้ำเติมไปหลายที” เมื่อผู้บำเพ็ญตนเฒ่าที่ผ่านโลกมานานกล่าวมาถึงตรงนี้แล้วถึงกับมีเสียงที่สะอื้นอยู่บ้าง

“แต่ แต่จะอย่างไรเสียก็มีสัญญาหมั้นหมายกันนะ นี่ นี่ออกจะไร้ความเมตตา ออกจะไร้สัจจะ ไม่รักษาคำมั่นสัญญาเกินไปแล้วกระมัง” ผู้บำเพ็ญตนกลุ่มคนรุ่นใหม่ผู้นี้กล่าวด้วยท่าทางที่อ่อนแออยู่บ้าง

“เมตตา? สัจจะ คำมั่นสัญญา? มีค่าเท่าไร? ” ผู้บำเพ็ญตนที่เป็นคนหนุมโอหังอวดดีเมินใส่ และกล่าวว่า “ภายใต้กำลังที่เด็ดขาดสิ่งเหล่านี้นับเป็นอะไรได้? ฮ่องแต้องค์ใหม่ที่เป็นเพียงฮ่องแต้สิ้นชาติยังคิดจะแต่งงานกับองค์หญิงหานยวี่ มันคือการฝันเฟื่องของคนปัญญาอ่อนชัดๆ คางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้า! ”

“นั่นน่ะสิ” ผู้บำเพ็ญตนอีกผู้หนึ่งกล่าวสนับสนุนว่า “การที่ตระกูลขุนนางโบราณปิงฉือได้ให้องค์หญิงอีกคนแต่งเข้าวังก็นับว่าได้ปฏิบัติตามสัญญาหมั้นหมายแล้ว และนับว่าได้ให้ความเมตตาและรักษาสัจจะจนถึงที่สุดแล้ว ได้แต่โทษฮ่องแต้องค์ใหม่ที่มั่วโลกีย์ไร้คุณธรรม เจ้าชู้ยิ่งกว่าชีวิต ใช้อำนาจบาตรใหญ่ชุดคร่าหญิงชาวบ้าน เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งทำให้สิ้นชาติสิ้นแผ่นดิน”

ในเวลานี้ผู้บำเพ็ญตนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างนิ่งเงียบกับคำพูดเช่นนี้

โลกของผู้บำเพ็ญตนนั้น เรื่องของปลาใหญ่กินปลาเล็กเป็นเรื่องที่พบเห็นเป็นปรกติมาก และเป็นสภาพการณ์ที่ปรกติ ไม่มีใครรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมตรงไหน